اخوانی ها باز هم به قدرت بر می گردند

دیپلماسی ایرانی: امسال دیپلماسی ایرانی دهمین سال از یادداشت های متوالی سرکیس نعوم را متفاوت از سال های گذشته منتشر می کند، چرا که امسال آگاهی بیشتری از او و دیدگاه هایش دارد. در دیداری که در تهران با او داشتم متوجه شدم که او ایران را دوست دارد، طرفدار انقلاب اسلامی است "چرا که با ظلم مخالف است" و می گوید حکومت سابق ایران را که حکومت شاهنشاهی بوده، حکومت ظالمی می دانسته که اراده ای از خود نداشته است. با سیاست های امریکا مخالف است و آن را در جهت استثمار کشورهای دیگر و تصاحب اختیار و توانایی هایشان می داند اما واقعگراست و اعتقاد دارد نمی توان امریکا را نادیده گرفت. می گوید در طول بیست سال سفر مداومی که به امریکا داشته و با مقام های مختلف فعلی و سابق امریکایی در ارتباط بوده و گفت وگو داشته است، امریکا را خوب می شناسد. امریکا را به خاطر مردمان خوبش، دنیای پیشرفته اش و زندگی مدرنش دوست دارد، اما همواره به سیاست های سلطه جویانه امریکا انتقاد داشته است. او همچنین می گوید که ارزش قلمش را بالاتر از هر چیز می داند و هرگز حاضر نیست آن را بفروشد. نعوم همچنین گفت با وجود این که می توانسته از سال ها قبل شناسنامه امریکایی بگیرد اما این کار را برای خود خفت می داند و هرگز حاضر به انجام این کار نشده است و هر دفعه مانند هر شهروند لبنانی به سفارت امریکا می رود و برای سفر به این کشور ویزا می گیرد. 

سرکیس نعوم حدود دو ماه قبل از این که به امریکا برود و یادداشت های هر ساله اش را تهیه کند، در ایران بود. برای همین توانستیم امسال با او هماهنگ کنیم که بر خلاف دو سال اخیر، یادداشت هایش را به طور کامل در اختیار ما قرار دهد تا شامل محدودیت هایی که روزنامه النهار برای خوانندگانش ایجاد کرده است، نشویم. در این جا دیپلماسی ایرانی سی و سومین بخش از سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند:

از یکی از مقامات مهم که در دولت های مختلف امریکا کار کرده و سمت های بالا و مهمی داشته است و با مقامات عالی رتبه کار کرده و همچنان اوضاع داخل و خارج از کشورش را دنبال می کند، پرسیدم نظرت درباره مصر چیست؟ جواب داد: «دیگر «اخوان المسلمین» در مصر نیستند. اما از روی زمین به زیرزمین رفتند. این یعنی این که راه گریزی نیست جز این که روزی برگردند.»

سپس گفت: «در دعوای سنی – شیعی من با تو هم نظرم که به من و دیگران از مدت ها پیش وقتی در «دولت» بودم، می گفتی. تروریسم سنی وجود دارد، که کشورهای منطقه آن را به وجود آوردند و آنها را به سمت کشورهای بزرگ یا ابرقدرت ها در مراحل مختلف فرستادند که بعد از این که اهدافی که می خواستند برایشان محقق کردند به استراتژی آزاردهنده تبدیل شدند. دیگر نتوانستند بر آنها کنترلی داشته باشند و تبدیل به موی دماغ هم برای خودشان شدند و هم دشمن سرسخت غرب. اما ایران هم گروه هایی را به وجود آورده که از نگاه غرب و امریکا تروریست هستند اما در صورتی که تفاهمی تاریخی بین او و دشمنان بین المللی اش به دست آید، می تواند جلوی کار آنها را بگیرد.»

بعد پرسیدم: «نظرت درباره ایران و اسرائیل چیست؟» جواب داد: «ایران دشمن اسرائیل است اما نمی خواهد جنگی مستقیم علیه آن راه بیندازد مگر این که اسرائیل خودش دنبال جنگ باشد و جنگی علیهش راه بیندازد. اما همیشه میان آنها چیزی هست که به آن برخورد منافع حتی میان دشمنان می نامند. این گونه احساس می شود که چنین تلاقی ای میان ایران و اسرائیل نیز وجود دارد. اما نمی توان آن را "لمس" کرد.»

در ادامه افزود: «خاورمیانه را در آخر اسرائیل و ترکیه و ایران رهبری خواهند کرد. اسرائیل به قدرت نظامی و پیشرفت علمی اش و ثروت یهودی های جهان و حمایت امریکا تکیه دارد.»

میان حرفمان پرانتزی باز کرد و گفت که جنبش طالبان به امریکایی ها در مذاکراتی که در دوحه میانشان انجام شد، گفت که شما ساعت های سوئیسی دارید اما ما زمان داریم. 

بعد از او درباره ترکیه پرسیدم، گفت: «اردوغان، رئیس جمهوری آن به شیوه حکومت اسلامی بر آن حکومت می کند، به ویژه به سبک «اخوان المسملینی» که در جهان اسلام و همچنین کل جهان پراکنده اند. آنها قدرتمندند. اگر جنگ مهمی را می بازند آرام می گیرند بعد دوباره خود را احیا می کنند و به عرصه کار عملی باز می گردند. آنها در تونس بعد از بهار عربی پیروز شدند، بعد شکست خوردند و الآن به قدرت بازگشته اند و قدرت خود را بازیافته اند. ایران هم نقش مهمی دارد. اسلام گرایان در الجزایر قدرتمندند، شاید به قدرت برگردند البته الآن هم برگشته اند. در مغرب آنها در قدرتند اما به سبکی میانه رو به دلایلی که برای همه روشن است. اما تا کی این میانه رویشان ادامه خواهد یافت؟ در سودان اخوانی ها در قدرت بودند و همچنان هم هستند. در قطر هم اخوان المسلمین هستند. این که می گویند قطر تلاش دارد با عربستان به آشتی برسد درست است، اما رفتاری که در پی تعاملش با اخوانی ها داشته است مانع از آن می شود شاید تحولی در روابط به وجود بیاید اما بدون وجود «اخوان». عربستان و امارات دشمن «اخوان المسلمین» هستند و همچنان هم به این مسیر ادامه می دهند. مصر هم به دشمنی با آنها ادامه می دهد، ریاض و عربستان هم از این موضعش حمایت می کنند. عربستان سلاح های خیلی مدرن در اختیار دارد و خیلی هم دارد اما ارتشش همچنان در مراحل ابتدایی است با وجود این که دهه ها از تاسیس آن می گذرد. همان طور که کشورش هم همچنان در مراحل استثنائی است. امارات متحده عربی به رهبری امارت ابوظبی کشوری است که نظامیان آموزش دیده خیلی خوبی دارد و سلاح های خیلی پیشرفته و سامانه های موشکی دفاعی خیلی مهمی در اختیار دارد.»

ادامه دارد...