سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آمریکای ترامپ، ناراضی از موقعیت جهانی آمریکاست و می‌خواهد هژمونی جهانی را برقرار کند، اما این تجدیدنظرطلبی با همه آسیب‌ها و تخریب‌ها به هژمونی جهانی آمریکا منجر نخواهد شد.
ادامه مطلب
رژیم‌های استبدادی به ویژه در برابر بحران‌های جانشینی آسیب‌پذیر هستند. اتحاد جماهیر شوروی هرگز معمای جانشینی را حل نکرد: رهبران قبلی شوروی یا در دوران تصدی درگذشتند یا پاکسازی شدند، یا در مورد میخائیل گورباچف، سیستم را به سمت نابودی سوق دادند. چالش اصلی برای شی این است که چگونه جانشینی را به اندازه کافی توانمند کند تا بتواند پس از رفتن شی در قدرت باقی بماند، بدون اینکه به وارث احتمالی قدرت کافی برای تهدید شی بدهد در حالی که او در قدرت است. حتی اگر شی در کنگره بعدی حزب، در سال ۲۰۲۷، جانشین بالقوه‌ای را تعیین کند، ایجاد تعادل همچنان یک چالش خواهد بود.
ادامه مطلب
برخی از محافظه‌کاران برجسته ایالات متحده با شک و تردید عمیقی به دولت لی جائه میونگ نگاه می‌کنند و به نظر می‌رسد دونالد ترامپ، رئیس جمهور، پیش از سفر رئیس جمهور لی در اواخر ماه اوت، این شک و تردیدها را تکرار کرد. در حالی که اولین اجلاس آنها به طور گسترده به عنوان یک موفقیت تلقی می‌شد، انتظارات واشینگتن اکنون به طور قابل توجهی بالاتر است.
ادامه مطلب
هر چند دولت ترامپ بار دیگر از واژگان «روابط خوب» و «دیپلماسی مداوم» استفاده می‌کند، اما تهران این‌بار آماده است و فضای تصمیم‌گیری خود را بر مبنای سناریوی مقابله، نه مصالحه زودهنگام تنظیم کرده است. به بیان دیگر، احتمال غافلگیری ایران در برابر طرح‌های واشنگتن یا تل‌آویو تقریبا غیرممکن است و ساختار سیاسی کشور به‌طور کامل نسبت به این نوع ادبیات هشداردهنده، حساس و آماده عمل است.
ادامه مطلب
عباس عبدالخانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: شی جین‌پینگ جهان را عرصه بازی‌ای طولانی می‌بیند که در آن موفقیت مستلزم صبر و استمرار است. ترامپ اما سیاست را میدان رقابت‌های فوری می‌داند و بر تهدید، غافلگیری و اقدام سریع تأکید دارد.
ادامه مطلب
طبق گزارش‌ها، مقامات غربی از موج ناگهانی تجاوز پهپادها و جنگنده‌های روسی به حریم هوایی خود گیج شده‌اند. نباید اینطور باشد. اقدامات روسیه نتیجه منطقی چهار تحول گسترده‌تر است که محاسبات آن را تغییر می‌دهد. سه مورد اول، انتخاب‌های سیاسی آمریکا، اروپا و چین هستند. مورد چهارم، وضعیت داخلی رو به وخامت خود روسیه است.
ادامه مطلب
پرهام مداح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: سخنرانی ترامپ را می‌توان مصداقی بارز از «نارسیسیسم سیاسی» دانست؛ جریانی که در آن رهبر سیاسی می‌کوشد نه صرفاً کشورش، بلکه کلیت نظام بین‌الملل را به مثابه صحنه‌ای برای نمایش خود بدل سازد.
ادامه مطلب
دولت ترامپ نیز با انگیزه‌های سیاسی و اقتصادی از توافق حمایت می‌کند. اما موفقیت این چارچوب به توان واشینگتن در اجرای پروژه‌ها و همکاری با ترکیه و اتحادیه اروپا وابسته است. اروپا سرمایه‌گذاری بیشتری در قفقاز جنوبی دارد و بدون نقش فعال آن، صلح پایدار نخواهد بود. در مقابل، مسکو و تهران که منافع ژئوپلیتیک خود را در خطر می‌بینند، می‌کوشند مانع شوند.
