طالبان

اهداف چیست

نگاهی به اقتصاد سیاسی آمریکا در خصوص طالبان

مهدی سهرابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تحلیل داده‌های گزارش سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان (سیگار) به کنگره آمریکا گویای تداوم کمک‌های اقتصادی آمریکا به افغانستان در دو سالِ پس از به قدرت رسیدن طالبان است. این تداوم کمک‌ها مغایر با سیاست اقتصادی اعلامی آمریکا در خصوص افغانستان است. ایالات متحده آمریکا با مدنظر قرار دادن منافع ملی خود و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک در افغانستان، رویکرد دوگانه‌ای را در حوزه کمک‌های اقتصادی به افغانستان پس از به قدرت رسیدن طالبان اتخاذ کرده است.

ادامه مطلب

طالبان اراده خود را تحمیل کرد؟

نشست سوم دوحه، قربانگاه حقوق بشر در افغانستان

لطیفه سخی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سازمان ملل به عنوان میزبان نشست دوحه عملا در برابر اکثر شروط طالبان تمکین کرد، که این موضوع نه تنها اهداف نشست دوحه بلکه اهداف سازمان ملل در یک مقیاس جهانی را زیر سوال می برد و به انحراف می کشاند.

ادامه مطلب

برای طالبان و راضی نگه داشتن آن

آیا راهبرد دفع خطر از طریق تزریق پول نتیجه می دهد؟

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: طالبان با امتزاج عقیدۀ سیاسی با جست وجوی راه های در آمدزای اقتصادی، تلفیقی از یک راهبرد منظم و موثر را برای بقای خود یافته اند. این گروه با ایجاد زمینه و بستر برای سرمایه گذاری کشورهای تشنۀ معادن و جغرافیای افغانستان، رشد قاچاق مواد مخدر و ایجاد بستر لازم برای پرورش و تقویت تروریسم، درآمد خوبی داشته است. 

ادامه مطلب

این تفکر متعصب و دگم

چرا طالبان بدیل ندارد؟!

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چرا می گویند "طالبان بدیل ندارند". در حالی که عامل اساسی در صحنه حقیقت های افغانستان، خود مردم این کشور است. در حالی که تمام فعل و انفعالات سیاسی و تاریخی در محور نقش مردمی و اهمیت خاص آن می چرخد، "طالبان بدیل ندارند" را سناریوی برای خلق یک ذهنیت خودساخته استخباراتی ساخته اند تا این واقعیت تلخ بر مردم تحمیل شود. 

ادامه مطلب

جایگاه قطر در این معادله

محمد بن زاید از سراج الدین حقانی چه می‌خواهد؟

رئیس امارات متحده عربی با هیئت افغان به ریاست وزیر داخله طالبان، «تقویت روابط دوستانه و همکاری بین دو کشور» و راه‌های توسعه آن در راستای تامین ثبات منطقه را بررسی کرد.

ادامه مطلب

ٰآینده پژوهی روابط تهران و کابل در دولت چهاردهم

چهار سناریو برای آینده روابط ایران و طالبان

سید محمدعلی مدرسی یزدی و علی اصغر بهشتی لتحری در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: اگرچه در دولت سیزدهم رویکرد اصلی جمهوری اسلامی ایران گسترش روابط در سطح منطقه ای و نگاه به شرق و به دنبال کاهش تنش با همسایگان و ایجاد منافع مشترک منطقه ای میان خود و دیگر بازیگران بود. اختلافاتی حل نشده کماکان میان این دوکشور پابرجا ماند. از جمله مهمترین بحران در روابط میان دو کشور همسایه، اختلاف بر سر تقسیم آب است. اختلاف ایران و افغانستان بر سر حقابه رود هیرمند پدیده ای نیست که مربوط به چند سال اخیر باشد؛ بلکه ۱۵۰ سال است که ایران و افغانستان بر سر این مسئله اختلافاتی داشته اند. با به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، این روند ادامه پیدا کرد. با اینکه تهران پیش از کشورهای دیگر دست دوستی خود را به سوی این گروه دراز کرد بود، اما به نظر می رسد بحران آب و چالش های آن در مقطع زمانی کنونی تاثیر خود را بر روابط ایران و طالبان خواهد گذاشت. 

