اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: توافق راهبردی ایران و چین را می‌توان یک ضرورت اساسی و یک سیاستگذاری راهبردی برای تغییر مسیر و کاهش فشارهای بین‌المللی علیه ایران دانست در صورتی که هم اکنون اجرایی شده و به لغو یا کاهش تحریم‌های ضد ایرانی موکول نشود.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یک جهت گیری حد متوسط برای این توافق این است که نه آن را راهی برای رسیدن ایران به بهشت برین دانست و نه به طور کامل روابط اقتصادی ایران و چین را نفی کرد. نباید این توافق را نباید توافقی استعماری مانند ترکمنچای تشبیه کرد. چنین همانند سایر کشورهای جهان می تواند روابط دوستانه ای با ایران داشته باشد و در بخشی از اقتصاد ایران حضور داشته باشد.
ادامه مطلب
پرستو بهرامی راد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قرارداد تهران و پکن اهرم فشاری برای مشخص شدن زودتر تکلیف برجام شده است و باید دید در این بازی که نقش میانجیگری آن را اروپایی ها بازی می کنند، شرایط به کدام سمت حرکت خواهد کرد.
ادامه مطلب
عبدالرضا عالمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر چند ایران در طول چند دهه اخیر (به دلائل مختلف) نتوانسته است، سطح روابط خود با چین را به حوزه راهبردی ارتقا دهد، ولی در بسیاری از مقاطع زمانی، تصمیمات و سیاستهای چین، توانسته منافع ایران را تضمین کند. البته حساسیت آمریکا در همکاری تهران و پکن امری مسبوق به سابقه است و از بدو پیروزی انقلاب، امریکا همواره به یکی از موانع اصلی روابط ایران و چین تبدیل شده است.
ادامه مطلب
مهدی مهدوی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران باید فارغ از هرگونه منافع حزبی و جناحی پیگیری و در این زمینه تنها مولفه مهم و تاثیر گذار، منافع ملی (National Interest) در نظر گرفته شود. بهتر است این سوال را از خود بپرسیم که جایگاه ایران در ۲۵ سال آینده در جهان چگونه باید باشد؟
ادامه مطلب
احسان کاظمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گرایش بیشتر ایران به شرق را می توان محصول «ایران ستیزی» دولت ترامپ تعریف کرد. در واقع به محاق رفتن برجام در دولت ترامپ، ایران را به این نتیجه رساند که باید در کنار راهبرد «مقاومت ملی»، راهبرد «گرایش به شرق» به عنوان دو محور مواجهه با آمریکا و غرب مورد توجه قرار گیرد.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به سیاست مجموعه کشورهای غربی؛ چین نیازمند متحد است که در بین همسایگان ندارد. اخیر کشورهای هند و استرالیا و ژاپن و امریکا معاهده چهار جانبه نظامی، علیه چین برای مهار چین منعقد کردند. چینی ها اگر عاقل باشند با دیگر کشورها مثل جمهوری اسلامی ایران با هدف مخالفت با تفکر "تجاوز لیبرالیستی" غربی ها، اتحادیه همکاری دفاعی ایجاد خواهند کرد. هر چند به نظر می رسد روسیه کماکان خواهان تعامل با غرب است ولی زمینه برای دولتمردان چین در ایجاد اتحادیه کشورهای خواهان جهانی امن تر و عاری از مداخلات غربی ها در "شرق کانال سوئز" فراهم باشد.
ادامه مطلب
احسان صادقی چیمه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در میان نگاه متفاوت و متکثر قدرت‌های اروپایی و نخبگان آنها در قبال مساله چین، مناظراتی پیرامون این موضوع شکل گرفته است که این کشور در نظام بین‌المللی هم میتواند بازیگری به‌دنبال دگرگونی و تحول بزرگ و در واقع خواستار تحولات کلان و انقلابی در سطح نظم و نظام بین‌المللی باشد و هم میتواند سیستم موجود را مورد پذیرش قرار دهد و در چارچوب سیستم موجود به تعقیب منافع خود بپردازد. بروز و ظهور این دو رفتار کاملا متفاوت بستگی به تشخیص منافع چین توسط رهبران آن و انتخاب چگونگی برخورد با تحولات بیرون از مرزهای چین است. ضمن آنکه نوع برخورد قدرت‌های اصلی از جمله آمریکا و قدرت‌های اروپایی با چین و احترام به منافع این کشور و به‌رسمیت شناختن آن میتواند در انتخاب میان این دو رفتار از طرف چین موثر باشد.
