آیا وزیر دفاعی متفاوت در راه است؟

دیپلماسی ایرانی : در حوزه امنیت ملی خوش نام است. چاک هگل، بازمانده از جنگ ویتنام طرفدار رویکردی در سیاست خارجی است استوار بر افزودن بر جبهه متحدان و دوستی حتی با مخالفان. وی هوادار درک محدودیت در استفاده از قدرت نظامی است و فهم صبر و تامل مورد نیاز در کار دیپلماسی. فارین پالیسی در نوشتاری 10 نقل قول مهم از چاگ هگل کاندید احراز پست وزارت دفاع آمریکا را قید کرده است. 10 نقل قولی که به پیش بینی رفتارهای سناتور سابق در جامه وزیر دفاع امریکا کمک خواهد کرد:

1. در عراق برای آمریکا از برد و باخت خبری نخواهد بود
در نوامبر 2006 ، جورج بوش رئیس جمهوری وقت آمریکا در مقام انتخاب دو گزینه در عراق قرار گرفت: افزایش دو برابری تعداد نیروهای امریکایی در این کشور یا بیرون کشیدن تمام سربازان و کاستن از تلفات بیشتر انسانی. درست در میانه این بحث های داغ در امریکا بود که هگل با انتشار مطلبی در واشنگتن پست با صدای بلند اعلام کرد که برای امریکا در عراق هیچ گونه پیروزی قابل تصور نیست. وی با تصمیم بوش برای افزایش تعداد نیروهای امریکایی در عراق مخالف بوده و خواهان عقب نشینی بود. او در این خصوص نوشت: "ما دچار سوتفاهم، سوبرداشت و سومدیریت در خصوص اهداف خود در عراق شده ایم. "
زمانی که هگل در 2008 بازنشسته شد ، سناتور رابرت بیرد در خصوص وی گفت: مخالفت هگل با جنگ عراق معناهای بسیاری در خود داشت. او محافظه کاری هم حزب با جورج بوش است. سربازی کهنه کار که جای سوختگی های جنگ ویتنام هنوز بر روی صورت او هویدا است. سناتور هگل امروز جنگ عراق را تکرار اشتباه در ویتنام می خواند.

2. بدترین و خطرناک ترین کاری که می توانیم انجام دهیم ادامه روند منزوی کردن کشورها و مخالفت با ارتباط گیری با آنها است. قدرت های بزرگ همیشه دست به تعامل می زنند.
بحث در خصوص درستی تعامل با کشورهایی چون ایران و کره شمالی در سطح نخست و تقویت تعامل با چین و روسیه در سطح دوم این روزها نقل هر محفل دیپلماتیک شده است. هگل در دسامبر 2008 با سخنانی در این خصوص خود را در جبهه مقابل کسانی قرار داد که خواهان توسل به تحریم یا تهدید نظامی به جای تعامل با مخالفان امریکا در سطح جهانی هستند. هگل با علم به این هشدار که ارتش نمی تواند جنگ در عراق یا افغانستان و پرونده هسته ای ایران را یک تنه حل کند تاکید می کند که امریکا باید وارد اتحاد بر اساس منافع مشترک با کشورهای منطقه شده و بحران را کنترل کند.

3. انتخاب بایدن به عنوان معاون ، پیشنهاد من به باراک اوباما بود.
در سال 2008 میلادی اوباما با گزینه های بسیاری برای معاونت خود روبه رو بود. اوباما سناتوری جوان بود که در دولتمداری چندان با تجربه نبود. وی در حوزه سیاست خارجی از سناتور جان کری ، سناتور دیک لوگار جمهوری خواه، سناتور هگل و جو بایدن مشورت می گرفت. اوباما ، بایدن را بسیار نزدیک به خود نگاه داشته و در نهایت او مرد شماره دو کاخ سفید شد. اکنون بایدن همچنان در کاخ سفید است، جان کری نامزد پست وزارت خارجه و هگل هم برای پنتاگون مهیا می شود.

4. جنگ مادر درد و رنج و نه خالق شکوه و افتخار است.
در مراسم یادبود سربازان ویتنام در 1982 ، هگل این حقیقت را لخت و عریان بر زبان آورد. جمله ای که آینه بیزاری یک ملت از جنگ بود. هگل و برادرش هر دو در جنگ ویتنام بودند. سربازان آمریکایی در آن تاریخ اندازه امروز ارج و قرب نداشتند. در ماه می 2011، هگل باز همین جملات را تکرار کرد.( اینجا پرانتزی در ذهن خود باز کنید و به یاد داشته باشید که هگل مستقیما خواهان پایان جنگ در افغانستان بود و آغازگر روند رسیدگی به وضعیت روحی و روانی بسیاری از سربازان افغان و عراقی. )وی در سخنرانی خود به مناسبت یادبود جنگ ویتنام گفت: همانطور که از تراژدی های ویتنام عبرت گرفته ایم؛ جامعه هم باید میان جنگ و جنگجو تفاوت قایل شود. ما جنگ ویتنام را جشن نمی گیریم تنها از منظر تاریخی به آن نگاه می کنیم.

