بحران قره باغ

از غرب‌‌گرایی فزاینده نیکول پاشینیان تا ورود کشورهای ثالث به تنش

ارمنستان؛ بحران زای قفقاز جنوبی

رامین فرهودی زرنق در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حضور ناتو نه تنها برای روسیه خوشایند نیست بلکه جمهوری اسلامی ایران را نیز ناراحت می کند و توجهات به اتاق های گفت و گوی ارامنه با اعضای ناتو را افزایش می دهد. این رویه موجب اختلاف در میان اعضای ناتو با یکدیگر یعنی ترکیه با آمریکا و فرانسه نیز شده است. فرانسه در حال حمایت از ارمنستان با فروش سلاح و حمایت بین المللی است و ترکیه نیز در هواداری از جمهوری آذربایجان در مقابل شریک ناتویی خود صف آرایی کرده است.

ادامه مطلب

تنش هایی که از سال گذشته برای ۲۰۲۴ به ارث رسیدند

از بحران قره باغ تا جنگ های اوکراین و غزه

رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سال ۲۰۲۴ می تواند یک سال بسیار بحرانی از دیدگاه امنیت و اقتصاد جهانی باشد و عبور از این بحران به یک اجماع جهانی نیازمند است.

ادامه مطلب

آینده سیاست ایران در بحران قره باغ

تهران تجاوز به ارمنستان را برنمی تابد

فرزاد رمضانی بونش در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ایران هر چند با راه اندازی کریدور راه آهن و یا اتوبان مخالفت ندارد، اما از هرگونه تغییر ژئوپلیتیک و تغییر مرزها جلوگیری می‌کند. مسلما اگر آنکارا و باکو احساس کنند تهران در موقعیتی نیست که قدرت را در قفقاز جنوبی حفظ کند، به پیشروی در ارمنستان و بدست گرفتن استان سیونیک دست می‌زنند، در این شرایط ایران واکنش های بسیار سختی خواهد داشت و آن را فاجعه‌ای ژئوپلیتیکی می‌بیند. 

ادامه مطلب

از بی تفاوتی نسبت به تحولات قره باغ تا بی اعتنایی به آنچه در افغانستان گذشت

سازمان ملل ضعیف‌تر از همیشه

جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: به راستی سازمان ملل متحد چه نقش ویژه‌ای در تحولات افغانستان ایفا کرده است؟ نماینده ویژه دبیرکل این سازمان در چه جایگاهی نسبت به «زلماى خلیل زاد» نماینده مرموز دولت آمریکا در امور افغانستان قرار دارد؟ به‌عبارت روشن‌، نماینده ویژه دبیرکل در کجای تصمیم‌هایی که برای افغانستان رقم خورد، حضور و نقش پر رنگ داشته است؟  

ادامه مطلب

بررسی یک روند تاریخی

قفقاز، زمینه‌های تفرقه و تشتت

دگرگونی‌های اداری در این دوره ماهیتی محلی داشت و ساختار کلّی منطقه را که کماکان بین ایالات کشوری و لشکری، به ترتیب گوبرنیاها و اوبلاست‌ها تقسیم شده ماندند، تغییر نداد. مناطقی چون ایالات اردوی دُن، کوبان و تِرِک تحت اداره مستقیم تشکیلات نظامی قزاق بودند. ایالت تِرِک به مناطق قزاق‌نشین (اُتدل‌ها) و مناطقی که اکثر جمعیت‌شان کوه‌نشین بود (اُکروگ‌ها) تقسیم شده بود. داغستان، قارص و ایالات تجدیدسازمان‌شدهٔ باتوم و (باتومسکایا اُبلاست) و مناطق سوخوم و زاکاتالی نیز تحت ادارهٔ نظامی بودند. وُرونستوف در مورد ضرورت حفظ این وجوهِ تمایز مطمئن نبود. در عمل اوبلاست‌ها روزبه‌روز شباهت بیشتری به ایالات معمولی پیدا می‌کردند. ولی عواملی چند که بر این ویژگی‌های اداری تأثیر داشتند ـ هم اجتماعی و هم سیاسی ـ مانع از هرگونه اصلاحی بودند./این مطلب در شماره ۸۸ خرداد ۱۴۰۰ نشریه «گفتگو» منتشر شده و مدیرمسئول آن در اختیار دیپلماسی ایرانی قرار داده است.

