دیدگاه واشنگتن تاریک‌تر شده است. نه تنها چین، بلکه روسیه نیز که از بسیاری جهات از نظم بینالمللی که می‌خواست آن را در آینه غرب بازسازی کند، واپس مانده اند.
ادامه مطلب
حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: منشور ادیبانه و انسان دوستی "غیرمتعهدها" اگرچه برای بشریت نوشته شده اما دیگر برای اجرا ساختاری تاریخ مصرف گذشته است. این جنبش در نظامی دو قطبی شاید پاسخی بود برای فاصله گرفتن از آنها اما بعد از فروپاشی شوروی بیشتر مبدل شده است به یک مجمع تشریفاتی و نمایشی و به مراتب کم اثرتر از سازمان ملل. ایجاد ائتلافی از کشورهای علاقمند به استقلال چه سیاسی و چه اقتصادی، مخالف با تحریم ها و نظام مالی تحت حاکمیت دلار، اگر با سماجتی دیپلماتیک دنبال شود می تواند به ساختار جدیدی منجر شود که این بار رهبری آن را ایران داشته باشد.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی گیلانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تهاجم غیرمنتظرۀ روسیه به اوکراین که در بزنگاه این تحولات صورت گرفت، عینا به معنای شکسته شدن چندین دهه سیاست مدارا، سازش و تفاهم عمومی دنیاهای اول و دوم بر سر تقسیم حوزه های نفوذ در دنیا، حتی در دوران جنگ سرد بوده و باعث ایجاد آرایش های سیاسی و امنیتی تازه ای در دنیا شده است. جنگ گسترده کنونی در اورآسیا حاصل فرایندی بود که نشان داد دنیای غرب به رهبری ایالات متحده، برخلاف مدیریت پس از جنگ دوم که توانست آلمان و ژاپن شکست خورده را با مدیریت سیاسی بینظیر، در درون یک اردوگاه قوی و بالنده متشکل از بزرگترین اقتصادها و دموکراسی های غربی، جای دهد و دنیا را به مدت چندین دهه تحت استیلا بگیرد، اکنون با اشتباهات راهبردی مکرر در حداقل در سه دهه گذشته، کار را به این مقطع مخاطره آمیز کشانده است.
ادامه مطلب
علی رضوان پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: استراتژی غرب به بازنگری رادیکال و پاسخی روشن به همگرایی ایدئولوژیک روسیه و ترکیه نیاز دارد. آنها باید روایت های کلیدی خود در مورد وضعیت جدید ژئوپلیتیکی و تأثیر همکاری رو به رشد بین مسکو و آنکارا را تعریف کنند، به ویژه که مشارکت با ترکیه مستلزم دیدگاه های جدید و درک جدیدی از اعتماد و قابلیت اطمینان است.
ادامه مطلب
اطلاعات منابع دیپلماتیک عالی رتبه غربی که واقعا از اوضاع اطلاع دارند حاکی از آن است که ارتش روسیه سامانه نظامی عظیم و پیشرفته و مدرن و هسته ای در اختیار دارد. اما نمی خواهد برای مدت طولانی درگیر جنگ شود. آنچه در سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۴ در گرجستان و اوکراین درگیر شد جنگ نبود بلکه درگیری ای بود که چندان مورد توجه غرب نبود با وجود این که لفظی آنها را محکوم کرد.
