بدا به حال اسرائیل چنانچه ترامپ و متحدان سازشکارش این رژیم را به درگیر شدن در جنگ با مردان یمنی بکشانند. چنانچه جنگش در لبنان سال ۲۰۰۶ سی و سه روز و در غزه در سال ۲۰۱۴ پنجاه و پنج روز به طول انجامید؛ بنابراین جنگ آنها در یمن احتمالا سال ها به طول انجامد و ممکن است جنگ آخرشان باشد. درستی این مسئله را از ائتلاف عربی و فرماندهانش باید پرسید.
ادامه مطلب
اگر هر کشور عربی یا اسلامی حتی مسیحی در آمریکای لاتین یا اروپای شرقی هم توسعه صنایع جنگی اتمی خود را آغاز کند، در معرض تحریم و ترور دانشمندان خود قرار خواهد گرفت. قدرت های بزرگ اجازه تکرار سناریوی پاکستان را نخواهند داد.
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در مدیترانه حضور داشته باشند به معنی حذف اسرائیل از معادلات استراتژیک و بی هویت کردن صهیونیست هاست. اسرائیل را برای سد نفوذ مسلمانان به مدیترانه و اروپا به صورت مصنوعی تحمیل کردند. حضور جمهوری اسلامی ایران در کنار ترکیه با هدف حذف اسرائیل در راهیابی به مرزهای اروپا؛ چه بسا به دست کشیدن اروپا و امریکا در حمایت از اسرائیل منجر شود.
ادامه مطلب
منطق پشت طرح صلح عربی این بود که به رسمیت نشناختن اسرائیل می تواند به مانند اهرمی در توافق با فلسطینیان عمل کند. آن اهرم کار نکرد و حالا پس از بیست سال، شمار فزاینده ای از کشورهای عربی اولویت های دیگری را دنبال می کنند. مغرب به روشنی در جستجوی توسعه روابطش با اسرائیل و به رسمیت شناختن حاکمیتش بر مناطق صحرای غربی است، به ویژه که بر این باور است که انکار رسمیت، هیچ دردی را دوا نمی کند. مراکش مانند دیگر کشورهای عربی بر این موضوع پافشاری می کند که همچنان برای راه حل دو کشور تلاش خواهد کرد، اما این بار از گذر تعامل با اسرائیل نه با تحریم آن، مسئله ای که باور آن برای فلسطینیان دشوار است.
ادامه مطلب
سید حامد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: فراتر از سیاست داخلی این سوال وجود دارد که جامعه محافظه کار عربستان سعودی چقدر برای توافق با اسرائیل آماده است. در سالهای اخیر، جامعه عربستان سعودی با انتقادات محدود عمومی توانسته است اصلاحات اجتماعی و اقتصادی را به پیش ببرد ولی این بدان معنا نیست که توافق صلح با اسرائیل هم از چنین پشتیبانی برخوردار خواهد شد.
ادامه مطلب
عبدالله السامر در یادداشتی اختصاصی از سوریه برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دور جدید تشدید درگیری های اعراب و اسرائیل، با به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل در سال ۲۰۱۷ آغاز شد، همچنین ایالات متحده اولین کشوری بود که الحاق جولان به اسرائیل را به رسمیت شناخت. تصمیم رهبر آمریکا مدت ها قبل از به قدرت رسیدن وی اتخاذ شده بود و اگر روابط تجاری و خانوادگی وی و صهیونیست ها که وی را در ریاست جمهوری یاری کردند در نظر بگیریم کاملاً قابل پیش بینی بود که وی چنین تصمیماتی بگیرد.
ادامه مطلب
تشدید مناقشه توسط نیروهای نیابتی، عملیات پنهانی یا حتی اقدام مستقیم نظامی را نمی توان منتفی دانست و به همین علت جامعه بین المللی و دولت جدید آمریکا باید وارد عمل شوند تا از وقوع هرگونه درگیری بین آنها پیشگیری کنند چون خود آنها نیز از هرگونه درگیری بین این دو زیان خواهند دید.
