پیشروی ضدایرانی اردوغان حاصل سکوت ماست

دیپلماسی ایرانی: با توجه به فقدان راهبرد مشخص در ایران در قبال منطقه قفقاز و بی تصمیمی نظام، باکو و ترکیه مرتب پیش می آیند و هر روز برای پیشبرد طرح های ضدایرانی خود بیشتر گستاخی می کنند.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه پس از بازگشت از سفر باکو و تاکید بر اجرایی شدن هر چه سریع تر کریدور زنگزور  گفته است: «مشکل ما با ارمنستان نیست، مشکل ما در این خصوص با ایران است. این رویکرد ایران، چه آذربایجان و چه ما را ناراحت می کند و در اصل آنها نیز باید ناراحت باشند. امیدوارم که این مسئله را در کوتاهترین زمان حل کنیم. ایران در این مسیر رویکرد مثبتی ندارد و اگر رویکرد مثبتی به این موضوع داشتند، امروز ترکیه، آذربایجان و ایران، چه از طریق جاده و چه از طریق راه آهن، با یکدیگر ادغام می شدند و شاید «خط پکن – لندن» نیز باز می شد.»

اما در پس پرده این اظهارات ظاهرا دوستانه ی این دشمن ایران و ایرانی چه نهفته است؟

همه می دانیم که اگر اردوغان تنها به دنبال ایجاد کریدور انتقال کالا و انرژی و اتصال اروپا و چین باشد، راه‌آهن باکو– تفلیس –قارص در دسترس و فعال است. در این شرایط او چه اصراری دارد تا با ایجاد یک مسیر کریدوری از قلب خاک ارمنستان و سست کردن حاکمیت این کشور بر استان سیونیک و تهدید وجودی مرز ایران و ارمنستان مسیر کریدوری موازی و تازه ای باز کند؟

پاسخ این سوال مشخص است. ۱. عملیاتی کردن ایده دنیای ترک به هم چسبیده از منطقه ایغورنشین چین تا تاتارستان روسیه و آسیای مرکزی و پیوند آن به ناتو که نتیجه ای جز تقویت حضور تجزیه طلبان، صهیونیست ها و تکفیری ها و وهابی ها در مرزهای چین و روسیه و ایران ندارد.

۲. حذف ایران از مسیرهای کریدوری (نباید به دروغ گویی او در مورد اتصال راه آهن و جاده از ایران به باکو و ترکیه توجه کرد. ترکیه صد سال است راه آهن ایران در مرز رازی را به راه آهن سراسری خود وصل نمی کند تا کریدور ایران به اروپا شکل نگیرد، ترکیه و باکو در برابر احداث خط لوله انتقال گاز ترکمنستان از مسیر ایران هم کارشکنی می کنند و لذا هرگز ایران را در هیچ طرح کلان اقتصادی این چنینی شریک نمی کنند که وحدت جهان ترکشان خدشه دار شود!) 

۳. تضعیف بیشتر بنیه اقتصادی ایران.

۴. کاسته شدن از اهمیت ژئوپلتیک ایران در جهان و انزوای بیشتر کشورمان و در نهایت ضربه پذیرتر شدن ایران در برابر تهاجم خارجی. 

این نقشه خطرناک با اقدامات موازی همچون سدسازی های ترکیه روی رود ارس و در افغانستان برای تهدید امنیت آبی ایران، دور زدن کریدور شمال جنوب از طریق ایجاد کریدوری مشابه از فاو عراق تا خاک ترکیه، تلاش برای تقویت پان ترک ها و ایجاد منابع درآمدی تازه برای آنان از طریق اقداماتی همچون استقلال مس سونگون و ... به سرعت در حال انجام است.

اردوغان قصد دارد با این اقدامات تهاجمی از سقوط اقتصادی قریب الوقوع ترکیه جلوگیری کند و مفری برای خود بیابد. این طرح ها کاملا با برنامه های ضدایرانی آمریکا و غرب منطبق است و لذا وی برای پیشبرد این طرح ها تشویق هم می شود.

بنابراین تحلیلگران و تصمیم گیرانی که از انتخاب مجدد اردوغان خوشحال بودند، باید سریع تر از خواب غفلت برخیزند، نسبت به اتخاذ یک راهبرد تهاجمی و غیرمنفعلانه در برابر تحرکات ضدایرانی ترکیه عثمانی اقدام کنند و حد و اندازه اردوغان و عروسک دست آموزش علیف را به این دو نفر یادآور شوند.

از دست رفتن مرز ایران با جنوب ارمنستان به هر نحوی (چه با جنگ و اشغال سیونیک، چه با تحمیل قرارداد صلح سیاه و ایجاد کریدوری که حاکمیت ارمنستان بر سیونیک را سست کند و چه با واگذاری روستاهای حساس در مسیر ترانزیتی ایران به ارمنستان و گرجستان) به معنای محاصره ایران توسط باکو و ترکیه و تضعیف جایگاه ژئوپلتیک ایران و تحمیل خواسته های نامشروع این دو کشور است که همین حالا هم با آزار صادرکنندگان ایرانی در مرز آستارا و کارشکنی های ترکیش آنلاین برای خرید غیرنقدی بلیط نیات پنهان خود را آشکار کرده اند.

چنانچه ایران به خاطر وجود لابی وطن فروش پان ترک در نهادهای اجرایی پاسخ محکم و صریح به این گستاخی اردوغان ندهد، با آینده میلیون ها ایرانی بازی کرده است.

تذکرات جدی در این زمینه بارها داده شده و زمان به سرعت در حال سپری شدن است. مقامات محترم ایرانی! سعی کنید به خودتان بیایید و حداقل فرمایشات مقام معظم رهبری در مورد ضرورت حفظ مرز چندهزار ساله ایران و ارمنستان را به اردوغان یادآوری کنید.