ادامه مطلب

با گذشت بیش از دو سال تعریفی جدید باید کرد

۱۱ شاخصه برای مقاومت افغانستان

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مقاومت کنونی علی رغم اینکه یک جریان ضد طالبان و تسلط آنها بر افغانستان، محسوب می شود، نتوانسته است که ماهیت مجزا و متفاوت خود را در عملکرد سیاسی و نظامی اش، تئوریزه کند و جالب توجه باشد. حتی طی بیش از  دو سال گذشته، مقاومت علی رغم حضور جنگی، نتوانسته است طرح بدیل و مناسب سیاسی را ضد طالبان مطرح کند که سرخط عملکرد جنگی اش باشد. 

ادامه مطلب

نگاهی به دومین نشست گروه تماس منطقه‌ای برای افغانستان در تهران

برای افغانستان در غیاب طالبان

دومین نشست گروه تماس منطقه‌ای برای افغانستان، با حضور نمایندگان ویژه ایران، چین، روسیه و پاکستان در امور افغانستان دیروز شنبه ۱۹ خرداد به میزبانی ایران در دفتر مطالعات سیاسی و بین‌الملل وزارت امور خارجه برگزار شد. به گزارش شرق، در این نشست آصف علی‌خان دُرانی، نماینده ویژه نخست‌وزیر پاکستان در امور افغانستان و نیز ضمیر کابلوف، فرستاده ویژه روسیه در امور افغانستان حضور داشتند.

ادامه مطلب

پیوند اژدهای زرد با هژمونیسم قومی در افغانستان

عقد اخوت پکن با طالبان برای چیست؟

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پیمان عاشقانه ی چین با طالبان که هر دو از لحاظ عملکردی و فکری، تفاوت فاحشی با هم دارند، عجیب و نادر است. چین کمونیست و خداناباور با یک گروهی که ظاهرا در جهت اهداف دینی و عقیدتی در حرکت است، هیچ وجه مشترکی ندارد. در حالی که طالبان دفاع از حقوق سائر مسلمانان را در سراسر جهان، وظیفه خود می دانند، در قسمت ظلم و ستم چین بالای مردم ایغور، کشمیر تحت اداره هند و مسلمانان میانمار، بی تفاوت و حتی بی غرض واقع شده اند. 

ادامه مطلب

بررسی یک پدیده همسایگی

حضور مهاجران افغانستانی، فرصت یا تهدید؟!

فتح الله جوادی در یادداشتی می نویسد: در این میان عده‌ای هم طنزی تلخ را به ما گوشزد می‌کنند که ما کشور عجیب و غریبی هستیم؛ از یک طرف بسیاری از نخبگان و تحصیل‌کردگان و نیروهای انسانی به درد بخور کشور، حتی بسیاری از جوانان مهاجرت می‌کنند یا میل به مهاجرت دارند و از این نظر کشور ما از جمله کشورهای مهاجر فرست به حساب می‌آید و از طرف دیگر با بیشترین حجم مهاجر پذیری از کشورهای همسایه به‌ویژه افغانستان روبروییم تا حدی که احساس نگرانی می‌کنیم و این میزان حضور مهاجرین در مناطق کشور را حتی خطرناک و نوعی تهدید به حساب می‌آوریم.

ادامه مطلب

از گسترش مدارس دینی تا سرکوب

استراتژی طالبان برای حفظ قدرت

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: گفته می توانیم که این گروه با حکم اصلی ماهیت آن، در یک تفاهم با روحیه افراط گرایی دینی، تروریسم قومی و قاچاق مواد مخدر و اسلحه، استراتژی ای در درون استراتژی است که مرحله به مرحله تطبیق شده و یکی با دیگری، پیوند دارند و همدیگر را تکمیل می کنند.

ادامه مطلب

چرا منطقه و فرامنطقه در یک بدبینی ذهنی، در تلاش بازی امنیتی در میدان افغانستان‌اند؟

معمای امنیت در افغانستان پساآمریکا

عبدالناصر نورزاد در نوشتاری تاکید دارد که آمریکا، انگلیس و اتحادیه اروپا‌ در یک تعامل بدبینانه در قسمت افغانستان پسا‌طالبان‌ اشتراک مساعی دارند؛ در‌حالی‌که منطقه ‌مانند ترکیه، امارات متحده عربی، عربستان، هند و روسیه، در عین بدگمانی امنیتی نسبت به نیات یکدیگر، در تقابل با هم قرار دارند. همسایه‌ها ‌مانند ایران، پاکستان، چین و آسیای مرکزی هر‌کدام تلاش‌های امنیتی را انجام می‌دهند تا از گزند رویکردهای امنیتی منطقه و فرا‌منطقه مصون بمانند. 

