موضوعی که هنوز ابهام دارد

معمای حضور تکفیری ها در آذربایجان

۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۴:۰۰ کد : ۲۰۰۸۲۹۳ اخبار اصلی آسیا و آفریقا

قهرمان نورانی درآباد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: سید عباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه وقت اعلام کرد که "حضور گروه های تروریستی و تکفیری در منطقه قره باغ نگرانی جدی جمهوری اسلامی ایران است" و به موازات رسانه ها، برخی مقامات دیگر هم موضع مشابهی را در پیش گرفتند؛ اما تندترین موضع توسط وزیر امور خارجه دولت سیزدهم اتخاذ شد و حسین امیرعبداللهیان در گفت وگو با برنامه تلویزیونی "نگاه یک" ضمن با اشاره به حضور تروریست ها در خاک آذربایجان تصریح کرد: "به سفیر آذربایجان گفتم ما شرایط شما و خطر صهیونیسم و تروریسم در خاک شما علیه کشورتان و حتی کشورهای همسایه را درک می‌کنیم".

نویسنده: قهرمان نورانی درآباد، کارشناس ارشد مسائل اوراسیا

دیپلماسی ایرانی: حسین امیر عبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران چندی پیش به طور ناگهانی لحن خود را در ارتباط با جمهوری آذربایجان تغییر داد و رسماً عبور از دوران سوء تفاهمات و تنش های رسانه ای "با درایت مقامات ایران و آذربایجان" را اعلام کرد. به دنبال آن رؤسای جمهور ایران و آذربایجان در حاشیه اجلاس سران اکو در عشق آباد دیدار کردند و سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران در این دیدار تأکید کرد: "دو کشور از رابطه دیرینه و عمیقی برخوردارند و هرگز اجازه نمی‌‌‌دهیم این روابط تحت‌‌‌ تاثیر دشمنان قرار بگیرد." این سخنان بسیار دلگرم کننده ای است که می تواند مسیر توسعه روابط را برای آینده هموار سازد. اما چرا اتهامات امنیتی به موقع مدیریت نشد و مقامات اجازه دادند سوء ظن ها بجای آن که از مجاری دیپلماتیک پیگیری شود به سوژه داغ تحلیلگران و رسانه ها تبدیل شد و دشمنان روابط دو کشور همسایه از این مسئله به نفع خود بهره برداری کنند؟ اصولاً طرح اتهامات بدون ارائه سند رسمی محکمه پسند چه سودی برای کشورمان داشت؟ آیا دست کم نمی شد نظرات مخالفان و موافقان با هدف اقناع افکار عمومی در مورد این گونه اتهامات، به شکل یکسان در رسانه های رسمی بازتاب پیدا کند و مسئله ای به این اهمیت که با امنیت ملی ایران مرتبط است در فضای مناظره ای طرح شود؟

حضور عناصر صهیونیستی در آذربایجان – البته نه به آن صورت که مطرح می شود بلکه در چارچوب همکاری های نظامی آذربایجان و اسرائیل – به عنوان مستشار نظامی قابل انکار نیست و قرارداد تسلیحاتی هفت میلیارد دلاری این امر را اجتناب ناپذیر ساخته است و رژیم اسرائیل از آن به عنوان پوششی جهت گسترش نفوذ خود در خارج نزدیک جمهوری اسلامی ایران بهره برداری می کند. لذا تهران می تواند هر زمان از دولت آذربایجان در این زمینه توضیح بخواهد و مراتب نگرانی خود را به آگاهی آنها برساند، این در حالی است که توجهات بیشتر بر حضور "عناصر تکفیری" تمرکز شد و این امر باعث رنجش و خشم طرف مقابل شد و ضمن به وجود آمدن دیوار بلند بی اعتمادی در مناسبات دو کشور، محروم شدن ایران از منافع بازسازی مناطق جنگزده آذربایجان را نیز در پی داشت.

