ماروش شفچوویچ، کمیسیونر تجاری اتحادیه اروپا، روز دوشنبه ۲۸ ژوئیه (۶ مرداد) در یک نشست خبری گفت: «این به‌وضوح بهترین توافقی بود که می‌توانستیم در شرایط بسیار دشوار به دست بیاوریم.»
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: آیا قاره پیر به رهبری تروئیکای "بریتانیایی_فرانسوی و آلمانی" انفعال را پیشه کرده است؟ یا زیرکانه و با حفظ ملاحظات انتقادی‌اش به سیاست‌های متکبرانه «دونالد ترامپ» در این هنگام سیاست "بنشین و ببین" را بر هرنوع واکنش فوری ترجیح می‌دهد؟
ادامه مطلب
اتحادیه اروپا، با وجود آسیب‌پذیری‌هایش، دارای ابزارها و اهرم‌هایی است که می‌تواند از آنها برای مقاومت در برابر فشارهای ایالات متحده و حتی شکل دادن به رفتار واشینگتن استفاده کند. با این حال، موفقیت این استراتژی به وحدت، شجاعت و آمادگی برای بازی سخت در برابر یک حریف سرسخت بستگی دارد.
ادامه مطلب
ابوالفضل پازوکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ با اتخاذ سیاست های تجاری سختگیرانه و افزایش تعرفه های وارداتی بر کالاهای اروپایی، نارضایتی شدیدی در میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا علیه رویکردهای امریکا در صحنه بین المللی ایجاد خواهد کرد. این سیاست‌ها که تأثیر مستقیمی بر اقتصاد اروپا دارد، افزایش تنش‌های سیاسی و دیپلماتیک را میان طرفین موجب می‌شود.
ادامه مطلب
علی‌بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: عملیات ویژه روسیه در اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ بهترین گزینه برای پرتاب اروپا به دامان آمریکا از منظر دفاعی و امنیتی بوده و ناتو را از مرگ مغزی نجات داده است. در حال حاضر اراده رهبران کاخ سفید و کرملین پیش بینی بازگشت اروپا به ایده خودمختاری امنیتی و دفاعی را تقویت کرده و مثلث لندن، برلین و پاریس بیش از هر زمان دیگر با اتکاء به شرایط جدید و افکار عمومی قاره سبز برای ارتش قوی اروپایی با حداقل ۸۰۰ میلیارد یورو چاره جویی می کنند.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترامپ ادعا می کند که ایالات متحده آمریکا هزینه زیادی برای امنیت اروپا در چارچوب سازمان پیمان آتلانتیک شمالی هزینه می کند و لازم است که اعضای نانو بودجه نظامی خود را از حدود دو درصد کنونی از کل تولید ناخالص داخلی، به دو برابر افزایش دهند.
ادامه مطلب
پویا داوری منزه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تشدید تنش‌های تجاری میان ایالات متحده و شرکای اصلی آن، از جمله چین و اتحادیه اروپا، نه تنها بازتابی از اختلافات اقتصادی، بلکه نشانه‌ای از رقابت استراتژیک برای تعیین قواعد بازی جهانی است. در این میان، سیاست‌های تهاجمی دونالد ترامپ در اعمال تعرفه‌های سنگین بر فولاد و آلومینیوم، که از سال ۲۰۱۸ آغاز شد و اخیراً با طرح تعرفه‌های جدید تشدید شده، به نقطه اوجی در این تنش‌ها تبدیل شده است. پاسخ متحد چین و اتحادیه اروپا به این سیاست‌ها، همراه با تلاش آمریکا برای نزدیکی به روسیه در بحران اوکراین، نشان می‌دهد که جهان در حال تجربه بازآرایی بلوک‌های قدرت است؛ بازآرایی‌ای که یادآور استراتژی تاریخی هنری کیسینجر در دوره جنگ سرد برای ایجاد شکاف بین چین و شوروی است. این مقاله به تحلیل ابعاد این تحولات، پیوندهای تاریخی، و پیامدهای احتمالی آن بر نظم جهانی می‌پردازد.
ادامه مطلب
سعید دانشمند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اقدامات ترامپ و پیروزی مجدد ترامپ در انتخابات، بازتاب تفکرات استثناگرایی آمریکایی ها بود که بازگشت به دوران هژمونی را در ذهن خود تداعی می کنند. ترامپ به دنبال بازگرداندن آمریکا به دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی بعد از جنگ جهانی دوم است. او با استراتژی جدید، به دنبال الحاق سرزمین کشورها به خاک آمریکا، حفظ و توسعه قدرت نظامی و بازگشت به قدرت اقتصادی است تا بتواند نظم موجود جهانی را تغییر دهد.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معاون ریاست جمهوری آمریکا، متحدان اروپائی را به رعایت آزادی بیان برای گروه‌های مختلف دعوت کرد و همزمان با رهبران احزاب افراطی جناح راست اروپائی دیدار کرد. آنچه کمتر مورد توجه قرار گرفت گزارش تحلیلی کنفرانس امنیتی مونیخ در مورد شرایط بین‌المللی است.
