تحلیلگر مسائل غرب آسیا گفت: «تحولات اخیر نشان میدهد که روابط دمشق و مسکو در دوره احمد الشرع، بیش از آنکه حاکی از شراکتی راهبردی باشد، ابزاری برای امتیازگیری متقابل است.»
ادامه مطلب
سارگل قنبری و امیرحسین عسگری در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی مینویسند: در این یادداشت هدف آن است که با بررسی مختصر سِیر دموکراسی در غرب، شرق و ایران و اصول آن به دلایل تغییرات در جهان معاصر بپردازیم و در نهایت به سناریوهای پیش روی جهان با این دیدگاه بنگریم که اگر چنین جریانی از دموکراسی به اقصی نقاط کلیدی جامعه بینالمللی سرایت کند چه میشود؟ و اینکه چگونه میتوان تسری افراطیگری در جریانات راست و چپ را کنترل کرد؟
ادامه مطلب
محسن شریف خدایی نوشت: در واپسین ساعات سفر آسیایی دونالد ترامپ، بلافاصله پس از دیدار با شی جینپینگ در بوسان، خبری از سوی کاخ سفید منتشر شد که فضای دیپلماتیک منطقه را دگرگون کرد: رئیسجمهور آمریکا اعلام کرد که دستور آغاز آزمایشهای هستهای را صادر کرده است.
ادامه مطلب
دمیر نظروف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در این مقاله، به وجود گروههای خاصی در درون تشکیلات غربی اشاره خواهم کرد که در اتحاد با چین، به شدت به فروپاشی مستعمره صهیونیستی و ایجاد خانههای جدید برای یهودیان در اوکراین و سایر مناطق اروپای شرقی علاقهمند هستند.
ادامه مطلب
کلیسای ارتدکس روسیه (ROC) به ستون اصلی استراتژی جنگ سیاسی و اطلاعاتی کرملین تبدیل شده است که با ترکیب معنویت با ملیگرایی، روایتها را شکل میدهد. مسکو از طریق دکترینهایی مانند «جهان روسیه» (روسکی میر) و توسل به هویت مشترک ارتدکس، از ایمان برای توجیه تجاوز و گسترش دامنه ایدئولوژیک خود استفاده میکند. این روایتها بر نگرشها در اوکراین، گرجستان، مولداوی و سراسر بخشهایی از آفریقا و اروپا تأثیر گذاشته است – ادغام غرب را تضعیف کرده، شک و تردید محلی نسبت به ناتو و اتحادیه اروپا را افزایش داده و جنبشهای طرفدار کرملین را از طریق قرابت فرهنگی و نمادگرایی مذهبی تقویت کرده است.
ادامه مطلب
در حالی که یک اتحاد سیاسی محکم هنوز تا حدودی دور از دسترس است، این تشکیل میتواند به طور قابل توجهی تلاشهای اتحادیه اروپا برای حمایت مالی و نظامی از اوکراین را مانع شود.
ادامه مطلب
شقایق متقی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: روسیه که از دیرباز آسیای مرکزی و قفقاز را حوزه نفوذ سنتی خود میداند، نسبت به این روند نگرانیهایی جدی دارد. در این مقاله کوشش شده است تا دلایل این نگرانی را در سه سطح ملی، منطقهای و بینالمللی تحلیل شود.
ادامه مطلب
تجربه مناقشه جدید نشان میدهد که تعریف سیاست خارجی ایران در چارچوبی وابسته و مبهم، همان خطری است که از دل روابط نامتوازن با روسیه سر برمیآورد. واقعیت آن است که بحران از بیرون آغاز شد، اما در داخل تداوم یافت و تندروهایی که باید مخاطب هشدارهای اخیر باشند، همچنان بر آتش اختلاف میدمند.
ادامه مطلب
فارن پالسی ریسرچ اینتستیوت برای درک بیشتر و عمیقتر تحولات اوکراین پادکستی را به همراه مورخان و متخصصان حوزه بالتیک و روسیه تهیه کرده است.
ادامه مطلب
جلال خوش چهره می نویسد: تبلیغات غرب از مفهومی به مراتب متفاوت از شکل آرامش انجمادی کنونی با تهران دارد. همین مهٌم لازم میکند که تهران هوش حسگر خود را فعالانه به کار گیرد و مغلوب تصاویر فریبنده نشود. هشیاری با داشتن هوش لازم مرز طولانی دارد. به هرحال پرسش به قوٌت خود باقی است: باید منتظر چه اتفاقی بود؟
ادامه مطلب
سعیدرضا طاهرخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در سالهای ۲۰۲۴–۲۰۲۵ روابط جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه به فازی وارد شد که در آن پیامهای سیاسی – رسمی و گامهای عملی (از جمله تمرینهای دریایی مشترک، پیمان راهبردی جامع و گزارشهای رسانهای دربارهٔ نقلوانتقال تسلیحاتی) برجسته شد. این مقاله با تکیه بر منابع روسی، ایرانی و چند منبع بینالمللی، ادعاها دربارهٔ «ارتقای سطح روابط» را بررسی میکند، انگیزههای مسکو را از منظر ژئوپلیتیک تبیین میکند و سناریوهای ممکن برای نظم منطقهای را ترسیم میکند. یافتهها نشان میدهد که گرچه پیامرسانی سیاسی روسیه به سمت «همسویی راهبردی» با ایران تقویت شده، اما برای اثبات نهادسازیِ الزامآور (پیمان دفاعی الزامآور یا انتقال سیستمهای حساسِ در مقیاس گسترده) هنوز شواهد علنی و مستند کافی نیست.