ادامه مطلب
بسیاری از کارشناسان روسی عادت دارند بگویند که ارتش عظیم غربی و حمایت‌های دیگر تنها دلیلی است که اوکراین هنوز دچار فروپاشی یا تسلیم نشده است. با این وجود، این روایت منابع انگیزه اوکراین را توضیح نمی‌دهد. افغانستان را در نظر بگیرید جایی که تمام حمایت‌های نظامی درازمدت گسترده آمریکا و شرکای آن نتوانست از تهاجم غیرقابل توقف طالبان در سال گذشته جلوگیری کند. اگرچه نمی‌توان این دو درگیری را به طور مستقیم با یکدیگر مقایسه کرد، اما واقعیت میدانی و روی زمین روشن به نظر می‌رسد: علیرغم آن که افغان‌ها در سال ۲۰۲۱ میلادی دیگر انگیزه جنگیدن برای کشور و ارزش‌های خود را نداشتند اوکراینی‌ها در سال ۲۰۲۲ میلادی به وضوح این انگیزه را دارند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از سیاست‌های کنونی مدعیان نظم جهانی به‌خصوص نظم غرب‌گرا و آمریکا‌محور را می‌توان کمک‌ها و حمایت‌های گسترده و بینظیر ایالات متحده آمریکا و کشورهای غربی به دولت ولودیمیر زلنسکی در اوکراین برشمرد که حجم گسترده‌ای از حمایت‌های نظامی و تسلیحاتی را شامل می‌شود. کمک‌ها و پشتیبانی تسلیحاتی و نظامی ایالات متحده، کانادا، اروپا و ... از اوکراین در مقابل حمله روسیه که با گذشت ۲ ماه همچنان ادامه دارد و هر روز نیز بر میزان این حمایت‌های تسلیحاتی افزوده می‌شود را می‌توان در قالب الگوی ظهور قدرت تهاجمی و آشوب‌ساز عراق در دهه‌های ۱۹۸۰و ۱۹۹۰ و درس‌های سیاستگذاری آن دانست.
ادامه مطلب
حامد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: أثیر این بحران سیاسی-نظامی اروپا از مرزهای اروپا فراتر رفته و بر جهان عرب و کشورهای خاورمیانه سایه افکنده است. این امر پیامدهای جدی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به همراه داشته است، تا جایی که بسیاری از مقامات عربی به اظهارنظر در مورد بحران و اتخاذ مواضع رسمی در مجمع عمومی سازمان ملل ترغیب شده‌اند.
ادامه مطلب
غرب نوعی فشار دوگانه بر چین در این جنگ اعمال می‌کند؛ به این ترتیب که اتحادیه اروپا سیاستی محتاطانه در پیش گرفته، اما ایالات متحده آمریکا تلاش می‌کند نوعی فشار بر این کشور اعمال کند که میان گفت وگو و تهدید به تحریم در صورت حمایت از روسیه در نوسان است.
ادامه مطلب
حسن فتاحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این ایده موهومی که کاریزمای پوتین با تهاجم به اوکراین افول خواهد کرد نیز چندان قرین عقلانیت به نظر نمی رسد. پوتین با اوکراین قدرتمندتر و موجه تر از از پوتین با سقوط اوکراین به دامان ناتوست. پوتین برند عقب راندن مجموعه غرب است و جنبه اقتصادی قدرت روسیه بدون اوکراین بیشتر تضعیف می شد و قدرت نامتوازن روسیه و متغیرهای این عدم توازن بویژه کاهش قدرت اقتصادی و نرخ رشد جمعیت چیزی نیست که مقامات مسکو از آن بی خبر باشند.
ادامه مطلب
پوتین بر «ضمانت های امنیتی» درخواستی مسکو تمرکز کرده که پیش نویس آن هفته گذشته به آمریکا و ناتو ارائه شد که شامل رد هر گونه گسترش در آینده و هرگونه فعالیت ناتو در قلمرو شوروی سابق به عنوان یک منطقه حائل است. در غرب، این موضوع به عنوان حمله به حاکمیت چندین کشور و تلاش برای معکوس کردن پایان پیمان ورشو و اتحاد جماهیر شوروی مورد انتقاد قرار می گیرد. با این حال پوتین گفت، "یک واکنش مثبت کلی" به این پیشنهادها وجود دارد و اعلام کرد که اولین مذاکرات بین نمایندگان روسیه و آمریکا در اوایل ژانویه در ژنو انجام می شود.