البته در مناقشه دیپلماتیک اخیر رصد شدن تردد کامیون های ایرانی به خانکندی، مرکز قره باغ کوهستانی هم در سردی روابط بی تأثیر نبود که خود تحلیل جداگانه ای را می طلبد. خاطرنشان می سازد که رسانه های ایران در جریان جنگ دوم قره باغ به جای پرداختن به اصل تحولات ژئوپلیتیک در آن سوی مرزها موضوع حضور عناصر تکفیری – تروریستی را برجسته کردند و آن را به عنوان عامل اساسی در برتری و پیشروی ارتش آذربایجان دانستند. در این راستا سید عباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه وقت اعلام کرد که "حضور گروه های تروریستی و تکفیری در منطقه قره باغ نگرانی جدی جمهوری اسلامی ایران است" و به موازات رسانه ها، برخی مقامات دیگر هم موضع مشابهی را در پیش گرفتند؛ اما تندترین موضع توسط وزیر امور خارجه دولت سیزدهم اتخاذ شد و حسین امیرعبداللهیان در گفت وگو با برنامه تلویزیونی "نگاه یک" ضمن با اشاره به حضور تروریست ها در خاک آذربایجان تصریح کرد: "به سفیر آذربایجان گفتم ما شرایط شما و خطر صهیونیسم و تروریسم در خاک شما علیه کشورتان و حتی کشورهای همسایه را درک می‌کنیم".

اکنون با گذشت کمتر از دو ماه از جنگ رسانه ای بین ایران و آذربایجان این ابهام باقی می ماند که بحث حضور تروریست های تکفیری چه شد؟ در این خصوص دو احتمال مطرح می شود: الف: ایران نتوانست سند محکمه پسندی برای ادعای خود ارائه کند، در نتیجه از موضوع تکفیری ها چشم پوشی کرد. ب: آذربایجان ثابت کرد که چنین موضوعی از ابتداء صحت نداشته است و نگرانی ایران را برطرف کرد.

در واقع تحلیل وقایع جنگ دوم قره باغ نشان می دهد که آذربایجان اصولاً نیازی به استخدام عناصر تکفیری برای آزادسازی اراضی اشغالی خود نداشت و آنچه باعث طرح این ادعا شد ناشی از عملیات روانی گسترده ارامنه و رسانه های مرتبط با آنها در غرب با هدف توجیه شکست ارمنستان بوده است و بهتر بود ما ادعای آنها را با تردید دنبال می کردیم تا دچار این همه آسیب سیاسی، حیثیتی و اقتصادی نشویم. به این امر مهم هم توجه می کردیم که هیچ دولت عاقلی برای زیر سؤال بردن عملیات مشروع خود – آن گونه که در سخنان مقام معظم رهبری هم بر آن تأکید شد – سراغ مزدور خارجی نمی رود.

از طرفی دولت الهام علی اف قطعاً حساسیت روسیه نسبت به جریان های تکفیری را مدنظر داشت و خود را ملزم می دانست از خطوط قرمز مسکو عبور نکند. به ویژه که وقتی پوتین شخصاً مجوز عملیات آزادسازی اراضی اشغالی را داده بود دلیلی نداشت آذربایجان در روند آزادسازی به حساسیت روس ها بی توجه باشد و خود را به دردسر بیاندازد. کما اینکه دولت روسیه موضوع حضور تکفیری ها در قره باغ را به هیچ وجه جدی نگرفت و شاید هم از طرح چنین ادعایی از سوی ایران بسیار خشنود شد تا با ایجاد خصومت و بی اعتمادی بین طرفین، ایران را از حضور مؤثر در حوزه تمدنی خود محروم سازد. پس با اندکی تأمل می توان معمای حضور عناصر تکفیری در جمهوری آذربایجان را حل کرد.

