به گفته فیگوروآ، پژوهشگر دانشگاه کمبریج، سفر رئیسی هیچ یک از «عوامل اساسی» محدود کننده همکاری های دو کشور را تغییر نمی دهد. تحریم ها، ناآرامی ها و اعتراضات در ایران و مشکلات حقوقی برای سرمایه گذاران چینی از مهمترین این عوامل بوده اند. علاوه بر این، کشورهای همسایه ایران مانند عربستان سعودی و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس فضای باثبات و سودآورتری را برای سرمایه گذاری ارائه می دهند.
ادامه مطلب
غفور کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مروری اجمالی بر جهت گیری سیاست خارجی چین نشان می دهد که از سال ۱۹۴۹ تا به امروز چین از سیاست اتحاد، به سیاست عدم تعهد و از سیاست عدم تعهد به سیاست انعقاد توافق نامه مشارکت با سایر کشورها تغییر سمت داده است. در طول جنگ سرد، چین ابتدا با شوروی قرارداد اتحاد رسمی و سپس با ایالات متحده پیمان شبه اتحاد منعقد کرد، پس از این چین به صورت رسمی و با اعلام دنگ شیائوپینگ رسماً سیاست عدم تعهد را در پیش گرفت. پس از اینکه شی جین پینگ در سال ۲۰۱۲ رهبری چین را به عهده گرفت سیاست عدم تعهد کماکان حفظ شد لکن با حفظ راهبرد پیشین، در سال ۲۰۱۴ به وزارت امور خارجه دستور داد در پی ساخت یک شبکه جهانی مشارکت باشد. در حالی که دیپلماسی مشارکت چین در ابتدا بر قدرت های بزرگ و همسایگان منطقه ای متمرکز شده بود، تمرکز جغرافیایی آن از قرن بیست و یکم به طرز چشم گیری گسترش یافته و کشورها و اتحادیه ها و مناطق دیگر را نیز در برگرفته است.
ادامه مطلب
لی کن پیش بینی کرد که دو طرف بر سر برنامه‌ای برای تدوین سازوکارهای مشترک به منظور اجرای توافقنامه راهبردی امضا شده در سال ۲۰۲۱، به ویژه پس از یک دوره عدم ارتباط به علت بحران همه گیری کرونا و پیامدهای آن بر اقتصاد دو کشور به توافق برسند.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: شگفتی این مواضع چین وقتی روشن‌تر می‌شود که بدانیم در بیانیه مشترک بایدن و شورای همکاری که در سفرش به عربستان در ۱۷ جولای ۲۰۲۲ منتشر شد، نه سخنی از جزایر ایرانی است و نه از اتهاماتی مشابه علیه ایران.
ادامه مطلب
امانوئل ورون، استاد و پژوهشگر آکادمی نیروی دریایی و مؤسسه ملی زبان‌ها و تمدن‌های شرقی در این باره می گوید: «گفتمان دیپلماتیک چین از منع گسترش سلاح های هسته ای حمایت می کند، اما در واقع چین در حال تقویت زرادخانه هسته ای خود است و تا حدی از برنامه هسته ای ایران حمایت می کند. این ابهام راهبردی به پکن اجازه می دهد تا خود را به عنوان یک بازیگر کلیدی در خاورمیانه قرار دهد.»
ادامه مطلب
ایران برای شکست دژ مستحکم تحریم های غرب نیازمند راهکاری اقتصادی است. تعمیق روابط بین تهران و پکن می تواند به جذب چندین دوست و حامی در غرب منجر شود اما در صورت جدیت امریکا و اروپا برای برطرف ساختن تنش ها بین خود و ایران باید بر توافقی منصفانه و برداشته شدن تحریم ها موافقت کنند.
ادامه مطلب
سید حامد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: علی‌رغم پیشرفت‌های اخیر در بهبود روابط چین و ایران، مشارکت بین این دو به دلیل سیاست ایالات متحده و منافع شخصی چین محدود شده است. گو اینکه پکن خود را در موقعیت قوی‌تری برای تأثیرگذاری بر تصمیمات استراتژیک تهران در مذاکرات هسته‌ای دیده؛ اما در پروژه‌های بزرگ اقتصادی، امنیتی و زیرساختی که توسط تحلیلگران غربی پیش‌بینی‌شده و رسانه‌های حکومتی ایران به شکل اغراق‌آمیزی به آنها اشاره کرده‌اند، هنوز پیشرفت چندانی حاصل نشده است.
ادامه مطلب
مصطفی شاهی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اهمیت درک سمت و سوی حاکم بر صنعت و تجارت جهان امروز و دهه های آتی به ما کمک می کند تا بهره برداری موثرتری از سند تفاهمنامه در جهت ارتقای جایگاه علمی، صنعتی و اقتصادی کشور داشته باشیم و در صورت به کارگیری درایت و برنامه ریزی های دقیق و بسترسازی های مناسب می توان از این فرصت پیش رو استفاده بهینه کرد.
