
ارمنستان از قره باغ دست می کشد: بعد چه می شود؟
چه سرنوشتی در انتظار قره باغ است؟ بعید است که آن پاکسازی نژادی یا جنگ پارتیزانی که در ایروان از آن سخن می رود، بتواند باکو را بترساند.
ادامه مطلبچه سرنوشتی در انتظار قره باغ است؟ بعید است که آن پاکسازی نژادی یا جنگ پارتیزانی که در ایروان از آن سخن می رود، بتواند باکو را بترساند.
ادامه مطلبامید آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روسیه در حال تبدیل شدن به یک بازنده در قفقاز جنوبی است و رویه سردرگم، ضمخت و متکبرانه روسها باعث شده ایران نیز در این منطقه شرایط دشواری داشته باشد و ترکیه، صهیونیست ها و ناتو روز به روز پروژه روسیه زدایی از قفقاز را با قدرت بیشتری پی بگیرند.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هدف اصلی غرب از تلاش برای تجزیه تدریجی و نابودی ارمنستان، تضعیف و محاصره روسیه و ایران است تا منافع خود را بهتر تامین کند.
ادامه مطلبجلال خوش چهره در نوشتاری تاکید دارد که توجه به انسجام ملی، ایجاد ثبات اوضاع سیاسی – اقتصادی، ترمیم روابط با جامعه جهانی و داشتن ایده و مهارت در انجام این امور، اولویتهایی است که نادیده گرفتن آن نه تنها برای حاکمیت سیاسی بلکه امنیت ملی زیان آور خواهد بود. به عبارت دیگر، تهران با لحاظ فرصتهای از دست رفته، با زمان محدودی روبروست؛ برای همه آنچه در بالا اشاره شد و اکنون در دستور کار تخریبی غرب( اروپا و امریکا) قرار دارد.
ادامه مطلبگقارد منصوریان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به صراحت می توان به شکست سیاست های دولت پاشینیان و تضعیف جایگاه ارمنستان و همپیمان استراتژیک خود، روسیه را در معادلات منطقه قفقاز و عرصه بین الملل بیان کرد. دولت پاشینیان با امیدی غیر واقعی به غرب و اقدامات مغلوط خود، رنجش روسیه و کشورهای پیمان امنیت دسته جمعی را موجب شده است. تنها پیمان امنیتی جدی که ارمنستان عضو آن است.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تلاش اروپا و آمریکا برای مداخله در منازعه قفقاز با هدف ایجاد صلحی پایدار نیست و هدف اصلی وادار کردن ارمنستان به پذیرش شرایط باکو است تا سپس زمینه برای تمرکز بر هدف اصلی یعنی جمهوری اسلامی ایران فراهم شود.
ادامه مطلبمجید فرخی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران تا کنون به دلایل مختلف در برابر ماجراجویی علیاف سکوت کرده و احتمالا همین مسئله موجب اشتباه محاسباتی علیاف شده باشد. یکی از دلایل صبر راهبردی ایران عدم تمایل به تشدید تنش در مرزهای شمالی خود است. البته جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرده «هرگونه تغییر در ژئوپولتیک منطقه و مرزها خط قرمز ایران است» و به هیچ وجه اجازه تحرکات غیرمعمول را در منطقه نخواهد داد.
ادامه مطلباحسان موجدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر اساس اطلاعاتی که در این زمینه در منابع مختلف منتشر شده، اگر "بسته واشنگتن" به توافق نامه امضا شده مبدل شود، آنگاه سندی برای انحلال دولت ارمنستان آماده شده و روند محاصره این کشور تشدید خواهد شد که برای ایران نیز شرایط نامناسبی ایجاد خواهد کرد و کشورمان را در محاصره کشورهای ترک قرار خواهد داد.
