نشست کشورهای مخالف ایران

دیپلماسی ایرانی: 8 فروردین اولین نشست چهار کشور عربی مغرب، امارات متحده عربی، مصر و بحرین با حضور وزیر امور خارجه ایالات متحده در اسرائیل برگزار شد. نشستی که می توان از آن تعبیر نشست کشورهای مخالف ایران را برداشت کرد. نمی توان گفت نشست دشمنان ایران، چرا که مصر بلافاصله بعد از حضور در اسرائیل اعلام کرد به هیچ وجه شرکت در نشست به معنای مشارکت علیه کشوری دیگر (اشاره به ایران) نیست. و امارات نیز پس از این نشست اعلام کرد به دنبال سازوکاری برای همکاری منطقه ای با ایران است. به این ترتیب در حالی که اسرائیل و امریکا تلاش می کردند این نشست را آغازی برای تشکیل گروهی علیه ایران تبلیغ کنند، مصر و امارات به نوعی فاصله خود را از آنها بیان داشتند و خواستند جانب احتیاط را رعایت کرده باشند. 
از سوی دیگر اردن نیز از شرکت در نشست نقب خودداری کرد تا مبادا این گونه وانمود شود که در نشستی ضد ایرانی شرکت کرده است. پادشاه اردن حتی در دیدار با وزیر امور خارجه امریکا که بعد از این نشست به امان سفر کرد، تاکید کرد که مساله فلسطین بیش از اندازه طولانی شده است و باید فورا ابتکارعملی برای پایان دادن به وضعیت موجود در دستورکار قرار گیرد. همین اظهارات را پادشاه اردن در دیدار با وزیر دفاع اسرائیل که دو روز پیش به این کشور سفر کرد، بیان داشت. 

دو روز قبل از نشست نقب، نشستی نیز در شهر عقبه اردن برگزار شد که در آن مقامات ارشد کشورهای امارات متحده عربی، عراق و مصر به میزبانی پادشاه اردن حضور داشتند و تلاش کردند در برابر دوربین ها با نشان دادن صمیمیت خود اتحاد خود را نشان دهند. اگرچه این نشست علیه ایران تعبیر نشد و همه طرف ها از اتخاذ موضع یا اظهار نظر علیه ایران خودداری کردند،

اما روشن است که شرکت کنندگان در آن به نوعی تلاش کردند نشان دهند وحدت عربی در برابر نفوذ ایرانی دارند. شرکت کنندگان بیش از هر چیز در این نشست تلاش کردند به نوعی دلخوری خود را از ایران نشان دهند؛ امارات متحده عربی به تازگی آماج حملات حوثی های مورد حمایت ایران قرار گرفته و عراق در کشمکش تشکیل دولت است و این کشمکش به رقابت دوستان ایران و مخالفان آن تبدیل شده است و مصطفی کاظمی، نخست وزیر عراق احساس نمی کند ایران از او و دولتش حمایت می کند. اما این نشست یک میهمان دیگر هم داشت که تلاش می کرد در جلوی دوربین چندان ظاهر نشود و آن حضور ترکی بن محمد، وزیر مشاور و عضو شورای وزیران عربستان بود که در اوج حمله حوثی ها به تاسیسات آرامکو در این نشست حضور یافته بود.

گفته می شد قرار بوده محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان خود در این نشست شرکت کند اما در نهایت از حضور در آن خودداری کرد و نماینده خود را فرستاد. بنابراین به نوعی می توان گفت این نشست کشورهای آزرده خاطر از ایران بود که صرفا می خواستند وحدت خود را در ناراحتی از ایران نشان دهند.

شاید مخاطب حاضران در این دونشست ایران بوده کما این که به صراحت هم بیان شد موضوع ایران محور گفت وگوهای آنها بوده است، اما تهران نباید این گردهمایی ها را آن قدر جدی بگیرد که آنها به سمتی بروند که اختلافات عمیقشان را کنار بگذارند و علیه ایران متحد شوند و نه آن قدر نسبت به آن بی اعتنا باشد که این کشورها احساس کنند تقویت سیاست های ضد ایرانی شان واکنشی را از جانب تهران بر نمی انگیزد. به ویژه که اولا، حاضران در نشست نقب بر خلاف نشست عقبه اردن، از ایدئولوژی و سیاست مشترک برخوردار نیستند که آنها را همیشه کنار هم نگه دارد، ثانیا تنها چیزی که آنها را کنار هم آورده دلخوری از ایران است که با مذاکره و دیپلماسی و اتخاذ سیاست های صحیح توسط تهران قابل رفع است و می توان جلوی صف بندی آنها را در برابر تهران گرفت./ شرق