محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: اصولگرایان درست می‌گویند که در این شرایط حساس نباید برای کشور هزینه تراشید، آن هم وقتی فقط یک کشور باقی مانده که در این شرایط کمک کند. سخنگو کار درستی نکرده است.
ادامه مطلب
اکبر قاسمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بررسی داده های مختلف، بیانگر دورنمایی امیدوارکننده برای غالب شدن و عبور از بحران سخت کرونا در ایران با چند گام منسجم تر و موثرتر، تداعی می کند. ظرف دوتا سه هفته پیش رو، در پرتو فداکاری های پزشکان و متخصصین و پرستارهای ایرانی و با یاری و همبستگی مردم و دولت در قالب هم افزایی و هم گام سازی همه تلاش ها در ارتباط با پروژه فاصله اجتماعی، قرنطینه خانگی و اجرای پروتکل های مربوط به گروه های کم خطر و پرخطر، افق های موفقیت آمیز کشور در کنترل بحران سهمگین قابل تصور است.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی می نویسد: چرا باید همیشه اروپاییها حتی اگر عملکردشان نامناسب و پراشتباه باشد یا حرفشان که معلوم نیست صحیح یا غلط باشد، برای ما الگو باشند؟
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دیپلماسی عمومی کشورها در قبال یکدیگر جلوه های مختلفی دارد که از جمله آنها می توان به کمک های انسان دوستانه، علمی و پزشکی برای مقابله با بیماری های صعب العلاج و مسری در دیگر کشورها اشاره کرد.
ادامه مطلب
پدرام سلطانی در یادداشتی می نویسد: شکی نیست که اقتصاد ایران، که چین شریک نخست تجاریش است، از شرایط اقتصاد این کشور تأثیرپذیر است. چین مقصد نخست صادرات نفت، پتروشیمی و مواد معدنی ایران است و به دلیل بحران موجود در چین در یک ماه گذشته قیمت این کالاها افت ۲۰-۱۰ درصدی داشته است. با فرض ثابت ماندن مقدار صادرات به چین، که البته چنین نیست، این افت به معنای کاهش درآمد ۵۰۰-۲۵۰ میلیون دلاری در ماه در صادرات ایران به این کشور است.
ادامه مطلب
احمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: چینی‌ها از اینکه کشورها مبادلات خود را در زمینه‌های مختلف با آن کشور قطع کنند، اظهار نارضایتی می‌کردند. آیا همین نارضایتی سبب نشده است که دولت ایران به دلیل اتکای بیش از اندازه سیاسی و اقتصادی‌اش به چین به علت تحریم‌های آمریکا، فشار پنهان آن کشور برای ادامه مراودات و مبادلات تهران – پکن را تاب نیاورده و حتی به‌رغم میل خود، مجبور به ادامه این کار شده است؟
ادامه مطلب
جنگ اخیر ایران و ایالات متحده نشان داد که نقش و اهمیت همه قدرت های جهانی در سیستم بین الملل در حال کوچک شدن است. این اتفاق در نتیجه دستیابی قدرت های منطقه ای به توانایی های نظامی است. کاهش شدید تحمل قدرت های جهانی در مقابل خسارت های انسانی، اعتراض بسیاری از کشورها از اینکه ابزاری در خدمت منافع اقتصادی باشند یا میدان جنگ های راهبردی قرار گیرند، و روند جهانی و رو به رشد برای اولویت دهی به منافع داخلی و اولویت به سیاست های اقتصادی – اجتماعی در مقابل سیاست خارجه را نیز می توان اضافه کرد.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می‌نویسد: متاسفانه یا خوشبختانه، اقتصاد ساز و کار جهانشمول خود را دارد، نه به اراده رفیق مائو ماهیت ذاتی خود را تغییر می‌دهد و نه به خواست جوانان انقلابی قوانین خود را عوض می کند. مثلاً اگر به هر دلیلی رشد نقدینگی بیش از رشد اقتصادی باشد، چه تدبیر امور دست جوانان انقلابی باشد و چه لیبرال ها بدون برو برگرد به نسبتی معین تورم افزایش پیدا می کند.
ادامه مطلب
عربستان سعودی، رقیب دیرپای منطقه‌ای ایران، نیز به نظر می‌رسد که بنا به دلایل راهبردی، نقض تحریم‌های آمریکا توسط چین و زبان حمایتی پکن در برابر تهران را پذیرفته است. این مساله، حقایقی را درباره روابط چین – خلیج فارس و محور ریاض – پکن آشکار می‌کند.
ادامه مطلب
مسعود سالاری در یادداشتی می نویسد: به‌نظر می‌رسد سیاست‌های خارجی آمریکا، در برخورد با تحولات جهانی و رقبای اقتصادی و سیاسی، به‌گونه‌ای پیش می‌رود که چیزی از هیمنه دوره "ثبات هژمونیک" آن، در دوره جدید باقی نماند و حتی در صورت پیروزی حزب دموکرات در انتخابات پیش‌رو، قابل بازسازی درحد راضی‌کننده‌ای برای نظام سیاسی آمریکا نباشد.
ادامه مطلب