
طرحی سه مادهای برای تحکیم آتشبس میان اسرائیل - آمریکا - ایران+دانلود پیدیاف جدید
تهیه و ترجمه: سید علی موسوی خلخالی
ادامه مطلبتهیه و ترجمه: سید علی موسوی خلخالی
ادامه مطلباسرائیل نباید فرض کند تاکتیکهای «چمنزنی» آن میتواند به راحتی به ایران منتقل شود. انجام حملات گاه به گاه به بازیگران غیردولتی در لبنان، سوریه یا حتی یمن، جایی که کنترلهای کمی بر آزادی عملیات اسرائیل وجود دارد، ممکن است هزینه کمی داشته باشد، اما ایران یک مورد متفاوت است. تهران در حالی که از قدرت آتش اسرائیل و از نظر قابلیتهای اطلاعاتی برتری داشت، با این وجود در طول جنگ دوازده روزه نشان داد که میتواند اقتصاد اسرائیل را به حالت تعلیق درآورد و باعث مرگ و ویرانی در جبهه داخلی اسرائیل شود و کل شهروندان را به پناهگاهها بفرستد.
ادامه مطلبهنگامی که اسرائیل جنگ دوازده روزه را آغاز کرد و عملیات شیر خیزان خود را در ۱۳ ژوئن آغاز کرد، سه هدف کلیدی داشت: به عقب راندن آنچه آن را برنامه هستهای ایران «در حال نزدیک شدن به نقطه بیبازگشت» میدانست، با توجه به ذخایر به سرعت در حال رشد اورانیوم غنیشده با غلظت بالا و آنچه ادعا میکند مربوط به فعالیتهای تسلیحاتی است؛ از کار انداختن تعداد قابل توجهی از موشکهای بالستیک ایران؛ و تضعیف بیشتر توانایی جمهوری اسلامی برای اعمال قدرت در منطقه، چه به تنهایی و چه از طریق نیروهای نیابتی. مقامات اسرائیلی همچنین با اشاره به شکنندگی جمهوری اسلامی و تشویق مردم ایران به قیام علیه حاکمان خود، خاطرنشان کردند که این حملات میتواند دولت ایران را بیثبات کند یا حتی راه را برای تغییر رژیم هموار کند. اتفاقی که تا کنون نیفتاده است. یکی دیگر از اهداف ضمنی ممکن است منحرف کردن دیپلماسی هستهای و تضعیف احتمال توافق مجدد بین ایالات متحده و ایران باشد، زیرا حمله غافلگیرانه اسرائیل تنها دو روز قبل از ششمین دور مذاکرات که قرار بود در عمان برگزار شود، رخ داد. این حملات همچنین به اراده سیاسی اسرائیل برای استفاده گسترده از نیروی نظامی و کمبود نیروهای داخلی یا خارجی مؤثر که قادر به مهار آن باشند، اشاره داشت.
ادامه مطلببیطرفی اغلب در چارچوب ژئوپلیتیک خاورمیانه حول محور قدرت و کنترل میچرخد تا صلح. تصمیم پادشاهی برای بیطرف ماندن، یک قمار استراتژیک با هدف تقویت نقش آن به عنوان یک کارگزار قدرت منطقهای است.
ادامه مطلباسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: فرآیند تهاجم اسرائیل و امریکا به ایران نهتنها برای سیاستگذاران و فرماندهان نظامی و امنیتی ایران درسهای کمنظیری داشته، بلکه برای سیاستگذاران راهبردی دیگر بازیگران بهویژه قدرتهای شرقی سرشار از درس آموزی است.
ادامه مطلبامیرحسین عسگری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در این نوشتار قصد بر آن است تا علاوه بر نگاهی به آنچه رخ داد از منظر روابط بینالمللی بدان بنگریم و در نهایت با استناد به ادله موجود و شرایط جدید، راهبردی را برای ایران تعیین کنیم تا بتوانیم به تعیین خسارات وارده و محکوم کردن مقامات اسرائیلی در محاکم بین المللی بپردازیم.