5. لازم نیست که حتما یک رئیس جمهور یا سناتور باشم. تنها باید خودم را زندگی کنم.
در اواخر سال 2008 میلادی، از هگل در تمامی سخنرانی ها به مناسبت بازنشستگی اش در سنا به عنوان فردی مستقل و رهبری سرشناس در حوزه سیاست خارجی یاد شد. مردی که امنیت ملی امریکا را بر خط قرمزهای حزبی ترجیح می دهد. با این سابقه به نظر می رسد که وی آنگونه هم که در رسانه ها گفته می شود برای جلب نظر مثبت برای حضور در پنتاگون با چالش جدی روبه رو نباشد.

6. آمریکا همچنان خود را متعهد به دفاع از اسرائیل می داند. رابطه ما با تل آویو تاریخی و خاص است. اما هزینه این دوستی خاص نباید از محل رابطه ما با مسلمانان و اعراب تامین شود. این رویکرد خطرناک و عاری از حس مسئولیت پذیری است.
شاید یکی از اصلی ترین انتقادها به هگل همین بحث عدم حمایت کافی وی از اسرائیل باشد. اما وی در سخنرانی 2006 در سنا تاکید کرد که آمریکا باید در خاورمیانه همزمان آدامس جویده و قدم بزند. وی تاکید کرد که اسرائیل حق دفاع از خویش را دارد و به نوعی به حملات اعراب تاخت. او همچنین خواهان استقرار نیروهای بین المللی در مرز با لبنان شد. با این وجود این جملات را هم از زبان وی شنیدیم: امریکا و اسرائیل باید بدانند که منزوی شدن آنها در خاورمیانه و سطح جهانی در راستای تامین منافع دراز مدت آنها نخواهد بود. همچنین این دو دوست نمی توانند خود را در قبال جهان قرار دهند. چپنین استراتژی به نقش راهبردی امریکا صدمه زده ، از اعتماد و قدرت نفوذ این کشور کاسته و به منزوی شدن اسرائیل منتهی خواهد شد. 

7. آمریکا باید از دام غرور و وسوسه های امپراطوری بر جهان اجتناب کند.
یک سال پس از آغاز طرح مبارزه با تروریسم جورج بوش ، هگل سخنان وینستون چرچیل در خصوص مخالفت با امپریالیست را یادآوری کرد. در فوریه 2003 دولت بوش در آستانه حمله به عراق بود. جنگی که به مدت 8 سال سربازان امریکایی در عراق را گرفتار کرد. هگل همیشه هزینه کردن از ارتش امریکا برای حل مشکلات سیاست خارجی را اشتباه خوانده است. وی با زیر سوال بردن نگرانی ها در خصوص تسلیحات کشتار جمعی صدام حسین تاکید کرد که هدف امریکا به چیزی بیش از استفاده صرف از قدرت نظامی این کشور نیازمند است. وی با تاکید بر لزوم بقای امریکا در عراق برای ساخت این کشور پس از جنگ ، گفت: اگر از جنگ ناگزیر باشیم این نبرد باید ابزار باشد و نه خط پایان. هدف باید رسیدن به برنامه ای برای تغییرات صلح آمیز در عراق و کل خاورمیانه باشد.

8. ما تمام درس های ویتنام را فراموش کردیم.
در سال 2009 میلادی، هاگل به اوباما و آمریکا توصیه کرد که پیش از آنکه دیر شود از عراق و افغانستان خارج شوند چرا که در این جنگ از پیروزی خبری نیست. وی این سوال صریح را مطرح کرد: چه چیزی برای برنده شدن وجود دارد؟ تغییر اذهان و کیفیت زندگی در کشورهایی چون افغانستان و پاکستان به مساعدت سیاسی و بازسازی این کشورها نیاز دارد.
امروز نیز هگل با تکرار همین استراتژی بر لزوم تشکیل ائتلاف های چندجانبه با نگاهی به منافع مشترک تاکید دارد: آیا کسی وجود دارد که گمان کند ما می توانیم به راهکاری در خصوص پرونده ایران بدون حضور روسیه دست یابیم؟

9. هیچ گاه گزینه ای آسان ، خوب و تمیز در سیاست خارجی وجود ندارد.
هگل در مصاحبه ای در سال 2007 میلادی به صراحت رویکرد " با ما یا علیه ما را " زیر سوال برد. وی خواهان واذاری بحث امنیت ملی به خبرگان این فن می شود. انتظار می رود که وی در حوزه هایی چون ایران، روسیه ، چین و حتی اسرائیل نگاه دقیق تری را بر پنتاگون حکمفرما سازد .

10. زمان حیاتی ترین وسیله ای است که در اختیار دارید. اگر این زمان، این لحظه،این فرصت و این جسارت را از دست بدهید، چه بهایی برای آن خواهید پرداخت؟

هگل در 2008 میلادی در سخنانی رویکرد جورج بوش در غفلت از شکل دادن ائتلاف های بین المللی بیشتر را زیر سوال برد. وی بوش را به عکس العمل نشان دادن به فریادها و نه تبیین استراتژی بلند مدت برای تامین منافع ملی امریکا متهم کرد. وی سیاست های اوباما برای اندیشیدن تنها و تنها به راهکاری برای خروج از افغانستان و عراق را هم مورد نقد شدید قرار داد. امروز کارمندان پنتاگون سال 2012 را سال انتظار توصیف می کنند.انتظار برای بودجه، برای کاهش تعداد سربازان در افغانستان و البته اگر اندکی صریح تر هم صحبت کنیم انتظار برای وزیر دفاعی جدید. اگر تجربه را معیار بدانیم ، انتظار نداشته باشید که هگل در کار خود اندک تعللی به خرج دهد.