دولت حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران که قبلاً نیز در مدیریت بحران ها صعیف بود، این بار نیز ضعف مشابهی از خود نشان داد. جبهه روحانی تلویحاً مخالفان سیاسی خود را مقصر این رسوایی نامید. روحانی این حادثه را "یک سرقت" توصیف و خاطرنشان کرد که این اتفاق در یک مقطع حساس در مذاکرات ایران و امریکا در وین و زمانی روی داده است که کشور "در اوج موفقیت" بود .
ادامه مطلب
سخنگوی دستگاه دیپلماسی در پاسخ به سؤالی درباره توافق مقدماتی ایران و ۱+۴ عنوان کرد: گفت‌وگوها ادامه دارد. هر سه کارگروه کارهای خودشان را انجام داده‌اند. درصد قابل توجهی از جاهای خالی (براکت‌ها) باقیمانده در این کارگروه‌ها تکمیل شده و توافقات صورت گرفته است و درصدی از این براکت‌ها احتیاج به تصمیمات سیاسی دارد که حتما باید در پایتخت‌ها گرفته شود. در شرایط فعلی موضوعی به نام توافق اولیه وجود ندارد و هیچ توافقی صورت نمی‌گیرد، مگر اینکه درباره همه چیز توافق صورت گرفته باشد.
ادامه مطلب
سید محمد صادق خرازی با صدور بیانیه ای از نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری انصراف داد.
ادامه مطلب
براساس ارزیابی های فرهاد ابراهیم اف، کارشناس امور سیاسی، در حال حاضر، اصلاح طلبان در وضعیت دشواری قرار دارند. آنان باید نامزد بسیار قوی را پیشنهاد کنند که بتواند با اصولگرایان رقابت کند. نیروهای اصولگرا قصد دارند، تمامی تلاش خود را به کار برند تا در انتخابات پیروز شوند. آنان با یکدیگر متحد شده اند تا یک نامزد توانمند را پیشنهاد کنند. به احتمال زیاد، این فرد، ابراهیم رئیسی خواهد بود.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: انتخابات پیش رو و سرنوشت آن بی تاثیر از نتایجی نخواهد بود که تهران در گفت‌وگوهایش با جامعه بین‌المللی در وین و بغداد کسب می‌کند. بنابراین، رئیس و کابینه دولت سیزدهم نمی‌توانند بیرون از قاعده‌ای باشند که گفت‌وگوهای جاری و نتایج آن بر رویکرد و عمل آنها تحمیل می‌کند. آخرین گزارش‌ها از روند مذاکرات تهران با طرف‌های بیرونی، حاکی از نزدیک شدن به توافق است. این توافقات، الزام‌هایی را درپی دارد که همه طرف‌ها را به آن متعهد می‌کند. از این رو شاید بتوان گمان کرد که بخت نامزدهای انتخاباتی را گفت‌وگوهای جاری رقم می‌زند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شکاف میان میدان و دیپلماسی در سیاستگذاری خارجی که روندی اجتناب ناپذیر است را نباید با جنگ و نبرد بین میدان و دیپلماسی اشتباه گرفت، زیرا سیاستگذاری خارجی دارای بازیگران و ابزارهای مختلفی است که دو بازیگر مهم آن‌را می‌توان قدرت نظامی (میدان) و قدرت ستادی (دیپلماسی) دانست.
ادامه مطلب
رضا رسالت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دیپلماسی در مفهوم محدود آن به شیوه مسالمت آمیز سیاسی در حل و فصل منازعات بین المللی اطلاق می شود که علی الاصول در نقطه مقابل بهره گیری از روش های قهرآمیز نظامی قرار می گیرد ولی در شکل گسترده و وسیع ان به معنای مدیریت سیاست خارجی است که طی آن کلیه اقداماتی را که یک دولت در روابط خارجی خود در زمینه های مختلف انجام می دهد را شامل می شود. به عبارت دیگر تحت این شرایط، دیپلماسی کلیه الگوهای رفتاری یک دولت را در عرصه روبط بین الملل پوشش می دهد. تا آن جایی که تجلی منافع، استراتژی ها و اولویت بندی هدف های ملی یک دولت را می توان به صورت عینی و ملموس در چارچوب دیپلماسی ملاحظه کرد.
ادامه مطلب
صادق ملکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: طرح فرض محال که طرح آن محال نیست را مطرح کنیم و احتمال دهیم که تاج زاده و ظریف بتوانند وارد انتخابات شوند. البته در رابطه با ظریف برخی اعتقاد دارند وی در بعد کارکرد داخلی پست ریاست جمهوری از نظر ظرفیت ساماندهی و... به امور ضعف دارد و به نظر می رسد که تاج زاده نیز در بخش ارتباطات خارجی ضعف داشته باشد. در انتخابات ریاست جمهوری در صورت پیروزی ظریف تشکیل زوج ظریف و تاج زاده در پست و قامت ریاست جمهوری و معاونت آن، می تواند عامل تکمیل نقش بیرونی و درونی هر یک از این دو شود و این تقسیم نسبی مسئولیت می تواند به سنت سیاسی جدیدی در پست ریاست جمهوری در ایران بیانجامد.
ادامه مطلب
*هنر کار بزرگی بود که شهید سلیمانی کرد؛ اینکه آن سنگر و مرزهای بازدارندگی و دفاعی را از داخل ایران هزاران کیلومتر آن طرف تر برد وگرنه شما دیدید که در اروپا، فرانسه مصون نماند، انگلستان، اسپانیا و آلمان مصون نماندند، اینها حتی در ماجرای القاعده و پدرخوانده داعش و طالبان و گروه های تکفیری مشکل داشتند.
ادامه مطلب
روحانی توانست حمایت عناصر معتدل و عمل گرای اردوگاه اصلاح طلبان و اصول گرایان را جلب کند. پس از دو دوره ۸ ساله دولت اصلاحات و دولت اصول گرا، این دیدگاه پدید آمد که یک دولت فراجناحی بهتر می تواند به کشور خدمت کند و گرایش به سمت یک جناح سیاسی جدید در میانه آشکار شد و میانه روها شکل گرفتند. این بدان معنا بود که جریان های رادیکال تر اصلاح طلب و اصول گرا همزمان با شکل گیری این کشش به سمت مرکز، در اردوگاه خودشان به حاشیه کشیده شدند. در حالی که اصلاح طلبان پذیرفتند با این فداکاری به مرور زمان قدرت خود را از دست بدهند، بخش های رادیکال اردوگاه اصولگرایان با درک این احتمال که اهمیت سیاسی آنها به مرور کاهش می یابد، شروع به مخالفت شدید با هرگونه سیاست داخلی و خارجی دولت روحانی کردند.
ادامه مطلب