ادامه مطلبصادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: ما به عنوان ایران پس از جنگ تحمیلی اسرائیل علیه ایران و روشن شدن ظرفیت های خود، هیچ راه حلی نداریم جز اینکه از سیاست سلبی دور شویم و به سیاست ایجابی رو آوریم.
ادامه مطلبمحمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: وضعیت پس از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران در مرحلهای از «آتشبس فعال» قرار دارد که با خطر تشدید درگیریهای مقطعی یا نیابتی همراه است. بازسازی استراتژیک دو طرف، بهویژه در حوزه نظامی (تقویت توان موشکی ایران و مدرنیزاسیون دفاعی اسرائیل) نشان میدهد که هیچ یک به دنبال بازگشت به وضعیت پیشاجنگ نیستند، بلکه در حال تثبیت بازدارندگی برای مذاکره از موضع قدرت هستند.
ادامه مطلبدر بازههایی که بیش از ۶۰ درصد رهگیریها بر عهده تاد بوده، نرخ اصابت موشکهای ایران به اهداف تا ۴ درصد افزایش یافته است؛ نکتهای که میتواند ظرفیت عملیاتی این سامانهها در درگیریهای فرسایشی را زیر سؤال ببرد.
ادامه مطلبسعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: ، آینده تقابل تهران و تلآویو، نه تنها یک درگیری نظامی بلکه یک رقابت عمیق راهبردی است که میتواند بر امنیت خاورمیانه و حتی توازن ژئوپولیتیک جهانی تأثیرگذار باشد. دخالت مستقیم یا غیرمستقیم بازیگرانی مانند آمریکا، روسیه یا قدرتهای اروپایی نیز میتواند ابعاد این تقابل را از سطح منطقه به بحرانهای انرژی، اقتصاد جهانی و رقابتهای کلان بینالمللی گسترش دهد.
ادامه مطلبعبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: آنچه بیش از همه برجسته میشود، فروپاشی تدریجی مفهوم صلح جهانی است. رؤیای صلحی که پس از جنگ جهانی دوم با تأسیس سازمان ملل و نهادهای وابسته آن شکل گرفت، امروز بیش از همیشه به یک خاطرهی محو تبدیل شده است.
ادامه مطلبمحسن عطاالهی کاردار سفارت جمهوری اسلامی ایران در زاگرب در مورد حملات اسرائیل، ایالات متحده، حماس و حزب الله با رسانه وچرنی لیست کرواسی گفتوگو کرده است که در ادامه میخوانید.
ادامه مطلبنوید کمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: تحلیل ماهیت تهدید نفوذ نشان میدهد که دشمن، سرمایهگذاری خود را از جاسوسی سنتی به سمت «شبکهسازی اجتماعی-عملیاتی» سوق داده است. در این مدل، هدف صرفاً سرقت اطلاعات نیست، بلکه ایجاد یک زیرساخت انسانی پنهان است که به اجرای عملیاتهای ترکیبی، از خرابکاری صنعتی و ترور تا جنگ روانی و ایجاد بحرانهای اجتماعی در لحظات حساس قادر باشد.
ادامه مطلبجمشید پرویزی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: درحالی که امپراتوری رسانهای درحال ساخت روایتهایی است که ایران را یک تهدید بزرگ، نه تنها برای اسرائیل بلکه برای کل غرب تصویرسازی کند و تلاش می کند تجاوزهای ناقض حقوق بینالملل اسرائیل و آمریکا را به عنوان اقدامات پیشگیرانه و پیش دستانه توجیه کند، بررسی عمیقتر نشاندهنده تلاش هدفمند اتاق فکر صهیونیزم برای ایجاد تغییر قابل توجه در روایت اصلی است. هدف بالاتر این جنگها و بحرانها عادیسازی تعریف اسرائیل به عنوان «یک کشور عادی دارای مرز، تهدید و دشمن» است و نه رژیمی که با اشغال سرزمین فلسطین تعریف میشود.