ادامه مطلب
محمد‌حسین عمادی می نویسد: پایگاه بگرام، پس از سال‌ها نمادی از اشغال و حضور نظامی خارجی (شوروی و آمریکا) در افغانستان، حالا به میدان آزمونی سرنوشت‌ساز برای طالبان تبدیل شده است. خواست آمریکا برای بازپس‌گیری آن، هرچند از نظر ظاهری یک زورگویی و امر نظامی و تدارکاتی است، اما در باطن آزمونی برای تعیین مواضع ایدئولوژیک طالبان، تبیین ماهیت روابط بین‌المللی‌شان و استراتژی‌شان در مواجهه با قدرت‌های بزرگ ترسیم می‌کند، مواجهه‌ای که تیم رهبری طالبان تاکنون از آن پرهیز کرده است.
ادامه مطلب
اسرائیل و سوریه، به جای ورود به یک درگیری تازه، در مسیر عادی‌سازی روابط قرار گرفته‌اند. این دو کشور که تاکنون هشت دهه خصومت را تجربه کرده‌اند، ممکن است با میانجی‌گری ایالات متحده، توافقی امنیتی امضا کنند.
ادامه مطلب
سفر دوم و «بی‌سابقه» دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، به بریتانیا در حالی انجام شد که خیابان‌های لندن صحنه اعتراضات گسترده علیه او بود. با این حال، در پس این اعتراض‌ها، اهداف عمیق‌تری نهفته بود که نه‌تنها بر روابط اقتصادی دو کشور، بلکه بر مناسبات سیاسی و حتی موقعیت بین‌المللی بریتانیا و آمریکا اثرگذار است. کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، این سفر را «تاریخی» توصیف کرد، زیرا امید داشت با استفاده از این فرصت سه پرونده کلیدی را پیش ببرد: تکمیل توافق‌های تجاری ناقص با آمریکا، کاهش یا لغو تعرفه‌های سنگین بر فولاد و آلومینیوم، و در نهایت، ترمیم روابط سیاسی و دیپلماتیک دو کشور پس از مجموعه‌ای از بحران‌ها.
ادامه مطلب
دونالد ترامپ با امضای فرمانی اجرایی، مجوز استفاده دوباره از نام «وزارت جنگ» به جای «وزارت دفاع» را صادر کرد. این اقدام به‌ظاهر نمادین، در واقع ریشه در تاریخ آمریکا دارد؛ چرا که تا پیش از سال ۱۹۴۹، وزارت دفاع با همین عنوان شناخته می‌شد. اما امروز، این تغییر معنای فراتر از یک بازگشت تاریخی دارد و نشانه‌ای از نگاه جدید ترامپ به قدرت نظامی و سیاست خارجی ایالات متحده است.
ادامه مطلب
پس از سلسله نشست‌هایی که امیدها برای پایان جنگ اوکراین را زنده کرده بود؛ از دیدار ترامپ و پوتین در نشست آلاسکا تا رایزنی‌های رهبران اروپا در واشنگتن اکنون نشانه‌ها آشکارا حاکی از آن است که روند صلح به بن‌بست رسیده است. در حالی که فشارهای اقتصادی و تحریم‌های غرب نتوانسته کرملین را به عقب‌نشینی وادار کند، کاخ سفید به‌ویژه تحت رهبری ترامپ بیش از پیش به ابزار تهدید هسته‌ای تکیه می‌کند؛ رویکردی که به‌نظر می‌رسد تنها گزینه باقی‌مانده برای تغییر معادلات باشد.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: دولت ترامپ، با تکیه بر دکترین صلح از طریق قدرت، در واقع بهانه و پوششی برای افزایش قدرت نظامی آمریکا فراهم آورده است. افزایش قدرت نظامی آمریکا، ترکیبی از واقعیت‌های عدد محور، فضا محور و گفتمان محور را به تصویر می‌کشد.