ادامه مطلبروسیه به نمایندگی از سازمان پیمان امنیت جمعی، پشتیبانی نظامی – فنی و ناظران سازمان پیمان امنیت جمعی را ارائه می دهد. در پاسخ، مقامات ارمنستان از سهمیه معاون دبیرکل سازمان پیمان امنیت جمعی چشم پوشی می کنند و از برگزاری رزمایش های سازمان پیمان امنیت جمعی در خاک خود خودداری می کنند. در این میان، با حضور ناظران اتحادیه اروپا که با آغوش باز از سوی مقامات ارمنستان پذیرفته شدند، دشمن ارمنستان ۱۰۰ هکتار در عمق خاک مناطق مورد منازعه پیشروی کرده است.
ادامه مطلبرضا اصلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قطعاً هم کشتن ارامنه و هم قتل ترک ها در آن سال ها (حتی یک نفر)، اقداماتی غیر انسانی و محکوم هستند که نباید اجازه تکرارشان را داد ولی اگر بخواهیم به نبش قبر بپردازیم و با ماندن در گذشته، بذر نفرت را در حال و آینده بپراکنیم، نتیجه ای جز احیاء خشونت بین آحاد مردم به دست نخواهد آمد و دیگر نه از “تاک” نشان ماند و نه از “تاک نشان”.
ادامه مطلبعلی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دالان زنگزور به همراه راه ارتباطی از گرجستان قسمتی از تلاش برای جاده ابریشمی خواهد بود که الهام علیف یادداشت تفاهم آن را در سال ۲۰۱۵ میلادی در چین به امضا رسانده است. عملی شدن این پروژه باعث اتصال هرچه بیش تر تفلیس و باکو به ترکیه و همچنین تنگ تر شدن عرصه برای ایران در راه ابریشم خواهد شد.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عدم واکنش جدی ایران در برابر دست اندازی های مکرر باکو به خاک ارمنستان در منطقه آرتساخ، باعث افزایش طمع این رژیم برای پیشبرد سیاست اشغال گری و نسل کشی در استان جنوبی سیونیک نیز خواهد شد. لذا علیف سیاست ریزه خواری قلمروی ارمنستان را در این استان برای اشغال مناطق حساس جغرافیایی سیونیک و به خطر انداختن امنیت مسیرهای مواصلاتی ایران به ارمنستان ادامه خواهد داد تا بتواند انحصار کریدور شمال جنوب ایران از خلیج فارس تا اروپا را در دست بگیرد و با سوءاستفاده از این انحصار، با همدستی ترکیه و انگلیس به تحمیل سیاست های خود به جمهوری اسلامی در دیگر نقاط جهان و به خصوص غرب آسیا بپردازد. تبعات این خفگی ژئوپلتیک برای ایران غیرقابل جبران خواهد بود.
ادامه مطلبنویسنده: هویک وارتومیان ترجمه: آرمینه قازاریان ویراستار: ادیک باغداساریان
ادامه مطلبآرتور وانتسیان در گفت وگویی تاکید دارد که جمهوری آذربایجان در تکاپوی این است که مسئله آینده امن و خودکفای خود را حل کند. در این راستا دولت باکو همه مشکلات و مسائل را با تهدید و توسل به زور از بین میبرد. وضعیت به جایی رسیده است که حکومت باکو حتی بعد از هشدارهای ایران هم عقبنشینی نمیکند. درباره اظهارات پاشینیان مبنی بر غیرممکنبودن تنش و امضای قرارداد صلح، میتوانم بگویم که من هیچ دلیلی برای چنین پیشبینیها در شرایط کنونی نمیبینم.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حیرت آور است که ما در برابر دیوانگی های آمریکا و سعودی و اسرائیل اقدامات کم و بیش متناسب نشان می دهیم و آنها را متوجه هزینه های خطرناک تندروی هایشان کرده و کشورهایی بسیار قدرتمندتر از باکوی ضعیف را با واکنش های متناسب و منطقی سرجایشان نشانده ایم یا آنها را وادار به توافق با خود می کنیم؛ اما در برابر باکو تا این حد دست به عصا هستیم. اتفاقا واکنش متناسب در برابر حماقت های علیف است که سایه جنگ و درگیری را از قفقاز دور می کند. علیف به هیچ عنوان قصد توافق و همراهی با ایران را ندارد، در آغوش ارباب اسرائیلی غرق شده و فقط یک سیلی هشداردهنده کوچک برای بیدار کردن او از خواب و شناساندن حد و مرزش به او کافی است.
