محمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قدرت های بزرگ از یکدیگر می ترسند، آنها نسبت به یکدیگر بدگمان بوده و همواره از قریب الوقوع بودن جنگ نگرانند. آنها خطر را پیش بینی می کنند و چنین شرایطی جایی برای اعتماد به یکدیگر باقی نمی گذارد. احتمال قربانی تهاجم شدن، اهمیت ترس را بیش از پیش به عنوان یک نیروی محرک در دنیای سیاست برای ما روشن می کند.
ادامه مطلب
علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: «جهان چند قطبی» مطلوب روسیه چگونه است؟ این سوال از آن جهت حائز اهمیت است که معمولا چنین برداشت می شود که در پشت واژه ها و اصطلاحات مشترک مفاهیم مشترکی هم وجود دارد و وقتی تهران، مسکو، پکن و استانبول از «جهان چند قطبی» می گویند همگی یک فهم واحد از این جهان دارند.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: جهان در سال ۲۰۲۲، هزینه نظامی بیشتری کرده و ما شاهد رشد ۷ر۳ درصدی هزینه‌های نظامی در جهان هستیم. مجموعه هزینه‌های نظامی در سراسر گیتی بالغ بر ۲۴ر۲ تریلون دلار است. آمریکا با ۸۷۷ میلیارد دلار هزینه کننده اول نظامی دنیاست و معادل ۱۰ کشور بعدی در فهرست پرهزینه‌کنندگان جهانی برای امور نظامی، بودجه اختصاص داده است. چین با ۲۹۶ میلیارد دومین و روسیه با ۸۶ میلیارد سومین هزینه و بعد از آنها کشورهایی مانند هند با ۸۱ میلیارد و عربستان با ۷۵ میلیارد قرار دارند. جالب آنکه اوکراین با ۴۴ میلیارد به ردیف‌های بالای هزینه‌کنندگان نظامی ارتقاء یافته است که نسبت به سال قبل آن کشور ۶۴ درصد افزایش بودجه نظامی را نشان می‌دهد.
ادامه مطلب
محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: یش از یک دهه است که روس‌ها، نه فقط خود را کنشگری استراتژیک در سطح جهانی معرفی می‌کنند، بلکه از روسیه به‌عنوان «بازیگر تمدنی» یاد می‌کنند. پوتین در عین حال به تمدن غربی ادای احترام کرد و گفت که روسیه ضد غرب نیست، در این میان به برخی از کنش و واکنش‌های فرهنگی در درون غرب هم پرداخت و شکاف‌های موجود در مباحث فرهنگی در غرب را یادآور شد.
ادامه مطلب
وحید اخوت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از نظر کیسینجر در صورتی که تلاش‌ها برای به وجود آمدن نظم جدید جهانی شکست بخورد، لزوما جهان به ورطه جنگ خانمان‌سوز و فراگیر نخواهد غلطید، بلکه ممکن است، جهان به بلوک‌هایی تقسیم شود که هر کدام به لحاظ داخلی، نظم خاص خود را داشته باشند. به طور مثال یک بلوک با نظم وستفالیایی اداره شود و نظم بلوک دیگر بر اساس نسخه‌ای افراطی از اسلام شکل گیرد و روشن نیست که چنین نظمی تا کی امکان بقا خواهد داشت.
ادامه مطلب
حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: منشور ادیبانه و انسان دوستی "غیرمتعهدها" اگرچه برای بشریت نوشته شده اما دیگر برای اجرا ساختاری تاریخ مصرف گذشته است. این جنبش در نظامی دو قطبی شاید پاسخی بود برای فاصله گرفتن از آنها اما بعد از فروپاشی شوروی بیشتر مبدل شده است به یک مجمع تشریفاتی و نمایشی و به مراتب کم اثرتر از سازمان ملل. ایجاد ائتلافی از کشورهای علاقمند به استقلال چه سیاسی و چه اقتصادی، مخالف با تحریم ها و نظام مالی تحت حاکمیت دلار، اگر با سماجتی دیپلماتیک دنبال شود می تواند به ساختار جدیدی منجر شود که این بار رهبری آن را ایران داشته باشد.