ادامه مطلب
ایران می‌تواند در صورت تمایل، رآکتورها و برنامه‌های تحقیقاتی خود را در عرض چند ماه بازسازی کند، اما ما نمی‌توانیم اعتماد لازم برای همکاری بین‌المللی در زمینه عدم اشاعه را به این راحتی بازسازی کنیم.
ادامه مطلب
کیکاووس پورایوب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آمریکا نشان داد با ما شوخی ندارد اول اسرائیل را مجهز کرد به ما حمله کند و سپس خودش مستقیما به حریم ما وارد شد و کشور ما را مورد تجاوز قرار داد؛ پس تا اقدامی مجدد انجام نشده دست به کار شویم.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان آمریکا برای سال ۲۰۲۶ بودجه ای یک تریلیون دلاری (چند برابر بیش از مجموع هزینه های نظامی روسیه و چین بر روی هم) پیش بینی کرده است که نشان دهنده ۱۳ درصد افزایش نسبت به سال جاری است. این امر نشان می دهند که ترامپ برای برقرار صلح می خواهد جنگ راه بیاندازد.
ادامه مطلب
اسرائیل نباید فرض کند تاکتیک‌های «چمن‌زنی» آن می‌تواند به راحتی به ایران منتقل شود. انجام حملات گاه به گاه به بازیگران غیردولتی در لبنان، سوریه یا حتی یمن، جایی که کنترل‌های کمی بر آزادی عملیات اسرائیل وجود دارد، ممکن است هزینه کمی داشته باشد، اما ایران یک مورد متفاوت است. تهران در حالی که از قدرت آتش اسرائیل و از نظر قابلیت‌های اطلاعاتی برتری داشت، با این وجود در طول جنگ دوازده روزه نشان داد که می‌تواند اقتصاد اسرائیل را به حالت تعلیق درآورد و باعث مرگ و ویرانی در جبهه داخلی اسرائیل شود و کل شهروندان را به پناهگاه‌ها بفرستد.
ادامه مطلب
یاسین کریمیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: فالستاف آمریکایی به پشتوانه اختیارات قانونی در بخش ۲۳۲ قانون گسترش تجارت ۱۹۶۲، بخش ۳۰۱ قانون تجارت ۱۹۷۴ برای اعمال تعرفه ها و از بخش‌های ۱۷۰۱ و ۱۷۰۲ قانون اختیارات اقتصادی در شرایط اضطراری بین المللی (IEEPA) ۱۹۷۷برای اعمال محدودیت‌های صادرات و تحریم در دستور اجرایی ۱۴۲۵۲ استفاده کرد.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: جفری اپستین، سرمایه‌داری با حدود نیم میلیارد دلار ثروت بود که از طبقات میانی جامعه آمریکا از شغل معلم ریاضی در نیویورک، به بالاترین سطح از ارتباطات بین نخبگان اقتصادی و سیاسی آن کشور رسید و با دارا بودن چند ویلا و چندین خانه و آپارتمان در نیویورک و پاریس که بعضاً جواز مستقلی داشتند، در رهبری شبکه‌ای از سوء استفاده کنندگان جنسی از دخترکان زیر سن قانونی قرار گرفت.
ادامه مطلب
آرش رضایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: «اول آمریکا» و چالش‌های رهبری جهانی ترامپ با انتقاد از اعضای ناتو به دلیل هزینه‌های دفاعی پایین، اعمال تعرفه‌های گسترده بر تجارت جهانی، و تحریم دادگاه کیفری بین‌المللی، نشان داد که «اول آمریکا» را نه‌تنها به‌عنوان یک شعار، بلکه به‌عنوان یک راهبرد عملی در پیش گرفته است.
