پرهیز از نشانه‌های اغواگر در آمریکا

نه به بایدن دل خوش کنیم نه در نقد ترامپ اغراق

۲۰ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۰:۰۰ کد : ۱۹۹۲۱۴۱ آمریکا نگاه ایرانی
نویسنده خبر: جلال خوش چهره
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: ضعف اصلی در رویکرد بخش بزرگی از مخالفان گفت‌وگو با آمریکا، علاوه بر نداشتن تحلیل استراتژیک در این منظور و بسنده کردن به شعارهایی مانند آنچه در جلسه دوشنبه (۱۹ خرداد ۹۰) مجلس یازدهم سرداده شد، این است که شکست ترامپ در انتخابات آینده هنوز به قوت یک احتمال است و نه بیشتر. 
نه به بایدن دل خوش کنیم نه در نقد ترامپ اغراق

دیپلماسی ایرانی: سبقت‌جویی برخی مقام‌های ایرانی در مخالفت و لعن هرگونه گفت‌و‌گو و تعدیل در تنش روابط با امریکا در روزهای اخیر، ناشی از این‌باور است که «دونالد ترامپ» اکنون بیش از هر زمان به گفت و گو با ایران نیاز دارد. اعتراض‌های مدنی امریکائیان به تبعیض‌های جاری در این کشور، رکود اقتصادی و بحران ناشی از کرونا که به مرگ بیش از صد‌هزار نفر در آمریکا انجامیده و سرانجام همبستگی تأثیر‌گذار این‌عوامل بر نتیجه‌ احتمالی انتخابات ریاست‌جمهوری در نوامبر آینده(آبان 98) سبب تقویت اعتماد به نفس مخالفان گفت‌وگو میان تهران و واشنگتن شده است. 

توئیت رئیس‌جمهوری آمریکا پس از تبادل زندانیان با ایران که به‌شکل مستقیم و بدون پرده پوشی خواستار گفت‌و‌گو شد، ‌‌به‌تصور‌ بالا در نیاز ترامپ به‌ گفت‌وگو با‌ تهران‌ دامن‌زده ‌است.‌ ترامپ ‌در ‌توئیت خود و خطاب به مقام‌های ایرانی نوشت: «‌معامله ‌بزرگ! تا انتخابات امریکا صبر نکنید! من برنده می‌شوم!» پاسخ تهران به دعوت ترامپ اما مضمونی پراکنده از حیث محتوا و رویکردها داشته است. از یک‌سو «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه این دعوت را نه رد کرد و نه به گنده‌گویی ترامپ تن داد. پاسخ او هوشیارانه و در چارچوب تبادل پیام‌های دیپلماتیک بود. این پاسخ در جامعه بین‌الملل مفهوم و شناخته شده است. ظریف خطاب به ترامپ در توئیت خود نوشت:« زمانی که شما وارد دفتر (کاخ سفید شدید، ما صاحب یک توافق (برجام) بودیم. ایران و دیگر طرف‌های برجام هیچ‌گاه میز گفت‌وگو را ترک نکردند. مشاوران شما (که اغلب تا به‌حال اخراج شده‌اند) قمار احمقانه‌ای انجام دادند. این به شما بستگی دارد که چه زمان بخواهید آن را اصلاح کنید.» اما سوی دیگر واکنش‌های داخلی به دعوت ترامپ، بیش از‌آنکه به فرصت‌های موقعیت‌ساز در بزنگاه کنونی توجه کند، در چارچوب شعارهایی بروز داده شده که اوضاع جاری در ایالات متحده مشوق اصلی آن است. این اوضاع، علیرغم نشانه‌های هشدار آمیزی که برای آینده دولت ترامپ در انتخابات نوامبر پیش‌رو دارد، می‌تواند حاوی نشانه‌های اغواگرانه نیز باشد. 

مهمترین فریب اوضاع جاری ایالات متحده و موقعیت کنونی ترامپ، خلق تصوری است که رئیس جمهور جایگزین در پی انتخابات آینده می‌تواند بر سطح تنش در روابط ایران و آمریکا تأثیر کاهنده داشته باشد. تکرار تجربه تعامل با دولت باراک اوباما در صورت پیروزی «جوبایدن» نامزد انتخاباتی دموکرات‌ها در امریکا، مهمترین انگیزه برخی مخالفت‌ها با هرگونه گفت‌وگو میان ایران و امریکا در حال‌حاضر است. این رویکرد، فاقد توجه به دو نکته راهبردی است: نخست،دولت «حسن روحانی» در تمام سال‌های اخیر متهم به توجه تام و تمام به «برجام» به‌عنوان کلید برون رفت کشور از مشکلات شده است. همین امر در نگاه منتقدانش به عنوان اصلی‌ترین ضعف و ناکارآمدی دولت او بیان می‌شود. اما امیدواران به شکست ترامپ و پیروزی رقیب او در نوامبر آینده نیز به ترتیبی همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد «جو بایدن» گذاشته‌اند. ضعف اصلی در رویکرد بخش بزرگی از مخالفان گفت‌وگو با آمریکا، علاوه بر نداشتن تحلیل استراتژیک در این منظور و بسنده کردن به شعارهایی مانند آنچه در جلسه دوشنبه (19 خرداد 90) مجلس یازدهم سرداده شد، این است که شکست ترامپ در انتخابات آینده هنوز به قوت یک احتمال است و نه بیشتر. 

