صابر گلعنبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سخت اشتباه است که تحولات پرپیامد قفقاز جنوبی را تنها در بازگشت قره باغ به آذربایجان خلاصه کرد، بلکه این مهم به شکلی محقق شده که در حال دگرگونی موازنه قوا در این منطقه به نفع مثلث جدید ترکیه، اسرائیل و آمریکا (غرب و ناتو) و به زیان دو بازیگر سنتی ایران و روسیه است.
ادامه مطلب
غفور کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در آستانه انتخابات، رجب طیب اردوغان، با بزرگ ترین چالش سیاسی پس از دو دهه سکانداری جمهوری ترکیه روبه رو است. وی با انتقادات روزافزونی در خصوص سازمان دهی ضعیف و کندی عملیات امدادی مواجه است. بی شک ماهیت غافل گیرکننده، بحران زا و ویرانگر زلزله اخیر برنامه کمپین انتخاباتی حزب عدالت و توسعه برای انتخاب پیش رو را تحت الشعاع قرار خواهد داد.
ادامه مطلب
احسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این تنها ایران نیست که در مورد نوعثمانی گری ترکیه و رویکرد استعماری و تجاوزگرانه این کشور برای احیای خلافت ترکی از طریق شکل دادن به کمربندی از کشورهای به اصطلاح ترک در قفقاز و آسیای میانه هشدار می دهد؛ بلکه ارمنستان، یونان، هند، قبرس و غیره از جمله کشورهایی هستند که با تشکیل اتحادیه های اقتصادی، امنیتی و نظامی به دنبال مقابله با تبعات ژئوپلتیک خطرناک جاه طلبی های اردوغان هستند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اعتراض گسترده و البته خشونت‌بار در قزاقستان در روزهای ابتدایی سال ۲۰۲۲ را می‌توان نویدبخش موجی جدید از این‌گونه تحولات اعتراضی همراه با خشونت در منطقه به‌خصوص کشورهای دارای حکمرانی استبدادی و دولت شکننده برشمرد که در این مقاله به اثرپذیری ترکیه از آشوب‌های قزاقستان پرداخته می‌شود.
ادامه مطلب
ابوالفضل پازوکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: یکی از علل اهمیت این پروژه نزد اردوغان و حزب متبوعش، آک پارتی، پیوند آن با دکترین سیاست خارجی نوعثمانی وی در این یک دهه اخیر بوده است. جمهوری ترکیه در سال ۱۹۲۳ توسط مصطفی کمال پاشا ملقب به آتاترک بر ویرانه های امپراتوری متلاشی شده عثمانی بنیان گذاشته شد. از زمان تاسیس جمهوریت تا زمان به قدرت رسیدن اردوغان این کشور هماره سیاست اجتناب از غرب آسیا –خاورمیانه – را در سیاست خارجی خود لحاظ می کرد. اما ترکیه به رهبری اردوغان در این سال ها از این سنت فاصله گرفته و با اتخاذ سیاست های مداخله گرایانه خود را در سیاست منطقه مطرح کرده، تا جایی که ردپای این کشور در غالب تنش ها و جنگ های این منطقه به وضوح قابل مشاهده است.
ادامه مطلب
حسین آهن در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنچه این روزها ترکیه در سر دارد احیای خلافت عثمانی است. تحرکات این کشور در سوریه و آذربایجان و تلاش برای برقراری ارتباط زمینی با مجموعه کشورهای ترک زبان آسیای مرکزی و حتی برقراری رابطه ویژه با ازبک ها در افغانستان همه مجموعه ای از طرح هایی هستند که ترکیه برای ایجاد امپراطوری بزرگ عثمانی در سر دارد. اما ترکیه در پاکستان به دنبال چیست؟
ادامه مطلب
سید وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر جمهوری اسلامی ایران و ترکیه در مدیترانه حضور داشته باشند به معنی حذف اسرائیل از معادلات استراتژیک و بی هویت کردن صهیونیست هاست. اسرائیل را برای سد نفوذ مسلمانان به مدیترانه و اروپا به صورت مصنوعی تحمیل کردند. حضور جمهوری اسلامی ایران در کنار ترکیه با هدف حذف اسرائیل در راهیابی به مرزهای اروپا؛ چه بسا به دست کشیدن اروپا و امریکا در حمایت از اسرائیل منجر شود.
ادامه مطلب
صادق ملکی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی درباره امکان ایجاد اتحادیه میان ایران و ترکیه و دیگر کشورهای منطقه می گوید: یک نکته اساسی که از نگاه پیشنهاد دهندگان این اتحادیه پنهان می ماند، جایگاه ایران در نظام بین‌الملل است. ایران بدون حل مشکلات خود با آمریکا در منطقه خاورمیانه در هیچ اتحادیه ای جای نخواهد داشت. واضح تر بگویم راه اتحادیه مبتنی بر ستون های ایران و ترکیه، نه از تهران و آنکارا، بلکه از واشینگتن می گذرد. سنتو نیز از همین مسیر گذشت. ما به عنوان ایران تا زمانی که با آمریکا چالش داشته باشیم سخن گفتن از همکاری و شکل گیری یک اتحادیه یک خیال بافی است. ایران از گذشته و تا امروز از یک تنهایی تاریخی در رنج بوده و پس از انقلاب با درگیر شدن با آمریکا این تنهایی منطقه ای، تبدیل به تنهایی استراتژیک در منطقه و جهان شده است.
ادامه مطلب
ترکیه تحت سیطره اردوغان به دنبال تشکیل کنفدراسیون ترکی از جمهوری های سابق اتحاد شوروی تحت عنوان «عثمانی جدید» است ولی مانعی که در برابرش وجود دارد، ادامه ارتباط نظامی و اقتصادی جمهوری های ترک نشین از جمله آذربایجان با مسکو است و کشورهای قزاقستان و تاجیکستان و قرقیزستان هم در کنار روسیه و ارمنستان عضو پیمان امنیت جمعی هستند. هدف ترکیه از تحریک آذربایجان به جنگ، محاصره ارمنستان و فلج کردن روسیه و تحکیم سیطره بر آذربایجان بود به طوری که آنکارا بتواند پایگاه هایی در ساحل خزر ایجاد کند و کنترل مسیرهای نفت و گاز را به دست بگیرد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی درباره بحران قره باغ می گوید: دقت کنید خودکرده را پشیمانی نیست. برنده و بازنده بودن در یک بحران امری آنی نبوده و زنجیروار به سیاست های کلان و خُرد کشورها ارتباط دارد. وقتی ما به عنوان ایران مشغول بازی بزرگتر از ظرفیت خود باشیم، از بازی های منطقه ای در اندازه قامت خویش باز می مانیم.
ادامه مطلب