ادامه مطلب
صابر گل عنبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روی دیگر عادی سازی روابط اسرائیل با کشورهای عربی تعمیق استبداد، تقویت پایه‌های آن و ایجاد سدی دیگر در برابر دموکراسی در منطقه است. از این جهت که یکی از انگیزه‌های اساسی نظام‌های عربی از این رویکرد تقویت و تداوم سلطه حاکمان فعلی است و به نوعی میان این نظام‌ها و حاکمان و روابط با اسرائیل رابطه لازم و ملزومی برقرار شده که بقای یکی با بقای دیگری گره خورده و همین خود احتمال تغییر و تحول دموکراتیک در جوامع عربی را کاهش می‌دهد
ادامه مطلب
جلال میرزایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی بر این نکته تاکید دارد که تا زمانی که تنش فعلی در مناسبات ایران و عربستان به قوت خود باقی باشد و یا در ادامه با نقش‌آفرینی مخرب صهیونیست‌ها تعمیق بیشتری پیدا کند، ریاض کمافی السابق با نقشی که در ۴ سال گذشته در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ ایفا کرده است به دنبال نقش‌آفرینی منفی، مانع‌تراشی، بهانه جویی و کارشکنی در مذاکرات خواهد بود و در کنار آن می‌تواند مشکلات و چالش‌های عدیده سیاسی، امنیتی، دیپلماتیک و اقتصادی برای تهران با تطمیع دیگر کشورها در کاهش روابط با ما ایجاد کند. پس بی شک جا دارد ایران به فوریت کاهش تنش با عربستان سعودی را تا پیش از روی کار آمدن جو بایدن در اول بهمن سال جاری در دستور کار خود قرار دهد. لذا بی شک پیش نیاز گفت وگوی بایدن و دولت در ایران، چه دولت روحانی و چه هر دولتی که پس از انتخابات سال آتی روی کار می آید، حل اختلافات تهران با ریاض و لزوم تنش زدایی در روابط دو کشور است.
ادامه مطلب
رضا رسالت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایجاد مزاحمت و فشار علیه منافع ایران یک اولویت فوری تر از دامن زدن به خصومت اعراب در طول دهه ها نسبت به اسرائیل است. این تحول یعنی به رسمیت شناختن اسرائیل توسط عربستان سعودی جایزه ای گرانبها با توجه به وزن این کشور در جهان عرب خواهد بود که دارای ارزشی به سان توافقنامه کمپ دیوید یا اسلو است.
ادامه مطلب
هر دگرش و نوسانی در رویکرد آمریکا در برابر ایران و برنامه هسته ای اش، بر سنجش های کلیدی امنیت ملی اسراوئیل تاثیر می گذارد تا ببیند که چگونه باید به ادعای آن دوره دستیابی ایران به سلاح هسته ای را طولانی تر و همزمان از بروز یک جنگ پرهیز کند.
ادامه مطلب
قاسم محب علی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این نکته تاکید دارد که باید اصل هم وزنی و عدالت در اقدام جمهوری اسلامی ایران رعایت شود و برنامه ریزی درست و دقیقی برای آنکه تهران از حق اقدام متقابل خود چگونه، در چه زمانی، با چه کیفیتی، از چه طریقی و در کجا استفاده کند، می‌تواند مانع از هزینه های بعدی آن شود. در غیر این صورت قطعاً هرگونه اقدامی از طرف ما می‌تواند کشور و کل منطقه را وارد نا امنی و جنگ کند. پس باید با یک اقدام درست و دقیق به گونه‌ای عمل کنیم که یک دولت تروریست و بانیان این ترور را مجازات کنیم. در این صورت هیچ کشور و سازمانی حتی ایالات متحده آمریکا نیز نمی‌تواند این حق را از ایران بگیرد.
ادامه مطلب
احمد نقیب زاده در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون تاثیرات شرایط رادیکال سیاسی بعد از ترور محسن فخری زاده در کشور بر این باور است که همانگونه که تبعات هرگونه اقدام ایران در حمله به اسرائیل می‌تواند کشور را به ورطه جنگ و نابودی بکشاند، آن هم در شرایط کنونی که اساساً تحریم و تداوم شیوع ویروس کرونا رمق اقتصادی و معیشتی را از جامعه گرفته است، قطعاً تصویب مفاد و لوایح طرح دیروز مجلس که دو فوریت آن رای آورد، می‌تواند مسئله خروج از برجام، ارجاع پرونده هسته‌ای ایران از شورای حکام به شورای امنیت و اجماع جهانی را شکل دهد و این هم همان خواسته اسرائیل است. یعنی اسرائیل با ترور دکتر فخرزاده سعی کرد دولت بایدن را از بازگشت به برجام و مذاکرات احتمالی آتی با ایران بر حذر دارد. قطعاً تصویب مفاد این طرح به صورت قانون و لازم الاجرا شدن آن توسط دولت هم دقیقاً به معنای خروج جمهوری اسلامی ایران از برجام و به تبعش واکنش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، شورای حکام، شورای امنیت و در نهایت بازگشت ایران به ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل است. این مهم دقیقاً همان چیزی که اسرائیل خواهان آن است.