ادامه مطلب
سید قاسم ذاکری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بدون تردید هزینه های سنگینی که ترکیه مجبور به پرداختن آنها شده است ناشی از استقلال طلبی است. با وجود دلخوری های زیادی که در ایران بخاطر رفتارها و عملکردهای آقای اردوغان و حزب متبوع وی مخصوصا در سوریه بوجود آمده است ولی جمهوری اسلامی ایران در فتنه کودتای آمریکائی علیه دولت منتخب ترکیه در سال ۲۰۱۶ با قدرت در کنار ترکیه ایستاد. هر چند تجربه ثابت کرده که به هیچ وجه نمی توان اعتماد کاملی به جریان های اخوانی نظیر حزب عدالت و توسعه داشت ولی بنا به دلائل ذیل لازم است ایران در مناقشات آتی ترکیه با غرب، فارغ از اینکه چه کسانی بر ترکیه حکومت کنند حتما با قدرت و قوت در کنار ترکیه باقی بماند.
ادامه مطلب
بشیر اسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: «کاپلان»، اندیشمند روابط بین‌الملل در آمریکا، فلات ایران را منشأ قدرت ذاتی ایران می‌داند؛ به تعبیر وی در جنوب غرب آسیا، تنها کشوری که به مفهوم واقعی «کشور» وجود دارد، ایران است و کشورهای دیگر همگی پس از جنگ‌های جهانی بوجود آمده‌اند. بدین روی کاپلان، آمریکا را برای داشتن یک آینده استراتژیک موفق آمیز در این منطقه، به برقراری رابطه‌ای استراتژیک با ایران و نه عربستان سعودی و امارات متحده و ... رهنمود می‌سازد.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نگرانی دولت ترامپ بیشتر از بابت بزرگ شدن اقتصاد چین بود، اما دولت بایدن علاوه بر مساله اقتصاد نگرانی هایی را نیز از بابات افزایش قدرت منطقه ای چین دارد، به‌نظر می‌رسد که دولت جو بایدن استراتژی هوشمندانه‌تری را در راستای مهار چین به‌کارگرفته و اقدام به تجهیز کشوری کرده که عضو سازمان همکاری‌های شانگهای نیست و از دیدگاه ژئوپولتیک نیز استرالیا در دریا محصور است که این مسئله مزیتی را که جزیره بودن انگلیس در طول تاریخ و در زمان جنگ جهانی دوم برای این کشور ایجاد کرد برای استرالیا ایجاد می‌کند.
ادامه مطلب
فاطمه نکولعل آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اصرار برای احیای برجام در اسرع وقت و صدور بیانیه احتمالی در نشست پیش روی شورای حکام علیه ایران می تواند مقدمه صدور قطعنامه در نشست های بعدی و زمینه‌سازی برای معرفی کردن جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان مسئول شکست مذاکرات باشد.
ادامه مطلب
علی بمان اقبالی زارچ در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگرچه اتحادیه اروپا یکی از موفق ترین تجربه هـای صـلح جهـانی اسـت و در بـسیاری از طرح های صلح سازی در مناطق مختلف جهان حضور تاثیرگـذار داشـته اسـت، امـا برآینـد و نتیجه بیش از دو دهه تلاش و کمـک هـای توسـعه ای جامعـه جهـانی و اتحادیـه اروپـا بـه افغانستان، ناامید کننده است و آمارهای ذکر شده در بـالا بـا هیچکـدام از اهـداف و معیارهای ذکر شده در نظریات صلح سازی هم خوانی ندارد . البته محققان و پژوهشگران این حوزه دلایل متعددی را در توضیح عدم موفقیت و ناکامی سیاست های جـاری بـرای تعمیـق صلح، ثبات و توسعه در افغانستان ارائه می دهند.
ادامه مطلب
به نظر می رسد آمریکایی ها یک صفحه از دفترچه راهنمای استعمارگران شکست خورده در آفریقا برداشته بودند. هنگامی که رژیم استعماری پرتغال سرانجام در سال ۱۹۷۵ در موزامبیک شکست خورد، آنها تمام کالاها و سرمایه ای را که می توانستند با خود بردند. اموالی مانند مانند ساختمان ها و تراکتورها را هم که نمی توانستند حمل کنند، تخریب کردند.
