جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: دو سال پس از خروج امریکا از برجام، هنوز بحران روابط تهران ـ واشنگتن به همان وضع باقی مانده که بود. دولتمردان ایران و امریکا همچنان یکدیگر را به تصمیم‌های سخت تهدید می‌کنند و دست بر ماشه دارند. این وضع در چهار دهه گذشته به رغم فراز و نشیب‌هایش ادامه داشته و تردید نباید کرد که بعد از این هم چنین خواهد بود.
ادامه مطلب
امین عظیمی زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در فضای سیاسی کشور، اکنون ما با دو نوع ذوق زدگی شتابان مواجهیم که از بد حادثه هر دوی این ذوق زدگی‌ها برای منافع ملی ایران راهگشا نخواهند بود. نخستین ذوق زدگی شتابان، روی کارآمدن یک رئیس جمهور دموکرات در اتاق بیضی شکل کاخ سفید است تا شاید بتوان از طریق آن بخشی از اختلافات فزاینده کنونی را حل کرد و همچنین به سرانجام مشخصی رسید و دومین ذوق زدگی شتابان اتکای فزاینده بر تغییر نظم موجود بین‌المللی در دوران پساکرونا است.
ادامه مطلب
برخی دیپلمات ها در سازمان ملل معتقدند به رغم چند دستگی حقوقی در این باره که آیا آمریکا – پس از خروج از برجام – می تواند به عنوان عضو برجام خواستار بازگشت همه تحریم ها علیه ایران شود یا خیر، در نهایت باید اعضای شورای امنیت تصمیم بگیرند که آیا شکایت آمریکا از عمل نکردن ایران به تعهداتش در برجام را بپذیرند یا خیر.
ادامه مطلب
سخنگوی وزارت امور خارجه با اشاره به نزدیک شدن به سالگرد خروج آمریکا از برجام گفت: شاهدید آمریکایی‌ها در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ از برجام خارج و این توافق چند جانبه را به نوعی زیر پاگذاشتند و قطعنامه ۲۲۳۱ را هم زیر پا گذاشتند و عضوی از این توافق نیستند. آمریکا سابقه تاریکی در عدم پایبندی به تعهدات بین‌المللی خود دارد که برجام یکی از رویکردهای یکجانبه آمریکا بوده که نشان داد رژیمی است که به حاکمیت قانون در روابط بین‌الملل ندارد و مهمترین ناقض حقوق بین‌الملل در دنیا است. وی با ذکر این نکته که فهرست بلندی از عدم پایبندی آمریکا به تعهدات بین‌المللی وجود دارد، رویکردی که آمریکا در پیش گرفته را خطرناک برشمرد و افزود: این رویکرد نظم بین‌المللی را به هم خواهد زد. آمریکا نشان داده که به هیچ کدام از تعهدات و قواعد بین‌المللی پایبندی ندارد و هر جا منافعش اقتضا کند، از تعهدات خارج و آنها را زیر پا می‌گذارد. حتی شاهد بودیم با توجه به شیوع کرونا که همه دولت‌ها و ملت‌ها باید از سازمان جهانی بهداشت حمایت کنند، این رژیم با وقاحت این سازمان بین‌المللی را در این مقطع حساس و سرنوشت ساز برای بشریت، تهدید به قطع بودجه سازمان می‌کند که بسیار جای تاسف دارد.
ادامه مطلب
طبق یک گزارش جدید، زمانی که وزارتخانه‌های آمریکا، راهبردی پیشگیرانه را برای ایران در خاورمیانه طراحی می‌کنند، الگویی که از آن پیروی می‌کنند می‌تواند مشابه روش اسرائیل در پیشبرد یک کارزار نظامی پنهانی علیه ایران در سوریه همزمان با پیگیری دیپلماسی عمومی با روسیه باشد.
ادامه مطلب
آمریکا باید راهی بیابد که نیروهایش را آبرومندانه از عراق بیرون ببرد. در غیر این صورت، اعتبار آمریکا و نفوذش در سراسر منطقه به سود ایران، چین، روسیه و داعش محو خواهد شد. این واقعیتی است که ایالات متحده باید حتما آن دریابد.
