آیا چین باید در برابر این بن‌بست که می‌تواند به وضعیت برد - باخت منجر شود، واکنش نشان دهد؟ ما بر این باوریم که چین می‌تواند به عنوان یک «میانجی‌گر سازنده» در مناقشه روسیه و اوکراین عمل کند و هر دو کشور را برای دستیابی به آتش‌بس از طریق میانجیگری فعال و تسهیل کننده صلح از طریق مذاکره تحت فشار قرار دهد.
ادامه مطلب
در عین حال، چین نمی‌خواهد غرب را بیش از حد عصبانی کند، لذا دست به برخی اقدامات زده، اما به وضوح تمایل خود را به روسیه نشان می دهد. یانکا اورتل، که سرپرست برنامه آسیایی اندیشکده شورای اروپا در روابط خارجی است، می‌گوید این وضعیت عواقبی برای اروپا نیز دارد و اروپا باید قوی‌تر خود را با واقعیت جدید وفق دهد: «ما با دولت‌های مستبدی روبه‌رو هستیم که بر اساس قوانین خود بازی می‌کنند و ما باید به گونه‌ای متفاوت با آنها سازگار شویم.»
ادامه مطلب
دالان اقتصادی چین و پاکستان منطقه را امنیتی و به آن خسارت وارد و خشم ساکنان را تشدید کرده است. عدم توازن بین کارگران چینی و جمعیت محلی نه تنها باعث ایجاد تئوری های توطئه در مورد این طرح شده، بلکه چینی ها را نیز به هدف شورشیان تبدیل کرده است.
ادامه مطلب
بر اساس داده‌های سال ۲۰۱۹ (آخرین سال قبل از همه‌گیری کرونا)، چین بزرگترین شریک تجاری روسیه است که حدود ۱۴ درصد از صادرات و ۱۹ درصد از واردات روسیه را به خود اختصاص داده است. به نظر می‌رسد که این موضوع نشان می‌دهد که آیا چین در تحریم‌ها مشارکت می‌کند یا خیر و می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
ادامه مطلب
به گفته منابع آگاه، پکن با وجود افزایش تهدیدات امنیتی، همچنان به افزایش کارکنان خود در طرح دالان اقتصادی چین و پاکستان و دیگر طرح ها ادامه می دهد. شمار اتباع چینی فعال در طرح دالان اقتصادی در پاکستان از ۲۰ هزار نفر در سال ۲۰۲۳ به ۶۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است. برخی گروه های تجاری مستقل رقم کنونی را تا ۴۰۰ هزار نفر ذکر کرده اند.
ادامه مطلب
حافظ حاجی کریم جباری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برخی کشورها مانند چین، نقشی کمتر از قدرت خود در نظام بین الملل دارند و برخی مانند روسیه، نقشی بیشتر از قدرت خود دارند. این کشورها در زمره تجدیدنظرطلبان در نظم جهانی قرار می گیرند. می توان تصور کرد که حتی در آینده، کشورها و تشکل هایی مانند آسه آن، مرکوسور و شانگهای و برخی قدرت های منطقه ای مانند هند، ترکیه، ایران، برزیل، اندونزی و ... نیز خواهان سهم بیشتری از نظام بین الملل باشند. امریکا به عنوان هژمون، تلاش دارد تا از افزایش نقش قدرت های جدید جلوگیری کند. اروپا به این نتیجه رسیده که باید از چالش های امنیتی با چین و روسیه بکاهد، ولی آمریکا با همدستی انگلستان درصدد شکست این تفکر در اروپاست. حمله روسیه به اوکراین، اروپا را مجددا در کنار آمریکا و علیه روسیه و چین قرار می دهد.
ادامه مطلب
مبارکه صداقتی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: علی رغم همکاری نظامی و کمک چین به بخش صنایع نظامی اوکراین، چین به عنوان متحد استراتژیک روسیه، یعنی دشمن شماره یک اوکراین به شمار می رود. از طرفی همراهی نکردن ناتو با بخش صنایع نظامی اوکراین، امید اوکراین به پیوستن به ناتو را کمرنگ می کند.