ادامه مطلبفرشاد عادل در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دلایل متعددی وجود دارند که باکو را به عنصری مهم برای ایجاد فشار علیه ایران تبدیل کنند. نخست اینکه باکو ناچار است که برای حفظ موجودیت سیاسی خود روابط متشنجی با ایران داشته باشد؛ این استان سابق ایران و جمهوری سابق شوروی، دچار بحران هویت ملی است. چرا که در تمام طول تاریخ، این نقطه از زمین بخشی از ایران فرهنگی بوده است و در دورهای کوتاه تر نیز به جغرافیای سیاسی روسی الحاق شد. اما در اتفاقی ناگهانی و پس از فروپاشی شوروی، در یک شب تبدیل به یک کشور شده است. و بنابراین ناچار است که برای حفظ موجودیت سیاسی خود از ایران فاصله بگیرد. چرا که هرگونه نزدیکی به ایران، به دلیل یکسانی فرهنگی و تاریخی دو کشور، به معنای حل شدن در ایران خواهد بود. بر همین اساس رژیم علیف به دلیل فقدان هویت ملی تصمیم به اخذ هویت پانترکیستی گرفته است.
ادامه مطلببا عینک منافع، مصالح و امنیت ملی بی شک تداوم و بهبود روابط با همه همسایگان در اولویت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد و تهران همواره از تنش زدایی و ارتقای مناسبات استقبال می کند، اما در این میان عملکرد جمهوری اذربایجان به ویژه در دو هفته ای که از شروع سال جدید شمسی می گذرد باعث شده تا تهران بر خلاف گذشته بی طرفی در قفقاز را کنار بگذرد. چرا که تمامی شواهد، دلایل و قراین نشانگر آن است که به هیچ عنوان این بار تهران نمیتواند نظارهگری منفعل در قبال باکو باشد.
ادامه مطلبعلی موسوی خلخالی می نویسد: واقعیت این است که جنگ قفقاز جنگ ایران نیست، بلکه جنگ دو کشور مستقل آذربایجان و ارمنستان است که به خودشان مربوط است. زمانی این جنگ به ما مربوط می شود که منافع ما تحت تاثیر قرار بگیرد، برای همین بهترین گزینه در حال حاضر در حوزه قفقاز دیپلماسی فعال است.
ادامه مطلبجلال خوش چهره در نوشتاری تاکید دارد که حمله مسلحانه و مشکوک یک شهروند به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران، اگرچه در جای خود رخدادی مذموم و در خور محکومیت است، اما نباید بهانهای شود برای ماجراجوییهایی که در توهم کسب ادامه امتیازهای جنگ قرهباغ دست و پا میزند.
ادامه مطلباردوان امیراصلانی در یادداشتی می نویسد: در جریان نشست شورای وزیران امور خارجه اروپا در ۲۳ ژانویه، بروکسل با مأموریت دوساله حدود صد ناظر در مرز مشترک میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان موافقت کرد. طبیعتا، مقامات ارمنستان که از چندین ماه پیش به امید مقابله با جنگافروزی فزاینده جمهوری آذربایجان در منطقه خواهان این تصمیم بودند، از آن به گرمی استقبال کردند. شورای اروپا توضیح میدهد که این مأموریت علاوه بر تلاش برای میانجیگری بین طرفین که از سوی اتحادیه اروپا هدایت میشود، باید ثبات مرز ارمنستان و جمهوری آذربایجان را نیز تقویت کند.
ادامه مطلبسرگئی ملکونیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باز کردن مسیرهای ارتباطی یکی از عناصر روند کلی صلح است که شامل نشانه گذاری و تعیین حدود مرزهای بین کشورها، حل و فصل وضعیت قره باغ و امضای توافقنامه صلح بین ایروان و باکو می شود. به گزارش گروه بحران، روند حل و فصل در عمل کاملا متوقف شده و خطر یک جنگ جدید در حال افزایش است.
