اسماعیل فروغی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بی تردید امریکا محور تمام شرارت هاست. امریکا به خاطرحفظ هژمونی از دست رفته اش و به دلیل حفظ نظام تک قطبی در جهان، در هر نقطه ای از جهان که خواسته، بحران و جنگ آفریده است. ایجاد بحران و تنش در نقاط مختلف جهان، جزء اصلی سیاست راهبردی ایالات متحده ی امریکاست.
ادامه مطلب
خاورمیانه در حال دور شدن از ایالات متحده است. واشنگتن به جای تقلای بیهوده برای چسباندن خود به منطقه باید افول جایگاه خود را به عنوان فرصتی برای خروج بسیار ضروری از این منطقه – که در آن منافع در خطر چندانی هم ندارد – ببیند.
ادامه مطلب
چارلز فریمن Charles Freeman دیپلمات کهنه کار آمریکایی می گوید: «ما تهدید می‌کنیم، مزاحمت ایجاد می کنیم، تحریم می‌کنیم، نیروهای دریایی مان را اعزام می کنیم، بمباران می کنیم اما هرگز از هنر ترغیب و تفاهم استفاده نمی‌کنیم.»
ادامه مطلب
خاورمیانه در حال دور شدن از ایالات متحده است. واشنگتن به جای تقلای بیهوده برای چسباندن خود به منطقه باید افول جایگاه خود را به عنوان فرصتی برای خروج بسیار ضروری از این منطقه – که در آن منافع در خطر چندانی هم ندارد – ببیند.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: خروج امریکا از منطقه می تواند به سود ایران باشد و باید هم ایران نهایت تلاش خود را برای بهره برداری از فرصت های خروج امریکا از منطقه ببرد.
ادامه مطلب
روئل مارک گرشت و ری تکیه می نویسند: یک آمریکای انزواگر، خلائی را در منطقه برجای گذاشته که جمهوری اسلامی با هوشمندی از آن بهره می برد. در تمامی این مانورها، رهبر جمهوری اسلامی ایران، نقش دارد؛ چهره ای که کشور خود را در میان انبوه دشمنان مرگبارش رهبری کرد. هنگامی که او اخیراً گفت که "آمریکا می‌خواست با استفاده از فشار تحریم، مسئله هسته‌ای را آنطور که دلخواه خودش بود، خاتمه دهد اما شکست خورد"، همچون همیشه، سرد و واقع‌گرا بود. این چهره برجسته روحانی کاری را کرد که تنها حکمرانان بزرگ می‌توانند انجام دهند: اینکه با دستی ضعیف، بازی هوشمندانه ای انجام داد.
ادامه مطلب
بهنام وکیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایالات متحده طی یک دهه گذشته اقداماتی را انجام داده که انتظارات رفتارهای این کشور را در بین بازیگران منطقه تضعیف کرده است. به عبارتی واشنگتن از سیاست خارجی آشکار که به زعم خود نقشی اساسی در حفظ نظم منطقه ای داشت، فاصله گرفته است. رویکرد کاخ سفید منجر به عدم اطمینان متحدان منطقه ای شده و این عدم اطمینان باعث شده تا بازیگران در خاورمیانه تدابیر نوینی را در جهت مسئولیت های امنیتی اتخاذ کنند.
ادامه مطلب
آمریکا و کشورهای غربی در هر کشوری که مداخله می‌کنند زمانی که هدف نابودی و ویران کردن آن کشورها را محقق می‌سازند ماموریت خود را با موفقیت به اتمام رسیده تلقی می‌کنند. وقتی افغانستان ویران شد آمریکا به این اندازه بسند نکرد بلکه سرنوشت آن را به طالبان واگذار کرد و می‌داند که این گروه ماموریت را تکمیل خواهد کرد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر این اساس به نظر می‌رسد رویکرد ایالات متحده آمریکا به منطقه غرب آسیا تابعی از اهداف، منافع و اولویت‌های این کشور در عرصه جهانی است. در مقطع کنونی ضمن اینکه برخی اهداف بلند مدت این کشور در غرب آسیا همچون حفظ امنیت اسرائیل و مهار ایران، تدوام دارد؛ استراتژیست‌های آمریکایی، اولویت‌ها، تهدیدات و منافع جدیدی نیز برای این کشور تعریف کرده اند که ماحصل این امر کاهش اهمیت منطقه غرب آسیا برای آمریکا و تلاش این کشور برای کاستن از تعهدات، حضور و هزینه‌های خود در این منطقه استراتژیک و پیشبرد اهداف پایدارش از طریق متحدان و شرکای راهبردی منطقه‌ای است.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: الآن بعد از گذشت این همه سال از حمله امریکا به افغانستان و عراق و سقوط حکومت های طالبان و رژیم بعث در این دو کشور، حالا که افغانستان با ساخت و پاخت امریکا حکومت مجددا به دست طالبان افتاده و در عراق آشوب جای ثبات را گرفته است، می طلبد تجدید نظر جدی در سیاست همسایگی داشته باشیم.