ادامه مطلب

مردمی که نشان دادند از جنگ خسته اند

پیروزی اعتدالگرایان در انتخابات ارمنستان

علیرضا علیزاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: انتخاب اخیر مردم ارمنستان، نشان از رویکرد تعامل غربی بیشتر دولت و همچنین بی میلی مردم به درگیری و جنگ مجدد است. به نظر می رسد پاشینیان برای بیرون آوردن کشورش از وضعیت نامناسب اقتصادی به دنبال راه اندازی توسعه اقتصادی و ارتباطی با همسایگان خواهد بود. در این راستا تلاش می کند جایگاه سنتی روسیه را لحاظ کند. 

ادامه مطلب

مسکو و آنکارا منافع متضاد دارند

سایه رقابت امنیتی روسیه و ترکیه در بحران قره باغ

عارف بیژن در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مطابق با توافق میان آنکارا و مسکو، نظامیان ترک نیز در یک مرکز مشترک بر چگونگی اجرای موافقنامه پایان مخاصمه در این منطقه نظارت خواهند کرد. طرف روسی اعلام کرده که حضور ترکیه در این مرکز ارتباطی با عملیات صلح بانی ندارد و این تنها مسکو است که قرار است در این زمینه نقش اصلی ایفا کند؛ امری که ترکیه با آن مخالف است و خواهان مشارکت حداکثری در این منطقه است. جدای از نقش آفرینی روسیه و ترکیه در ایجاد صلح پایدار در قره باغ باید به نیات این دو کشور در دستیابی به منافع امنیتی خود در منطقه استراتژیکی قفقاز جنوبی توجه داشت.

ادامه مطلب

چرا آنکارا بُرد و تهران جا ماند؟

ایران و ترکیه در آزمون قره باغ

صادق ملکی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی درباره بحران قره باغ می گوید: دقت کنید خودکرده را پشیمانی نیست. برنده و بازنده بودن در یک بحران امری آنی نبوده و زنجیروار به سیاست های کلان و خُرد کشورها ارتباط دارد. وقتی ما به عنوان ایران مشغول بازی بزرگتر از ظرفیت خود باشیم، از بازی های منطقه ای در اندازه قامت خویش باز می مانیم. 

ادامه مطلب

تل آویو چه می خواهد؟

فاکتور ایران؛ عامل نقش آفرینی اسرائیل در بحران قره باغ

عارف بیژن در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روابط جمهوری آذربایجان و ایران در دو دهه گذشته فراز و نشیب های زیادی را سپری کرده، اگرچه اکثریت شیعه در هر دو کشور غالب است، اما تفاوت در شیوه حکومت داری و تنظیم قوانین اساسی در اکثر حوزه ها تفاوت هایی را شامل می شود. جدای از جنبه قومی، نزدیکی باکو با اسرائیل یکی از عوامل تخریب کننده در روابط ایران – جمهوری آذربایجان است. به عنوان مثال، گزارش شده که آذربایجان اجازه دسترسی به پایگاه های نظامی خود به اسرائیل داده تا برای عملیات جاسوسی علیه ایران استفاده کند که این مهم از سوی مقامات جمهوری آذربایجان تکذیب شد. از طرفی برخی از روحانیون در داخل ایران نیز اعتراض کردند که چگونه آذربایجان به عنوان یک کشور اسلامی، با داشتن اکثریت شیعه، می تواند به اسرائیل نزدیک شود و بیان داشتند که اسرائیل فقط آذربایجان را به این دلیل که ایران همسایه آن است به عنوان یک متحد می داند و نه به دلایل اقتصادی یا نظامی؛ امری که به نظر نویسنده از سوی برخی روحانیون انتظار می رفت آذربایجان نیز به عنوان یک کشور با اکثریت جمعیت شیعی بخشی از مبارزات ضد اسرائیلی ای باشد که ایران آغازگر آن بود، اگرچه تاکنون از سوی آذربایجان رد شده است.

ادامه مطلب

نشستی که بر اساس یک برنامه استراتژیک طراحی شده است

کریدور شمال - جنوب برگ برنده تهران در نشست سه جانبه

نعمت الله ایزدی می گوید: اگر در آینده جدیت سه کشور در سایه نشست سه جانبه منجر به ایجاد کریدور شمال - جنوب شود، می تواند برگ برنده ای برای تهران به عنوان عامل واسط و نقطه عطف این کریدور در مسایل سیاسی و اقتصادی منطقه ای باشد؛ زیرا این کریدور فرصت های متعدد مالی و سیاسی را در مناسبات بین المللی برای تهران ایجاد خواهد کرد.

ادامه مطلب

مسکو به دنبال انجماد در بحران قره باغ است

ادامه مطلب

برخوردهای ناگورنو ـ قره باغ در فرآیندی 20 ساله

ادامه مطلب