علی موسوی خلخالی می نویسد: آنچه روز پنج شنبه اتفاق افتاد یک اتفاق ساده سیاسی نبود؛ جدای از تنشی که میان گروه های سیاسی با بزرگترین جریان رقیب، یعنی مقتدی صدر وجود دارد، آنچه شاهد بودیم یک ساخت و پاخت کاملا سیاسی مطابق با انگیزه ها و تمایلات یک جریان سیاسی خاص بود که با توجه به منافع تنگ سیاسی خود، حتی متحدان خود را کنار زد و معادله جدیدی را رقم زد.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: آشی که سرایا سلام جریان صدر طی ساعت های گذشته می پخت، به قول معروف، آن قدر شور شد که آشپز هم از شوری اش نالید، مقتدی صدر عصر سه شنبه با شرکت در کنفرانس مطبوعاتی از رفتارهای خشونت آمیز طرفداران خود ابراز بیزاری کرد و خواستار توقف فوری تظاهرات و خشونت ها شد و به آنها یک ساعت فرصت داد صحنه را ترک کنند و به اعتراض ها پایان دهند. البته بیزاری او نه از روی ناراحتی رفتار طرفدارانش، بلکه از روی ناکامی در رسیدن به اهدافی بود که انتظارشان را داشت.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: کش مکش مقتدی صدر و نوری مالکی که هر دو برندگان اصلی جریان های سیاسی شیعی انتخابات عراق در دو جبهه مخالف هم هستند را می توان در حقیقت درگیری بازندگان سیاسی ای دانست که هر کدام به خود گل زده است، اما قصدی برای کنار رفتن از صحنه سیاسی ندارند و همچنان نه تنها برای ماندن بلکه گرفتن امتیاز و تصاحب هر چه بیشتر کیک قدرت نهایت تلاش خود را می کنند.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: در حالی که شاهدیم اهل تسنن در یک وحدت روشنی به سر می برند و به گفته سران اهل تسنن، ترکیه و امارات متحده عربی و اردن در ایجاد این وحدت نقش مستقیمی داشته اند، شیعیان در نوعی تشتت و شکاف به سر می برند. شاید مشابه چنین وضعیتی را در میان کردها نیز شاهد باشیم ولی در آنجا نیز نوعی نگاه ایرانی – ضد ایرانی در میان است که یکی تلاش دارد دیگری را حذف کند. در عین حال که به نظر می رسد برجسته سازی شکاف شیعی – شیعی بیش از درون کردی است، چرا که هر چه باشد این شیعیان هستند که در عرف دولت سازی در عراقِ بعد از سقوط رژیم بعث، نقشی تعیین کننده در تشکیل دولت داشته‌اند. دولتی که اختیارات رئیس آن بیش از مناصب دیگر حکومتی است.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: آنچه در پارلمان جدید عراق شاهدیم نه نماینده های جریان های سیاسی پاکدست عراق هستند که بخواهند ادعا کنند دیگران فاسدند یا فاسد بودند و ما نیستیم و نه می توانند ادعا کنند که نماینده اکثریت مردم عراق هستند. واقع گرایانِ آنها خوب می دانند مردم از وضعیت کنونی کشور به شدت ناخرسندند و از اوضاع جاری به شدت احساس سرخوردگی می کنند. آنها درک می کنند باید جانب احتیاط را رعایت کنند و کاری نکنند تا خشم مردمی به خروش تبدیل شود. آنهایی که در توهم خودبزرگ بینی به سر می برند نیز سیر وقایع به زودی به آنها ثابت خواهد کرد که واقعیت مغایر با توهماتشان است و باید واقعیت را بپذیرند. این واقعیتی است که در با لاف زنی ها یا لفافه پیچیدن ها قابل کتمان نیست.
ادامه مطلب
فاطمه سیاحی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چالش کنونی عراق از درگیری نیروهای امنیتی با مردم معترض به نتایج انتخابات آغاز نشد؛ بلکه رویه های غیر قانونی، تجاوز از حقوق مندرج در قانون انتخابات جدید، عدم پاسخگویی صحیح و کامل کمیساریای عالی انتخابات، عدم رسیدگی به شکایات احزاب معترض و حتی موضع گیری ها و جولان های سیاسی برخی احزاب پیروز در انتخابات بود که این فضای ناامن را موجب شد و اعتراضات را گسترش داد.
ادامه مطلب
صابر گل‌عنبری در یادداشتی می نویسد: آنچه مهم به نظر می‌رسد، تبعات حملات پهپادی امروز است؛ چه نمایشی باشد؛ همچنان که متحدان ایران می‌گویند و چه واقعی؛ همچنان که دولت عراق و دیگر جریان‌های سیاسی تاکید می‌کنند و معمولا این روایت رسمی است که مورد پذیرش منطقه و جامعه بین‌الملل قرار می‌گیرد. از مهم‌ترین پیامدها می‌تواند طرح جدی مساله "سلاح افسار گسیخته" و تبدیل آن به یک مطالبه ملی باشد.
ادامه مطلب
ناظران عراقی انتظار دارند که با توجه به سفرهای محمد الحلبوسی و مقامات کُرد به آنکارا در آستانه انتخابات، دولت جدید از روابط گرم با آنکارا برخوردار باشد. علت اصلی توجه آنکارا به عراق، حضور حزب کارگران کردستان در خاک این کشور است که از خاک عراق با ترکیه مبارزه می کند و دومین علت آن تأثیر جنگ سوریه و سومین دلیل نیز افزایش نفوذ ایران است.
ادامه مطلب