آرشیو اخبار
جستاری در باب سیاست خارجه پکن
چین از جان جهان چه می خواهد
ابراهیم بیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معماری نظم کنونی جهانی از دید چینی ها نباید به نفع چند کشور محدود لیبرال دموکرات باشد و این معماری باید به نفع خواسته های چین تغییر جهت دهد. نظر رئیس جمهوری چین آقای شی جین پینگ درباره نظم جهانی چینی این است که این نظم باید بر محدودیت جریان اطلاعات، سرمایه، آزادی دسترسی به بازار آزاد و آزادی های فردی باشد تا دولت بتواند بی هیچ محدودیتی بر آن نظارت کند و از این طریق هم چین سرزمین های جدا شده را به آغوش سرزمین مادری باز می گرداند و هم جایگاه این کشور را در مرکز عالم تثبیت می کند.
ادامه مطلب
جنگی که امریکا چه بسا بیش از روسیه خواهان آن است
سناریوهای بحران اوکراین؛ جنگ و هرج و مرج
آمریکای شکست خورده در افغانستان که نتوانست ایران را به شروط خود برای بازگشت به توافق هسته‌ای مجبور کند ممکن است به دنبال یک پیروزی نظامی به منظور بازپس گرفتن اعتبار خود باشد؛ اما مسئله حتمی این است که عرصه اوکراین مکان مناسبی برای این امر نیست.
ادامه مطلب
انکار حقوق بشر تا کجا ممکن است؟
تصاویری از جنایت در پس ویترین زیبای قطر و دوبی
در این شرایط به دولت های مستبد از طریق مکانیسم های «قدرت نرم» یا دیپلماسی نفوذ، مشروعیت می بخشند و نمایشگاه جهانی ۲۰۲۰ یکی از این مورد است. این رویداد جهانی ویترینی از راهبرد جهانی برای به رسمیت شناختن دولتی است که سیاست توسعه را گسترش می دهد تا به عنوان الگوی جامعه مطرح شود. با وجود آنچه کشور میزبان ادعا می کند از الگوی احترام به حقوق بشر و اصول حاکمیت قانون فاصله زیادی دارد. باید یادآوری کرد که تمام زیرساخت های این نمایشگاه بر پشت هزاران کارگری ساخته شده که شرایط زندگی آنها بسیار وحشتناک است.
ادامه مطلب
رئیس جمهوری که ادای ابرقدرت ها را در می آورد
دیپلماسی دست و پا چلفتی مکرون، از ایران تا الجزایر
واقعیت این است که «افول بزرگ» دیپلماسی فرانسه، در پایان دوره ماموریت ژاک شیراک پس از «نه» فرانسوی ها به حمله امریکا به عراق، روابط نزدیک اندک با واشنگتن و اسرائیل آغاز شد و سپس در دوران نیکولا سارکوزی و در دوره فرانسوا اولاند به شدت افزایش یافت. امانوئل مکرون می‌خواست جلوی آن را در الجزایر، لبنان، عراق و خلیج فارس بگیرد اما اراده باوری و اشتیاق او نتیجه نداد. رئیس جمهوری در همه جا حاضر، دست و پا چلفتی است برای همین کاری از پیش نمی برد. برای مثال اشتیاق شدید او برای حل بحران لبنان بدون در نظر گرفتن پارامتر اجتناب‌ناپذیر ایران، بیانگر این است که او هوش دارد، اما روش ندارد.
ادامه مطلب
تهدیدها و تحدیدهایی که ایران دست به گریبان است
سیاست خارجی بحرانی
امیرهوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شور (دولت – ملت) ایران از همه ظرفیت ها، امکانات و توانمندی های فرهنگی، تمدنی، ژئوپلیتیک، ژئواکونومیک و ژئوکالچرال برای ایفای یک نقش فعال در سطح منطقه ای با تأثیرات بین المللی برخوردار است. در واقع چه در عصر امپراطوری و حکومت های سلطانی و در چه دوران دولت – ملت های مدرن، کشور ایران همواره بازیگری قابل اعتنا و مورد احترام تلقی شده است. ظرف نیم قرن اخیر و به خصوص در عصر پسا انقلاب اسلامی، کشور ایران به بازیگری فعال در سطح منطقه ای با تأثیرات فرامنطقه ای تبدیل شده است. لذا سیاست خارجی نیز باید متناسب با آن، سیاست خارجی ِفعال، تأثیرگذار، برون نگر و جهان گرا باشد.
ادامه مطلب
«دوحه»، میانجیگر تنش، تسهیل کننده توافق یا نماینده آمریکا؟!
سفر رئیسی به قطر نشان از قطعی بودن توافق وین دارد
علی بیگدلی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی پیرامون سفر سید ابراهیم رئیسی به قطر در آستانه توافق وین بر این باور است که اگرچه در حواشی دیدارها و گفت وگوهای رئیس جمهور ایران و امیر قطر، بحث هایی در خصوص گسترش سطح مناسبات دو کشور مطرح می شود، اما بی شک این سفر صرفاً ارتباط مستقیمی به مذاکرات وین و توافق قریب الوقوع برای احیای برجام دارد.
ادامه مطلب
نبود مفهوم واقعی «دولت - ملت»
چرا آمریکا در افعانستان قافیه را به طالبان باخت؟
مهدی پورباقر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: می توان گفت «دولت های دست نشانده خارجی» کوچکترین شانسی برای موفقیت در افغانستان نداشته و نخواهند داشت. چرا که علاوه بر «تضاد ارزشی» این دولت ها با گروه های مذهبی-قومی، دول فوق «خائن و مزدور» نیز شناخته می شوند. نکته ای که به راحتی به بسیج جامعه سنتی علیه حکومت های دست نشانده کمک می کند.
ادامه مطلب