ادامه مطلب
فرهاد قادری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: شکلگیری دولت موسوم به «دولت نجات ملی» به رهبری ابو محمد الجولانی در ادلب، که اکنون با چراغ سبز ترکیه و پذیرش تلویحی روسیه به قدرت رسیده، توازن شکنندهای را میان سه بازیگر اصلی شکل داده است.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: حضور جنگندههایی که در مأموریتهای بازدارندگی هستهای فرانسه تعریف میشوند – حتی اگر فاقد کلاهک هستهای باشند – بهخودیخود پیامی قوی برای مسکو دارد. اما در سیاست بینالملل، هر کنش بازدارندهای میتواند از سوی طرف مقابل بهعنوان تهدید تفسیر شود. روسیه احتمالاً این اقدام را دلیلی بر درستی روایت خود مبنی بر «محاصره از سوی ناتو» خواهد دانست و در واکنش، دست به تقویت حضور نظامی خود در کالینینگراد و بلاروس میزند. این منطق عمل و عکسالعمل، اساس آن چیزی است که واقعگرایان آن را «مارپیچ امنیتی» مینامند: تلاش برای افزایش امنیت، ناخواسته به ناامنی بیشتر منجر میشود.
ادامه مطلب
دمیر نظروف در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: نخست وزیر فعلی مستعمره صهیونیستی، نتانیاهوی تروریست، واسطه اصلی بین ترامپ و پوتین شد که ادغام موقت کریمه و دونباس را برای فدراسیون روسیه تسهیل کرد.
ادامه مطلب
دیدار اخیر نماینده ویژه روسیه در امور سوریه با وزیر امور خارجه ایران نشانگر ادامه سیاست «تعمیق روابط استراتژیک ایران و روسیه» در حوزه امنیت و دیپلماسی منطقهای است و همزمان بیانگر رویکرد متوازن مسکو در مدیریت رابطه ایران و سوریه پس از اسد است؛ رویکردی که میتواند در تعیین معادلات منطقهای و کنترل تنشها در غرب آسیا نقش کلیدی ایفا کند.
ادامه مطلب
همانطور که قبلاً مورد بحث قرار گرفت، احتمالاً تفاوتهای عمدهای بین آموزش نیروی هوایی اسرائیل و نیروی هوایی اسرائیل وجود دارد که زیربنای بسیاری از این تفاوتها در بهکارگیری نیروهاست. خلبانان روسی آموزش بسیار کمتری نسبت به همتایان اسرائیلی خود دریافت میکنند. خلبانان VKS کمتر از ۱۰۰ ساعت آموزشی در سال پرواز میکنند، در حالی که خلبانان اسرائیلی احتمالاً در حداقل ۱۸۰ ساعت پرواز ناتو در سال یا بالاتر پرواز میکنند. آموزش روسیه نیز کمتر از اسرائیل واقعبینانه است و بر وظایف ساده تمرکز دارد تا عملیات پیچیده.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: حملات اخیر پاکستان بر اهداف خاص در کابل، تاکتیکی امنیتی و بخشی از روند پیچیدهای برای اغفال و مهار صفآرایی چین، روسیه، ایران و بهویژه هند است.
ادامه مطلب
عملیات ویژه اسرائیل هدف «انسداد، انزوا و تسلیم مذاکرهای» را دنبال نمیکرد. تلاشهای آن در درجه اول مخرب و در درجه دوم روانی بود. اگرچه ترورهای موفقیتآمیز رهبران سیاسی اوکراین ممکن است باعث فروپاشی نیروهای مسلح اوکراین شده باشد، اما پیشبینی اثرات روانی اطلاعات جدید بر دشمن بسیار دشوار است.
ادامه مطلب
پاسخ به سوالات مربوط به برتری کمی غیرممکن است زیرا اطلاعات کافی در مورد شبکه پدافند هوایی ایران وجود ندارد.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی مینویسد: نتایج انتخابات اکتبر ۲۰۲۴، از سوی کمیسیون انتخابات گرجستان، اکثریت مطلق ۵۴درصدی را به حزب حاکم «رویای گرجستان» داد؛ در حالی که نظرسنجیهای خروجی رسانههای مخالف، پیروزی چهار حزب اپوزیسیون را نشان میدادند.
