این گزارش که توسط نهاد کنفرانس امنیتی مونیخ (مهمترین نهاد فرادولتی آلمان در سیاست خارجی و امنیتی) در ماه اکتبر ۲۰۲۰ منتشر شده است و ادراک یا چشم اندازهای مقامات آلمان و کارشناسان نزدیک به آنها را بازتاب می دهد، می تواند به سوالات مطرح شده پاسخ دهد.
ادامه مطلب
حسین مفیدی احمدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در نگاه اروپا، پدیدارهایی چون برآمدن دونالد ترامپ و در سطحی پایین‌تر برگزیت، ضربه‌ای مهلک بر لیبرال دموکراسی بودند. در این چارچوب، پیروزی بایدن نمی‌تواند خبری خوب برای پوپولیست های راست‌گرای اروپایی باشد. البته اروپا تحولات پس از انتخابات آمریکا ازجمله ادعای تقلب در انتخابات را به معنای تضعیف لیبرال دموکراسی می‌داند.
ادامه مطلب
موحد زاهدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد تنها راه اروپا برای خروج از این گرداب خطرناک این است که به جای عملکرد سنتی خود در پیوند با آمریکا و تحت عنوان پیمان غرب، با اتخاذ تصمیمی استراتژیک راه خود را از آمریکا جدا کند و با سایر قدرت‌های جهانی و منطقه ای در مورد ایجاد نظمی جدید در چارچوب نیازهای دنیای امروز تعامل کند. این شاید تنها راه برای اروپا و جهان برای پرهیز از ورود به دور تازه ای از خشونت و تاریکی باشد.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دخالت روسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ یکی از نادرترین پدیده های تاریخ اخیر آمریکا بوده و بنا بر گفته کریستوفر وری -مدیر اف بی آی- روسیه در حال انجام یک کارزار "بسیار فعال" برای بدنام کردن جو بایدن در انتخابات ۲۰۲۰ و ایجاد هرج و مرج در صحنه سیاسی ایالات متحده است.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آلمان لنگر قاره است و اروپا قبایی است که به تن آلمان ثروتمند و خلع سلاح شده دوخته شده است. صد البته اتحاد در داخل اروپا "شری ضروری" است که فرانسه همیشه نگران همسایه شرقی، به آن تن داد و این شراکت پاریس و برلن بود که محور سیاسی اتحادیه اروپا شد.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین و روسیه و امریکا ابرقدرت های آتی خواهند بود و اروپا به اوایل قرن نوزدهم باز خواهد گشت و پوتین در روسیه با علم به روند تفکر سیاسی ترامپ، درصدد افزایش گسترش حوزه نفوذ در اروپا برخواهد آمد به ویژه که زمینه بی ثبات کردن بلغارستان فراهم است. البته امریکا درصدد تاسیس "ناتو" جدید با کشورهای شرق اروپا است منتهی با تعهداتی متفاوت که بار مالی برای امریکا ندارد و بیشتر بر مبنای توافقات غیرجمعی اما دوجانبه استوار است.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپماسی ایرانی می نویسد: بات و امنیت یکپارچه اتحادیه اروپا در رویکرد بین المللی خود بر داشتن سیستم امنیت ملی یکپارچه و متمرکز برای مواجهه با تهدیدات پیچیده علیه منافع در داخل و خارج متمرکز است و یکی از اهداف منافع، اطمینان دادن به متحدان است مبنی بر اینکه این اتحادیه پایگاهی برای تهدید منافع آنها نیست.
ادامه مطلب
اگر همه دنیای خارج مثل یک کشور بزرگ به رهبری چین علیهش شوند چه خواهد کرد؟ در مقابلش راهی جز جنگ نخواهد بود. این چیزی است که در نیمه اول قرن گذشته اتفاق افتاد. آیا چنین چیزی را امریکایی ها می خواهند؟
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروز نیز مانند گذشته و همچنین آینده پسا کرونا، چندجانبه‌گرایی تنها راهی است که اطمینان می‌بخشد همه در مدیریت امور جهانی مشارکت دارند. چندجانبه‌گرایی تنها ابزاری است که مشروعیت و مردم‌سالاری را تضمین می‌کند، به‌ویژه آن زمان که باید تصمیم‌گیری‌هایی خطیر مانند تغییر قوانین و هنجارهای جهانی انجام شود. آمریکا خود یکی از بنیان‌گذاران نظم چندجانبه‌گرای بین‌الملل بوده است و امروز چون آن را مغایر با منافع خود می‌یابد سعی در تخطی از قوانین دارد.
ادامه مطلب
این کتاب توسط عزت الله فولادوند ترجمه شده است.
ادامه مطلب
انتخاب دوباره ترامپ، درک متحدان از او را بدتر نخواهد کرد بلکه باور این کشورها به اعتبار و سودمندی ایالات متحده و حتی مردم آمریکا به عنوان یک همپیمان را تضعیف خواهد کرد.
ادامه مطلب
سید محمد صادق خرازی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به این ترتیب در روزگاری که مناسبات جهانی می رود تا شدیدترین تلاطمات را به روی خود ببیند و تعریف مشارکت و همکاری دگرگونی بی سابقه ای را تجربه کند، جایگاه ما کجاست؟ آیا به فکر دنیای پساکرونا هستیم؟ آیا درک کرده ایم دنیای فردا به هیچ وجه دیگر شباهتی به دنیای سه ماه پیش ما ندارد؟ برای دنیای جدید چقدر آماده ایم و برای ورود به مناسبات جدید آن که می رود موازنه های قدرت در تمامی مناطق را جابه جا کند، چقدر آماده ایم؟
ادامه مطلب
به نظر می رسد مهمترین عنصر این معادله، صعود جنبش های راست افراطی، پوپولیستی وناسیونالیستی در اروپا است که همه این جنبش ها اسب تروای مسکو و هدف اصلی این کشور در اروپا به شمار می روند.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: لازم نیست به دو سه ده پیش برگردیم تا سطح و عمق تفرُّق و سردرگمی در سیاستهای جهانی اتحادیه اروپایی دستمان بیاید و بدانیم در این مدت، سیاستگذاران خارجی کشور با ارزیابیهای مجموعا اشتباهآمیز، چگونه به این بلوک سیاسی متشتت اروپایی امید بسته بودند و حتی اینک با آشکار شدن ضعف سیاسی بیشتر آن، هنوز چشم یاری به آن دوخته اند.
ادامه مطلب
مرتضی مکی در یادداشتی می‌نویسد: آمریکا در دوره‌های مختلف به ویژه در دوره ترامپ نشان داده که به اروپا به عنوان یک متحد نزدیک نگاه نمی‌کند؛ خروج از پیمان آب و هوایی پاریس، خروج از برخی از پیمان‌های تجاری و خروج از برجام برخلاف خواست دولت‌های اروپایی، بیانگر آن است که پیوندهای سیاسی و تاریخی میان دو سوی آتلانتیک در حال کمرنگ شدن است، چرا که منافع مشترک آنها کمتر شده است.
ادامه مطلب
هر چه فشار امریکایی ها بیشتر می شود تناقض در عمل اروپایی ها نیز بیشتر خواهد شد. اما اروپایی ها باید هنر بسیاری به خرج دهند تا موازنه ها به هم نریزند. اگرچه طرف امریکایی به نظر می رسد گوشش به این حرف ها بدهکار نیست اما منافع اروپا ایجاب می کند که هر چه سریعتر حداقل برای حفظ منافع خود گام های اساسی بردارد.
ادامه مطلب