ادامه مطلب
ایالات متحده با پیشنهاد جاه‌طلبانه خود برای کریدور زنگزور—یک گذرگاه استراتژیک ۴۳کیلومتری در استان سیونیک ارمنستان—خود را به قلب یک بازی پرمخاطره سیاسی و اقتصادی کشانده که می‌تواند ساختار انرژی اوراسیا را دگرگون کند. هدف آمریکا، شکستن بن‌بست‌های دیرینه، تنوع‌بخشی به منابع انرژی اروپا خارج از چتر روسیه و مقابله با نفوذ روزافزون مسکو، پکن و تهران در این منطقه حساس است
ادامه مطلب
ماروش شفچوویچ، کمیسیونر تجاری اتحادیه اروپا، روز دوشنبه ۲۸ ژوئیه (۶ مرداد) در یک نشست خبری گفت: «این به‌وضوح بهترین توافقی بود که می‌توانستیم در شرایط بسیار دشوار به دست بیاوریم.»
ادامه مطلب
روح‌الله سوری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: از برداشت های احتمالی در داخل و خارج از ایران از این موضوع می توان داشت این است که پیش بینی اینکه در داخل ایران کدام گروه به بهره‌برداری بیشتر از این رخداد قادر خواهد بود و دست بالا را در به کرسی نشاندن نگاه خود خواهد داشت تا حدودی سخت است اما در خارج از ایران می توان این پیش بینی را داشت که انتشار گزارش های مرتبط با این موضوع می تواند به نفع موافقان حمله مجدد به ایران مورد استفاده قرار گیرد.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: واقعیت آن است ترامپ شخصیت ویژه‌ای دارد که او را با سایر رهبران گذشته آمریکا و همچنین دیگر رهبران جهان متفاوت می‌کند. برجسته‌ترین ویژگی روانی او، نیاز به دیده شدن، مطرح شدن، موفق قلمدادشدن و متمایز شناخته شدن است.
ادامه مطلب
بهرام امیراحمدیان در یادداشتی می‌نویسد: ترامپ در سخنرانی خود که کمی بیش از سه دقیقه به طول انجامید، گفت که آینده ایران «یا صلح یا تراژدی» است و بسیاری از اهداف دیگر نیز وجود دارد که می تواند توسط ارتش آمریکا مورد اصابت قرار گیرد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ترامپ روان پریش خواهان تخلیه تهران شده است. رئیس جمهوری که در عرصه های مختلف در صد روز اول زمامداری شکست خورده است، بعید نیست مرهم زخم های شکست خود را در انتقام از ایران و ایرانیان بیابد.
ادامه مطلب
بسیاری از شهرها ذاتا جذابیت چندانی ندارند، اما وقتی شهری از موهبت جذابیت برخوردار است، تخریب فعالانه آن به مهارتی خاص نیاز دارد. برای مثال، لندن را در نظر بگیرید. هر کسی که سکان هدایت پایتخت بریتانیا را در دست می‌گرفت، کافی بود وضعیت موجود را حفظ کند، یا حتی آن را بهبود ببخشد. با این حال، صادق خان در نزدیک به یک دهه شهرداری خود، شاهد افولی بوده که برای هر شهروند یا گردشگری آشکار است.
ادامه مطلب
اختلافات بین ترامپ و ماسک از یک همکاری نزدیک در انتخابات ۲۰۲۴ به یک رویارویی علنی در ژوئن ۲۰۲۵ تبدیل شده است. این تنش‌ها ریشه در تفاوت‌های عمیق در دیدگاه‌های اقتصادی (لایحه بودجه و تعرفه‌ها)، سبک مدیریت (DOGE) و اتهامات شخصی دارد.
ادامه مطلب
ماسک با در اختیار داشتن پلتفرم X و ۲۲۰ میلیون دنبال‌کننده، قادر است صدای خود را حتی بلندتر از ترامپ در «Truth Social»، شبکه اجتماعی که چندان گسترده نیست و مخاطبان زیادی ندارد، به گوش دیگران برساند. او مانند دونالد ترامپ به حمله مستقیم و بازی بی‌قاعده میل دارد. از این رو می‌توان تشابهات روانی‌ای را میان این دو چهره یافت.
ادامه مطلب