ادامه مطلب
سید قاسم ذاکری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امنیتی شدن شرایط هر کشوری دقیقا نقطه مقابل جذب سرمایه گذاری خارجی و رونق اقتصادی است. امارات عربی متحده طی ۴۰ سال گذشته در پرتو تشدید تنش میان ایران و غرب و البته بخاطر دور نگه داشته شدن این کشور از انواع و اقسام جنگ ها و تنش ها در غرب آسیا و محیط خلیج فارس، موفق به جذب سرمایه گذاری خارجی و رشد و شکوفائی اقتصادی در دو امیر نشین دبی و ابوظبی شده بود. بدیهی است جلب و جذب سرمایه های ایرانیان نقش بسیار مهمی در شکوفائی اقتصادی دو امیر نشین یاد شده داشته است. اینک در پرتو اجبار امیرنشین ابوظبی از طرف ترامپ به عادیسازی روابط امارات با اسرائیل عملا شرایط این کشور از محیطی امن برای جذب سرمایه های خارجی به محیطی امنیتی تغییر ماهیت داده است.
ادامه مطلب
احمد بخشایش اردستانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی پیرامون تبعات ترور دکتر محسن فخری زاده بر این باور است که در هر اقدام تروریستی علاوه بر حذف فیزیکی و ترور عناصر مهم، ایجاد ناامنی روانی گسترده در جامعه و در میان مردم می تواند از اهداف مهم تلقی شود. پیرو این نکته سوالی که از دیروز بیش از پیش در ذهن مردم خودنمایی می کند این است که آیا در کشور امنیت لازم وجود دارد یا خیر؟ پس ایحاد ناامنی روانی و یا جنگ روانی یکی از مهمترین اهداف انجام این ترور بوده است. البته در این راستا نیز تلاش برای ایجاد شائبه جنگ نظامی جمهوری اسلامی ایران طی روزها و هفته‌های اخیر از مسئله احتمال حمله نظامی به تاسیسات هسته ای نطنز تا آمادگی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی برای مقابله با ایران، هم در مسیر افزایش فشارهای روانی بر مردم است.
ادامه مطلب
محمدصادق کوشکی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی ضمن اذعان بر این نکته که با ترور دکتر فخری زاده، مذاکره از دستور کار دولت روحانی خارج نمی شود، پیرامون احتمال جنگ نظامی احتمالی بعد از ترور این دانشمند کشور معتقد است که جنگ نظامی روی نخواهد داد، اما چون امنیت جمهوری اسلامی ایران ترور شد باید واکنش قاطعی از سوی کشور به این اقدام ناجوانمردانه داده شود، در غیر این صورت شاهد تکرار این خط ترورها خواهیم بود.
ادامه مطلب
صابر گل عنبری در نوشتاری پیرامون دلایل و تبعات تررور محسن فخری زاده بر این باور است که جنگ شاخ و دم ندارد؛ همین ترورها خود عین جنگ، ولو در مقیاسی مشخص است؛ اما چون ذهنیت‌ها درباره مفهوم جنگ بروز نشده و مطابق کاربستی کلاسیک ونه نوین است، به گونه‌ای دیگر این وقایع تجزیه و تحلیل می‌شود. ترور سردار سلیمانی با آن جایگاه مهم فراتر از بمباران چندین پایگاه و تاسیسات نظامی بود؛ کما این که ترور فخری زاده نیز با آن موقعیت علمی در پیشبرد برنامه‌های هسته‌ای و دفاعی فراتر از بمباران تاسیساتی مرتبط است. فخری زاده کسی بود که دومی در ایران نداشت و از این رو بی‌جهت نیست که تنها دانشمند ایرانی باشد که بنیامین نتانیاهو و ایهود اولمرت، نخست‌وزیران کنونی و پیشین اسرائیل به اسم از او نام برده باشند.
