آزمونی برای حاکمیت ایالات متحده
گفت‌وگوهای روسیه و آمریکا و آزادی عمل دولت ترامپ
نویسنده: ایوان تیموفیف
دیپلماسی ایرانی: دیپلماسی ایالات متحده امریکا در قبال روسیه به موضوع داغی در آستانه گفت‌وگوهای دوجانبه تبدیل شده است. با این حال، پرسش‌هایی درباره میزان آزادی عمل دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، در این زمینه وجود دارد. او تا چه حد توسط چارچوب‌های نهادی داخلی محدود شده است و نتایج دیپلماسی او تا چه اندازه می‌تواند پایدار باشد؟
یکی از شاخص‌های کلیدی، سیاست تحریم‌ها علیه روسیه است. تحریم‌ها هم پیش از آغاز عملیات ویژه نظامی (SMO) و هم پس از آن علیه روسیه اعمال شده‌اند. افزایش یا لغو تحریم‌ها به ترتیب بخش مهمی از اقدامات واشینگتن در تشدید یا کاهش تنش‌ها به شمار می‌رود. دولت بایدن پس از شروع SMO، سیاست فعالی در اعمال تحریم‌ها علیه مسکو در پیش گرفت. در مقابل، دونالد ترامپ پس از مراسم تحلیف خود از استفاده از تحریم‌ها خودداری کرده است.
تا زمانی که رئیس‌جمهور کنونی در قدرت است، تنها نیروی مؤثری که می‌تواند بر تصمیمات او در مورد تحریم‌ها تأثیر بگذارد، کنگره ایالات متحده است. این نهاد می‌تواند لوایحی را تصویب کند که رئیس‌جمهوری را به اعمال تحریم‌های جدید یا حفظ تحریم‌های موجود ملزم کند. با این حال، چشم‌انداز تصویب چنین لوایحی در حال حاضر نامشخص است، زیرا کنگره با موضوعات متعددی از جمله بودجه، زیرساخت‌ها و اولویت‌های سیاست داخلی مواجه است.
اگرچه احتمال تصویب لوایح کنونی اندک به نظر می‌رسد، اما باید توجه داشت که مسئله صرفاً به تصویب محدود نمی‌شود، بلکه گنجاندن موضوعات خاص در دستور کار سیاسی نیز اهمیت دارد. ایوان تیموفیف، مدیر برنامه‌های باشگاه والدای، می‌نویسد: «آنها می‌توانند حیات مستقلی پیدا کنند و در قالب لوایح جدید توسعه یابند.»
علاوه بر این، بحث‌های کنگره درباره سیاست روسیه می‌تواند بر فضای عمومی و ادراکات تأثیر بگذارد و به طور غیرمستقیم بر تصمیم‌گیری‌های دولت تأثیر بگذارد، حتی اگر این بحث‌ها به قانون تبدیل نشوند. بنابراین، در حالی که رئیس‌جمهور از آزادی عمل قابل‌توجهی در دیپلماسی برخوردار است، کنگره همچنان یک عامل محدودکننده کلیدی باقی می‌ماند، به‌ویژه در زمینه‌ای حساس مانند تحریم‌ها.
در نهایت، پایداری نتایج دیپلماتیک دولت به توانایی آن در مدیریت این محدودیت‌های نهادی و ایجاد اجماع در میان ذینفعان مختلف بستگی دارد. گفت‌وگوهای آتی بین روسیه و ایالات متحده آزمونی برای این پویایی خواهد بود و نشان‌دهنده تعادل قدرت بین قوه مجریه و قوه مقننه در شکل‌دهی به سیاست خارجی ایالات متحده خواهد بود.
منبع: والدای کلاب / تحریریه دیپلماسی ایرانی/۱۱
نظر شما :