کلید واژه ها: قره باغ جنگ آذربایجان و ارمنستان آذربایجان ارمنستان ایران و آذربایجان ایران و ارمنستان گروه های تکفیری

نظر شما :

فدوی ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۴:۴۰

الان چی شد ؟ کلا حل شد رفت ؟! البته نویسنده با این مطلبش یک شکولات به پانترکها داد و یک سیلی هم بهشون نواخت . شکلات همان که بی هیچ توضیحی به ناگاه در انتها نوشته " حل " و سیلی آنجا زد که نوشته " پوتین شخصا مجوز آزاد سازی را داده است " الان آتیلا چکار کنه ؟ مانند بعضی مقالات به نویسنده بتازد یا مانند برخی دیگر نویسنده را در حد شکسپیر ، بالا ببرد ؟

ایرانی ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۵:۰۵

جناب نویسنده عزیز چندین بار در این سایت و محافل منتسب به وزارت خارجه بیان شده که هیچ نشانه ای از حضور تکفیریها در آذربایجان یا سندی در این رابطه وجود ندارد چرا شما دست از این فکر بی مورد بر نمی دارید و می خواهید رابطه خوب ایران و آذربایجان را به یاوه گوی هایتان خراب کنید البته به نظر م در وزارت امور خارجه افراد هوشمند و عاقل هستند قراردادهای جدید اقتصادی ایران و آذربایجان نشان از شکست توطئه شما ها دارد این دو کشور همسایه هستند و مسلمان و شیعه نفرت پراکنی نکنید

حسن وطنخواه ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۵:۲۲

مطالب مقاله عین واقعیت است، متاسفانه نفوذ لابی ارمنی در وزارت خارجه باعث گریده روابط ایران با همسایگان خصوصا ج. اذربایجان به پایین ترین حد ممکن نزول کند،که خوشبختانه دولت اقای ریسی متوجه وخامت موضوع گردید وصفحه جدیدی در روابط دوکشور گشوده شد. که امید است تمام کدورتها که زایده نفوذ دشمنان دوملت بود برطرف شود، وشاهد همکاریهای همه جانبه دوکشور همسایه وهم کیش که از هر نظر مکمل همدیگر خواهند بود باشیم،

به ایرانی ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۵:۳۰

رابطه خوب ایران و آذرباییجان و تو نقشه های تجزیه ای که باکو میده و شما تو بازیهای تراکتور دست میگیرید و شعارهای ضد ملیی که میدید دیدیم سه ماه اخیر هم تا دلت بخواد رابطه دوستانه از علیف دیدیم از پهباد اسرائیلی نوازیش تا دستگیری رانندگان و قاچاقچی خطاب کردن ایران قبلا هم که پهباد اسرائیلی فرستاده بود ایران ، الانم که موذیانه با تغییر موضع میخواد راه بزنه به ایران تا بعد از ارمنستان جنگ و به داخل ایران بکشونه . گفتن نداره شما که طرف علیف و آذرباییجانید ولی بقیه مردم راضی نیستن بخاطر ترکان مهاجر به استانهاشون استانشون بشه آذرباییجان و با ترکهای نژادپرستی که همین حالا وجودشون و نادیده میگیرن عضو کشورک آذرباییجان بشن و بلاهایی که با نژادپرستی سر کردها آوردید سرشون بیاد بفهم لطفا از همزبانانت بخواه برگردن آذرباییجان ش و غ و زنجان و اردبیل بعدا عضو هرکشورکی خواستید بشید

کامران ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۵:۳۰

دلیل این اتفاق کاملا واضح است همراهی جریان نژادپرست ضد ترک در ایران و عناصر تروریست پرور شناخته شده در اتحاد منحوسی دروغهای لابی ارمنی را در داخل کشور و فضای مجازی تکرار میکردند تا در اتش اختلافات دو کشور بدمند.و بسیاری نیز ندانسته ان را تکرار میکردند. ضرر معنوی این داستان از ضرر اقتصادی ان هم بیشتر بود.