ادامه مطلبرامین کیانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: ۱۲ نکتهی کلیدی و راهبردی را واکاوی میکند که طی این بحران، به صورت عینی و ملموس نمایان شد. نکاتی که بیتوجهی به آنها، در آینده ممکن است هزینههای غیرقابل جبرانی برای ایران در پی داشته باشد.
ادامه مطلبکلید درک رویکرد آنکارا در این مسئله، توجه به ماهیت غیردوقطبی آن است. هرچند ترکیه در طول قرون متمادی دوره هایی از خصومت یا رقابت آشکار با ایران را تجربه کرده، اما بیش از یک دهه است که با اسرائیل نیز تنشهای عمیقی دارد. بنابراین، در حال حاضر به هیچ یک از این دو کشور گرایش ندارد.
ادامه مطلبسید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: با نگاهی ساده به صحنه در می یابیم که مواجهه با دشمنان و بدخواهان، لایه ها و ابعاد بسیار پیچیده ای دارد که یک بخش مهم آن، جنگ روایت هاست. این بخش دارای آن چنان اهمیتی است که اگر توجه نکنیم و ابتکار عمل و خلاقیت به خرج ندهیم، ممکن است مسائلی بدیهی و روشن همچون حمله ناجوانمردانه و خلاف قوانین بین المللی به ایران و کشتن قهرمانان وطن و به خون غلطاندن انسانهای بی دفاع و مظلوم به عملی قابل دفاع در جهان آشوب زده کنونی مبدل شود.
ادامه مطلبمحمدعلی مهتدی در یادداشتی مینویسد: باید اعتراف کنیم که پس از مشخص شدن این واقعیت که نفوذ، تشکیلاتی و سازمان یافته است اقدامات لازم و کافی در جهت مبارزه با این تشکیلات انجام نشده و گرنه به این حجم از نفوذ که در دو هفته اخیر شاهد بودیم نمی رسید.
ادامه مطلبعلی امیری، محمد قراچورلو و علیرضا ایرانشاهی در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی مینویسند: طی دوازده روز درگیری طرفین تعداد زیادی از شهروندان غیر نظامی ایرانی به قتل رسیدند و به تعداد زیادی از واحدهای مسکونی و زیرساخت های غیر نظامیان آسیب فراوانی وارد آمد. با توجه به شروع آتشبس از سوی طرفین حاضر این پرسش مطرح می شود که حقوق بینالملل ظرفیت تنبیهه اشخاص و دولت ها جنایتکار را داراست یا خیر.
ادامه مطلبعابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیش از آغاز درگیری، بسیاری از تحلیلگران یا احتمال حمله را اساساً منتفی میدانستند، یا در صورت وقوع، پیامدهای آن را قابل مهار و کمهزینه تصور میکردند. این نگاه کشور را در موقعیتی قرار داد که نه تنها از آمادگی راهبردی کاست، بلکه امکان پاسخ هدفمند، هوشمند و مبتنی بر بازدارندگی را نیز محدود ساخت.
ادامه مطلبسید محمدتقی آقایان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: آنچه تحت عنوان «آتشبس» میان تهران و تلآویو مطرح شد، نه نشانهای از عقبنشینی یا تردید، بلکه نماد تثبیت جایگاه ایران بهعنوان یک قدرت نظامی برتر در منطقه و جهان بود.
ادامه مطلبکامبیز مهدیزاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: انتظار میرود نمایندگیهای ایران در کشورهای مختلف، بهویژه در غرب و منطقه، از وضعیت انفعالی خارج شوند و با بهرهگیری از ظرفیتهای رسانهای، آکادمیک و سیاسی، در جهت تبیین مواضع مشروع جمهوری اسلامی ایران گامهای ملموس بردارند و پروژه ایران هراسی را از بین ببرند.
