آمریکا نمی تواند روابط تجاری با چین را تخریب کند و از این کشور انتظار داشته باشد که به روابط تجاری چشمگیر خود با ایران پایان بدهد. آمریکا نمی تواند روسیه را تحریم کند و انتظار داشته باشد که مسکو در تحریم ایران با ایالات متحده همکاری کند. این سه کشور با رزمایش دریایی مشترک پوزه آمریکا را به خاک می مالند.
ادامه مطلب
بر اساس نتایج اجلاس های سازمان همکاری های شانگهای و اتحادیه اقتصادی اوراسیا، می توان گفت که رویارویی امریکا و ایران بر آسیای مرکزی تاثیرگذار بوده است. تهران همواره، مخالف استقرار پایگاه های نظامی امریکا در آسیای مرکزی بوده و آن را تهدیدی برای منافع ملی ایران می داند.
ادامه مطلب
دفتر اطلاعات شورای دولت جمهوری خلق چین منتشر کرده است ژوئیه ۲۰۱۹
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می‌نویسد: استبداد تاریخی خاورمیانه بر محورِ شخص پادشاه و یا در دوره‌های اخیر بر محور یک فرد نظامی مانند مبارک یا صدام استوار بوده است. صدها هزار نفر به کار گرفته می‌شوند تا مبارک چندین دهه بر مصدرِ قدرت بماند. عامه مردم در دایره‌ای مرکب از فقر و محرومیت‌های انباشته، عقده‌های بی‌شمار و سرکوب خواسته‌های طبیعی انسانی، به دور خود می‌چرخند.
ادامه مطلب
هادی طاهرخانی در یادداشتی می نویسد: هنگ کنگ می تواند پاشنه آشیل چین باشد. چین در قبال مدیریت تحولات این کشور به نوعی شتابزده به نظر می رسد و در سوی دیگر آمریکا در اجرایی کردن برنامه هایش در هنگ کنگ به بهترین شکل از فرصت سوءاستفاده کرده است.
ادامه مطلب
محمد حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نا متناسب و نا همگن بودن تحلیل های سیاسی با نظرات و پیشنهادها. عدم وجود سازمان و تشکیلات فکری سازمان یافته در کشور حتی در سطح مدیریت یک جلسه. خود عرضه کردن افراد و این که هر کس می خواهد خودش را جلو انداخته و کار خود را پیش ببرد و توجهی به سایر بخش ها ندارد. بالاخره اولویت های موجود در روابط ایران و چین با توجه محدودیت های موجود چیست؟
ادامه مطلب
محمد جواد غلامرضاکاشی در یادداشتی می نویسد: به نطق ترامپ در سازمان ملل توجه کنید. او رئیس جمهور قدرتمندترین کشور جهان است. ضمن نطق خود به کشورهای زیادی حمله کرد. همه را به چالش کشید. آنها مغلوبان شیء نشده بودند. اما چه بسا هستی شان برای اظهار قدرقدرتی آمریکا برکتی به شمار رود. او نطق خود را با هیچ کدام از آنها آغاز نکرد. با مغلوبی شروع کرد که میدان تازه گشوده است. با چین آغاز کرد. سهم اصلی سخنان خود را به چین اختصاص داد. از کلامش عجز و نفرت می‌بارید. چین کشوری است که در میدان میلیتاریسم جهانی آمریکا، راه دیگری را در پیش گرفته است. به قول ترامپ دهه‌هاست آمریکا را فریب داده است. هزاران شرکت آمریکایی را از رده اقتصاد جهان حذف کرده است. ترامپ وقتی از چین سخن می‌گفت، مثل یک کشور کتک خورده و آسیب دیده حرف می‌زد.