ادامه مطلب
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه امریکا در یادداشتی مفصل و طولانی در مجله افرز می نویسد: چین، روسیه، ایران و کره شمالی تاریخ‌های دشوار و منافع متنوعی دارند و شراکت‌های آنها با یکدیگر به هیچ وجه به ساختار اتحاد دیرینه ایالات متحده نزدیک نمی‌شود. زیر شعارهای بزرگ دوستی و حمایت آنها، روابط این کشورها عمدتاً معاملاتی است و همکاری آنها شامل مصالحه‌ها و خطراتی است که هر یک ممکن است در طول زمان آنها را بیشتر ناخوشایند بیابد. این امر به ویژه برای چین صادق است که سلامت اقتصادی آن در داخل و موقعیتش در خارج تحت تأثیر بی‌ثباتی جهانی ایجاد شده توسط شرکای تجدیدنظرطلبش قرار دارد. با این حال، همه چهار تجدیدنظرطلب به یک تعهد پایدار به هدف کلی به چالش کشیدن ایالات متحده و سیستم بین‌المللی پایبندند. این امر، انگیزه ادامه همکاری‌های آنها خواهد بود، به ویژه وقتی که ایالات متحده و کشورهای دیگر به تجدیدنظرطلبی آنها پاسخ می‌دهند. پاسخ دولت بایدن به این همگرایی فزاینده، تسریع در همگرایی میان متحدان در مقابله با این تهدید بوده است.
ادامه مطلب
جهان در سال ۲۰۱۶ برای ریاست جمهوریِ ترامپ آماده نبود. متحدان آمریکا در ناتو، این بار نمی‌خواهند همان اشتباه را تکرار کنند.
ادامه مطلب
دومینیک دو ویلپن در یادداشتی می نویسد: جنگ سراسری، توانائی نابود کردن بالقوه نامحدودی را داراست. خطر درگیری هسته ای که هرگز صفر نیست، اختلال در مسیرهای تجاری که موجب کمبود و تورم می شود، تهدید گسترش جنگ به فضا، همه اینها را باید به کسانی یادآوری کرد که با سبک سری فکر می کنند جنگ کوتاه ترین راه برای رسیدن به صلح است. این جنگ تنها به صلح در گورستان ها منجر می شود.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: چگونه می‌توان، در چشم‌اندازی استراتژیک، ناتو را مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار داد؟ در پاسخ سه مفهوم ترکیبی «گزینش و گسترش»، «نهادگرایی و نظامی‌گرایی» و «یکپارچگی غرب و دوگانه اروپا و آمریکا» می‌توانند تصویری تحلیلی از بیش از هفت دهه فعالیت چندجانبه‌گرایانه نظامی غرب را ارائه دهند.
ادامه مطلب
امین گودرزوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تا پیش از جنگ روسیه اکثر برنامه های دفاعی اروپا کوتاه مدت و برای تامین نیازهای مقطعی بود. اما پس از شروع این جنگ ضرورت های مسائل دفاعی و نظامی برای اتحادیه اروپا بیش از پیش مشخص شده و برنامه ها و طرح های بلند مدتی برای رفع این ضعف در حال تدوین و ارائه است.
ادامه مطلب
رهبران اروپایی تکرار می کنند که عضویت در اتحادیه اروپا را به حراج نگذاشته اند و ارفاقی در کار نیست. اما، بر خلاف نامزدهای قبلی عضویت در اتحادیه، اعتبار اوکراین بر اساس استانداردهای تعریف شده از نظر مبارزه با فساد، احترام به حاکمیت قانون، دفاع از اقلیت ها، بودجه متعادل و غیره ارزیابی نمی شود و به نظر می رسید که تنها معیارارزیابی عضویت، ملاحظات ژئوپلیتیک باشد. میل به گسترش اروپا که اولویت دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ بود، حدود بیش از یک دهه است که به فراموشی سپرده شده است.