ادامه مطلب
سید رضا تقوی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می‌رسد به غیر از آمریکایی‌هایی که به طور کلی این برنامه را فاقد دستاوردی برای ایران و چین و تهدیدی برای ایالات‌متحده می دانند، دیگر تحلیلگران یک حالت دومینووار برای تهدیدات احتمالی که از اجرای این برنامه منافع ایالات‌متحده را به خطر می‌اندازد متصور هستند؛ این دومینو با بهبود شرایط اقتصادی ایران و مقابله با تحریم‌های ایالات‌متحده شروع شده و در پایان ممکن است به غلبه چین بر آمریکا در رقابت هژمونیک دو کشور در نظام بین‌الملل ختم شود.
ادامه مطلب
ایمان صمدی نیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نقش چین برای ایران از لحاظ فناورانه حائز اهمیت است. شنیده ها حاکی از آن است که همکاری در زمینه فناوری و ارتباطات راه دور، نسل پنجم ارتباطات از راه دور، پروژه های مشترک توسعه و تقویت زیرساخت های اطلاعاتی و ارتباطاتی و البته مهم ترین آنها یعنی ساخت شهرهای هوشمند در سواحل مکران بخشی از چارچوب این قرارداد است. این اقدام ارزشمند می تواند زمینه ساز توسعه فناوری های نوین ایران به خصوص در حوزه هوش مصنوعی شود و تحولات شگرفی را رغم بزند. دولت ایران، بایستی با برنامه ریزی پیوسته، به ارتقای جایگاه ایران در فناوری های نوین چون هوش مصنوعی بپردازد.
ادامه مطلب
امیرهوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در این نوشتار به بهانه این موضوع و طوفانی که در سطح نخبگان، سیاسیون، افکار عمومی و رسانه ها به پا کرده، به طرح و بررسی این پرسش مبنائی می پردازیم که علت رویکرد انتقادی و مخالفت تاریخی ایرانیان با قدرت های بزرگ و توافقات و تعاملاتی از این دست چیست؟ بدیهی است در اینجا انگیزه ها و اغراض سیاسی و جناحی موافقین و مخالفین در داخل، یا منشاء خارجی انتقادها و مخالفت ها، و انگیزه های رقبای خارجی و دشمنان بین المللی این چنین توافقاتی مد نظر نیست، بلکه هدف پرداختن به دلایل روانشناختی، جامعه شناختی و فرهنگ سیاسی جامعه ایرانی درتقابل و ضدیت با چنین توافقاتی است. در واقع پرسش اساسی این است:توافقات و تعاملاتی از این دست و در این سطح با قدرت های بزرگ که امری متداول و معمول در جهان بوده و حتی به عنوان یک دستاورد بزرگ تلقی می شود، چرا در ایران با چنین فضای سنگین و هجمه ای از موافقین و مخالفین مواجه می شود؟
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق می نویسد: گر هدف توافق بلند مدت با چین گسترش قدرت مانور ایران در تعامل با دنیا، ایجاد توازن در روابط بین الملل و استفاده از فرصت ها برای حفظ و حداکثر کردن منافع ملی باشد، نه تنها انتقادی به عاقدین این توافق وارد نیست، بماند که باید سپاسگزار و دست بوس آنها بود، اما اگر این توافق سیاستی برای مقابله با آمریکا باشد، بی تردید سیاستی از پیش شکست خورده، زیانبار، ناقض استقلال و در ضدیت با منافع ملی ایران است.
ادامه مطلب
یافته‌های نظرسنجی موسسه مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران نشان‌گر آن است که حدود ۷۰ درصد نخبگان دانشگاهی کشوراعتقاد دارند راهبرد نگاه به شرق و امضای سند جامع همکاری با چین در روندی کلی ضرورت ایران امروز است. اگر این استراتژی و اقدام همراه با یک تنوع‌بخشی در استراتژی بین‌المللی ایران باشد، می‌تواند گامی اساسی و روبه جلو برای تحقق منافع کشور باشد.