علی ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۵:۵۷

دیپلماسی ایرانی برا این بنده خدا فدوی یه حقوق ثابت در نظر بگیره تا حداقل اینجا مفتکی فک نزده باشه صبح تا شب ویلون سایته تا بلکه یه خبر راجع به ترکها زده بشه و این مثل بختک بپره وسط

آتیلا ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۶:۰۱

پس از اینکه ادعای وجود تکفیری و پایگاههای اسراییل در خاک آذربایجان برای کم رنگ نمودن پیروزی آذربایجان موثر واقع نشد.برای کم اهمیت نشان دادن این واقعه رضایت و کمک پوتین و روسیه را دارند مطرح می کنند.اکنون سوالی که پیش می آید چرا باید پوتین راضی باشد که در ازای بی اعتبار کردن مهمترین و استراتژیک ترین تسلیحات و سیستمهای پدافندی خود که همه مشتریان و خریداران این گونه تسلیحات چشم به موفقیتهای اینگونه سلاحها داشتند و با نگرانی آنرا دنبال می کردند باشد.اگر اینگونه بود چرا در طول جنگ روسیه از راههای مختلف هوایی و دریایی حتی از طریق ایران کمکهای تسلیحاتی و لجستیکی را با حجم زیاد برای ارمنستان ارسال می کرد چرا نمی خواهید قبول کنید که هیمنه و تصورتتان از روسیه در این جنگ خدشه دیده ولی برخیها هنوز نمی خواهند این حقیقت را بپذیرند. چرا نمی گویید اگر حمایت تمام عیار ترکیه نبود واکنش روسیه چیز دیگری بود

محمد ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۷:۲۰

خودتان جواب خودتان را دادید ، ایران در این بازی شکست خورد و مجبور شد ادعاهایش را نسبت به آذربایجان پس بگیرد ، چرا ؟ چون اگر مسئولان ما تاریخ را در حد دبیرستان هم خوانده بودند می دانستند که همیشه ارمنستان خط قرمز ما و شاه راه ارتباطی ما به سمت اروپا بوده است ، بسیاری از جنگ های باستانی ایران بر سر ارمنستان بود ، و حالا به همین راحتی در هنگام نیاز پشت ارمنستان را خالی کردیم و اگر درایت روسیه نبود ، مرز مشترک خودمان با این کشور را هم با گذرگاه ادعایی اردوغان از دست می دادیم ، همین سهل انگاری باعث شد انبوهی از ادوات نظامی را به سمت مرز بفرستیم و با چنگ و دندان جلوی آذربایجان را در پیشروی بیشتر و قطع ارتباط ما با ارمنستان بگیریم .

کوروش ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۷:۲۱

مشکل اصلی سیاستهای قوم گرایانه و نفرت پراکنانه باکو و آنکارا با تکیه بر توهمات پانترکی است. تکفیریها چه باشند و چه نباشند این مشکل سر جایش است و از آنها برای سیاستهای ضد سایر ملل استفاده میشود. احتمال دارد مسئولین هم موضوع تکفیریها را به علت سیاستهای خصمانه باکو مطرح کرده باشند.

علی ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۸:۰۲

نویسنده واقعیت وجود خارجی نداشتن گروههای تروریستی را درقالبی بیان نموده است که نه سیخ بسوزد ونه کباب .دقیقاٌ سیاستی مانند دستگاه دیپلماسی ایران. ولی حرف حق را باید گفت و این دست آندست کردن حاکی ضعف اسنادی برای نویسنده دارد. این موضوع را ارمنی های خونخوار پس از شکست های متوالی از ارتش آذربایجان برای رهایی از فشار افکار عمومی ارمنی ، که ارتش را غیر قابل شکست می دانستند، شایعه پراکنی کردند و اتفاقاٌ فقط در داخل کشورما دست آویزی برای تورک ستیزان و کسانی که ناخشنود از پیروزی ارتش آذربایجان در آزاد سازی اراضی اشغالی خودبودندقرارگرفت و هر روز بدون ارائه حتی یک سند، از جانب روزنامه ها و فضای مجازی پراکنده شد. ولی سیاسیون کشور نباید دردام این طعمه ی بی ارزش قرارمی گرفتند ولی از آنجا که میزان تورک ستیزی شان را می خواستند نشان دهند تورکیه را عامل ترانسفر گروههای تروریستی و آذربایجان را استفاده کننده از این جانیان جا زدند که الحمد لله تیرشان به سنگ خورده و رسوا شدند.