ادامه مطلب
جلال میرزایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی پیرامون دلایل ایجاد شائبه جنگ نظامی میان ایالات متحده آمریکا و جمهوری اسلامی ایران در روزهای پایانی دولت دونالد ترامپ بر این باور است که ایجاد شائبه جنگ ایران و آمریکا صرفا برای از بین بردن فضای مثبت روانی در بازارهای داخلی شکل گرفته است.
ادامه مطلب
علی بیگدلی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است که شرایط در منطقه خاورمیانه به قدری ملتهب و حساس است که نمی‌توان به طور قطع عنوان کرد تنش و حمله نظامی در دستور کار ایالات متحده آمریکا نخواهد بود. چون قطعاً به موازات کاهش نیروهای نظامی آمریکا در منطقه، حساسیت کاخ سفید نسبت به هرگونه اقدام ایران و نیروهای نیابتی تهران بیشتر خواهد شد.
ادامه مطلب
صابر گل‌عنبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی پیرامون سفر نخست وزیر اسرائیل به عربستان سعودی می نویسد: بعد از شکست ترامپ که روابط نزدیکی با نتانیاهو و بن سلمان داشت، نوعی نگرانی نسبت به سیاست‌های بایدن در میان همپیمانان آمریکا در منطقه در خصوص رویکرد احتمالی وی در قبال ایران ایجاد شده است. از این جهت، احتمالا یکی از اهداف مهم سفر نتانیاهو و این دیدار سه جانبه هماهنگی مشترک برای تداوم راهبرد آمریکایی فشار حداکثری بر ایران در دوره بایدن و تلاش مشترک برای ایجاد اتفاقات و واقعیت‌هایی در دو ماه آتی در سطح منطقه باشد که مانع تغییری در این راهبرد در دوره بایدن شود.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشورمان علیرغم دستیابی به مولفه های نسبی قدرت، لیکن تحت مضائق و فشارهای سیستماتیک چندساله اخیر به شدت فرسوده و منفعل شده و تا حد زیادی از تاثیرگذاری و بازدارندگی در جوار مستقیم خود بازمانده است. آن در جنوب و در همسایگی با شیوخ دشمن و اسرائیل، و این هم اینک دست اندازی پوتین و اردوغان و علیف در شمال. شاید بتوان گفت که انفعال و تماشاگری اخیر تهران به فعال مایشایی روسیه و ترکیه و اسرائیل در دست اندازی به ژئوپولیتیک منطقه، دستکاری در مرزهای جغرافیایی، ایجاد کریدورهای محدود کننده به ضرر ایران و دامن زدن به تنش های قومی، تغییر و تحول کوچکی نیست.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: خوش‌خیالی و ساده‌اندیشی است که جنگ کنونی قره‌باغ میان ارمنستان و آذربایجان را یک نزاع دو بازیگر معمولی و کوچک منطقه‌ای برای تصرف یا آزادسازی بخشی از سرزمین یکدیگر قلمداد کنیم. جنگ قره باغ و تحولات آن تاکنون نشان از یک سیاستگذاری عمیق‌تر و گسترده‌تر برای کل قفقاز بزرگ و حتی آسیای جنوب غربی دارد، سیاستگذاری عمیقی که نتایج و پیامدهای ژئوپلیتیکی آن می‌تواند برای برخی بازیگران منطقه‌ای مانند ایران و روسیه بسیار ویرانگر و دردناک باشد.
ادامه مطلب
عارف بیژن در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روابط جمهوری آذربایجان و ایران در دو دهه گذشته فراز و نشیب های زیادی را سپری کرده، اگرچه اکثریت شیعه در هر دو کشور غالب است، اما تفاوت در شیوه حکومت داری و تنظیم قوانین اساسی در اکثر حوزه ها تفاوت هایی را شامل می شود. جدای از جنبه قومی، نزدیکی باکو با اسرائیل یکی از عوامل تخریب کننده در روابط ایران – جمهوری آذربایجان است. به عنوان مثال، گزارش شده که آذربایجان اجازه دسترسی به پایگاه های نظامی خود به اسرائیل داده تا برای عملیات جاسوسی علیه ایران استفاده کند که این مهم از سوی مقامات جمهوری آذربایجان تکذیب شد. از طرفی برخی از روحانیون در داخل ایران نیز اعتراض کردند که چگونه آذربایجان به عنوان یک کشور اسلامی، با داشتن اکثریت شیعه، می تواند به اسرائیل نزدیک شود و بیان داشتند که اسرائیل فقط آذربایجان را به این دلیل که ایران همسایه آن است به عنوان یک متحد می داند و نه به دلایل اقتصادی یا نظامی؛ امری که به نظر نویسنده از سوی برخی روحانیون انتظار می رفت آذربایجان نیز به عنوان یک کشور با اکثریت جمعیت شیعی بخشی از مبارزات ضد اسرائیلی ای باشد که ایران آغازگر آن بود، اگرچه تاکنون از سوی آذربایجان رد شده است.