ادامه مطلب
ایران در سیاست منطقه ای روسیه نقش فزاینده ای بازی می کند. در سال ۲۰۱۸، مسکو یک توافق آزاد تجاری با ایران به امضا رساند. روسیه همچنین مشوق ایران برای پیوستن به سازمان همکاری شانگهای بوده است. سازمان همکاری شانگهای در همکاری های امنیتی خود بر تلاش های مشترک برای مبارزه با تروریسم، افراط گرایی و تجزیه طلبی متمرکز شده است.
ادامه مطلب
محمود اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: «ریچاد گلدبرگ»، از اعضای سابق شورای امنیت ملی آمریکا که از طرفداران سرسخت سیاست فشار حداکثری علیه ایران است در تلاش مذبوحانه طی پیامی در توئیتر نوشت: «قطعنامه الزام‌آور شورای امنیت سازمان ملل متحد (قطعنامه ۲۲۳۱) آمریکا را از لحاظ امکان استفاده از «مکانیسم ماشه» جزء «مشارکت‌کنندگان» دائمی برجام به حساب می‌آورد. به من نشان بدهید کجای قطعنامه ۲۲۳۱ آمده که این تعریف، بعد از توقف مشارکت یکی از طرف‌ها در این توافق سیاسی تغییر پیدا می‌کند.»
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: زورآزمایی تهران و واشنگتن ممکن است همچنان کشدار باقی بماند اما خطر هنگامی است که در بزنگاهی غیرمنتظره، تنش جاری برحسب یک اتفاق از کنترل خارج شود. در این صورت پیش‌بینی پیامد ارتقاء تنش به منازعه برای هر دو طرف بسیار سخت خواهد بود.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعا در دوران جنگ های بی پایان دهه پنجاه و شصت در شرق دور و در هندوچین که همه جا صحنه جنگ و کشمکش و رویارویی میان بلوک های متخاصم بود، به جز ژاپن تسلیم شده، کدام کشور به فکر توسعه و اقتصاد بود و اصلا میتوانست باشد؟ وقتی که منطقه ما قریب شش دهه پس از جنگ دوم، گرفتار این همه جنگ و دعوا و مرافعه است آیا واقعا توسعه پایدار مجال بروز پیدا می کند؟ ایران در کنار افغانستان و عراق و یمن؛ مصر در جوار اسرائیل و ناکجاآباد لیبی؛ سوریه در جوار ترکیه و اسرائیل، پاکستان با مسئله کشمیر و هند و دیگران و دیگران. امارات و قطر با آنهمه شکنندگی های نفوسی و تنگناهای زیستمحیطی و آبی و میزبانیهای مخاطرهآمیز نظامی و تسلیحاتی بیگانه، واقعا از مولفههای واقعی توسعه برخوردارند؟ حالا که دوباره دارند طالبان را می آورند و شاید دوباره القاعده و داعش را هم. واقعا باید پرسید که آینده به کدامین سو جریان دارد؟ ما در کجای تاریخ قرارگرفته ایم؟ راه کدام است و تکلیف چیست؟
ادامه مطلب
آمریکا باید رویکرد شکست خورده فشار حداکثری را با دیپلماسی واقع‌گرایانه و متمرکز بر گفت وگوهای کارآمد و دارای پیامدهای معنادار برای دو طرف جایگزین کند. ایالات متحده باید از عراق، سوریه، یمن و سایر مناقشات در خاورمیانه خارج شود، مناقشاتی که توجهات را از ملاحظات مهم‌تر داخلی منحرف می کند و احتمال تنش آفرینی ناخواسته با ایران را افزایش می‌دهد. آمریکا باید یک سیاست خارجی متکی بر دیپلماسی و نه زورگویی، با هدف رسیدن به صلح و نه سلطه را پیگیری کند.
ادامه مطلب
آنچه احتمال دارد این است که برنامه موشکی سپاه در مسیری متفاوت از برنامه هسته ای ایران تکامل یابد و تلاشی در جهت پیشرفت تدریجی فنی برای به حداکثر رساندن اهرم سیاسی باشد. تا وقتی که زمان هست، تصمیم گیرندگان غربی نباید سرمایه های سیاسی ارزشمند در برنامه فضایی نسبتا خوش خیم ایران را با خواسته های غیرواقعی هدر دهند، همانند تقاضایشان برای متوقف کردن آزمایش و توسعه رژیم کنترل فناوری موشکی.
ادامه مطلب