ادامه مطلب

اسلام آباد و ماجرای تی تی پی

بازی امنیتی پاکستان

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هفت دلیل را می توان در خصوص تی تی پی و عملکرد مشکوک پاکستان بررسی کرد که نشان می دهد پاکستان با کارت تی تی پی بازی امنیتی انجام می دهد.

ادامه مطلب

استراتژی متحدان آسیایی در مبارزه با داعش چیست؟

ساخت طالبان: قصر تروریسم شرقی

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: داعش همانند گذشته، حربه ای به دست قدرت های متخاصم فرامنطقه ای است که تحت نظریه بی ثبات سازی در آسیا، برنامه خود را پیش می برد. فعال سازی جمجمه های فکری داعش، تلاش برای گسترش حلقه های هدف گیری و ایجاد شبح ترسناک این پدیده ی خودساخته طالبان، تحت نظر استخبارات طالبان، نشان می دهد که داعش برای افغانستان نه، بلکه برای منطقه منحیث یک مدل کار آمد و خوب طراحی شده است تا منطقه را دچار استحاله امنیتی کند.

ادامه مطلب

نگاهی به دستگیری مرزبانان ایرانی و مناسبات مرزی ایران و طالبان

طالبان باید از قواعد و قوانین مرزبانی تمکین کند

عبدالمحمد طاهری می گوید: دستگیری مرزبانان ایرانی صرفا یک جنبه ندارد. جنبه مهم‌ تر دیگر این است که ثابت شد طالبان فارغ از قرائت‌های ایدئولوژیک تندروانه خود که می‌تواند یک تهدید امنیتی باشد، مشخصا در موضوع سرزمین‌های ایران پشت دیوار مرزی حاضر به همکاری با ایران نخواهد بود. به بیان دیگر این دست رفتارها نشان از سخت‌گیری طالبان دارد و همزمان با آن مویدی بر آن است که طالبان هیچ گونه قاعده و قانونی در حوزه مرزبانی و مرزداری را ملاک عمل و رفتار خود قرار نمی‌دهد و کوچک‌ترین توجهی هم به قراردادهای فی ما بین برای ترسیم مرز دو کشور ندارد.

ادامه مطلب

بررسی استراتژیک یک جنگ رهایی بخش

نبرد هندوکش ها+دانلود کتاب

نویسنده: عبدالناصر نورزاد

ادامه مطلب

آنچه اسلام آباد دنبال می کند

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر کسی پوشیده نیست که طالبان مطلقا یک برنامه انگلیسی – امریکایی تحت مدیریت پاکستان اند. از سوی دیگر، پاکستان تلاش می کند با منطقه ای نشان دادن موضوع، پای منطقه را به این بحران خودساخته، بکشاند و خود امتیاز کسب کند. زیرا نظامیان پاکستانی، به‌خوبی می دانند که هر نوع دخالت بیرونی (منطقه ای و فرامنطقه ای) سرازیر شدن پول هایی را باعث می شود که بتوان از آن برای مقابله با بحران اقتصادی و مالی در پاکستان، استفاده کرد.

ادامه مطلب

همزمانی حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق و عملیات جیش‌العدل در سیستان‌وبلوچستان

تلاقی معنادار؟!

درست در زمانی که تل‌آویو، منطقه خاورمیانه و جامعه جهانی منتظر واکنش تهران به حمله روز دوشنبه تل‌آویو به بخش کنسولگری سفارت ایران در دمشق است، عملیات تروریستی جیش‌العدل در استان سیستان‌و‌بلوچستان به وقوع پیوست. این هم‌زمانی از هر زاویه‌ای که ارزیابی شود، به نظر می‌رسد نه از سر تصادف بلکه می‌تواند یک هم‌زمانی «معنادار» تفسیر شود، با این احتمال که تهران با تمرکز بر داخل از‌دست‌زدن به اقدام متقابل علیه اسرائیل خودداری کند یا آن را به تأخیر بیندازد یا در صورت انجام پاسخ احتمالی، سطح و شدتش کاهش یابد.

