محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: . تعصبات و گرایش‌های جوامع باستانی، از جمله ایران، به ندرت مورد واکاوی دوباره قرار می‌گیرند. این تعصبات آن گونه نهادینه می‌شوند که حتی جریانات مدرنیته و خصوصی‌سازی اقتصادی هم توانایی ایجاد دگرگونی در آنها را ندارند.
ادامه مطلب
موضع دفاعی کنونی واشنگتن نه مفهومی نظامی بلکه مفهومی سیاسی دارد و این وضعیت می‌تواند ادامه داشته باشد. از دیرباز، ایالات متحده فقط زمانی به نوسازی ارتشش پرداخته که دشمنانش ضعف ارتش آمریکا را در میدان جنگ به نمایش گذاشته‌اند. ممکن است این کشور بار دیگر به سمت چنین فاجعه‌‌ای پیش برود.
ادامه مطلب
در اصل، نقطه شروع تعامل با ایران تسهیل تحریم ها مطابق وعده های مطرح شده در زمان امضای برجام است. تهدید تحریم های برون مرزی آمریکا در دولت ترامپ چنین اتفاقی را تقریبا غیرممکن کرد. اقداماتی که دولت های اروپایی انجام دادند، بی فایده بودند. اروپایی ها خود اذعان داشتند که اهمیت این اقدامات در تاثیر عملی آنها نیست و به عنوان یک بیانیه سیاسی در حمایت از توافق هسته ایست. اما حقیقت این است که به تصویر کشیدن اقدامات سیاسی به عنوان بیانیه های سیاسی، پذیرش ناتوانی است. اتحادیه اروپا باید برای بازپس گیری قدرت اقدام و تاثیرگذاری خود تلاش کند.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حزب فالانژیست و خانواده جمیل در قمار سیاسی اتحاد با اسرائیل، نه تنها خود بهایی سنگین پرداختند، بلکه موقعیت جامعه قدرتمند مسیحی هم به نحوی بی بازگشت، متزلزل شد. مضافا بر این با اخراج ساف از لبنان، نسل جدیدی از مبارزان ضد اسرائیل به رهبری حزب الله ظهور کرد که به لحاظ استراتژیک، دشمن به مراتب خطرناکتری برای اسرائیل به شمار می روند. به فرض حذف و اخراج پ.ک.ک، آیا جنبشی نیرومند در داخل اقلیم کردستان علیه دولت ترکیه به مثابه سرسخت ترین کشور مخالف مساله کرد، شکل نمی گیرد؟
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اکنون بعد از گذشت حدود ۳ ماه از آن مصاحبه جنجالی بایدن علیه پوتین، قرار است که به زودی (۱۵ و ۱۶ ژوئن برابر با ۲۵ و ۲۶ خرداد ماه در ژنو سوئیس) ولادیمیر پوتین و جو بایدن رؤسای جمهور روسیه و آمریکا با یکدیگر دیداری رسمی داشته باشند. هر چند این دیدار را نمی‌توان پایان تقابل و دشمنی دو کشور در نظام جهانی قلمداد کرد، اما شاید بتواند روزنه‌ای به چرخشی قابل توجه در سیاست خارجی ستیزه‌جویانه و برتری‌جویانه دو کشور در صحنه بین‌المللی باشد.
ادامه مطلب
نجمیه پوراسمعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در واقع عربستان پس از برگزاری چند دوره انتخابات پارلمانی در عراق پی‌برد که به لحاظ سیاسی و به صورت مستقیم نمی‌تواند بر اوضاع عراق اثرگذار باشد. زیرا طبق قانون اساسی عراق، ساختار حکومت در این کشور به گونه‌ای است که پست‌های سیاسی حکومت و هیأت دولت بین احزاب و گروه‌های مختلف طبق تعداد نمایندگان آنها تقسیم می‌شود و با توجه به اکثریت جمعیت تشیع در این کشور، در حال حاضر نخست وزیر که بیشترین قدرت اجرایی را در قوه مجریه دارد شیعه، رئیس‌جمهور کرد و رئیس مجلس سنی مذهب هستند. از این رو عربستان، به ویژه پس از شکست ژئوپولیتیکی داعش، با آگاهی نسبت به جایگاه عراق در معادلات قدرت در منطقه، به دنبال آن است که نقش و نفوذ خود را نه صرفاً از راه سیاسی، بلکه به شیوه‌های دیگر در این کشور افزایش دهد. در ادامه به تلاش‌های عربستان، بدین منظور در حوزه‌های مختلف پرداخته می‌شود.
ادامه مطلب