لطفا منصف باشید

دیپلماسی ایرانی: جناب آقای حمید ابوطالبی از اعضای بلند پایه دولت یازدهم و دوازدهم در واکنش به مقاله منتشره از جناب آقای مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری منتخب، در روزنامه تهران تایمز مورخ 22/4/4031 انتقاداتی در شبکه (X)  منتشر کرده اند و توسط خبر آنلاین تکثیر شده است که به برخی از توجهات نیاز دارد: 

1- انتقاد از موضع مسئولیت و برای تصحیح امور و هشدار حتما پسندیده است. اما انتقاد از زاویه بی مسئولیتی و صرفا ایرادهای فضایی کار پسندیده ای برای کسی که خود نویسنده کتاب اخلاق در سیاست است نادرست است. 

2- برخورد غیر دیپلوماتیک و غیر مودبانه به نوشته رئیس جمهوری منتخب و بکار گیری کلماتی چون مغشوش، بدون اولوّیت، رؤیایی، غیرمنسجم، با کلی‌گویی فراوان نسبت به همه‌چیز و هرچیز آن هم در کوتاه زمانی بعد از انتخابات قدری غیرمتعارف است.

3- حتما فاصله ای بعید بین نظرات جناب ابوطالبی و مطالب منتسب به جناب پزشکیان وجود دارد که باعث چنین واکنشی شده است. اما ایشان توضیحی در مورد ایده های خود نداده اند.

4- در مطلع نوشته رئیس جمهوری منتخب عباراتی چون «اصلاحات»، «تقویت وحدت ملی» و «تعامل سازنده با جهان» آمده است. شما چه ایرادی بر این اهداف دارید؟  

5- اکثر آن چیزهایی که در مورد "منطقه قوی" در نوشته رئیس جمهوری ذکر شده صرف نظر از فضایی و یا عملی بودن آن جزء مانیفست دولت 11 و 12 بوده که جناب ابوطالبی خود طراح واگرچه به بسیاری از آنها در عمل بی توجه بوده اند.

رئیس جمهوری نوشته اند: در این راستا، از تلاش‌های صادقانه برای کاهش تنش‌ها استقبال می‌کنیم و با صداقت به صداقت پاسخ خواهیم داد. به نظر شما چه اعوجاجی در این نوشته است؟ 

6- رئیس جموری می نویسد: به عنوان اولین اقدام، دولت من از کشور‌های عرب همسایه درخواست همکاری خواهد کرد تا با استفاده از تمامی اهرم‌های سیاسی و دیپلماتیک استقرار آتش‌بس و متوقف کردن کشتار مردم غزه را در اولویت قرار دهند تا از گسترش دامنه جنگ جلوگیری شود. به نظر شما این اولویت فضایی است یا واقعی ترین برنامه عمل برای سیاست خارجی ایران در شرایطی است که تقریبا تمامی محور مقاومت که به نوعی با ایران در ارتباطند در آن گرفتار هستند. شما چه راه حل دیگری دارید؟ 

7- در مورد چین با شما هم نظرم که متن نوشته شده تسلیم واقعیت های تاسف بار داخلی در دولت 13 است خصوصا در مورد عربستان که برای من هم قابل هضم نبود. اما شما هم می دانید که تصحیح سیاست با کشوری چون چین نیاز به برنامه ریزی بلند مدت دارد. 

8- در مورد روسیه هم انتقاد شما اگر قابل بررسی باشد چون راه حلی را ارائه نمی دهید انتقاد یک انتقاد زرد باقی خواهد ماند. به همین صورت در مورد اوکراین و روسیه نیز بهتر از هرکس می دانید ایران جز این موضع نمی تواند موضع دیگری داشته باشد. لذا جار و جنجال روی آن بیشتر ژورنالیستی و هوا و هوسی است تا یک انتقاد واجد توجه.

9- انصافا بند 4 و 5 مطلب خود را دوباره بخوانید. چه راه حلی برای کشور در رابطه با اروپا و آمریکا جز مذاکره، پیشنهاد دارید؟ آیا شما معتقدید که ایران به سوی سلاح هسته ای رفته و آزمایش اتمی انجام دهد یا معتقدید چون لیبی تمام تجهیزات را بار کشتی کنیم به آمریکا بفرستیم؟ 
 
10- راستی سیاست خارجی دولت سیزدهم غیر از جار و جنجال بی محتوای مجریان و دست اندرکاران بی تجربه آن چقدر با سیاست خارجی دولت 11و 12 فرق داشت که شما نوشته آقای دکتر پزشکیان را ورود به آن ورطه دانسته اید و خطرناک توصیف کرده اید؟ کلاه خود را قاضی کنید غیر از تغییر تعدادی کارگزار فرقی با سیاست خارجی دولت سیزدهم داشته اید؟ 

در انتها، جناب ابوطالبی به خوبی می داند که سیاست خارجی کشور در معادله بسیار پیچیده ای قرار گرفته که جز با "وحدت ملی" که رئیس جمهوری منتخب به آن توجه کرده و "انعطاف های اساسی" و  یا یک "معجزه" نمی تواند از آن خارج شود. در این مسیر دور اندیشی روشنفکری و مومنانه قطعا بر خودنمایی ها ارجحیت دارد.