ادامه مطلب
حفظ نفوذ امریکا در منطقه تضمین شده نیست. هیچ یک از متحدان امریکا را نمی توان قابل اعتماد دانست. اما، این مشکل امریکایی ها است.
ادامه مطلب
با کشته شدن رهبر داعش ضربه ای که به سلسله مراتب بالای داعش وارد شده است به معنای پایان این سازمان تروریستی نیست. داعش از زمان سقوط آخرین سنگر «خلافت» خود در اوایل سال ۲۰۱۹، توانایی خود را در تبدیل خود به یک چریک غیرمتمرکز، هم در سوریه-عراق و هم در سطح جهانی نشان داده است.
ادامه مطلب
روس‌ها باور دارند آمریکایی‌ها علی رغم درخواست‌های ایران و سوریه به زودی از سوریه عقب نشینی نخواهند کرد. همچنین باور دارند تعامل نظامی آمریکا با «قسد» و «پیشمرگه» تا اطلاع ثانوی ادامه دارد.
ادامه مطلب
واشنگتن به دنبال بیرون کشیدن خود از «جنگ های بی پایان» است ولی نمی خواهد و نمی تواند به طور کامل از خاورمیانه خارج شود زیرا منافع گسترده ای در این منطقه دارد و دغدغه های سه گانه اش یعنی «اسرائیل، نفت و کمونیسم» تغییری نکرده بلکه با قدرت گرفتن چین و از خواب بیدار شدن روسیه، ابعاد جدیدی به خود گرفته است.
ادامه مطلب
اگر مردم به همان اندازه که زمان خود را صرف جنگ و مقابله با عواقب ویرانگر آن کرده اند، برای جلوگیری و اجتناب از جنگ وقت می گذاشتند، شاید جهان جای بهتری بود.
ادامه مطلب
تشدید تنش توسط مقامات نظامی و سیاسی اسرائیل دیگر فقط شفاهی نیست. دولت یهود آمادگی های خود را برای حمله افزایش می دهد.
ادامه مطلب
ایوب حطاویان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به اینکه یکی از میدان های تقابلی این دو کشور در سطوح منطقه ای صورت می گیرد، لذا اثرگذاری این رقابت استراتژیک بر فرآیندهای سیاسی – نظامی خاورمیانه که از قضا بسیار پر اهمیت در درجه اول برای چین و در درجه دوم برای آمریکاست، قابل مشاهده است. سیاستمداران آمریکایی استدلال می کنند که چین یک استراتژی صفر و جمع جبریِ هزینه – منافع در خاورمیانه پیاده کرده است. به معنای ساده تر ایالات متحده در منطقه خاورمیانه هزینه های تامین امنیت را بر عهده دارد در حالی که چین بهره و سود اصلی را می برد. حال موضوع کشف نفت شِل و عدم وابستگی شدید سابق آمریکا به نفت این منطقه نیز بر چاشنی ماجرا افزوده است.
ادامه مطلب
مهدی صالحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ورای تمام این مسائل، بازگشت امریکا به سرزمین مادری به منظور اختصاص منابع در جهت جبران عدم توسعه یافتگی در قیاس با استانداردهای جهانی یک ضرورت تلقی می شود. در چنین فضایی در سال ۲۰۲۱ خروج امریکا از افعانستان و ارتقای پاره ای از مسئولیت های نظامی – امنیتی به پاکستان و ترکیه در خاورمیانه – اوراسیا و در عین حال پیمان هسته ای امریکا با استرالیا و انگلستان در شرق آسیا به منظور مهار چین در دستور کارقرار گرفته است.
ادامه مطلب
تصور غالب آخرالزمانی این است که کنار کشیدن آمریکا از خاورمیانه خلاء قدرتی را پدید می آورد که دولت های منطقه برای پر کردن آن به هماوردی می پردازند. رفتاری که این دولت‌ها تاکنون نشان داده‌اند، خلاف این ادعا را ثابت می‌کند.
ادامه مطلب
محمد سریع القلم در یادداشتی می نویسد: اگر مدیریت دیجیتالی قرار است رسم شود، نوع برخورد با ایران چه خواهد بود؟ اگر ذهن طراحان آمریکایی-اسرائیلی طی دو دهه گذشته واکاوی شود (Cognitive Deconstruction)، به نظر می رسد آنها پذیرفته اند که ایران دانش هسته ای را کسب کرده است و شاید در مقطعی نیز آن را به توان بازدارندگی تبدیل کند، اما این توان باید در کنترلِ کاملِ آژانس بین المللی انرژی هسته ای باشد. چون فعلاً هماهنگی و ائتلاف با ایران ممکن نیست، بنابراین باید ضعیف، فقیر و منزوی شود. هم اکنون، ۹۳۹ نهاد و ۳۹۴ فرد در تحریم قرار دارند. فلسفه کانونی عموم تحریم ها نسبت به افراد و سازمان ها، منطق «عدم دسترسی» را به همراه دارد. هرچند ایران، مستقیم و غیر مستقیم، هرآنچه را که نیاز دارد، بالاخره از چین و امثالهم می تواند وارد کند و به حق وتوی روسیه در شورای امنیت سازمان ملل متکی باشد، ولی در مداری وسیع تر به فن آوری، سرمایه گذاری، یادگیری و ارتباطات، دسترسی حداقلی خواهد داشت.
