مهشید جمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در حقیقت تحریم‌ها به ابزاری فزاینده برای تنبیه و اعمال فشار بر دولت‌ها تبدیل شده‌اند و در مقایسه با گزینه‌های پرریسک‌تر و پرهزینه‌تری مانند مداخلات نظامی، ترجیح داده می‌شوند.
ادامه مطلب
بهنام آزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نتیجه اجماع جهانی علیه ایران در سال‌های احمدی‌نژاد، بیش از آنکه نتیجه هم‌سویی قدرت‌های بزرگ باشد، محصول خطاهای دیپلماتیک داخلی بود.
ادامه مطلب
قبل از اینکه کی‌یف آتش‌بس را امضا کند، از شرکای کلیدی خود تضمین می‌خواهد که اگر روسیه دوباره حمله کند، اوکراین به حال خود رها نخواهد شد.
ادامه مطلب
رضا حاجی محمدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی به بررسی این پرسش می‌پردازد که چگونه مکانیسم ماشه، به عنوان محصول طراحی‌شده توسط غرب، اعتماد لازم برای توافق‌های آتی را به طور سیستماتیک تخریب کرده و دیپلماسی هسته‌ای را به بن‌بست کشانده است.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: با تمسک به ریسمان لایزال الهی و تکیه بر اصول عزت، حکمت و مصلحت، باید شرایط را به گونه‌ای پیش برد که دشمن از خیال امکان دستیابی به اهدافش از طریق تهدید و فشار مایوس شده و بفهمد که تنها راه تعامل با ایران، تجدیدنظر در روش تحکمی خود و توجه به خواسته‌های این ملت بزرگ است.
ادامه مطلب
کوروش احمدی می نویسد: بعد از انجام اسنپ‌بک، یک سؤال مهم این است که آیا چین و روسیه می‌توانند کمک مؤثری به ایران برای کاهش اثرات بازگشت قطع‌نامه‌ها بکنند یا خیر. در سه زمینه در تئوری امکان چنین کمکی وجود دارد ۱- اجرانشدن شش قطعنامه اعاده‌شده، ۲- ایجاد مانع و اخلال در کار کمیته تحریم ۱۷۳۸ و پنل کارشناسی ۱۹۲۹ و ۳- جلوگیری از انجام اقدامات جدید از سوی شورای امنیت علیه ایران. توضیحاتی در این سه مورد به شرح زیر قابل ذکر است:
ادامه مطلب
این رویه که به عنوان «مکانیسم بازگشت سریع» شناخته می‌شود، به معنای بازگرداندن مجموعه‌ای از محدودیت‌هاست که می‌تواند به اقتصاد ایران که از قبل با مشکل مواجه بوده است، ضربه بزند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می‌نویسد: در فردای دو دوران مقاومت و دیپلماسی، وضع اقتصاد، جامعه، محیط‌زیست، امنیت و ... از هر آن‌چه بیست سال پیش وجود داشت، بدتر است. اکنون عصر پساماشه است، بازگشته‌ایم به وضعیتی که ۱۵ سال پیش وجود داشت، بدون آن منابع، بدون آن میزان درآمد نفتی، آب، سرمایه اجتماعی، و ...؛ در حالی که انبوهی از ناترازی‌ها ما را در بر گرفته‌اند.
ادامه مطلب
بازگشت تحریم‌ها عملا تروئیکا از روندهای آینده پیرامون پرونده هسته ای به حاشیه خواهد رفت. سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، در واکنش به این تحولات تأکید کرده بود که «تروئیکای اروپایی با آغاز این بازی، نه‌تنها پیروز نخواهد شد، بلکه از روندهای دیپلماتیک آتی نیز کنار گذاشته خواهد شد.» با این حرف عراقچی، تقریبا مسجل خواهد شد که تروئیکا وظیفه تخریب دیپلماسی را انجام داده و دیگر کارکردی برای واشنگتن ندارند. و به طریق اولی، اهمیت خود را برای تهران هم از دست داده اند. لذا حلقه تصمیم‌گیری میان تهران، واشنگتن، مسکو و پکن محدودتر می‌شود.
