سی ذهنیتِ غیرواقعی در دیپلماسی

دیپلماسی ایرانی: 

1-که حقوقِ بین الملل بر سیاستِ بین الملل اولویت دارد؛

2-که سیاستِ بین الملل بر اقتصادِ بین الملل اولویت دارد؛

3-که سیاستِ خارجی یعنی روابط عمومی خارجی یک دولت؛

4-که بدون اجماع داخلی می توان در سیاست خارجی موفقیتِ پایدار کسب کرد؛

5-که سیاست خارجی عمدتاً یعنی فضا سازی مجازی؛

6-که کشورهای اروپایی با توجه به عدالت خواهی و حق طلبی، باید موضع بگیرند؛

7-که آمریکا و اسراییل دو روی یک سکه نیستند؛

8-که آمریکا یعنی رئیس جمهور آمریکا؛

9-که جان بولتون باعث شد ترامپ از برجام خارج شود؛

10-که صرفاً مثلثِ ترامپ، پمپئو و مشاور امنیت ملی، سیاست خارجی آمریکا را شکل می دهند؛

11-که اِیپَک (AIPAC) صرفاً یک گروه لابی است؛

12-که مجموعۀ دستگاه نظامی – امنیتی آمریکا، حامی سیاست خارجی ترامپ نیست؛

13-که قوۀ مقننه آمریکا، حامی سیاست خارجی ترامپ نیست؛

14-که مهم ترین منطقه در سیاست خارجی آمریکا، خاورمیانه است؛

15-که دولت ترامپ برای دستیابی به یک قرارداد جدیدِ برجام، مستأصل است؛

16-که عموم رسانه های آمریکا، مخالف سیاست های خاورمیانه ای دولت آمریکا هستند؛

17-که سیاست خاورمیانه ای آمریکا در کاخِ سفید شکل میگیرد؛

18-که منافع اسراییل یعنی مواضع بنیامین نتانیاهو؛

19-که تفاهم و همکاری کشورهای عربی با اسراییل پایدار نیست؛

20-که اعراب خلیج فارس از خود منافع و مصالحی ندارند؛

21-که ماهیتِ اصلی روابطِ آمریکا با کشورهای عربی خلیج فارس، صرفاً امنیتی است؛

22-که دورۀ غرب در جهت دادنِ به سیاست بین الملل پایان یافته است؛

23-که 900 صفحه تحریم را نباید خیلی جدی گرفت؛

24-که جو بایدن ادامۀ باراک اوباما است؛

25-که دولتِ احتمالی جو بایدن با مسائل خاورمیانه خیلی کاری نخواهد داشت؛

26-که نفوذ امنیتی در کشورهای دیگر بر نفوذ اقتصادی اولویت دارد؛

27-که در مذاکرات، اهرم امنیتی کارسازتر از اهرم اقتصادی است؛

28-که یک کشور جهان سومی می تواند بین منافع اروپا و آمریکا شکاف بیاندازد؛

29-که بدون مزیتِ نسبی اقتصادی، می توان در سیاست خارجی امتیازاتِ گسترده گرفت؛

30-که خیلی ها تفاوتِ بین سیاست خارجی و پروپاگاندا را متوجه نمی شوند.