ادامه مطلب
عربستان توانمندی‌های زیادی دارد اما فاقد دیدگاه سیاسی رهبردی‌ای است که می‌تواند به وسیله آن از تمام این شکست ها عبور کند و به سمت آینده‌ای با مد نظر قرار دادن محاسبات ملی – عربی – اسلامی – جهانی حرکت کند که به کشورهای عربی اعتبار دوباره می‌بخشد.
ادامه مطلب
اکنون به نوعی در حال بازگشت به خاورمیانه دهه ۱۹۵۰ هستیم، دوره‌ای که تقسیم‌بندی داخلی کشورهای سراسر منطقه بر اساس همفکری سیاسی بخش‌های مختلف جمعیت کشورها انجام می‌شد – که طرفدار ناصریسم، بعثیسم، کمونیسم، هاشمیون یا غرب بودند. اکنون درهای خاورمیانه به روی بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی – ایران، ترکیه، اسرائیل، روسیه، فرانسه – باز شده است، حتی با وجود اینکه ایالات متحده نفوذ خود را حفظ می‌کند. بنابراین نمی توان از امکانات موجود برای ایجاد موازنه با دیگر بازیگران چشم پوشی کرد.
ادامه مطلب
کارشناسان می‌گویند که حمله به آرامکو در سپتامبر ۲۰۱۹ مهم‌ترین عاملی بود که باعث شد ریاض به این نتیجه برسد که گفت وگو با ایران بهتر از رویگردانی می‌تواند منافع سعودی‌ها را تامین کند.
ادامه مطلب
شاید بایدن با سیاستی که ترامپ در پیش گرفته بود ناگزیر شد تا شتاب زده نیروهای آمریکا را از افغانستان خارج کند اما با این اقدام خود، زیرپای متحدان خود را خالی کرد و به طالبان و شرکای تروریست آن فرصت داد تا به سرعت قدرت را به دست گیرند و زندگی میلیون ها انسان را تباه کنند.
ادامه مطلب
هفته نخست ماه سپتامبر خبرهایی منتشر شد مبنی بر این که پنتاگون سه پایگاه خود در سوریه را ترک کرده است. گام بعدی می تواند، خروج نیروهای ناتو از عراق باشد. در مجموع، خلائی در حال شکل گیری است و ایران خود را برای پر کردن آن آماده می کند.
ادامه مطلب
ژاپن به عنوان یک میانجی و پیوند‌دهنده در خاورمیانه از مزیتی ویژه برخوردار است. به‌رغم روابط نزدیک با ناتو و مشارکت لجستیکی در سایر جنگ های تحت رهبری آمریکا، از جمله جنگ کره و ویتنام، ژاپن در اشغال عراق و افغانستان نقش محدودی داشت. بنابراین ژاپن از جمله اندک شرکای آمریکاست که از مداخلات دهه های اخیر در منطقه سربلند بیرون آمده و شهرتش دست نخورده باقی مانده است.
ادامه مطلب
تحلیل بلومبرگ این است که در روابط بین عربستان سعودی و امارات متحده عربی، «عقل سلیم در حال ناپدید شدن است» و طرفین وارد مرحله رقابت بر سر رهبری منطقه ای شده اند. این شبکه خبری همچنین می نویسد که روابط بین محمد بن سلمان و محمد بن زاید، دو ولیعهد عربستان و امارات، که روزگاری بسیار دوستانه بود رو به تیرگی نهاده است.
ادامه مطلب
فاطمه نکولعل آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچه از این به بعد برای آمریکا اهمیت دارد امنیت خاورمیانه به شکل سخت آن است. بدین معنی که حتی اگر دولت های اقتدارگرا در خاورمیانه حاکم باشند و به حقوق بشر احترام نگذارند، اما به حفظ امنیت منطقه کمک کنند، برای آمریکا کافی است.
ادامه مطلب
آمریکا در هر بار مداخله و حتی قبل از هر مداخله، به فکر راه خروج هم بوده است. اکنون فقط این مسئله باقی می ماند که آمریکا در شرایط کنونی چه چیزی در منطقه غیر از جلوگیری از تبدیل شدن ایران به کشوری هسته ای می خواهد؟
ادامه مطلب
ولی نصر در یادداشتی می نویسد: . به نظر می رسد که هم ایران و هم عربستان سعودی، رغبت دارند که جنگ یمن پایان یابد. تهران همچنین برخی از نیروهایش را از سوریه عقب کشیده و همینطور در عراق هم پا پس گذاشته و حتی از نخست وزیری حمایت کرده که دلخواه ایالات متحده است. شرایط برای یک دیپلماسی فراهم شده که تنش های منطقه را کاهش دهد و ثبات را به پیش برد. آمریکا باید قدر این لحظه را بداند یا اینکه این بار هم می خواهد یک فرصت نادر و حیاتی را هدر دهد.
ادامه مطلب