ادامه مطلب
محمد زارع در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: وجود چنین بدبینی نسبت به چین و قدرتیابی این کشور تنها منحصر به مقامات دولت ترامپ نیست و دیگر متفکرین و استراتژیستهای این کشور چه در طیف رئالیستهای بدبین که معتقدند قدرتیابی سریع چین و روابط خارجی تهاجمی این کشور یک تهدید جدی برای نظم بین الملل پسا جنگ سرد است و چه در طیف لیبرالهای بدبین که معتقدند موفقیت اقتصادی چین توانایی و اعتماد به نفس بیشتری به این کشور برای اجرایی کردن بین المللی مدل چین به خصوص در کشورهای در حال توسعه در اختیار این کشور قرار داده است، قابل مشاهده است.
ادامه مطلب
پیرمحمد ملازهی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون مذاکرات ایران و طالبان بر این باور است: مسئله صلح افغانستان می تواند نقطه آغازی برای شکل گیری تفاهم میان تهران با ریاض و ابوظبی در دیگر مسائل و مناقشات خود باشد. اما متاسفانه اکنون تحرکات چندان جدی دیپلماتیک از جانب وزارت امور خارجه در این خصوص وجود ندارد و تنها چند دیدار با هیات های طالبان و رایزنی با دولت کابل صورت گرفته است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران یک قدرت تأثیرگذار در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس است که درحال تحمل فشارهای سنگین تحریم های اعمال شده از سوی ایالات متحده، به شدت از منافع خود دفاع می کند. خروج یک جانبه ایالات متحده از توافق هسته ای بین المللی با ایران نظم بین المللی را نشانه می رود که در آن چین و روسیه تمایل به پر کردن خلا ایجاد شده را پنهان نمی کنند. سیاست فشار حداکثری در چارچوب استفاده از تحریم های اقتصادی و گزینه نظامی برای وادار کردن تهران به مذاکره و تجدید نظر در سیاست های خاورمیانه ای تاییدی بر هژمونی جهانی امریکا خواهد بود که ترامپ تاکنون شانس کسب آن را نداشته است.
ادامه مطلب
ماجد کیاست می نویسد: هر چند جسته و گریخته تلاش هایی از دو طرف برای یافتن مسیرهای عادی سازی روابط و کاهش تنش برداشته می شد که در این بین نقش چوئن لای از طرف چین برجسته است. اما به هر جهت چون تصمیمات کلیدی در ورای توان و قدرت این افراد بود و رهبران اصلی طرفین تمایلی در بهبود روابط نداشتند، کار خاصی که نشان دهنده پیشرفت و چشم انداز امیدوار کننده ای باشد به نظر نمی رسید. تا اینکه ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری و نفر اول ایالات متحده در ابتدای دهه هفتاد میلادی تصمیم قطعی مبنی بر گذر از تخاصمات گرفت همزمان تلاش های چوئن لای برای اقناع شخص اول چین یعنی مائو تسه تونگ، به ثمر نشست.
ادامه مطلب
حسن محسنی فرد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برقراری ثبات در منطقه بدون حل مناقشه کشمیر آن هم به روش مسالمت آمیز و مبتنی بر اصول عادلانه و کسب رضایت طرفین منازعه خاصه طرف کشمیری، برای هند رؤیایی دست نیافتنی خواهد بود. در صحفه جدید مردم کشمیر (و نه پاکستان) نقش اصلی را بر عهده خواهند گرفت. چراکه مسئله کشمیر بیش از آنکه به تمامیت ارضی هند مربوط شود، به هویت کشمیر مرتبط است. به ویژه در شرایطی که هند به صورت یکجانبه اقدام و بزعم خود پاکستان را از پروسه حل منازعه کنار گذاشته، طبیعتاً کشمیری ها خود را در محوریت تصمیم سازی و تنها جریان مشروع مقابل هند می بینند.