ادامه مطلب

چرا واخان مسیر ترانزیت میان دوکشور نمی شود؟

چین محتاط در برابر افغانستان

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین امروز، مجبور است برای حفظ امنیتش، با استفاده از حربه های اقتصادی، مالی و راهکارهای سیاسی، دست به اقدامات امنیتی نیز بزند که افغانستان با توجه با حجم تهدیدهای امنیتی، حضور گروه های تروریستی خارجی و موقعیت حساس آن برای چین، نمی تواند، خالی از این دست محاسبات باشد.

ادامه مطلب

سلاخی حیثیت زنان تاجیک

زن ستیزی طالبان برای چیست؟!

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در اکثر موارد، با دستگیری زنان تاجیک، طالبان آنها را در مظان ارتباط با جبهات مقاومت ضد طالبانی، قرار می دهند. با این کار، این گروه درصدد تشدید فشار بر زنان برای جلوگیری از اتحاد آنها با دسته جات مقاومت است. این کار باعث می شود تا در آینده از درک زنان تاجیک، خطری محسوس نباشد.

ادامه مطلب

طالبان اهمیتی برای تشکیل حکومت همه‌شمول قائل نیست

سفارتخانه‌های طالبان ‌و نقش آنها در شناسایی‌مخالفان‌

احسان الهی‌مقدم در یادداشتی می نویسد:به دلیل ارتباطات پیچیده طالبان و به‌ویژه شبکه حقانی با گروه‌های تروریستی خارجی و توانایی شبکه‌سازی در دیگر کشورها، همچنین گروه‌های تکفیری مخالف کشورهای همسایه که در داخل خاک افغانستان در حکومت طالبان حضور دارند، خطرات امنیتی زیادی برای کشورهای همسایه از‌جمله ایران ایجاد خواهند کرد؛ چون طالبان در این مدتی که از حکومت‌شان می‌گذرد، نشان دادند که مهم‌ترین ویژگی آنها باج‌خواهی در رابطه با همسایگان است و اهمیتی برای تشکیل حکومت همه‌شمول قائل نیستند. و به قول معروف مشت نمونه خروار است و یکی از مهم‌ترین اهداف طالبان برای داشتن سفارت در کشو‌رهای همسایه حذف مخالفان و تثبیت حکومت‌شان است. خوشبختانه نیروهای امنیتی به قاری محمدی اجازه خروج دادند؛ چون این اتفاق به نقش دولت ایران در تشکیل حکومت همه‌شمول در افغانستان صدمه وارد می‌کرد و طالبان مطمئن می‌شدند که با این کار همه را درباره ایران بدبین کرده‌اند.

ادامه مطلب

شکست نشست دوحه

بازی طالبان در زمین امریکا

مهدی امیرجعفری در یادداشتی می نویسد: هدف اعلامی دوحه ۲، انتخاب نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در امور افغانستان بود که طبق اعلام گوترش، قرار است این موضوع از مسیر مشورت با اعضای شورای امنیت و سازمان ملل و همچنین مقامات طالبان پیگیری شود. این سخنان دبیرکل را می‌توان نشانه شکست دوحه ۲ به حساب آورد.

ادامه مطلب

آینده افغانستان و امنیت ایران

انسداد مرزی یک حق طبیعی برای تعیین مرزها و دفاع مرزی ایران است

محسن روحی صفت می گوید: یک بحران امنیتی در مرزهای شرقی کشور وجود دارد و من در دو سال گذشته بعد از روی‌کار‌آمدن حکومت طالبان بارها و بارها در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌هایم به این مشکل امنیتی اشاره داشتم که متأسفانه باید اذعان کرد این مسئله امنیتی اکنون به چشم مسئولان کشور نمی‌آید و معمولا ضربه‌ها از جایی وارد می‌شوند که پیش‌بینی‌پذیر نیستند؛ بنابراین من معترفم که از این جنبه و از سمت مرزهای شرقی کشور بسیار ضربه‌پذیر هستیم و خطرات و تهدیدهای امنیتی در مرزهای شرقی متوجه کشور است که باید جدی گرفت؛ کمااینکه دیگر همسایگان افغانستان هم تهدیدات روی کار آمدن حکومت طالبان را دست‌کم می‌گرفتند و آن را جدی نمی‌دانستند؛ ولی اکنون کشوری مانند پاکستان که حامی جدی روی کار آمدن حکومت طالبان بود، با یکی از جدی‌ترین بحران‌های امنیتی در خاک خود مواجه است؛ بنابراین ما باید متوجه باشیم که نباید در مسیر کشوری مانند پاکستان قدم برداریم؛ ولی هم‌زمان متأسفانه باید اعتراف کرد اکنون ظاهرا در این مسیر گام برمی‌داریم.