ادامه مطلب
خبر همکاری موشکی ریاض و پکن بیانگر این است که با وجود اتحاد نوپای آنان، وفاداری چین به ایران محدودیت‌هایی دارد. یک خبرنگار سیاست خارجی مستقر در ایران به میدل ایست آی گفت که تقویت ارتش عربستان سعودی احتمالا «سطح رقابت بین تهران و ریاض را افزایش می‌دهد».
ادامه مطلب
ابراهیم بیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: معماری نظم کنونی جهانی از دید چینی ها نباید به نفع چند کشور محدود لیبرال دموکرات باشد و این معماری باید به نفع خواسته های چین تغییر جهت دهد. نظر رئیس جمهوری چین آقای شی جین پینگ درباره نظم جهانی چینی این است که این نظم باید بر محدودیت جریان اطلاعات، سرمایه، آزادی دسترسی به بازار آزاد و آزادی های فردی باشد تا دولت بتواند بی هیچ محدودیتی بر آن نظارت کند و از این طریق هم چین سرزمین های جدا شده را به آغوش سرزمین مادری باز می گرداند و هم جایگاه این کشور را در مرکز عالم تثبیت می کند.
ادامه مطلب
کارول گومز می گوید: عکس دسته جمعی مراسم نشان می‌دهد که پکن چگونه جهان را می‌بیند و مهم‌تر از همه چه تصویری از جهان می خواهد ارائه دهد، با این تفکر که از تحریم دیپلماتیک مورد نظر تعدادی از کشورها در نهایت تنها یک حرف بی جان باقی مانده است.
ادامه مطلب
سید محمد عیسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ضرب‌المثلی آفریقایی با این مضمون وجود دارد که وقتی دیدید شیر و خرس و روباه و کفتار و آهو همزمان و کنار هم می‌دوند یعنی جنگل آتش گرفته است. حال آیا وضعیت کنونی در هارتلند برّ قدیم و دو تلاقی‌گاه قدرت در آن (اروپای شرقی و دریای چین جنوبی) نیز خبر از آتشی بزرگ دارد؟ یا در اوج بیم و ناامیدی دودی سفید از میان این تردیدها و گمان‌ها به نشانۀ یافتن راه‌حلی مسالمت‌آمیزتر و برگزیدن تدبیری دگر بلند خواهد شد؟ یا دوباره مردان بزرگ اشتباهات بزرگی مرتکب خواهند شد؟
ادامه مطلب
محسن جلیلوند در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی بر این نکته تاکید دارد که تنها راه جلوگیری از وجه المصالحه شدن ایران در مذاکرات وین توسط روسیه بر سر بحران اوکراین این است که تهران مذاکرات مستقیم با واشنگتن را در دستور کار قرار دهد.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: آیا داشتنِ مدرک دانشگاهی برای مدیریت هیجان و مجهز شدن به عقلانیتِ کلامی و رفتاری کافی است؟ طبعا یادگیری علوم و انباشتِ ذهنی داده ها کافی نیست و نوعی بلوغ شخصیتی و رفتاری لازم است. اگر IQ را در دانشگاه به کار می گیریم، کجا سراغ EQ برویم؟
ادامه مطلب
ولادیمیر پوتین به پکن آمد تا خاطرنشان سازد که نه تنها با تحریم دیپلماتیک بازی ها از سوی ایالات متحده آمریکا، ژاپن و سایر کشورها به منظور اعتراض علیه سرکوب آزادی های مدنی در چین مخالف است بلکه ارزش های دموکراسی حقیقی را که شی دوست دارد درباره آنها سخن بگوید، مورد تأیید قرار می دهد.