ادامه مطلب
پوریا نبی پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: علی رغم مشکلات اخیر در روابط چین وآمریکا، چین هنوز بر روابط خود با غرب تأکید زیادی دارد. علاوه بر این، چین تلاش می کند تا از روابط یک طرفه در خاورمیانه جلوگیری کند. از این رو چین روابط نزدیک با شورای همکاری خلیج فارس را نیز حفظ می کند. با این حال، برای محافظت از منافع خود به شدت برای اجرای برجام و تضعیف شرایط تحریم های پیشنهادی مذاکره خواهد کرد.
ادامه مطلب
سید حسام الدین هانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فتیم غرب بد است و رو به شرق آوریم. از شرق علیه غرب استفاده کنیم و گفتیم شرق شک می کند و التزام عملی به شرق را ثابت کنیم. در مدح شرق شرح ها نوشتیم و گفتیم و غافل از اینکه اگر چین، چین شده، چین اول آمریکا شده و در مسیر "آمریکای بدتر از آمریکا اصلی" قرار دارد. با دادن آمارهای متعدد که چین از آمریکا پیشی گرفته است؛ چین آمریکای دوم شده و خواهد شد را برای الگو برداری تجویز می کنیم.
ادامه مطلب
خطیب‌زاده تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران در طول سال‌های حیات خودش همواره سیاست نه شرقی و نه غربی را به عنوان اصل اساسی خود پیگیری کرده است. در سال‌های اخیر نگاه به شرق را داشتیم و این سال‌های اخیر نه در دوران ریاست جمهوری دکتر روحانی بلکه ما از سال‌های ریاست جمهوری خاتمی نگاه به شرق را پیگیری کردیم. این سیاست نگاه به شرق جمهوری اسلامی ایران برخاسته از یک شناخت است نه الزام بین‌المللی صرف.
ادامه مطلب
علی عیدی پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معمولا جنگ زمانی به وقوع می پیوندد که از یک طرف همه راه های دیپلماسی بسته باشد و از طرف دیگر، فایده های آن بیشتر از هزینه ها باشد، و این با واقعیات کنونی نظام بین الملل و شرایط فعلی دو کشور ایران و آمریکا همخوانی ندارد.
ادامه مطلب
سید قاسم ذاکری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعیت آن است که ایران هم درست مثل روسیه بخاطر ناکامی در عادی سازی روابطش با آمریکا و اروپا ناچار به چرخش به سمت مسکو و پکن شده و البته این موضوعی آشکار است. ایران بنا به دلائل گوناگون هنوز نتوانسته است اعتماد روسیه و چین در مسائل گوناگون را جلب کند مخصوصا که نظام دینی و اعتقادی در ایران تفاوت های فراوانی با ارزش های حاکم بر نظام های سیاسی چین و روسیه دارد بنابراین در شرایطی که نگرانی های روسیه نسبت به ایران در برخی حوزه های نظامی و امنیتی کمتر از نگرانی های اروپا و اسرائیل نیست و چین و روسیه بخاطر ترس از تحریم های آمریکائی حاضر به همکاری های بانکی با ایران نشده اند همچنین روسیه و چین هیچکدام تاکنون حاضر به تغییر عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای از عضویت ناظر به دائم نشده اند.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی می نویسد: ما باید هزینه هایی را که برای اقتدار و نفوذ خود در کشورهای مختلف منطقه صرف کرده ایم را نقد کنیم و از فرصت های به وجود آمده نهایت استفاده را ببریم. ما باید ثمره دست کم چهار سال صبر خود را ببریم. شکی نیست که باید تمام تلاش خود را به کار گیریم که تحریم ها لغو شوند. اینکه چگونه چنین چیزی تحقق یابد به دست اندرکاران دستگاه دیپلماسی مربوط است. همچنین باید روی تقویت قدرت درونی خود به شدت کار کنیم. در این راستا لازم است برنامه ای را برای خود در سه بعد داخلی، منطقه ای و بین المللی تعریف کنیم و به تقویت بنیه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بپردازیم. نباید فراموش کنیم که دنیا در حرکت است و همه کشورها به راه خود ادامه می دهند. هیچ کس، حتی کشورهای دوست و نزدیک، منتظر ما نمی مانند. نباید از کشورهای دیگر عقب بیفتیم.
