سمیر مرقس می نویسد: اگر بخواهیم مختصر بگوییم می توانیم بگوییم که پوتین توانست امپراطوری روسیه را با وجود ضعف های شدید روسیه احیا کند، حتی اگر آن طور که بعضی ها می گویند، متزلزل و سست باشد.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در دنیای چند قطبی امروز کشورهای کوچک می توانند از طریق موقعیت های استراتژیک خود نقش آفرینی کنند که اگر واشنگتن در همکاری با آنها غفلت کند، آنها آماده اند تا به سوی متحدان، شرکا و سرمایه گذاران دیگری حرکت کنند و در این میان کشورهایی هم هستند که به منظور گسترش قدرت ژئوپلیتیک خود فرصتها را در غفلت رقیب جستجو می کنند.
ادامه مطلب
این نه تصمیمی ساده است و نه آن قدر مهم که بخواهد جنجال به پا کند. واشنگتن در حالی طرح عقب نشینی را پی می گیرد که روسیه بر پروژه هایش تمرکز کرده است. و ترکیه نیز به مرحله آخر ماجراجوایی هایش وارد می شود، در حالی که کردها حمایت هیچ کس را پشت سر خود ندارند. بعد از عراق حالا نوبت سوریه است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چندین کشور اروپایی مسکو را به دخالت در امور داخلی کشورشان متهم کرده اند. آنها رد پایی از روسیه را در برگزیت و جنبش جدایی طلبانه کاتالونیای اسپانیا را مد نظر قرار داده و ترور سرگئی اسکریپال، مامور سابق سازمان اطلاعات روسیه در انگلستان را دال بر این ادعا دانسته اند.
ادامه مطلب
اگر بحران میان ترکیه و عربستان به مرحله درگیری علنی و آشکارا برسد و آمریکا به جانبداری از یکی از دو طرف متخاصم برخیزد (عربستان)، به احتمال زیاد «اردوغان» به سمت کسی متمایل می‌شود که می‌تواند به او تکیه کند: «ولادمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه!
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: درگیری مسکو و کیف در تنگه کرچ که از دید رئیس جمهوری اوکراین واقعه ای بسیار مهم بوده که می تواند به یک جنگ تمام عیار تبدیل شود، تداعی کننده درگیری ایالات متحده و ویتنام در تاریخ دوم اگوست سال ۱۹۶۴ در خلیج تونکین است که سه فروند قایق اژدرفکن ویتنامی ناو یو.اس.اس مادوکس ایالات متحده را در خلیج یونکین در شمال غربی دریای چین جنوبی مورد حمله قرار دادند و تنها چند روز بعد کنگره امریکا قطعنامه ای را تصویب کرد که بر مبنای آن رئیس جمهوری امریکا اجازه داشت در درگیری های نظامی ویتنام دخالت کند. بدین ترتیب امریکا وارد جنگ ویتنام شد.
ادامه مطلب
ام البنی پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پس از فروپاشی شوروی ایالات متحده امریکا تنها ابرقدرتی بوده که برخی قدرت های نوظهور مانند چین توانستند با فاصله زیاد در پشت سر آن قرار گیرند. روسیه نیز با کمک پوتین کماکان سودای رسیدن به جایگاه ابرقدرتی در سر دارد. اما روسیه برای رقابت با ایالات متحده راه طولانی در پیش داشته و تنها اکتفا کردن به قدرت نظامیگری نمی تواند شکاف موجود را پر کند. اگرچه نظامیگری می تواند نمادی از قدرت باشد اما ویژگی های اساسی دیگری مانند جغرافیا، اقتصاد، منابع و دیپلماسی نیز از ملزومات یک قدرت مسلط است.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نشست تهران در حالی برگزار می شود که ایران، روسیه و ترکیه درگیر بحران اقتصادی ناشی از تحریم های امریکا هستند. این موضوع اگرچه گفته می شود از موضوعات حاشیه ای نشست است، اما از منظری می تواند در وضعیت جاری حاشیه ای باشد که اصل را به سایه می افکند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پوتین با القای دید امنیتی به دیگر همپیمانان این نشست و با هراس از مناطق ناپایدار خاورمیانه مانند افغانستان با هدف ایجاد جنبشی نظام مند در برابر تروریسم توانست به اهداف ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی دست یابد که تاریخ روسیه از او به عنوان برنده نشست اکتائو یاد کند.
ادامه مطلب
عبدالرحمان ولایتی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: مذاکره فی مابین ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ که در شهر هلسینکی یا به اصطلاح مرسوم عصر جنگ سرد، پایتخت دیپلماسی جهان اتفاق افتاد، تداعی واقعی و توصیفی به عینه از تعبیر فلسفی مارکس از تاریخ بود که زمانی گفته بود؛ " تاریخ دو بار تکرار می شود بار اول بصورت تراژدی و بار دوم به شکل مضحک و قهرمانان نیز دو بار ظاهر می شوند بار اول در قالب اسطوره بار دوم در شکل دلقک".
ادامه مطلب