ادامه مطلب
بازگشت به بگرام تنها یک تصمیم نظامی نیست؛ نمادی از بازگشت ژئوپلیتیکی آمریکا به صحنهای است که تصور میشد از آن خارج شده است. اگر این طرح عملی شود، برای ایران نهتنها چالشی امنیتی، بلکه هشداری راهبردی خواهد بود؛ نشانهای از اینکه در بازی جدید قدرت در اوراسیا، شرق کشور نیز دیگر حاشیه امن نخواهد بود.
ادامه مطلب
برای محافظت از منابع در روسیه، جایی که صفهای طولانی در پمپ بنزینها در برخی مناطق گزارش شده، مسکو صادرات بنزین و گازوئیل را ممنوع یا محدود کرده است. این اقدام کمبود سوخت و افزایش قیمت در برخی از جمهوریهای شوروی سابق آسیای مرکزی را باعث شده است که به شدت به انرژی روسیه وابسته هستند.
ادامه مطلب
محمدعلی مهتدی در یادداشتی مینویسد: کمیته جایزه نوبل، آب پاکی روی دست های ترامپ ریخت و خانم ماریا کورینا ماچادو، رهبراپوزیسیون ونزوئلا را نامزد دریافت جایزه صلح نوبل کرد. آیا ترامپ همچنان مرد به اصطلاح صلح خواهد ماند؟ یا عصبانیت و جنون بر وی چیره خواهد شد و میز صلح را به هم خواهد ریخت؟
ادامه مطلب
محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: آیا روایت روسی روابط بینالمللی، میتواند برای اکثریت جهان، به تعبیر خود روسها، جذاب باشد؟ جواب چندان روشن نیست.
ادامه مطلب
اگرچه ویتکاف از سهگانه سیاست خارجی ترامپ ناظر به غزه، اوکراین و ایران سخن گفته است، اما موازنه فعلی قدرت در هر سه جبهه نشان میدهد که موفقیت در یکی، الزاما به پیشرفت در دیگری نمیانجامد. پیروزی ترامپ در غزه شکننده است، صلح در اوکراین هنوز دور از دسترس است و پرونده هستهای ایران در سایه رقابتهای قدرتهای جهانی به مرحلهای از ابهام استراتژیک رسیده است. در واقع، هر سه پرونده به صورت زنجیرهای به هم پیوستهاند؛ زنجیرهای که اگر یکی از حلقههای آن گسسته شود، کل طرح سیاست خارجی ترامپ در معرض فروپاشی قرار میگیرد.
ادامه مطلب
آنچه بسیاری از سیاستگذاران و استراتژیستها از قلم انداختهاند، میزان درس گرفتن مسکو از شکستهایش و تطبیق استراتژی و رویکردش به جنگ، در اوکراین و فراتر از آن است.
ادامه مطلب
در سهماهه اول سال ۲۰۲۵، تولید ناخالص داخلی در مقایسه با سهماهه قبل ۰٫۶ درصد کاهش یافت و سپس در سهماهه دوم تنها ۰٫۴ درصد رشد کرد. حتی خوشبینانهترین پیشبینیها نیز انتظار دارند رشد روسیه در سال ۲۰۲۵ حدود یک درصد باشد که به شدت از ۴٫۳ درصد در سال ۲۰۲۴ و ۴٫۱ درصد در سال ۲۰۲۳ پایینتر است.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی مینویسد: تئوریسینهای روسی این اندیشه خطرناک را گسترش دادهاند که فروپاشی شوروی از نظر حقوق بینالملل یک اشتباه بوده و روسیه میتواند دوباره جمهوریهای سابق شوروی را به خود ملحق کند و اتحاد شوروی را دوباره برقرار سازد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: اگر چه سرنوشت جنگ نهایتا در جبهه رقم نخواهد خورد ولی فعلا سه احتمال پیش روست و هر یک از اینها طیفی از پیامدهای بالقوه را به دنبال خواهد داشت: یک پیشروی نیروهای روسیه؛ موفقیت نیروهای اوکراین و نوعی بن بست در امتداد خطوط کنونی نظامی.
ادامه مطلب
ایرینا تسوکرمن در گفتوگو با داگلاس جاکوبسن در وبسایت گود مِن پراجت بر این باور است که ایالات متحده از زمان حملات توجه کمی به ایران داشته و در عوض بر دیپلماسی اوکراین – روسیه، مسائل گستردهتر خاورمیانه و نگرانیهای داخلی تمرکز کرده است. ایران از رادار آن خارج شده است. در همین حال، توافقنامه تجاری اتحادیه اروپا در حال فروپاشی است و پس از سفر رئیس جمهوری ایالات متحده به بریتانیا، هنوز هیچ توافق جامعی با لندن حاصل نشده است. در حالی که این میتوانست نقطه عطفی برای همکاری باشد، اما به نقطه عطفی تبدیل نشده است.
ادامه مطلب