ادامه مطلبماندانا تیشهیار در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: راست است که تعارض میان اسراییل با کشورهای غرب آسیا و شمال آفریقا، بیش از آنکه تعارض سیاسی و نظامی باشد، ریشه در بنیان های هویتی این جوامع دارد. از پایان جنگ جهانی دوم، دعوا در منطقه ما نه بر سر «زمین»، بلکه بر سر «هویت سرزمینی» بوده است. اسراییل به عنوان نماد تمدن غربی در این منطقه از جهان، کوشش بسیار کرده تا جایی برای خود پیدا کند. و اگرچه گاه با جنگ و گاه با گفتوگو توانسته برخی دولت ها را با خود همراه و برخی دیگر را در برابر خود بی تفاوت سازد، اما همچنان در یافتن پایگاهی میان مردمان جوامع گوناگون ناکام مانده است.
ادامه مطلبمحمدمهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: این جنگ ۱۲ روزه، صرفاً یک رویارویی نظامی نبود؛ بلکه آیینهای تمامنما از چالشها و فرصتهای پیشروی جمهوری اسلامی ایران در ابعاد گوناگون بود. هر چند با توجه به رویه رایج رژیم اسرائیل، آتش بس موجود شکننده و ناپایدار به نظر می رسد و لازم است مقامات کشورمان ضمن تجدید قوا در ابعاد مختلف به فکر مدیریت کشور در شرایط گوناگون باشند، اما در عین حال، از درسهای این تهاجم نیز نباید غفلت کرد.
ادامه مطلبسید حجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: دوازده روز نبرد ایران با رژیم صهیونیستی و حامی دیرینهاش، آمریکا، نقطه عطفی در تاریخ معاصر بود؛ روزهایی که برگ تازهای در مقاومت، اقتدار و اثبات استقلال ملت ایران رقم خورد.
ادامه مطلبمحمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: تنها در روزهای سخت و در تنگناها میتوان تفاوت دوست و دشمن را فهمید. موضعگیری کشورها در این درگیریهای شدید باید نقشه راه ایران در آینده باشد.
ادامه مطلببشیر اسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: خیانت ایرانیان بیوطن و مزدوری که در خدمت رژیم صهیونسیتی و غرب برای نابودی این آب و خاک کوشیدند، از یاد نسلهای آتی نخواهد نرفت. همانطور که عظمت ملت ایران در خنثی کردن این نقشه ویرانگر در یادها خواهد ماند.
ادامه مطلبموسسه کارنگی مسکو و مرکز تحقیقات دولتی چین بر این نکته تاکید دارند که تقابل ایران و اسرائیل بیشتر جنبه نیابتی یافته است و نمیتوان جنگ مستقیم را انتظار داشت، اما هرگونه تشدید تنش میتواند کل منطقه را درگیر کند و روسیه و چین به دلیل منافع ژئوپلیتیکی خود، به ثبات تمایل دارند.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: امیدوارم این جنگ همه ما را از خواب بیدار کند تا مسائل قفقاز را با دقت و با حساسیت بیشتری پیگیری کنیم. چون به علت تاخیر در درک اهمیت مسائل قفقاز ابزار گسترده قبلی برای دفاع از منافع ایران در اختیارمان نیست و احتمالا قفلی که به سادگی با دست باز می شد را باید در نهایت با دندان باز کنیم!
ادامه مطلبعلی معموری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مطالعات جنگ نشان میدهند که پایان واقعی جنگ یا با تسلیم کامل یکی از طرفین رخ میدهد یا با رسیدن به تعادل در بازدارندگی. روشن است که هیچ یک از این دو محقق نشده است. این نشان میدهد که ایران و اسرائیل هر دو در حال آمادهسازی مجدد خود برای دورهای آینده این رویارویی هستند. آتشبس کنونی بیش از آن که ثمره یک توافق پایدار باشد، محصول توازن ناپایدار قوا و هزینههای فزاینده جنگ برای منطقه و جهان است.
ادامه مطلب