مطلب بسیار جالب و مفیدی بود.
از چند جهت این نوشتار حائز اهمیت است:
1- دیدگاه درستی درباره نقش دبیران کل سازمان ملل در ادوار مختلف می دهد و در این بین به سه دبیرکل تاثیرگذار اشاره می کند.
2- بر کورت والدهایم تمرکز می شود که در میانه رویدادهای مهم بین المللی بود که جمهوری اسلامی در ابتدای شکل گیری با آنها درگیر بود.
3- سرنخ طرز رفتار مردان دیپلماسی جمهوری اسلامی و عملکرد بین المللی این حکومت، از همان روزها و سال های ابتدایی قابل ردیابی است و ارزش تعمق و مطالعه بسیار دارد.
4- نثر نوشتار بسیار روان و دلنشین است.
کیخسرو روزبه
۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ | ۲۰:۱۸
با سلام و احترام؛
شرح کورت والدهایم دبیرکل سازمان ملل متحد از گروگان گیری، بیانگر وضعیت جناح های قدرت در ایران و در واقع منازعه و رقابت بر سر قدرت میان گروه های اصلی انقلابی می باشد و مصداق آن، آشفتگی و عدم انسجام در تصمیم گیری در خصوص گروگان ها در چارچوب وزارتخارجه، نمایندگی ایران در نیویورک، و شورای انقلاب می باشد.
علاوه بر این، عدم گفتگوهای مستقیم طرفین اختلاف یعنی ایران و امریکا برای حل بحران، موجب به میان آمدن واسطه هایی همچون ویلالون،گ و ... می شود که موفق نبودند، همچنین شاید بتوان گفت این واسطه ها به نوعی موجب طولانی شدن رایزنی ها و یافتن راه حل شده و بیشتر به اعتبار یافتن واسطه ها کمک کرد تا حل بحران(البته برخی واسطه ها نیز نقش مثبتی داشتند).
والدهایم همچنین به عدم اقدام موثر از سوی سازمان ملل اشاره می کند که می تواند ناشی از فضای دو قطبی جنگ سرد باشد که اتفاق ابرقدرت ها موجب نقش آفرینی سازنده تر سازمان ملل می شده است.
در مجموع والدهایم نشان می دهد که بحران در خارج از چارچوب سازمان ملل و در نتیجه توافق ایران و امریکا حل شد.
کتاب والدهایم جالب است و علاو بر گروگان گیری سایر مسایل بین المللی را نیز با بیانی سلیس بیان می کند.
تاریخ را باید آموخت و اندوخت برای عدم تکرار تجارب ناخوشایند گذشته؛ به طور مثال عدم مذاکره مستقیم ایران و امریکا در سایر بحران ها نشانگر عدم حصول نتیجه مطلوب، طولانی شدن بحران ها و ... می شود.
اگرچه هر ملت و حاکمیتی باورهای خود را دارد ولی ساختار بین المللی نیز قواعد حقوقی خود را دارد، می توان به راحتی آن را نقض کرد و نادیده گرفت ولی تبعات آن را نمی توان به سادگی مرتفع کرد.
با احترام
نظر شما :