ادامه مطلب

دلایل و علل

جهان چرا طالبان را به رسمیت نمی شناسد؟

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در این مدت، ارتباط جهان با طالبان، بواسطه گزینه تعامل سیاسی، صورت گرفته و دنیا اگر نه به صورت رسمی ولی غیر رسمی، با طالبان ارتباط داشته است، اما جهان حاضر نیست، این گروه را منحیث یک دولت، به رسمیت بشناسد و شامل مراودات سیاسی معمول در عرف دیپلماتیک سازد.

ادامه مطلب

گزارشی از انسداد مرز ایران با افغانستان در قالب یک طرح ملی و واکنش‌هایی که در مقابل آن صورت گرفت

راه حل یا راه فرار؟!

امیر کیومرث حیدری، فرمانده نیروی زمینی ارتش دیروز جمعه در جمع خبرنگاران درباره سخنان ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، مواضع روز شنبه هفته گذشته خود درخصوص ساخت دیوار مرزی با افغانستان را تکرار و عنوان کرد، «همه کسانی که در جغرافیای مرزی با ما همسایه هستند ما به حسن همجواری همیشه احترام گذاشته و احترام می‌گذاریم و هیچ زمانی جمهوری اسلامی قصد تهدید، تعدی، تجاوز و تصرف یک وجب از خاک و سرزمین کشورهای همسایه نداشته و ندارد».

ادامه مطلب

اهدافی که محقق نشد

فرصت‌طلبی طالبان در نشست کابل

محمد رضایی در یادداشتی می نویسد: چهار کشور پیشنهاددهنده نشست کابل، نه تنها به هدف‌های‌شان دست نیافتند، بلکه زمینه برای مذاکره طالبان از موضع قدرت با جامعه بین‌الملل در دوحه را فراهم آوردند.

ادامه مطلب

درباره افغانستان و طالبان

روسیه و دوستانش اشتباه می کنند

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید روسیه و کشورهای منطقه از درک خطر روز افزون تروریسم در خاک افغانستان تحت کنترل طالبان، احساس مسئولیت کنند، اما واقعیت مسئله این است که افغانستان با بودن طالبان به هر شکلی یا حکومت مشارکتی و یا موجودیت خود طالبان در قدرت به شکل فعلی، نمی تواند به ثبات برسد. 

ادامه مطلب

بیهوده گی کنفرانس بازی های مخالفان

طالبان عذر و زاری نمی فهمد

اسماعیل فروغی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آن روحانی شیعه که از بازداشت های جبری دختران هزاره و شیعه شکایت کرده، با تزرع از طالبان می خواهد تا دختران جوان را پس بدهند؛ ره به ترکستان برده است. او هنوز نفهمیده است که طالب را نه با عذر و زاری بلکه فقط با قیام سرتاسری می توان از کرسی قدرت به زیر افکند. فقط با قیام و رستاخیز سرتاسری.

ادامه مطلب

آینده روابط طالبان و پکن

کی نوبت چین می شود؟

مهدی امیرجعفری در یادداشتی می نویسد: نگرانی پکن از آیندۀ روابط با طالبان زمانی بیشتر می‌شود که نگاهی گذرا به سیاست همسایگی طالبان نشان می‌دهد این کشور به شیوه‌های گوناگونی برای همسایگان خود بحران و تنش به وجود آورده است.

ادامه مطلب

دلایل ناامیدی در افغانستان

چرا مردم در برابر طالبان، خاموش اند؟

عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جای تعجب ندارد که مردم هنوز هم در برابر طالبان و تروریست های حاکم بر افغانستان، خاموشی اختیار کرده اند و تحرکی نشان نمی دهند. چون برخلاف آن چه انتظار می رفت، هیچ گونه تحرکی از جانب مردم برای مقابله با وضعیت موجود و تغییر آن به سوی مطلوب دیده نمی شود و افغانستان تحت حاکمیت تروریستی طالبان جنایتکار، کماکان در منجلاب ظلم، استبداد و بی عدالتی غرق است.

ادامه مطلب