دوم؛ جوبایدن در صورت پیروزی در انتخابات نوامبر، بی‌تردید باراک اوباما نخواهد بود. در نقد «سیاست تطبیقی» لازم است دو متغیر در تحلیل هواداران این رویکرد مورد توجه قرار گیرد: اینکه نه شرایط جاری در ایران و امریکا شبیه دوره اوباما و نه زمان تکرار پذیر است. علاوه براین، اگر حل اختلاف‌ها و دشمنی‌ها میان ایران و امریکا در گذشته ممکن بود، حدود آن تا مرز برجام خلاصه نمی‌شد. بایدن برای بازگشت آمریکا به برجام، به همان اندازه سوداگر خواهد بود که ترامپ با اجرای سیاست «فشار حداکثری» کوشید ایران را به تسلیم دربرابر خواست‌هایش وادارد. 

تردید نیست که ترامپ می‌کوشد با ترغیب تهران به گفت‌وگو، برای رقابت انتخاباتی و برون‌رفت از ناکامی‌های جاری دولتش، محملی فراهم کند. نیاز او به این اتفاق پنهان نیست. تهران نیز به پشتوانه ایستادگی در برابر فشارهای روزافزون دولت ترامپ، نمی‌تواند با چشم‌پوشی از حقوق خود به او امتیاز گفت‌وگو دهد. اما اگر فرصت‌ها می‌توانند به ایجاد موقعیت‌های بهتر بینجامند، آنگاه لازم است با تعریف روشن اهداف، در این‌باره تدبیر کرد. مهم این است که آشفتگی صحنه به دادن آدرس غلط نینجامد و سبقت جویی‌ها در مخالفت و لعن گفت‌و‌گو با پرهیز از هیجانات و نگاه واقع‌گرا به اوضاع و چشم‌انداز آینده انجام شود./ابتکار

جلال خوش چهره

نویسنده خبر

کلید واژه ها: ایران و امریکا مذاکرات ایران و امریکا دونالد ترامپ جو بایدن حسن روحانی محمد جواد ظریف


( ۸ )

نظر شما :

پروفسور بالتازار ۲۰ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۵:۱۴
املای جمله غلط است. املای درست این جمله چنین است، (نه به بایدن دل خوش کنیم نه در نقد ترامپ افراط). دل و خوش ارکان اسنادی این جمله هستند و نمی شود آنها را سرهم نوشت. دلخوش یک صفت است و جایی در این جمله ندارد چون دراین جمله موصوفی وجود ندارد. حتی می توان و باید بین دل و خوش یک ویرگول گذاشت. چون جمله تیتر است و نویسنده خواسته لحن شاعرانه به آن بدهد می شود قضیه را با ویرگول حل کرد وگرنه در نثر درست فارسی حتما باید میان دل و خوش (را) آورده شود. ( نه به بایدن دل را خوش کنیم نه ...)
ناصر ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۰۹:۲۷
ایران نباید به رفتن ترامپ دل خوش کند چون مطمئنا ترامپ دوباره انتخاب می شود پس بهترین فرصت تا قبل انتخابات است تا با ترامپ مساءل را حل کنند چون ترامپ به صلح با ایران نیاز شدید دارد
مسعود ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۵:۲۴
پیشنهاد بسیار مهم و به جایی است ! باید به نظر من به خاطر احتمال دوباره انتخاب شدن "ترامپ" یک سری " چشمک و چراغهایی " به ترامپ داد !؟ من این نگرانی را دارم ترامپ به محض اینکه در انتخابات پیروز شود به ایران حمله ی نظامی بکند !؟ درست مثل ماجرای جنگ "پاناما" !؟ یعنی با احتیاط بیشتری باید سیاست کرد ! ممکن است در نهایت قضیه ایران متوجه شود ماندن ترامپ در قدرت برای ایران بهتر است از روی کار آمدن بایدن !؟
ن.ط ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | ۱۷:۰۲
من هر چه فکر کردم تحلیلی بهتر از گفته دکتر محسن رنانی نیافتم که می گوید: مسئوولین ما در ۴۰ سال گذشته هیچ فرصتی را (برای از دست دادن فرصت) از دست نداده اند.
امیر ۲۹ خرداد ۱۳۹۹ | ۰۵:۰۸
به نظر من اصلا جواب جناب ظریف هوشیارانه نبود. چراکه ترامپ به مدت یک سال صحبت از مذاکره با ایران و تهدید به خروج از برجام میکرد و این ما بودیم که به او جواب رد دادیم! حالا ما ادعا میکنیم اگر آمریکا مذاکره میخواهد به برجام برگردد! کجای این منطق هوشیارانه است؟‌ این حرف یعنی جناب ترامپ ما شما را احمق، کودن و فراموشکار بحساب میاوریم!