ادامه مطلب
اگر در بکارگیری ابزار تحریم زیاده روی شود، می‌تواند دیگر کشورها، از جمله متحدان آمریکا را، به رویگردانی از سامانه مالی مبتنی بر دلار ترغیب کند. به عنوان مثال، کشورهای اروپایی، با خروج یکجانبه ایالات متحده از توافق هسته‌ای ایران مخالف بودند. با این حال، به دلیل تحریم‌های ثانویه، که بخشی از کارزار "فشار حداکثری" علیه ایران بود، مجبور شدند تجارت خود با ایران را قطع کنند. این امر آنها را وادار کرد تا به تدوین جایگزینی برای سیستم SWIFT که برپایه دلار است، فکر کنند. گرچه این پیشنهاد به جایی نرسید اما اگر حتی متحدان ایالات متحده به جایگزین‌هایی برای سامانه مبتنی بر دلار بیاندیشند، آن گاه شگفت نیست که دشمنانی مانند روسیه و چین برای تضعیف هژمونی دلار تلاش کنند.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از زمان آغاز جنگ در اوکراین، واشنگتن نقش خود را به عنوان تضمین کننده امنیت اروپا پررنگ کرد، و در همین راستا میلیاردها تسلیحات به اوکراین ارائه کرد. اما اروپایی ها به درستی نگران راه یابی ترامپ به مستطیل بیضی شکل هستند. پیروزی گسترده جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره ای در ماه نوامبر ممکن است شانس رقابت ترامپ و پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ را افزایش دهد.
ادامه مطلب
از فحوای سخنان این گونه برداشت می شود که متحدان آمریکا در ناتو راضی به استفاده از مهمان خوشه ای در میدان نبرد نیستند ولی در عین حال ضرورت استفاده از این سلاح را درک می کنند و مایلند شاهد پیشروی اوکراین در جبهه های نبرد باشند. همچنین تمایل اعضای ناتو به متحد نشان دادن خود در برابر روسیه موجب خودداری آنان از انتقاد شدید از این اقدام آمریکا شده است.
ادامه مطلب
روسیه برپایی اتحادیه اروپا و انسجام و قدرت این اتحادیه را تهدیدی برای خود نمی‌داند، اگر به آمریکا در سیاست‌های خصمانه‌اش علیه روسیه که هدف از آن تضعیف این کشور است، وابسته نباشد.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ادامه دولت دمکرات آقای جو بایدن برای سال های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۸ میلادی در کشور امریکا، نکات مثبت و منفی بسیاری دارد. ادامه سیاست فعلی و کم رنگ امریکا در روابط بین الملل از جمله نکات مثبت اما "چندجانبه گرایی" امریکا که زمینه اغفال امریکا توسط اروپا و اسرائیل فراهم می شود از جمله نکات منفی است. برای غرب آسیا، جمهوریخواهان که در مقایسه با دمکرات ها در سیاست خارجی تک رو و "انجام دهنده" هستند بهتر است اما این تفاوت می تواند تفاوت بین جنگ و صلح باشد.
ادامه مطلب
جواد معصومی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: . باتوجه‌به سابقه قربانی شدن اروپا در سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه امریکا در جنگ اوکراین، بنابراین نگرانی هزینه‌های مسئله تایوان نیز به دغدغه‌های سیاستمداران اروپا به آن اضافه شده است. ازاین‌رو تغییر و چرخش در سیاست‌های اروپایی علی‌رغم اختلاف‌های داخلی از غرب به شرق توسط کشورهای فرانسه و آلمان در حال شکل‌گیری است. این موضوع مورد اختلاف بین امریکایی‌ها و اروپا شده است و رد پای این اختلاف‌ها در سفر آقای ماکرون به چین مشخص شد. به تعبیر دیگر سیاستمداران اروپایی به دنبال نقش میانجی‌گری چین برای مناقشه اوکراین و تایوان هستند.
ادامه مطلب
هنگامی که مهم‌ترین فیلسوف آلمانی، یورگن هابرماس مجبور می‌شود از نام و اعتبار خود استفاده کند و در مطبوعات طی مقاله‌ای خواستار گفت وگو شود و بر مسئولیت تاریخی اروپایی‌ها بر یکپارچگی از حمایت از اوکراین و تشویق این کشور به مذاکره با روسیه تاکید کند و یادآوری کند قاره پیر نمی‌تواند روسیه را نادیده بگیرد، این امر اشاره بسیار روشنی به تسلیم اراده دولت‌های اروپایی و افکارعمومی در برابر سیاست آمریکا و میزان دشواری دعوت به گفت وگو و حل و فصل مسالمت آمیز است.