ادامه مطلب
این واقعیت که مکانیسم ماشه در حال اجرا در ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵ منقضی می‌شود، یادآوری می‌کند که زمان برای کشورهای غربی رو به اتمام است. دلیل این امر این است که اگر تا آن تاریخ راه‌حل دائمی پیدا نشود، دوره تمدید این مکانیسم برای ایران منقضی شده و تمدید نخواهد شد، به این معنی که استفاده قانونی از آن متوقف می‌شود.
ادامه مطلب
معصومه علیانپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تفاهم قاهره را می‌توان گامی مهم اما شکننده دانست؛ گامی که اگرچه توانست در کوتاه‌مدت از فعال شدن مکانیسم ماشه جلوگیری کند، اما هنوز در سایه‌ی تردیدهای جدی داخلی و فشارهای خارجی قرار دارد.
ادامه مطلب
سید حجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: اروپا بیشتر در پی اهرم‌سازی برای بازگشت ایران به میز مذاکره است تا آغاز جنگ. در نتیجه، راهبرد بهینه برای ایران، ترکیبی از بازدارندگی مدیریت‌شده، انعطاف تاکتیکی در دیپلماسی و تقویت تاب‌آوری اقتصادی خواهد بود.
ادامه مطلب
علی منصوری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: سوالی که مطرح می‌شود این است رژیم در جنگ آینده کجا را مورد ضربه قرار خواهد داد؟ طبیعی است نقاط قوت را. نقاط ضعف (مدیریت ناکارآمد) که مطلوب رژیم است. رژیم در طول نبرد دوازده روزه، مراکز و مجامعی را مورد ضربه قرار داد که نقاط قوت بودند.
ادامه مطلب
سیاوش قدوسی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: موقعیت ویژه آلمان نه صرفاً به‌دلیل جایگاه آن در اتحادیه اروپا، بلکه به واسطه‌ی پیوندهای سنتی اقتصادی با ایران و نیز نقش تاریخی این کشور در ترتیبات امنیتی فراآتلانتیک اهمیت یافته است.
ادامه مطلب
عاطفه شهسوار در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این نوشته قصد داریم با نگاهی جامعه‌شناختی به بررسی پیامدهای فعال‌سازی مکانیسم ماشه در ایران بپردازیم و ببینیم این موضوع چگونه روی جامعه ایران، از اقتصاد و سیاست گرفته تا روان و رفتار مردم، تأثیر می‌گذارد.
ادامه مطلب
عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، در حاشیه نشست سران سازمان همکاری شانگهای با تأکید بر اینکه موضوع هسته‌ای ایران، مذاکرات آینده و تهدیدات غربی به‌ویژه فعال‌سازی مکانیسم ماشه، محور گفت‌وگوها خواهد بود، نشان داد تهران قصد دارد معادله هسته‌ای را فراتر از چارچوب غربی پیش ببرد. در همین راستا موضوع اسنپ بک در بیانیه شانگهای کنجانده شد که این اقدام، پیامی روشن به اروپا و آمریکا بود که تهران دیگر مذاکرات را محدود به تعامل با غرب نمی‌داند و کشورهای شرقی مانند چین و روسیه نیز در معادله هسته‌ای نقش دارند. به بیان دیگر حضور فعال ایران در شانگهای فرصتی برای موازنه سازی دیپلماتیک با هدف برجسته کردن حق استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و جلب حمایت سیاسی و اقتصادی کشورهای عضو فراهم کرد. این نشان می‌دهد تهران با هدف کاهش فشار غرب و تقویت پشتوانه حقوقی خود، درصدد جهانی‌سازی پرونده هسته‌ای است.
ادامه مطلب
مکانیسم ماشه ممکن است تأثیر سیاسی بیشتری نسبت به تأثیر اقتصادی داشته باشد – منافع ایالات متحده با دامن زدن به بدبینی ایران در مورد جنگ مجدد به بهترین وجه تأمین می‌شود و مکانیسم ماشه می‌تواند بخشی از این تلاش باشد.
ادامه مطلب
کیومیرث اشتریان می نویسد: «راه» با «راه‌حل» متفاوت است. «راه» ضرورتا به حل بحران نمی‌انجامد اما «راه‌حل» در پی گشایش است. در معضله «اسنپ‌بک» تلاش سیاست‌گذار باید اولویت «راه‌حل» بر «راه» باشد. «راه» پیشنهادی در مجلس طرح خروج از ان‌پی‌تی و ممنوعیت مذاکره است و «راه‌حل» دولت (یا وظیفه دولت) یافتن سازوکار توافقی است. این دو باید مکمل هم باشند.