ادامه مطلب
سید محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: وقتی موضوع همکاری ۲۵ ساله دو کشور مطرح شد این گونه به نظر می رسید که سیستم سیاسی موجود با احساس بلوغ کافی در خود وارد یک همکاری بلند مدت با کشوری مهم چون چین شده است. اگرچه محتوای منتشر شده پیش نویس "تفاهم نامه" و تنوع موضوعات "همکاری" نشان می داد که دیدگاه طرف ایرانی از یک انسجام مشخص برخوردار نیست و هدفمندی خاصی را غیر از فروش نفت دنبال نمی کند، این امید می رود که این نقیصه در این ۸ ماه گذشته بر طرف و در سفر مهرماه آقای ظریف به چین متن متوازن تری با طرف چینی رد و بدل شده باشد.
ادامه مطلب
حسام الدین حجت زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تهران تاکنون سیاست سکوت را در برابر گرم شدن کم سابقه روابط دولت «شی» با رژیم صهیونیستی و دولت های عرب منطقه در حوزه های اقتصادی، سیاسی و نظامی در پیش گرفته است. پرسش اساسی این است که جمهوری اسلامی ایران از چه منطق استراتژیک یا سیاستی راهبردی در این زمینه پیروی می کند؟ در پاسخ باید گفت که به نظر می رسد سیاست ایران در قبال روابط چین با رقبای تهران در غرب آسیا نه راهبردی بلکه تاکتیکی است.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: در یک ماه گذشته برجام نیمه جان دو شکست سنگین و تاریخی را به تنها ابرقدرت دنیا تحمیل کرد. اول ناکام شدن آمریکا در رای گیری شورای امنیت برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران که فقط یک کشور کوچک با او همراه شد و دومی درخواست برای فعال کردن ماشه بازگشت تحریم های شورای امنیت که این بار حتی آن کشور کوچک هم با او همراهی نکرد.
ادامه مطلب
رضا بهارلویی در یادداشتی می نویسد: ا توجه به نیازهای دفاعی ایران، محتمل‌ترین مقصد خریدهای نظامی ایران روسیه خواهد بود. بخصوص در دو مورد خاص و مهم سامانه‌های پدافندی برای جلوگیری از رخنه نظامی آمریکا و شرکای منطقه‌ای آن به عمق خاک ایران و همچنین، نوسازی ناوگان هوایی جنگنده‌های نیروی هوایی ارتش است. در این فقره، روس‌ها قطعا بیش از چینی‌ها همکاری خواهند کرد.
ادامه مطلب
در حقیقت اهداف منطقه ای چین و پیامدهای آن روشن نیست. چین روابط گسترده ای با ایران و حضور پررنگی در شاخ آفریقا دارد. از سوی دیگر روابط چین با دشمنان ایران از جمله عربستان سعودی، امارات متحده عربی و اسرائیل نیز بر کسی پوشیده نیست. چین در سوریه از حکومت اسد حمایت می کند اما در یمن، طرف عربستان را می گیرد. چین تا به حال تلاش کرده با عدم دخالت مستقیم در رویارویی های منطقه ای، توازن در روابط را مدیریت کند. این کنار ایستادن و ناظر بودن در بسیاری از رویارویی ها بیش از آنکه تصویر یک حامی را القا کند کشوری را نشان می دهد که بیشتر اوقات جا خالی می کند.
ادامه مطلب
ایران به شدت محتاج تزریق منابع مالی است و به غیر از چین منبع دیگری متصور نیست. چین نیز با بهره برداری از موقعیت ایران قیمت نفت پایین تری را پیشنهاد می کند. درست مانند دیگر برنامه های چین در راهبرد یک کمربند یک جاده که اقتصادهای ضعیفی همانند سریلانکا و پاکستان را هدف قرار داد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران و چین در سال‌های گذشته به شرکای نزدیکی در غرب آسیا تبدیل شده‌اند و برگزاری رزمایش مشترک دریایی سه جانبه ایران، روسیه و چین در شمال اقیانوس هند که دی ماه سال ۱۳۹۸ با پهلوگیری شناورهای این دو کشور در بندر شهید بهشتی چابهار(شمال اقیانوس هند و دریای عمان) آغاز شد، شاید یکی از نخستین گامها در این زمینه باشد.
ادامه مطلب
ایران علاقه مند است که در برابر سازمان ملل حسن نیت نشان دهد و نشان دهد که برخلاف آمریکایی ها، قادر است تعهدات خود را حفظ کند.