ادامه مطلببا اقدام الهام علیاف درباره فرستادن یک قاری قرآن به مرز ایران در کنار رود ارس و قرائت «سوره فتح»، برخی از رسانهها و تحلیلگران با نگاهی به تایملاین حمله به سفارت آذربایجان اعتقاد داشتند که این اقدام به نوعی دمیدن در شیپور جنگ است. اما امیر علیپور در گفتوگویی این اقدام را اگرچه غیرقابلدفاع و تحریککننده میداند اما به زعم او این اتفاق «هیچگاه به وقوع جنگ بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان منجر نخواهد شد».
ادامه مطلبانتخاب، ترجمه، و تألیف: آرمنوش آراکلیان
ادامه مطلبپژوهش و نوشته آرمنوش آراکلیان
ادامه مطلبآذربایجان در صدد آن است که با بستن دالان لاچین فشار مضاعفی را به ارمنستان برای ایجاد کریدور نخجوان یا همان دالان موهوم زنگه زور ایجاد کند که این مسئله بر خلاف توافق ۹ نوامبر ۲۰۲۰ است. چون در توافق نامه مذکور به موضوع مشخص کریدور لاچین اشاره شده است، اما بحثی از دالان موهوم نخجوان یا زنگه زور نیست.
ادامه مطلببرای موفقیت در جنوب قفقاز در برابر ارمنستان و آذربایجان، برتری بر ترکها و ایرانیها و در مشت گرفتن آسیای میانه پوتین باید جنگ در اوکراین را یکسره کند.
ادامه مطلبآبراهام سزار عاقل اف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بیشک نویسنده محترم چنین قصدی نداشته تا بگوید علت اسلام آوردن بسیاری از مردم در منطقه آذربایجان و ارمنستان به دلیل ترس از خشونت و زور و قتل و جنگ و غیره بوده است اما متن ایشان از قصد و نیت نویسنده سرپیچی کرده و چنین معنایی را جامه عمل میپوشاند.
ادامه مطلبرسول اسماعیل زاده دوزال در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با دولت سازی هایی که از ابتدا ارامنه در قفقاز به راه انداختند ضربه اصلی و مهلکی بر پیکر تمدن و فرهنگ اسلامی در قفقاز وارد شد. جمهوری دموکراتیک آذربایجان نیز تنها بخش کوچکی از میراث و تراث اسلامی را توانسته است تصاحب کند و متاسفانه به جای نمایندگی کل مسلمانان در کل قفقاز و به جای تاکید بر مفاهیم اسلامی و تاریخی بر مفاهیم ملی و ناسیونالیستیِ صرف تاکید کرده و به جای تشکیل دولت اسلامی آذربایجان (قفقاز) دولت دموکراتیک آذربایجان را تشکیل دادند. آنان هر چند سایر اقوام مسلمان از قبیل تات ها، تالش ها، لزگی ها، آوارها و کردها را به تناسب اشتراک در دین و فرهنگ نمایندگی می کردند، ولی از وسعت اندیشه اسلامی غفلت کردند.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اظهارات آشتی جویانه یک طرفه مقامات جمهوری اسلامی ایران در طول سه دهه گذشته بسیار فراوان است و جالب اینکه هر بار بعد از این اظهارات که از سوی باکو با سردی، بی پاسخ گذاشته شده، به مدت کوتاهی رویه خصمانه قبلی از نو آغاز شده و رویکرد ایران همیشه واکنشی، انفعالی و محدود به تعداد کمی رسانه عمدتا مجازی بوده است. کارشناسان حوزه روابط بین الملل و سیاست خارجی در ایران نیز که با واقع بینی و نگرانی این روابط نامتعادل را رصد می کنند، در سطحی محدود و تنها در جواب این گستاخی ها اجازه یافته اند واکنش هایی آکادمیک از خود نشان دهند.
ادامه مطلب