ادامه مطلب
موسی غنی نژاد در یادداشتی می نویسد: دولت سیزدهم اقتصاد را آن‌گونه تفسیر می‌کند که سیاستمداران شوروی در دهه ۱۹۷۰ می‌کردند و ایده‌هایی که در این دولت برای سیاستگذاری اقتصادی مطرح می‌شود از جنس سیاست های شوروی سابق است. در این چارچوب، به نظر می رسد تئوریسین های دولتی توصیه می‌کنند دولت به طرف خودکفایی و بستن اقتصاد گام بردارد.
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: بیایید اعداد و ارقام را باور کنیم. اعداد هیچ‌گاه دروغ نمی‌گویند. اگر یک سینی با ده سیب روی میز باشد، هیچ معلم، دانشمند، روحانی، استاد و شعبده‌بازی نمی‌تواند شما را مجاب کند تعداد سیب‌ها ده‌تا نیست و هفت‌تاست. اعداد را همه باور داریم. حقیقت در اینجا نهفته است. این همان درس اصلی است که ما باید از چین و روسیه می‌آموختیم و نیاموختیم! و اگر نیاموختیم گناهش را گردن چین و روسیه نباید بیندازیم. البته اگر چین و روسیه روزی به این جمع‌بندی رسیدند که تجارت را از سیطرۀ سیاست ــ تا حد امکان ــ مستثنا کنند، چیزی نبود که یک‌شبه آموخته باشند. روسیه هفت دهه لجوجانه کاپیتالیسم‌ستیزی پیشه کرد تا سرانجام روزی سرش به سنگ خورد. چین نیز پس از سه دهه تجربۀ کمونیستی مطلق فهمید باید راهش را عوض کند. و البته هر دو کشور نیز پاداش این تغییر سیاست را گرفتند.
ادامه مطلب
چین گفت‌وگو با ایران را همچنان تقویت خواهد کرد، همکاری‌ها را در زمینه‌های مختلف گسترش و مشارکت راهبردی دوجانبه را به سطح تازه ای ارتقا خواهد داد.
ادامه مطلب
سید رحمان موسوی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: رهبران چین واقع‌گرا هستند و می‌دانند که نمی‌توانند بر نتیجه بحران کنونی اوکراین تأثیر بگذارند، حتی اگر مداخله علنی داشته باشند چراکه بعید است حمایت دیپلماتیک چین محاسبات استراتژیک تصمیم گیرندگان اصلی در واشنگتن، بروکسل یا حتی مسکو را تغییر دهد.
ادامه مطلب
خسرو کارخیران در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد امروز آلمان یکپارچه و متحد با پشت سر گذاردن دغدغه های امنیتی دوران جنگ سرد و بدست آورن استقلال سیاسی و اقتصادی همان راه چین را در ارتباط با بحران های منطقه ای و بین المللی در پیش گرفته است. شرکت نکردن در حمله نظامی به عراق و لیبی، تکروی در گسترش مناسبات سیاسی و اقتصادی با روسیه و عملیاتی ساختن پروژه انتقال گاز موسوم به نورد استریم۲ بر خلاف مخالفت های برخی از کشورهای اتحادیه اروپا مانند لهستان و کشورهای حوزه دریای بالتیک، نمونه هایی از نگاه سیاست خارجی آلمان به اهداف ملی خود است.
ادامه مطلب
حسن حمزه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ماهاتیر و جولیوس تنها کسانی نبودند که خطر «تله بدهی چین» را احساس کردند. کارشناسان برجسته آفریقایی نیز پیشتر هشدار داده بودند که چین ممکن است کشورهای آفریقایی را در دام بدهی با دادن وام های سنگین به آنها که ممکن است قادر به بازپرداخت آنها نباشند، گرفتار کند. آنها تأکید کردند که اگر پکن به این رویکرد ادامه دهد، ممکن است شروع به تأثیرگذاری بر تصمیمات اقتصادی و سیاسی برخی از کشورهای آفریقایی کند.
