رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هیچ کشوری در دنیا منافع ملی خود را نه تنها به پای ایران بلکه به پای هیچ کشور دیگر قربانی نمی کند و اساس سیاست بین الملل بر اساس ضرر و سود شکل گرفته است.
ادامه مطلب
محمد حسین بنی اسدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: منافع دراز مدت ملی ایجاب می کند که موانع راه همدلی و وحدت ملت - دولت که می تواند تمامیت ارضی و یکپارچگی ملی را مورد تهدید قرار دهد با درایت و هوشیاری مدیریت و بر طرف شود؛ در این صورت هیچ قدرت بیگانه قادر به اعمال نفوذ و دخالت در امور داخلی ایران نیست.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: امیرعبداللهیان این ویژگی را دارد که مورد تایید جریانی است که همواره منتقد دولت قبل و وزیر امور خارجه پیشین بوده است. همچنین تا کنون هماهنگ با نهادی بوده که از آن به "میدان" تعبیر شده است. این دو می تواند برگه برنده های مهمی برای امیرعبداللهیان باشد تا با قدرت پرونده های دیپلماسی کشور را پیش ببرد و آنها را به نتیجه برساند و حتی دستاوردهای تازه ای خلق کند. به شرطی که شرایط سخت کشور را درک کند، شرایط دشوار بین المللی را که هر روز شاهد تحول تازه ای است به خوبی دریابد و از کوچکترین فرصت ها نهایت استفاده را ببرد.
ادامه مطلب
علی امیدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آقای دکتر امیر عبداللهیان در هفته اول صدارت وزارت امور خارجه چندین جهت‌گیری انجام دادند که از جهت حرفهای بودن قابل تامل است. در این یادداشت به چهار مورد اشاره می شود. البته طبق نظریات پسامدرن، حقیقت مطلق وجود ندارد و هر کس، منظر خود را درست می پندارد. البته نگارنده نیز اصرار بر درست بودن یا مطلق بودن دیدگاه خود ندارم و صرفا این موارد را در راستای نظریه عقلانیت ارتباطی یورگن هابرماس مطرح می کنم.
ادامه مطلب
وزیر دفاع جدید ایران فردی با نفوذ در این عرصه است. عبداللهان نیز مشاور سابق در مجلس شورای اسلامی است و سال ها در وزارت امور خارجه فعالیت داشته است. او اصولگراست، اما فرد میانه رویی بشمار می رود که از تجربه خوبی در عرصه دیپلماتیک برخوردار است. نکته مهم این است که او پیوسته، سخنان مثبتی در خصوص روسیه و نقشش در منطقه ایراد می کند.
ادامه مطلب
وی در پاسخ به این سؤال که با توجه به برخی از اظهارات مقامات عراقی در نشست بغداد، آیا قرار است عراق و یا کشوری بین ایران و آمریکا در رابطه با موضوع برجام میانجیگری کند؟ اضافه کرد: برجام نیاز به میانجی ندارد. با آمریکا هیچ گفت‌وگوی مستقیم یا غیرمستقیمی نداریم. گفت‌وگوها در وین بین ایران و ۱+۴ است. آن‌چه امروز توسط دولت آمریکا صورت گرفته پافشاری بر سیاست‌های شکست خورده دولت ترامپ است و متاسفانه هنوز تغییری از سوی واشنگتن در رفتار ندیدیم و با همان رفتار و سیاست‌های دولت قبل آمریکا به دنبال رسیدن به نتیجه بهتری هستند. آنها باید در رفتار خود و اعمال فشار حداکثری علیه ملت ایران که در واقع تروریسم اقتصادی است تجدیدنظر کنند و در آن صورت است که خواهند دید که مسیر گفت‌وگوها در وین به خوبی طی می‌شود. تمامی توافقاتی که در وین صورت گرفته و آن‌چه باقیمانده نشان می‌دهد آن‌چه باقیمانده به خاطر لجبازی و رفتار غیرمنطقی طرف آمریکایی و غربی است به محضی که تغییر در رفتار دیده شود برجام قابل بازگشت خواهد بود. برجام در فضایی جدا از منطقه پیگیری می‌شود.
ادامه مطلب
رضا عراقی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در ماده یک قانون سازمان انرژی اتمی ایران – مصوب تیرماه ۱۳۵۳ – دلیل اصلی تأسیس سازمان "برای استفاده از اشعه و انرژی اتمی در صنایع، کشاورزی و خدمات و ایجاد نیروگاه های اتمی و کارخانه‌های شیرین کردن آب شور، تولید مواد اولیه مورد نیاز صنایع اتمی، ایجاد زیربنای علمی و فنی لازم برای اجرای طرح‌های مزبور همچنین برقراری هم‌آهنگی و نظارت بر کلیه امور مربوط به انرژی اتمی در کشور" بیان شده است.
ادامه مطلب
ایشان همچنین آمریکا را در صحنه دیپلماسی، گرگی درنده و وحشی خواندند و با اشاره به اوضاع به شدت متأثرکننده افغانستان گفتند: جمهوری اسلامی در همه احوال طرفدار ملت مظلوم و مسلمان افغانستان است و روابط ما با دولت‌ها، به روابط و رفتار آنها با ایران بستگی دارد.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سیاستگذاری غرب‌گرایانه و مبتنی بر کسب پرستیژ و جلب افکار عمومی غرب بدون رعایت اصول اقتصاد جهانی و طراحی سیاستگذاری‌های کارآمد بومی و منطقه‌ای را می‌توان یکی از عوامل فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دانست که طی ۸ سال اخیر توسط دولت دکتر روحانی در ایران نیز پیگیری شده است. اگر سیاستگذاری‌های سه سال اول دولت یازدهم ایران را با سیاست‌های انتهای دهه ۱۹۸۰ شوروی مقایسه کنیم و تطبیق دهیم، به شباهت‌های بسیاری در دو سیاستگذاری مذکور دست خواهیم یافت.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر خلاف روند تشکیل حزب در غرب که در آن احزاب سیاسی متکی به طبقات اجتماعی بودند و هر یک طبقه ای خاص (همچون ثروتمندان زمیندار و فئودال یا طبقۀ بورژوازی صنعتی و تجاری، روشنفکران و ...) را نمایندگی می کردند، در ایران احزاب سیاسی کمتر به طبقات اجتماعی جامعه وابسته بودند و اساس رقابت حزبی آنها ایدئولوژیک بوده است.
ادامه مطلب