ادامه مطلب
بشر اسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تضعیف حکومت مرکزی، فقدان نیروهای مسلح مستقل، وابستگی امنیتی به خارج و اعتماد به بیگانگان برای حفظ امنیت داخلی، تجربیات شکست خورده ای است که سقوط کابل بار دیگر بر نادرست بودن آنها صفحه گذارد، باشد که مایه عبرت واقع شود.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: غرب نگران چهار موضوع درمورد روسیه است: نخست، توسعه‌طلبی و ملی‌گرایی روسیه؛ دوم، راهبرد نامتقارن در درگیری‌ها؛ سوم، هزینه افزایش درگیری که به هر دو طرف تحمیل می‌شود؛ و چهارم، مدیریت ثبات جهانی که آمریکا باید مسئولیت آن را برعهده بگیرد و رقیب چینی فقط برای به‌چالش کشیدن برتری راهبردی آمریکا به عرصه ورود خواهد کرد. این نگرانی‌ها برای اروپا با هراس همراه است.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترکیه روابط خود با اوکراین و همکاری ها با این کشور را بیش تر از گذشته دنبال کند چرا که اوکراین نه تنها همسایه ترکیه که محل حضور قدرت های مختلف است و اینجاست که آنکارا وارد بازی می شود تا ماهرانه نقش قدیمی خود به عنوان میانجی، واسطه، موازنه گر و یا بهتر بگوییم قدرتی منطقه ای با رویای جهانی شدن را بازی کند.
ادامه مطلب
رضا رسالت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اینک این کشورهای غربی هستند که باید برای به ثمر نشاندن و یا باطل کردن دیپلماسی چندجانبه تلاش کنند. آنها اگر به واقع خواهان عمل به تعهدات برجامی هستند باید قبل از آن که پنجره ی دیپلماسی به کلی بسته شود، اقدام به رفع کامل تحریم ها و منتفع ساختن ایران از عواید برجامی خود کنند.
ادامه مطلب
سید حسام الدین هانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فتیم غرب بد است و رو به شرق آوریم. از شرق علیه غرب استفاده کنیم و گفتیم شرق شک می کند و التزام عملی به شرق را ثابت کنیم. در مدح شرق شرح ها نوشتیم و گفتیم و غافل از اینکه اگر چین، چین شده، چین اول آمریکا شده و در مسیر "آمریکای بدتر از آمریکا اصلی" قرار دارد. با دادن آمارهای متعدد که چین از آمریکا پیشی گرفته است؛ چین آمریکای دوم شده و خواهد شد را برای الگو برداری تجویز می کنیم.
ادامه مطلب
اگر هر کشور عربی یا اسلامی حتی مسیحی در آمریکای لاتین یا اروپای شرقی هم توسعه صنایع جنگی اتمی خود را آغاز کند، در معرض تحریم و ترور دانشمندان خود قرار خواهد گرفت. قدرت های بزرگ اجازه تکرار سناریوی پاکستان را نخواهند داد.
ادامه مطلب
موحد زاهدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد تنها راه اروپا برای خروج از این گرداب خطرناک این است که به جای عملکرد سنتی خود در پیوند با آمریکا و تحت عنوان پیمان غرب، با اتخاذ تصمیمی استراتژیک راه خود را از آمریکا جدا کند و با سایر قدرت‌های جهانی و منطقه ای در مورد ایجاد نظمی جدید در چارچوب نیازهای دنیای امروز تعامل کند. این شاید تنها راه برای اروپا و جهان برای پرهیز از ورود به دور تازه ای از خشونت و تاریکی باشد.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: علیرغم مصائبی که در یکصد سال گذشته درآمد باد آورده نفتی برای توسعه متوازن و پایدار ایران پدید آورده، برای جبران عقب ماندگی های ناشی از بی ثباتی های سال‌های اول انقلاب، جنگ و تحریم‌های طولانی و عبور از چالش های پیش رو از جمله کاهش شکاف بین انتظارات بالای مردم و واقعیات موجود، ایران حداقل به سه دهه قیمت بالا (متعادل) نفت بیش از یکصد سال گذشته شدیداً نیازمند است.