خسرو ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۸:۲۳

موضوع واضح است عناصر ایرانشهری افراطی داخل سیستم سیاست خارجی به همراه پانکردها (رانده شده از همه جا )و دیازپورای ارمنی -- با طرح ادعای وجود سلفی ها و تکفیری میخواست موج حمایتی از ارمنستان بوجود آورد البته با هزینه کرد از جیب سیاست خارجی ایران ، و تا حدودی توانستند روابط ایران و آذربایجان را شکرآب کنند ولی خوشبختانه سپهر اجتماعی ایرانی مسلمان آنان را ناکام کرد و انشالله روابط ترمیم شده و به حالت طبیعی آن ( نزدیکترین رابطه ممکن ) بر گردد حتی اگر هیچ سیاست گذاری نشود روابط مردمی بهترین نتایج را خواهد داد

شیر بالا-به قول عمو، سیر بایا ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۹:۰۸

موفق عمل کردند و به آذربایجان کمک کردند. البته در مورد «مجوز آزادی از سوی پوتین» جان شیربالا یک بار هم روند جنگ را مرور کنید.این بار پوتین قدرت لازم برای توقف جنگ را نداشت و فاکتور ترکیه برای پوتین تعیین کننده بود.

هم وطن ۲۲ آذر ۱۴۰۰ | ۱۹:۵۱

با سلام در یکی دو خط عارضم جناب فدوی عزیز چه نگرانی دارید که حل شدو رفت ؟ بله حل شدو رفت و جناب ایرانی گرامی ضمن ستایش از جمله شما " این دو کشور همسایه هستند و مسلمان" در متن نویسنده در تناقض با این حقیقت حتی به کنایه هم چیزی مشهود نیست . بلکه نویسنده تاکید کرده، ای کاش سوء ظن های اولیه هم نمی شد . و یک جمله به تمامی هموطنان . وقتی ما از کلمه ی پان استفاده می کنیم . یعنی طرف مقابل شما هم استفاده کنید . البته ما پیروان مکتب عقل و شعور این کار را نخواهیم کرد انشاالله .

اشکان ۲۳ آذر ۱۴۰۰ | ۰۴:۰۸

یادم هست وقتی شامیل باسایف چچن (و همچنین طالبان افغانستان و پاکستان)به هوای اسلام و جهاد با مسیحیان نجس به قره باغ رفته بودند و هنگام اذان دید اصلا سربازان و داوطلبان آذری نماز خواندن سر قوت که هیچ قضا هم هیچ و اصلا نماز بلد نیستند دیدند که اثری از اسلام نیست و یک جنگ قومی است و رفتند وطنهای خودشان تا ارامنه به قره باغ بتازند

فرزاد ۲۴ آذر ۱۴۰۰ | ۰۰:۵۰

متاسفانه باز هم قلمهایی مسموم و مشکوک در جهت توجیه وتسهیل وتطهیر اقدامات خصمانه بیگانگان و به خطر انداختن منافع و مصالح کشور که ممکن است تبعات جبران ناپذیری برای سرنوشت کشور ونسلهای آینده داشته باشه مشغول فعالیت هستند.که نمی شود بی تفاوت ازکناراون گذشت وبی جواب گذاشت. باید روشن نمود که اینهمه جسارت و اصرار بر تحریف حقایق وانحراف افکار عمومی وبه مخاطره انداختن منافع ملی ازچه چیزی ناشی شده و محرک ومشوق اینگونه رفتارها کدام عامل وچه افرادی هستند.این امر یا ناشی از تعصب وناآگاهی محض هست ویا ناشی از ماموریتی تعریف شده و محوله .

فرزاد ۲۴ آذر ۱۴۰۰ | ۰۲:۴۵

جناب نورانی که سخن از ارائه سند و مدرک محکمه پسند به میان آوردند ؛ای کاش خودشان هم توضیح می دادند که بر اساس کدام سند و مدرک محکمه پسندی مدعی شده که پوتین شخصا مجوز عملیات آزادسازی اراضی اشغالی جمهوری باکو را صادر کرده.