ادامه مطلب
دکتر سید نوید نصیرپور اسگوئی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مبادی اصلی واردات ایران نیز در این ماه کشورهای چین (۲۵.۴ درصد)، امارات (۲۲.۳ درصد)، ترکیه (۱۰.۷ درصد)، هند (۶.۹ درصد) و روسیه (۵.۵ درصد) بوده‌اند. این آمارها نشان از ورود روسیه به جمع ۵ کشور اول وارداتی و خروج هلند از این فهرست دارد. آمارهای منتشر شده نشان می‌دهند که چین سهمی ۲۵.۴درصدی، امارات ۲۲.۳درصدی، ترکیه ۱۰.۷درصدی، هند ۶۰۹درصدی و روسیه ۵.۵ درصدی از واردات ایران در این مدت داشته‌اند. با توجه به داده های ذکر شده بالا می توان از چین بعنوان یکی از بزرگترین اقتصادهای حال حاضر جهان نام برد که می تواند جایگاهی مهم و ممتاز در رشد اقتصاد ، تجارت ، تولید علم ، سیاست و امنیت ایران داشته باشد.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: چین دست کم با ۷۸ کشور جهان سند راهبردی و استراتژیک امضا کرده و در هیچ کدام آنها همانند ایران تا این اندازه جنجال بر سر امضای سند به راه نیفتاده است. چین در همین سطح با امارات متحده عربی و عربستان سعودی، اسپانیا، انگلیس، آلمان و در سطحی بالاتر با چین و عراق و ترکیه و برزیل و آفریقای جنوبی و ده ها کشور دیگر سند همکاری امضا کرده اما در هیچ کدام جنجالی به پا نشده است.
ادامه مطلب
محسن کشوریان آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فکار عمومی ایران و رسانه ها باید بدانند که مشارکت راهبردی، همکاری، ائتلاف و اتحاد امری طبیعی در عرصه روابط بین الملل است و بازیگران مختلف در هزاران طرح همکاری، مشارکت، ائتلاف و اتحاد در حال همکاری هستند، لازمه پویای اقتصادی و سیاسی و توسعه قدرت در ابعاد مختلف، همکاری های از این دسته هاست.
ادامه مطلب
با تصمیم اخیر جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده برای خروج بیشتر نیروهای آمریکایی از خلیج فارس واشنگتن به سمت کاهش حضور نظامی خود حرکت می کند و بیشتر نیروی نظامی خود را از عراق و سوریه خارج خواهد کرد و این به معنای کاهش بیشتر تاثیرگذاری سیاسی و نظامی این کشور خواهد بود، به این ترتیب ما بیشتر از هر زمان دیگری به خاورمیانه جدید ایرانی نزدیکتر می شویم.
ادامه مطلب
وی سپس به سوالات خبرنگاران پرداخت و درباره نشست فردای وین گفت: آنچه قرار است فردا اتفاق بیفتد هیچ فرقی با کمیسیون های ادواری مشترک ۴+۱ ندارد. قرار بود این سفر در اواخر اسفند برگزار شود اما به دلیل برخی مسائل از جمله تنظیم زمان برگزاری نشست تا فردا به تعویق افتاد. موضوع این نشست قرار است بحث تحریم های ظالمانه امریکا علیه ایران است. فردا معلوم خواهد شد که آیا ۴+۱ می تواند نظرات ایران را تامین کند یا خیر.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: توافق راهبردی ایران و چین را می‌توان یک ضرورت اساسی و یک سیاستگذاری راهبردی برای تغییر مسیر و کاهش فشارهای بین‌المللی علیه ایران دانست در صورتی که هم اکنون اجرایی شده و به لغو یا کاهش تحریم‌های ضد ایرانی موکول نشود.
ادامه مطلب
پرستو بهرامی راد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قرارداد تهران و پکن اهرم فشاری برای مشخص شدن زودتر تکلیف برجام شده است و باید دید در این بازی که نقش میانجیگری آن را اروپایی ها بازی می کنند، شرایط به کدام سمت حرکت خواهد کرد.
ادامه مطلب
عبدالرضا عالمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر چند ایران در طول چند دهه اخیر (به دلائل مختلف) نتوانسته است، سطح روابط خود با چین را به حوزه راهبردی ارتقا دهد، ولی در بسیاری از مقاطع زمانی، تصمیمات و سیاستهای چین، توانسته منافع ایران را تضمین کند. البته حساسیت آمریکا در همکاری تهران و پکن امری مسبوق به سابقه است و از بدو پیروزی انقلاب، امریکا همواره به یکی از موانع اصلی روابط ایران و چین تبدیل شده است.
ادامه مطلب
نیما امین ایرانیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اینکه مدام فکر کنیم که تافته جدا بافته هستیم و با آزمون و خطا جلو برویم جز اینکه به کشور آسیب وارد می‌کنیم هیچ دستاوردی نخواهیم داشت. شما کدام کشور را در دنیا سراغ دارید که هزینه کند و سریال تهیه کنند تا ثابت کند که دستگاه سیاست خارجیشان ناکارآمد و عناصر جاسوس و سر سپرده ای در آن حضور دارند که برای دشمن کار می کنند.
ادامه مطلب
احسان کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گرایش بیشتر ایران به شرق را می توان محصول «ایران ستیزی» دولت ترامپ تعریف کرد. در واقع به محاق رفتن برجام در دولت ترامپ، ایران را به این نتیجه رساند که باید در کنار راهبرد «مقاومت ملی»، راهبرد «گرایش به شرق» به عنوان دو محور مواجهه با آمریکا و غرب مورد توجه قرار گیرد.