ادامه مطلب
علی اسمعیلی اردکانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چالش ایجاد شده در مورد فشار آمریکا به هواوی را می‌توان با ارجاع به جنگ تجاری و تعرفه‌ای اخیر چین و آمریکا توضیح داد. به عبارتی دیگر می‌توان این واکنش را به عنوان یکی از سیاست‌های واشنگتن برای تضعیف اقتصاد این ابرقدرت آسیایی با اتکا به جلوگیری از صادرات سودآور محصولات حوزه فناوری‌اش به اروپا و آمریکا تحلیل کرد.
ادامه مطلب
محمود شوری در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است: اساسا مسئله خروج آمریکا از پیمان آی ان اف و به موازات آن آزمایش موشک‌های جدید میان برد توسط این کشور، بسترسازی برای احیای یک رقابت تسلیحاتی جدید میان واشنگتن با پکن و مسکو است تا از این طریق روسیه و چین را در چارچوب اهداف ایالات متحده آمریکا به یک پیمان جدید ملزم کند.
ادامه مطلب
شعیب بهمن در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است: در عالم واقعیت هم روسیه و هم چین به خوبی به این مسئله آگاهند که نمی توانند از طریق اهرم شورای امنیت مانع از توسعه و تکرار آزمایش تسلیحات هسته‌ای آمریکا شوند. چنان که خروجی جلسه شورای امنیت نیز همین مطلب را تایید کرد. چون تنها سند و قانونی که مانع از این اقدام آمریکا می شد با خروج از ترامپ از پیمان آی ان اف کنار گذاشته شد و به تبع آن روسیه هم از آن پیمان خارج شد. لذا هیچ مبنای قانونی برای تقابل با آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل از طریق روسیه و چین وجود ندارد.
ادامه مطلب
ولی کوزه گر کالجی در یادداشتی می نویسد: ترکیب ۱+۵ در ادبیات سیاسی سال های اخیر بیش از هر چیز تداعی کننده ترکیب پنج کشور عضو دائم شورای امنیت به اضافه آلمان در روند مذاکرات هسته ای با ایران بود. اما طی دو سال اخیر اخیر ترکیب ۱+۵ کاربرد دیگری نیز یافت و برای اطلاق به همکاری های پنج کشور منطقه آسیای مرکزی با اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و هند نیز مورد استفاده قرار گرفته است. سفر اخیر فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به آسیای مرکزی (۱۶ تیر ۱۳۹۸) و دیدار با وزیران امور خارجه پنج کشور آسیای مرکزی در بیشکک قرقیزستان، بار دیگر اراده سیاسی بازیگران این منطقه را در اجرای الگوی ۱+۵ به نمایش گذاشت. این تحولات ایجاب می کند که دیپلماسی کلان ایران در سطح آسیای مرکزی، «رویکرد متوازن در عرصه دیپلماسی» را به صورت جدی تری مورد توجه قرار دهد و زمینه را برای سفر هم زمان وزیر امور خارجه و رئیس جمهوری ایران به پنج کشور آسیای مرکزی فراهم کند. ایران تجربه این رویکرد را دارد و تجربه سفر مرحوم هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهور وقت ایران به چهار کشور آسیای مرکزی، یعنی قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان و ترکمنستان در سال ۱۳۷۳ می تواند بار دیگر تکرار و نهادینه شود. به ویژه آن که در محیط تحول یافته کنونی آسیای مرکزی که وارد مرحله جدیدی از غیرامنیتی سازی و تنش زدایی به ویژه در روابط ازبکستان و تاجیکستان شده است، اجلاس های متعددی بین رهبران و مقامات پنج کشور منطقه در دو سال اخیر برگزار شده که بستر و فضای مناسبی را برای شکل دهی به الگوی ۱+۵ بین ایران و منطقه آسیای مرکزی فراهم کرده است.