ادامه مطلب
سید قاسم ذاکری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برخی منابع سودانی از فهرست بلند بالای مطالبات آمریکا و اسرائیل از سودان حکایت کرده اند؛ در این رابطه گفته شده است که همکاری همه جانبه سودان با آمریکا و اسرائیل در مبارزه علیه تروریسم و همکاری سودان با آمریکا برای مقابله با نفوذ چین در آفریقا هم از جمله این درخواستهاست.
ادامه مطلب
در واقع این نتانیاهو بود که با کشیدن یک خط قرمز در تصویری که در سخنرانی سازمان ملل نشان داد، به آمریکا علامت داد که اسرائیل تا چه سطحی از غنی سازی ایران را می پذیرد. پس شگفت آور نیست که همین خط قرمز، راه خودش را به بسته بزرگ امتیازات واشنگتن به تهران در برجام باز کرد؛ همان توافقی که نتانیاهو سال هاست از آن انتقاد می کند. دیپلماسی عمومی که دربردارنده سخنرانی ها و مصاحبه های مطبوعاتی با تکیه بر یافته های خیره کننده اطلاعاتی است، نمی تواند جایگزین کارزارهای متمرکز دیپلماتیک پنهان و آشکار نزدِ کشورهای صاحب نفوذ باشد که با تلاشی مصمم برای برساختن توانمندی هایی همراه می شود که به ما اجازه می دهد در صورت ضرورت قطعی، خودمان مشکل را چاره کنیم.
ادامه مطلب
محمد مهدی بندرچی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ترکیه معتقد است که به طور طبیعی باید نقش مهمتری در تمام مناطق بازی کند و بنابراین جایگاه والاتری در صحنه عام بین المللی مطالبه نماید نه آن که در یک سطح حداقلی به عنوان سخنگوی ۲۵۰ میلیون ترک زبان بماند.
ادامه مطلب
برخی نظام های حاکم بر جهان عرب امروزه با کنار گذاشتن همه گزینه ها و پذیرش معامله قرن وعادی سازی روابط، خود را به پرتگاه انداختند و این گونه دشمن را توانمندتر وآن را از هر گونه جنایت و گناه تبرئه کرده اند.
ادامه مطلب
تنش ها بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان پس از چندین سال آتش بس نسبی با درگیری های گاه و بیگاه در منطقه مورد مناقشه ناگورنو-قره باغ و مناطق مجاور آن در روزهای اخیر به یک درگیری نظامی بین دو کشور کشیده شد که بالقوه پیامدهایی برای منطقه دارد و می تواند به بی ثبات بیانجامد.
ادامه مطلب
گقارد منصوریان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مجموعه فعالیت های رژیم صهیونیستی در آذربایجان تهدیدی بر امنیت ملی ایران محسوب می شود، ولی ایران با مدیریت تهدید توانسته تا حدودی آن را عقیم کند.
ادامه مطلب
محسن پاک آیین در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی بر این باور است که لذا در صورت پیچیده‌تر شدن مناقشه قره باغ با نقش‌آفرینی و اعمال نظر ترکیه احتمالاً روسیه هم ناگزیر به حمایت از ارمنستان خواهد شد. از طرف دیگر هم باید این نکته را عنوان کرد که در صورت تداوم و تشدید مناقشه قره باغ با نقش آفرینی ترکیه، علاوه بر ایران و روسیه امکان دارد دیگر کشورهای فرامنطقه مانند ایالات متحده آمریکا، رژیم غاصب صهیونیستی و کشورهای اروپایی نیز خود را وارد این مناقشه کنند. در این صورت قطعاً این مناقشه بیش از ۳۲ ساله در قره‌باغ به شدت پیچیده تر و بغرنج تر و در عین حال عمیق و در ابعادی گسترده تر پی گرفته خواهد شد که می تواند مسائلی فراتر از اختلاف بر سر حاکمیت مرزی در منطقه قره باغ را در برگیرد.
ادامه مطلب