ادامه مطلب
جوزپ بورل می نویسد: ما باید قطب‌نمای استراتژیک خود را مجدداً تنظیم کنیم و از ابزارهای سیاسی و اقتصادی خود به طور منسجم‌تر استفاده کنیم و نه تنها ریسک‌ها، بلکه فرصت‌ها را نیز به طور مؤثرتری شناسایی کنیم. به همین دلیل است که من از ابتدای مأموریت خود استدلال کرده ام که اروپا باید روابط خود را با کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب عمیق تر کند.
ادامه مطلب
از نظر عملی، فرمان اجرایی اخیر در پی رفع نگرانی‌های ECJ در خصوص چارچوب قبلی حریم خصوصی داده‌ها، با افزایش شفافیت در استفاده از داده‌های شخصی اتحادیه اروپا توسط مقامات ایالات متحده و توجیهات امنیت ملی‌اش است.
ادامه مطلب
هادی خزاعی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد اتفاقات سال ۲۰۲۱ در روابط فرانسه با آمریکا، دولت آقای ماکرون را برای حرکت تدریجی در مسیر ضرورت تقویت استقلال دفاعی و سیاسی در چارچوب اتحادیه اروپا و یا بطور مستقل در برابر برخی از سیاست های آمریکا که مغایر با سیاست اتحادیه اروپا و از جمله فرانسه است مصم کرده اما اینکه آیا این کاشت به برداشت خواهد رسید مستلزم تحقق شروط مهمی نظیر همراهی سایر اعضای اتحادیه اروپا، ظرفیت و توانایی اقتصادی و سیاسی این کشور، دادن هزینه از سوی دولت فرانسه و یا به تعبیری ورود بدون اتکاء به آمریکا به تحولات بین المللی و منطقه ای و در نهایت تمایل آمریکا برای خلاصی از بار اقتصادی و امنیتی اروپا با هدف تمرکز روی فعالیت های چین است.
ادامه مطلب
شاید بایدن با سیاستی که ترامپ در پیش گرفته بود ناگزیر شد تا شتاب زده نیروهای آمریکا را از افغانستان خارج کند اما با این اقدام خود، زیرپای متحدان خود را خالی کرد و به طالبان و شرکای تروریست آن فرصت داد تا به سرعت قدرت را به دست گیرند و زندگی میلیون ها انسان را تباه کنند.
ادامه مطلب
ابوالقاسم دلفی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در جریان نشست ۲۵ فوریه کمیسیون کارفرمایان آلمانی مشغول فعالیت در منطقه اروپای شرقی، آقای فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس جمهوری آلمان طی سخنانی فشارهای ایجاد شده بر جامعه مدنی روسیه را مورد انتقاد قرار داد و یادآوری کرد که نباید تمامی پلها با روسیه شکسته شود و خواستار مشارکت اروپای شرقی در مسیر توسعه مسالمت آمیز و همزیستی با قاره اروپا شد.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: اروپایی ها بر این باورند که بعضی پرونده های اختلافی مورد اشتراک با امریکا را در دوره بایدن آسانتر می توان پیش برد. پرونده هایی نظیر پرونده ایران، روسیه، کره شمالی، سوریه، اوکراین، قفقاز و ... برای همین شاهد همگرایی بیشتر اروپا با امریکا در این پرونده ها و همکاری های بیشتر آنها در این زمینه ها خواهیم بود. اما این اشتراک نظر در کنار اختلافاتشان با امریکاست که البته قابل مدیریت است اما به آسانی قابل رفع نیست.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: مشکل ترامپ در مقابله با تهران، انزوای دولت او نزد متحدان اروپایی آمریکاست. اگرچه متحدان دو سوی اقیانوس اطلس شمالی در‌باره ایران اختلاف اصولی ندارند و هر دو سوی اقیانوس هدف مشترکی را دنبال می‌کنند، اما رویکرد یکجانبه‌گرای ترامپ موجب رنجش و عدم همراهی نه تنها اروپائیان بلکه اکثریت اعضای جامعه بین‌المللی با سیاست‌های او شده است. همین مهم فرصت لازم را برای تهران در کارزار دیپماتیک فراهم کرد که در دو مقطع، تلاش دولت ترامپ را علیه خود در شورای امنیت سازمان‌ملل متحد ناکام کند.
ادامه مطلب
حسین مفیدی احمدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از پیامدهای مخاطره آمیز این کنش آمریکا در نظر اروپا، تضعیف شدید نهاد شورای امنیت است. در نگاه اروپا، خسارتی که این کنش آمریکا می تواند به شورای امنیت وارد کند بسیار فراتر از پرونده ایران است. ضمن آنکه در نظر اروپا این کنش آمریکا، موقعیت غرب را نیز در کلیت خود تضعیف می کند.
ادامه مطلب