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: حکومت چین می‌تواند درباره رفتاری که با مردم خودش دارد، برای مثال در مورد اُیغورها، به کسی جواب پس ندهد، اما وقتی مسئله جان میلیون‌ها انسان در جهان است، وظیفه دارد شفاف و پاسخگو باشد، در غیر این صورت هر قدر هم که شرکت‌های خصوصی و دولت‌های اقتصادپرست غربی رفتار چین را تحمل و توجیه کنند، نمی‌توانند سد راه پدید آمدن احساس «چینی‌بیزاری» در جهان شوند.
ادامه مطلب
مرتضی مردیها در یادداشتی می نویسد: برخی عاقلان و دلسوزان در همان ابتدا اعلام خطر کردند ولی کسی جدی نگرفت، تا جهان به خود آمد و دید ویروس مساواتِ زوری تمام جهان را آلوده کرده است. لجاج در حدی است که بعضی از این قوم شادی می‌کنند از اینکه چرخ اقتصاد و سیاست و زندگی اینطور جدی تهدید شده است؛ کسانی که حاضرند جهان نابود شود و آنها در این نسوزند که چرا تمام پیش‌بینی‌های‌شان از بینی به دیوار خورد؟ غرب لیبرال روزبه‌روز بر شوکت و برکت خود افزود و هم اخلاق و فرهنگ را ارتقا داد و حاصل کمونیسم شد کوبا و کره شمالی و کامبوج و ووهان.
ادامه مطلب
محمد باقر حسین پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در آینده نزدیک، تشدید بیشتر تنش ایالات متحده و چین بعید است، زیرا آمریکایی ها در تلاش برای مقابله با با coronavirus خواهند بود. با این حال، پس از فروکش همه گیری، دور جدیدی از تقابل به نظر می رسد تقریبا اجتناب ناپذیر است. ایالات متحده همچنان چین را به عنوان رقیب اصلی خود می بیند. این واقعیت که چین برخلاف انتظار بسیاری از افراد، توانست سریعاً کنترل این بیماری همه گیر را در دست بگیرد، فقط باعث افزایش ترس از پکن در میان طبقه حاکم آمریکا می شود. مبارزه چین با coronavirus ، اثربخشی سیستم حزب و دولت ، توانایی جامعه در بسیج در میان بحران ها و پتانسیل های فناوری آن را نشان داده است.
ادامه مطلب
سید رضا تقوی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید بتوان گفت پس از حوزههای بهداشتی و درمانی جالب‌ترین بحثها و معماهای مربوط به کرونا را در عرصه علمی و عملی بینالمللی شاهد بودیم. در این بین چند فرضیه بیش از همه در تحلیلهای گوناگون به چشم خورده است. یکی مقایسه الگوی مدیریت دولت اقتدارگرای (الگوی اجماع پکن) چینی و در مقابل الگوی لیبرال دموکراسی (اجماع واشینگتن) آمریکایی در مدیریت و کنترل این بیماری.
ادامه مطلب
احمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: رسانه‌های رسمی ایران به گونه‌ای خبرهای شیوع کرونا در جهان را پوشش می‌دهند که گویی چین در این مورد کاملاً موفق عمل کرده است و دمکراسی‌های اروپایی و آمریکا در مواجهه با آن، بدبخت و بیچاره و وارد سراشیب جهنم شده‌اند! آیا منظورشان این است که حکومت تک حزبی و اقتدارگرا در برابر مشکلات و بحران‌ها، کارآمد و تواناست؛ اما دموکراسی‌ها ناتوان و آسیب‌پذیرند؟
ادامه مطلب