ادامه مطلب
محسن روحی صفت در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی تصریح کرد: دولت مودی سعی کرده است برای ایجاد انحراف در افکار عمومی به واسطه رکود در اقتصاد این کشور نگاه ها را به سمت مسائل سیاسی در کشمیر بکشاند. به خصوص این که مودی رئیس حزب بی جی پی است که اندیشه های بسیار تند و رادیکالی با نگرش های ملی گرایانه در رابطه با مسئله کشمیر دارد. از این رو نخست وزیر هندوستان سعی کرده است با تحریک حس ناسیونالیستی شرایط را برای انحراف افکار عمومی بیش از پیش شکل دهد.
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در دو سال اخیر اخبار متعددی درباره رویکرد جدید دولت های جهان به منظور استفاده از مزایای هوش مصنوعی شنیده می شود، ولی مشخص نیست آیا ایران نیز در این زمینه برنامه جامع و منسجمی دارد و آیا نظام برای مقابله با چالش های این پدیده فناورانه برای صلح و امنیت بین المللی برنامه ریزی مناسبی دارد یا خیر؟
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ر یک نگاه اجمالی باید گفت که در آغاز هزاره سوم، با برآمدن چین و سایر ممالک شرقی که گوی سبقت را از غرب می ربایند، افول و تشدید محسوس بحران در دنیای غرب، در آمریکای شمالی و به ویژه در اروپا و همینطور ظهور ناسیونالیسم، پوپولیسم و پروتکسیونیسم که زائیده چنین فرآیندی است، دگردیسی محتومی در مناسبات کلاسیک و مستقر بین المللی درحال وقوع است و بلوک بندی های سیاسی و اقتصادی نوینی دارد شکل می گیرد. دموکراسی های انتخابی، در این شرایط متغیر و دیگرگونه، به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند و معلوم نیست تا نیمه یا حداکثر انتهای قرن بتوانند همانند نیمه دوم قرن گذشته، همچنان به رشد و بقای خود ادامه دهند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مسکو و پکن اوراسیا را به عنوان حیاط خلوت استراتژیک خود در نظر گرفته و ابتکارات بلندپروازانه ای مانند اتحادیه اقتصادی اوراسیا و کمربند اقتصادی جاده ابریشم را برای تقویت نفوذ خود در منطقه انجام می دهند. هر دو قدرت بزرگ اوراسیایی حضور غرب را با متحدانش در دو سوی اوراسیا تهدیدی برای محدود کردن و نهایتا تضعیف قدرت خود می پندارند. این حضور برای چین با ژاپن و کره جنوبی در آسیای شرقی و ناتو و اتحادیه اروپا برای روسیه در سمت غرب اوراسیا درک می شود.
ادامه مطلب
جنگ تعرفه ها یا جنگ گمرکی که از آن با عنوان Tariff war یا Customs War نیز یاد می شود در واقع اشاره به سیاست ضد رقابتی جدید ترامپ در قبال رقبای اقتصادی آمریکا دارد و در جریان آن آمریکا در راستای کاهش توان رقابتی دیگر کشورها، روی کالاهای صادراتی آنها تعرفه وارداتی یا مالیات گمرکی سنگین وضع می کند تا در نتیجه قیمت نهایی آنها افزایش یافته و در نتیجه اقبال به خریدشان کم شود!
ادامه مطلب
مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی می‌نویسد: از چین می توان هزاران نکته آموخت اما اگر بخواهم یک نکته تجویزی انتخاب کنم چنین خواهد بود: اگر همان راهی را برویم که همیشه می رفتیم به همان جایی می رسیم که همیشه می رسیدیم. باید پوست خودمان را بکنیم، تابوها (محدودیت های ناخودآگاه جامانده از عقاید کهنه و سنتی) را کنار بگذاریم. اهداف جدید انتخاب کنیم و دست مان را در ابزارها باز بگذاریم و نه اینکه هر اقدامی را به بهانه تضاد با تابوها کنار بگذاریم. به قول چینی ها: مهم نیست که گربه سیاه یا سفید باشد، مهم این است که بتواند موش بگیرد!!
ادامه مطلب