نگرش نخبگان دانشگاهی ایران در قبال سند جامع همکاری‌های ایران و چین+جدول

بنده حقیر هرگز در مقامی نبودم که بنظر اساتید و دانش آموختگان امر خرده بگیرم اما اینگونه بنظر میرسد که این سودا هرگز عملی نخواهد شد و چین برای امتیاز گیری از غرب بر سر مسائلی چون تایوان و هنگ کنگ ایران رو بعنوان کارت برنده وارد بازی کرده و بموقع مقتضی ان را خرج خواهد کرد و چنانچه چند سال پیش در صنایع زیر بنایی ایران مانند نفت و گاز و خودروسازی ایران خواست وارد شود اما از بیم تحریمهای آمریکا در همان مراحل اولیه پا پس کشید هر چه باشد سطح داد و ستد چین و ایران خیلی خیلی کمتر از داد و ستد با آمریکا مبیاشد حتی اگر عملی شوند شاید در کوتاه مدت شاید به کام چین و ایران باشد اما در دراز مدت عوارض سو در پی خواهد داشت بی پرده بگوییم چین تکنولوژی روز دنیا را ندارد و در اثنای تولید ارزان قیمت محصولات مصرفی برای اروپا و آمریکا تکنولوژی درجه دوم دنیا رو بصورت تحت لیسانس دارا میباشد برای نمونه مایکروسافت مراحل اولیه نرم افزار نویسی را در چین و هند اجرا میکند اما مراحل نهایی و سورس بندی ان توسط معماران ارشد نرم افزار امریکایی در امریکا انجام میشود و میشود این داستان را به سایر صنایع و جنبه ها تعمیم داد و با محدود سازی خود به ایران همین تکنولوژی گرید دوم را هم از دست خواهد داد زیرا برای ایران تولید خواهد کرد (البته بازار مصرف ایران هرگز میزان تولید هنگفت چین را نمیتواند جذب کند)و در مورد ایران هم ببینید که الان حتی برخی مسئولان و بیشتر اساتید دانشگاه و مراجع علمی ما دانش آموخته های زمان پهلوی هستند که در غرب تحصیل کرده اند و حتی مقبولیت جهانی دارند و در صورت بریدن از جهان غرب و شرقی محض شدن این سلسله بریده و منقطع خواهد شد و وزنه علمی کشور بشدت پایین خواهد امد و حتی مثال ملموستر جنگ هشت ساله ایران عراق بود که اگر نیروهای نظامی دانش اموخته غربی و تجهیزات غربی نبودند(ّ بنا بر نظر کارشناسان نظامی مطرح دنیا اف چهارده های حتی نسل اول و اپدیت نشده ایران می توانند سوخو سی و پنج های روسی را به زیر بکشند)بی شک جنگ بگونه ای دیگر تمام میشد و با ته کشیدن ان نیروها و تجهیزات بود که ژنرال ماهر عبدالرشید عراقی طی عملیات توکلنا علی الله هفتاد درصد تجهیزات جنگی ایران مستقر را در فاو در یک روز به غنیمت گرفت و زمینه ساز پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل و پایان جنگ به رغم پذیرش ان از طرف صدام از مدتها پیش شد و آخر سر اینکه غربیها با تمام عداوتشان با ج.ا.ا هرگز به اندازه چین و روسیه به ایران ضربه نزده اند یا بهتر است بگوییم نمیتوانند بزنند چرا که دور هستند اما روسیه و چین با دسترسی سهل به ایران و اعتماد بی حساب و کتاب ایران به انها هر گونه بخواهند عمل میکنند و حتی تسلیحات روز که هیچ یک نسل پیش را هم به ایران نمی دهند و مسئولان ما باید با ایجاد تعادل در روابط شرق و غرب منفعت کشور را در یابند اوایل انقلاب شعار میدادیم نه شرقی نه غربی اما الان با هر دو رابطه داریم و این یک پیشرفت هست شرط لازم هست اما شرط کافی نیست صرف داشتن رابطه کافی نیست و رابطه سازنده و مفید مطلوب است

نظر سازی؟؟؟؟؟؟؟؟

به نظرم نظرسنجی فوق نه تنها نخبگان دانشگاهی، بلکه نگاه سیاستگذاران و تصمیم گیران فعلی را نیز تا حد زیادی پوشش می دهد.