ادامه مطلب
این گونه برداشت می شود که مذاکرات غیرمستقیم در عمان ادامه دارد، اما حملات اسرائیل و شروط سخت‌گیرانه آمریکا، پیشرفت را کند کرده است. ایران بر حق غنی‌سازی تأکید دارد و گفته است که هرگونه توافق باید لغو تحریم‌ها را شامل باشد. احتمال توافق محدود وجود دارد، اما توافقی جامع مانند برجام بعید به نظر می‌رسد.
ادامه مطلب
حافظ حاجی کریم جباری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هر یک از سه کشور انگلیس، فرانسه و آمریکا (در صورت بازگشت آمریکا به برجام) می تواند به تنهایی، شش قطعنامه ی تحریمی شورای امنیت سازمان ملل متحد را که طی سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ میلادی، مطابق با سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ (به اضافه ی قطعنامه ۲۲۲۴ سال ۲۰۱۵ میلادی-۱۳۹۴) علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسیده بازگرداند. بر اساس بندهای ۳۶ و ۳۷ برجام و بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، این امکان در حال حاضر کاملا برای انگلیس و فرانسه فراهم است. بر اساس اطلاعیه های دو کشور مذکور، خصوصا انگلیس قصد دارد تا پیش از مهلت تعیین شده در برجام، یعنی ۲۶ مهر ۱۴۰۴ (برابر با ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵) این سازوکار را فعال کند.
ادامه مطلب
سید حسین موسویان در یادداشتی می نویسد: ایالات متحده و اتحادیه اروپا یک پنجره ۱۵ ماهه برای انتخاب بین دو گزینه دارند: الف) ایران به یک کشور دارای سلاح هسته‌ای مانند کره شمالی تبدیل شود، یا ب) ایران به عنوان یک کشور در آستانه هسته‌ای مانند ژاپن باقی بماند.
ادامه مطلب
سهراب انعامی علمداری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاست خارجی ایران اگرچه طی دهه های اخیر و برای دوره هایی از این چرخه تداوم و تغییر، انعطاف پذیری و دینامیک های راهبردی و ابزاری بهره برده و توانسته از دیپلماسی برای پیگیری منافع ملی بهره بگیرد اما در دوره هایی نیز به واسطه تکانه های بسیط رفتاری و کنش های هزینه زا این تغییرات به افزایش ضریب آسیب پذیری در منافع و امنیت ملی و کاهش تعامل بین المللی منجر شده است.
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی می نویسد: آمریکا امیدوار است کشورهای اروپایی تحریم تسلیحاتی ایران را تمدید کنند. کشورهای اروپایی، به‌رغم فشار آمریکا بر آن‌ها، به‌ویژه بر بریتانیا درمورد به‌جریان انداختن سازوکار اسنپ‌بک، با یکدیگر توافق کرده‌اند درمقابل خواسته آمریکا بایستند. اختلافاتی درون اروپایی درمورد تحریم‌های علیه ایران دیده می‌شود. فرانسه و آلمان تصدیق کرده‌اند که بریتانیا حساسیت‌هایی برای حمایت از نزدیک‌ترین شریک خود، یعنی آمریکا دارد. بریتانیا مایل است یک توافق تجارت آزاد با آمریکا منعقد کند و در منطق بیمار ترامپ نمی‌تواند همزمان خواهان توافق تجاری و مخالف بازگشت استنپ‌بک باشد.
ادامه مطلب
وی در پاسخ به سوالی درباره گزارش منتشر شده از سوی سفارت ایران در ونزوئلا درباره تجارت ایران با ونزوئلا و اینکه نفت داده‌ایم و میوه گرفته‌ایم، عنوان کرد: روابط ایران و ونزوئلا مبتنی بر منافع و اصول سیاست خارجی ایران و منافع دوجانبه است. روابط دو کشور مربوط به هیچ کشور ثالثی نمی‌شود و در سال‌های گذشته قوام یافته و البته به دلیل استقلال رای هر دو کشور مورد هجمه آمریکا قرار گرفته است.
ادامه مطلب