ادامه مطلب
در حقیقت اهداف منطقه ای چین و پیامدهای آن روشن نیست. چین روابط گسترده ای با ایران و حضور پررنگی در شاخ آفریقا دارد. از سوی دیگر روابط چین با دشمنان ایران از جمله عربستان سعودی، امارات متحده عربی و اسرائیل نیز بر کسی پوشیده نیست. چین در سوریه از حکومت اسد حمایت می کند اما در یمن، طرف عربستان را می گیرد. چین تا به حال تلاش کرده با عدم دخالت مستقیم در رویارویی های منطقه ای، توازن در روابط را مدیریت کند. این کنار ایستادن و ناظر بودن در بسیاری از رویارویی ها بیش از آنکه تصویر یک حامی را القا کند کشوری را نشان می دهد که بیشتر اوقات جا خالی می کند.
ادامه مطلب
روسیه نیز اگرچه حامی ایران است اما از هزینه های این توافق در امان نخواهد بود. در نگاه اول اینطور به نظر می رسد که این توافق می تواند مشارکت مسکو و پکن برای تسلط بر قاره آسیا را افزایش دهد. با این حال، هیچ شاهدی وجود ندارد که پکن در این توافق با مسکو همگراست. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه مخالفتی با رفاه یکی از شرکای کلیدی خود در خاورمیانه نخواهد داشت اما توافق این علامت را می دهد که دست مسکو تا اندازه ای توسط پکن کوتاه خواهد شد. پکن و مسکو ممکن است در مواردی با هم به توافق برسند اما این توافق علامتی از وقوع آنی یک محور تازه آسیایی نیست.
ادامه مطلب
امضای سند راهبردی ۲۵ ساله میان ایران و چین، در واقع ضربه گیج‌کننده‌ای بود که زلزله‌ای چند ریشتری را در دهلی‌نو به پا کرد. ابعاد توافق تهران و پکن برای طرف هندی می‌تواند ویرانگر باشد و این موضوعی است نیاز به ساعت‌ها بحث منطقی، مبتنی بر داده‌های مستند در حوزه منافع محلی و منطقه‌ای هند داشته و دارد.
ادامه مطلب
نوید نصیرپور اسگوئی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشور ایران به عنوان یکی از مهمترین دارندگان منابع گازی، نفتی و معدنی دنیا (که آمریکا و کشورهای غربی به عنوان رقبای چین کنترلی بر آن ندارند) می تواند به عنوان یک تأمین کننده مطمئن برای نیازهای آینده انرژی چین به حساب آید و در مقابل کشور چین با دارا بودن تکنولوژی های روز دنیا (تولید کننده تکنولوژی روز دنیا) و دارا بودن صنایع پیشرفته می تواند پاسخگوی نیازهای ایران برای توسعه زیر ساخت های صنعتی، تجاری، نظامی و سیاسی خود در آینده باشد. مواردی که دولت های غربی به هیچ عنوان چه قبل و چه بعد از انقلاب ۵۷ در اختیار ایران قرار نداده اند.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: اگر بخشی از فلسفه وجودی این توافق ایجاد توازن منطقی بین ارتباط ایران با یک ابرقدرت نوظهور شرقی و یک ابرقدرت غربی باشد، قطعاً امری معقول و راهبردی موثر در جهت تامین منافع ملی خواهد بود، ولی اگر قرار است این توافق صرفاً ابزاری برای اتکا به چین برای مقابله و رو کم کنی آمریکا باشد، در این صورت تاریخ چهار صد ساله اخیر ایران نشان می‌دهد راهبرد اتکا به یک قدرت برای مقابله با قدرت دیگر همواره شکست خورده است.
ادامه مطلب
جنگ تجاری، اعمال تعرفه بر پکن و فشار اقتصادی بر تهران نتوانسته است خواسته های ترامپ را محقق کند و تحولات اخیر نشان می دهد که چین و ایران اشتراکاتی را یافته اند. آمریکا به احتمال زیاد با این توافق مخالفت خواهد کرد. با توجه به وضعیت مالی نامناسب ایران، روشن است که این کشور از قدرت چانه زنی زیادی در توافق با چین برخوردار نیست و سند همکاری ۲۵ ساله بیشتر به نفع چین خواهد بود. حضور شرکت های چینی در ایران به معنای افزایش حضور و نفوذ چین در سیاست خارجی تهران است.
ادامه مطلب
مریم خالقی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جدا از نتایج این توافقنامه برای تهران و پکن، چالش این توافقنامه در وهله اول متوجه امریکا و منافعش می شود همانطور که واکنش رسانه های امریکایی در سراسر دنیا نشان از حیرت کاخ سفید و مخالفت با این توافقنامه است.
ادامه مطلب