اقدام ۲۴ آذر ۱۴۰۰ | ۰۸:۱۴

تجربه تاریخی نشون داده ترکها برای غصب زمین و یا زدن دشمنانشون از هیچ جنایتی فروگذار نمیکنن نمونه اش حملاتشون به کردستان یا در خود ایران جنایاتشون در کرمان و علیه لرها و کردها و گیلانیها و خراسانیها و ...ترکیه از تروریستهای تکفیری در سوریه استفاده کرد صحنه های مثله کردن ارامنیها در جریان جنگ 44 روزه که با افتخار هم ازش فیلم میگفتن هست و قابل انکار نیست البته ترکهای ایران چه در حد نویسنده چه مقامات وزارت خارجه متاسفانه در خدمت باکو و ترکیه هستن

علی ۲۵ آذر ۱۴۰۰ | ۱۱:۵۰

تحلیل واقعبینانه ایست.آنهایی که در جنگ دوم قره باغ ادعای حضور تکفیری ها در قره باغ را در بوق و کرنا کردند و بعد از جنگ کاملا ساکت شده و بلافاصله بعد از تغییر دولت و آغاز فعالیت دولت سیزدهم دوباره و با شدت و حدت بیشتر همین ادعا را مطرح ساختند تا جایی که توانستند مراکز قدرت را هم فریب دهند، لطفا به این سوال پاسخ دهند که چرا باید آذربایجان پای تکفیری ها را به جنگ می کشانید؟ چه سودی از این کار حاصل آذربایجان می شد؟ مگر ممکن است روسیه که مراکز استراق سمع آن در دوران شوروی قادر به مونیتورینگ نیم کره ی شمالی زمین بود و یقینا امروزه امکانات بسیار مدرن تر و وسیع تری در این زمینه دارد و در عین حال در قفقاز شمالی و در جمهوری های مسلمان نشین خود بارها با خطر بنیادگرایی اسلامی و از جنس وهابی مواجه بوده اطلاعی از این مهم نداشته باشد؟ و اگر اطلاع داشته چرا هیچ عکس العملی نشان نداده؟ حال به احتمال صفر درصد تصور می کنیم که روسیه در جنگ 44 روزه از حضور تکفیری ها در قره باغ غافل شده. مدعیان وطنی پس از گذشت یکسال از جنگ دوم قره باغ به یکباره از نو ادعای فوق را تکرار کردند تا جایی که ارتش و سپاه مجبور به لشگر کشی به مرزهای شمالی برای مقابله با خطر تکفیری ها شدند، حال سوال اینجاست که اگر هنوز هم تکفیری ها در قره باغ حضور دارند، روسیه که امروز هزاران نظامی اش را در همین منطقه مستقر ساخته در طول یکسال حضور تکفیری ها چرا هنوز هم بی اطلاع مانده ، این تکفیری ها چگونه و به چه منظور نگهداری می شوند که کسی حتی روسیه نمی تواند شواهدی از فعالیت آنها پیدا کند؟

عبدالرضا ۲۷ آذر ۱۴۰۰ | ۲۰:۴۰

ضمن تشکر از نویسنده خوب یک مثل هست که می گه یک دیوانه سنگی در چاه می اندازد ولی صد عاقل انرا نمی توانند بیرون بیاورند این مسئله را بی بی سی در اورد حالا چند نویسنده مثل ایشان چند سال است نتوانسته اند کامل حل کنند در مورد زضایت پوتین هم ایشان مجبور شد راضی شود وگرنه ازربایجان را کلا دشمن خود می کرد و کار به جاهای باریک می کشید

عبدالرضا ۲۷ آذر ۱۴۰۰ | ۲۱:۵۷

تورکها از چند هزار سال پیش درمناطق ازربایجان غرب گیلان شرق کردستان قزوین شمال همدان ساکن بوده و وارث اقوام کاسپی گوت لولوبی ماننا مادار هستند که با کوچ ساکاها گامرها وهونها بولقارها تاتارها تقویت شده بدنبال اغوزها اویغورها قبچاقهابصورت اکثریت تام تثبت شدند حالا اگر کسانی با این مسئله مشکل دارن می توانند به سیبری افغانستان و یا هندوستان مهاجرت کنند