باند غریب بایدن، ایران و چین را نشانه می گیرد

نویسنده: جیمز استاوریدیس

دیپلماسی ایرانی: نشست مقام های یک ترکیب تقریبا غریب از کشورها در سفر جو بایدن به خاورمیانه، قابل توجه بود: گروه I2U2، شامل هند، اسرائیل، امارات و ایالات متحده. این اندیشه غیر متعارف دستاورد گفت وگوهای سال گذشته سفیر امارات در واشنگتن است.

در سال 2007 با تلاش های شینزو آبه گروه چهارجانبه استرالیا، ژاپن، هند و ایالات متحده شکل گرفت. این گروه چهارگانه (Quad)، سیاست های دیپلماتیک و رزمایش های نظامی را برای توازن بخشی چین در غرب اقیانوس آرام و شرق آسیا، به کار می گرفت.

کشورهای I2U2 حتی از Quad نیز متنوع تر است. اسرائیل و امارات زیر ده میلیون نفر جمعیت دارند، ایالات متحده با 330 میلیون جمعیت در وسط قرار دارد و هند در چند سال آینده با پشت سر گذاشتن چین پرجمعیت ترین کشور جهان خواهد شد.

اسرائیل یک دموکراسی پرجنب و جوش و چند مذهبی است. امارات متحده عربی یک پادشاهی عربی است اما بیش از 85 درصد از ساکنان آن کارگران مهاجرند که تقریباً نیمی از آنها اهل هند هستند. ایالات متحده یک دموکراسی کلاسیک غربی است، در حالی که هند دارای بخش های قومی، زبانی و نژادی متفاوت است که در یک ساختار دموکراتیک ناپایدار یکپارچه شده است.

اسرائیل و امارات بخشی از پیمان ابراهیم هستند، یک مخالفت دیپلماتیک و ساختاری با ایران که با دولت ترامپ آغاز شد و در دوران بایدن نیز ادامه یافت. هند رابطه دوسویه ای با ایران دارد (از جمله سرمایه گذاری و خرید هیدروکربن های ایران)، اما با برنامه هسته ای ایران و پشتیبانی اش از دشمن سرسخت خود – پاکستان – مخالف است. در حالی که این چهارگانه آشکارا ضد ایرانی نیست، با گذشت زمان ممکن است ایالات متحده از آن برای یارکشی از هند برای مقابله با تهران بهره ببرد.

هر چهار کشور دارای بخش های انرژی نوآورانه با نقاط قوت متفاوت هستند. اسرائیل در بخش امنیت سایبری و سامانه های دفاعی توانمند است. امارات یک سرمایه گذار هوشمند و در بین 20 کشور برتر جهان در سرمایه گذاری مستقیم خارجی ورودی و خروجی است. هند در حال تجربه پیشرفت های فناورانه و فرصت های سرمایه گذاری در کشاورزی، حمل و نقل، آموزش و ارتباطات است. ایالات متحده، بزرگترین اقتصاد دنیا، پیشتاز با فناوری های به خدمت گرفته شده توسط دره سیلیکون و کمربند بیوفناورانه 128 (Route 128 biotech belt) در اطراف بوستون است. 

قوی ترین نقطه مثبت این چهارگانه، یک ویژگی اقتصادی است. نمونه هایی که بلافاصله پس از نشست اعلام شد شامل یک پروژه 2 میلیارد دلاری توسط امارات متحده عربی با تمرکز بر کشاورزی در هند است که در بردارنده مشارکت بخش خصوصی ایالات متحده و اسرائیل و یک پروژه مشترک انرژی های تجدیدپذیر در ایالت گجرات هند با بودجه دولتی – خصوصی آمریکاست که توسط آژانس تجارت و توسعه ایالات متحده ترتیب داده شده است.

بخش های آب، انرژی، حمل و نقل، فضا، سلامت و امنیت غذایی از موارد پذیرفته شده در همکاری های آینده است. ممکن است انگیزه های سیاسی داخلی و ژئوپلتیکی در طول زمان گرایش های متفاوتی را در پی داشته باشند. به ویژه در مورد نگرانی های ژئواقتصادی و امنیتی پیرامون ایران، دیدگاه های متفاوت درباره تهدید چین و رفتار اسرائیل با فلسطینی ها.

به سختی می توان امیدوار بود که چهارگانه تازه ساختار تقویت کننده ای برای همتای اقیانوس آرامی خود خواهد بود. همگرایی یا واگرایی در گروه چهارگانه تازه به منافع شخصی اعضای آن بستگی خواهد داشت. با این حال، I2U2 اندیشه ای است که به خوبی با پتانسیل واقعی برحسب نوآوری، تجارت و حفظ یک نظم جهانی صلح آمیز راه اندازی شده است.

منبع: بلومبرگ / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11