ادامه مطلب
سید رضا تقوی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بدون شک جدای از همه فشارها و مشکلاتی که جمهوری اسلامی در وضعیت موجود با آن روبه رو است اگر بتواند یک سند راهبردی در سطح ملی برای توسعه چابهار تنظیم کند و از ظرفیت های دیپلماتیک برای تبدیل چابهار به یک رژیم بین المللی با محوریت این سه قدرت جهانی بهره ببرد و بسیاری از مشکلات سیاسی، اقتصادی و حتی امنیتی کشور از این طریق قابل حل خواهند بود. ضمن این که کشورهای دیگری از جمله ژاپن، استرالیا و... نیز برای حضور و سرمایه گذاری در چابهار اعلام آمادگی کردند.
ادامه مطلب
نوید نصیرپور اسگوئی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشور ایران به عنوان یکی از مهمترین دارندگان منابع گازی، نفتی و معدنی دنیا (که آمریکا و کشورهای غربی به عنوان رقبای چین کنترلی بر آن ندارند) می تواند به عنوان یک تأمین کننده مطمئن برای نیازهای آینده انرژی چین به حساب آید و در مقابل کشور چین با دارا بودن تکنولوژی های روز دنیا (تولید کننده تکنولوژی روز دنیا) و دارا بودن صنایع پیشرفته می تواند پاسخگوی نیازهای ایران برای توسعه زیر ساخت های صنعتی، تجاری، نظامی و سیاسی خود در آینده باشد. مواردی که دولت های غربی به هیچ عنوان چه قبل و چه بعد از انقلاب ۵۷ در اختیار ایران قرار نداده اند.
ادامه مطلب
از آنجا که همه نفت وارداتی از ایران به چین قابل نگهداری در ذخایر حفاظت شده هستند، بنابراین نبود داده های واردات از ایران در کمرگ چین چندان جای شگفتی ندارد. یعنی چین به راحتی تحریم های ایالات متحده را دور می زند.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: اگر بخشی از فلسفه وجودی این توافق ایجاد توازن منطقی بین ارتباط ایران با یک ابرقدرت نوظهور شرقی و یک ابرقدرت غربی باشد، قطعاً امری معقول و راهبردی موثر در جهت تامین منافع ملی خواهد بود، ولی اگر قرار است این توافق صرفاً ابزاری برای اتکا به چین برای مقابله و رو کم کنی آمریکا باشد، در این صورت تاریخ چهار صد ساله اخیر ایران نشان می‌دهد راهبرد اتکا به یک قدرت برای مقابله با قدرت دیگر همواره شکست خورده است.
ادامه مطلب
جنگ تجاری، اعمال تعرفه بر پکن و فشار اقتصادی بر تهران نتوانسته است خواسته های ترامپ را محقق کند و تحولات اخیر نشان می دهد که چین و ایران اشتراکاتی را یافته اند. آمریکا به احتمال زیاد با این توافق مخالفت خواهد کرد. با توجه به وضعیت مالی نامناسب ایران، روشن است که این کشور از قدرت چانه زنی زیادی در توافق با چین برخوردار نیست و سند همکاری ۲۵ ساله بیشتر به نفع چین خواهد بود. حضور شرکت های چینی در ایران به معنای افزایش حضور و نفوذ چین در سیاست خارجی تهران است.
ادامه مطلب
حسین مفیدی احمدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از پیامدهای مخاطره آمیز این کنش آمریکا در نظر اروپا، تضعیف شدید نهاد شورای امنیت است. در نگاه اروپا، خسارتی که این کنش آمریکا می تواند به شورای امنیت وارد کند بسیار فراتر از پرونده ایران است. ضمن آنکه در نظر اروپا این کنش آمریکا، موقعیت غرب را نیز در کلیت خود تضعیف می کند.
ادامه مطلب
پس از درگیری بین نیروهای ارتش هند و ارتش چین، پکن تصمیم گرفت با توافق با ایران دست هند از آسیای مرکزی را قطع کند. بدین ترتیب مقامات ایرانی نیز پروژه چابهار – زاهدان را که ۶۲۸ کیلومتر از آن را طرف هندی تکمیل کرده بود، لغو کردند.
ادامه مطلب
مریم خالقی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جدا از نتایج این توافقنامه برای تهران و پکن، چالش این توافقنامه در وهله اول متوجه امریکا و منافعش می شود همانطور که واکنش رسانه های امریکایی در سراسر دنیا نشان از حیرت کاخ سفید و مخالفت با این توافقنامه است.
ادامه مطلب