ادامه مطلب
امیرهوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مانع دیگری که شکل گیری نظم نوین جهانی بر مبنای اجماع روسی – چینی را به امری ناممکن بدل کرده، مصداق "دو پادشاه در یک اقلیم نگنجد" است. در واقع دو قدرت بزرگ قادر به نظم سازی و نظام بخشی نیستند زیرا قدرت های بزرگ ذاتا ًرقیب یکدیگرند و نه شریک و متحد. چین و روسیه حتی در اوج جنگ سرد نظام دو قطبی، و با وجود تعلق ایدئولوژیک به یک ایده و آرمان (مبارزه با امپرالیسم و سرمایه داری) نه تنها در یک بلوک نگنجیدند که تا حد سرحد جنگ نیز پیش رفتند.
ادامه مطلب
محسن بهاروند در یادداشتی می نویسد: نظام بین المللی سیستمی است که اولین هدف آن نظم و ثبات بین المللی است. منشور ملل متحد و شورای امنیت بخشی از مکانیسم این سیستم محسوب می شود. سایر اهداف مانند همزیستی، توسعه اقتصادی، رفاه و بسیاری مسائل دیگر فرع بر این هدف هستند.
ادامه مطلب
سید محسن امامی فر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پاندمی کرونا و تاثیرات بسیار مخرب آن به دلیل وابستگی متقابلی که نظم بین‌الملل لیبرال در طول زمان میان دولت‌ها و ملت‌ها شکل داده، از پیامدهای نظم جهان‌محور است. بحران کرونا نشان داد، دولت‌ها در مواجهه با بحران‌های جدید یا به سازمان‌های بین‌المللی بدبین هستند و یا این سازمان‌ها به رغم خدماتِ بسیار زیاد خود حتی در مواجهه با پاندمی کرونا، در راستای مقابله با آن در سطح جهانی ناموفق بوده‌اند. این موضوع، دولت‌ها را به سوی خودیاری که یکی از مهم‌ترین اصول نظم بین‌المللِ دولت‌محور است جهت مقابله با بحران‌های جدید سوق داده است.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشور ترکیه که بنا بر نظریه "دولت عایق" باری بوزان می‌توانست به عنوان یک کشور عایق میان مجموعه‌های امنیتی و سیاسی منطقه‌ای عمل کند، کاهش اختلافات میان بازیگران متعدد به‌خصوص قدرت‌های بزرگ در آسیای جنوب غربی و شمال آفریقا را سبب شود، طی یک دهه اخیر به یک آتش‌افروز ستیزه‌جو در تمام مجموعه‌های امنیتی و سیاسی منطقه تبدیل شده و خود عامل اصلی بی‌نظمی و تنش‌آفرینی در نظام جهانی بوده است.
ادامه مطلب
پاتریک ساهاکیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر جرویس، هنگامی با یک نظام سر و کار داریم که؛ (الف) مجموعه ای از واحدها یا عناصر چنان با هم در ارتباط متقابل باشند که تغییر در برخی عناصر یا روابط آنها موجب تغییر در دیگر بخش های نظام شود، (ب) کل نظام ویژگی ها و رفتارهایی را از خود نشان دهد که متفاوت با ویژگی ها و رفتارهای اجزایش باشد.
ادامه مطلب
پاتریک ساهاکیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در جوامع مختلف، افراد در مواجهه با خطر تهدید وجودی کرونا، خواهان ورود دولت ها به این امر بوده و انتظار دارند دولت ها در مقابله با تهدیدات زیستی آن واکنشی بروز دهند.
ادامه مطلب
رئیس جمهوری چین با کنار گذاشتن راهبرد معروف چینی ها یعنی "قدرت خود را پنهان کن و برای خودت زمان بخر" اشتباه راهبردی مرتکب شد و در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی عرض اندام کرد. او فکر کرد اکنون زمان زورآزمایی چین است و با این کار اژدهای خفته را بیدار کرد، اما این اژدها چین نبود، آمریکا بود و اکنون ایالات متحده نسبت به این چالش رقابتی هوشیار شده است.
ادامه مطلب
این گروه از بازیگران در جست‌وجوی راهی برای خروج از بحران حاکم هستند، از همین‌رو اجلاس داووس برای آنها شاید فرصتی برای احیای نظم کنونی باشد. شاید با بهبود وضعیت اقتصاد جهانی زمینه برای افزایش خوش‌بینی‌ها در ارتباط با آینده نظم بین‌الملل نیز فراهم شود.
ادامه مطلب