سلاح گرسنگی آذربایجان در قره باغ

نویسنده: فوستین ونسان

دیپلماسی ایرانی: بحران انسانی که ارمنیان را در منطقه قره باغ تحت مناقشه تحت تاثیر قرار می دهد، در تابستان امسال از زمانی که باکو به طور کامل دسترسی را مسدود کرد، به طور ناگهانی شدت یافته است. لوئی مورا نو اوکامپو، دادستان سابق دادگاه کیفری بین‌المللی، «نسل‌کشی مداوم» را که او به این اتفاق داد، محکوم کرد.

حدود دو ماه است که ساکنان قره باغ علیا ساعت 4 صبح به امید یافتن نان در صف می ایستند. لوئیزا که ترجیح می دهد نام خانوادگی خود را فاش نکند، از طریق تماس تلفنی می گوید: «مردم در یک لیست ثبت نام می کنند، اما بسیاری از آنها چندین روز بدون دریافت چیزی منتظر می مانند.» این وکیل 25 ساله که در مرکز درگیری بیش از 30 ساله بین آذربایجان و ارمنستان زندگی می کند، می گوید: «غذای کافی برای نخوابیدن نیمه گرسنه وجود ندارد. همچنین این ترس دائمی وجود دارد که جنگ یا چیزی حتی بدتر دوباره شروع شود. من هر شب با خانواده ام صحبت می کنم انگار آخرین بار است.»

کریدور لاچین، تنها جاده ای که این منطقه جدایی طلب را به ارمنستان متصل می کند، از دسامبر 2022 توسط جمهوری آذربایجان مسدود شده و کمبود مواد غذایی، دارو، مایحتاج اولیه و سوخت را باعث شده است. هر چه هفته ها بیشتر می گذرد، ذخایر بیشتر تخلیه می شود. در شبکه های اجتماعی، عکس ها و فیلم های فروشگاه های خالی در حال افزایش است.

در حالی که بن بست ادامه دارد، رئیس جمهور خودخوانده قره باغ علیا، روز جمعه اول سپتامبر استعفای خود را ارائه کرد. او در فیس بوک نوشت: «این تصمیم برای تضمین نظم عمومی قوی و ثبات داخلی در قره باغ است. تغییر رویکرد و تدابیر برای نشان دادن انعطاف پذیری ضروری است.» چند هفته ای بود که شایعه استعفای او به گوش می رسید. ریچارد گیراگوسیان، محقق در ایروان، در تحلیلی می‌ گوید: «او با گسترش محاصره بیشتر و بیشتر منزوی و تحقیر شده بود.» 

آتش بسی که نهم نوامبر 2020 تحت حمایت مسکو امضا شد، مهر شکست تحقیرآمیز ارمنستان در برابر آذربایجان بود. او همچنین بازگشت روسیه به منطقه را با استقرار حدود 2 هزار نیروی حافظ صلح روسی امضا کرده بود. روی کاغذ، آنها هستند که قرار است رفت و آمد و امنیت کریدور لاچین را تضمین کنند. ماموریتی که اکنون روسیه با جنگ در اوکراین به انجام آن قادر نیست.

منبع: لوموند / تحریریه دیپلماسی ایرانی