ادامه مطلب
مهدی پورباقر در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روسیه با اتکا به «سیاست های سخت» و با دخالت های نظامی محدود، به ویژه با تمرکز بر «جنگ های نیابتی، هیبریدی و تبلیغاتی»، به رقابت با آمریکا ادامه خواهد داد. مسکو نشان داده بیش از هر بازیگر دیگری – حداقل در عمل – آماده به چالش کشیدن قدرت هژمونی ِآمریکاست؛ اما حد این کنش های روسیه نیز حائز اهمیت است؛ چرا که آمریکا همواره بنا به «استراتژی کلان جهانی» و تعریف گسترده خود از «منافع ملی» زمین بازی را تبیین و مبتنی بر گزاره های فوق عمل می کند.
ادامه مطلب
احمد زید آبادی در یادداشتی می نویسد: ژاپن و هندوستان و کرۀ جنوبی و ده‌ها کشور رو به توسعه در جنوب شرق آسیا نیز بخشی از "شرقِ جغرافیایی" به شمار می‌روند. البته محافلِ مدافعِ سینه‌چاکِ "چرخش به شرق" این دسته از کشورها را نیز بخشی از "غربِ سیاسی" به حساب می‌آورند و گویی آگاهانه در پی ایدئولوژی‌سازی از ماهیت نظام‌های سیاسی چین و روسیه هستند، ماهیتی که در بهترین صورت، نوعی اقتدارگرایی متمرکز و سفاک است. در واقع همین محافل، اظهارات امیرعبداللهیان را در مورد ایجاد توازن در رابطه با غرب و شرق به باد انتقاد گرفتند و خواهان نگاه یک سویۀ وزارت امور خارجه به جهان شدند. به نظرم لازم باشد وزارت امور خارجه در برابر درخواست این محافل موضعی شفاف بگیرد.
ادامه مطلب
کره شمالی ظاهرا نگران نارضایتی چین نیست، اگرچه تشدید تنش ها در آستانه بازی های المپیک برای پکن چندان مناسب نیست. چین اخیرا آمریکا و نه کره شمالی را مسئول تشدید تنش ها دانست. نشانه ای از جو احتمالا آرام بین پکن و پیونگ یانگ، از سرگیری ترافیک مرزی است.
ادامه مطلب
امیررضا اردستانی در معرفی کتاب "چین برنده شده؟" می نویسد: کتاب «چین برنده شده؟» شامل نه فصل است. محبوبانی در اولین جملات فصل اول این نکته را برجسته می‌نماید که رقابت میان چین و آمریکا یک امر قطعی است. پس از این نویسنده تلاش می‌کند تا ده سؤال بزرگ را طراحی کند که طراحان راهبردهای کلان در رقابت میان چین و آمریکا باید به آنها پاسخ دهند. این پرسش‌های درست به بیان نویسنده به طراحان راهبردهای کلان فرصت می‌دهد تا پاسخ‌های درست را نیز دریافت کند و از رهیافت آن بتواند راهبرد کلان را طراحی کند.
ادامه مطلب
فریدون مجلسی در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی تاکید کرد: واقعیت امر آن است که رئیس جمهور روسیه به خوبی می‌داند که روی کار آمدن رئیسی یعنی بازگشت جمهوری اسلامی ایران به سیاست نگاه به شرق و تلاش برای تعمیق مناسبات با روسیه و چین. به همین دلیل کرملین در همین ابتدای حیات دولت رئیسی با دعوت از او به عنوان یک اقدام نمایشی سعی کرده است نهایت سوء استفاده خود را از جمهوری اسلامی ایران برای تقابل با آمریکا و اروپا در پرونده های متعدد از ناتو گرفته تا اوکراین و ... ببرد.
ادامه مطلب
ایران برای شکست دژ مستحکم تحریم های غرب نیازمند راهکاری اقتصادی است. تعمیق روابط بین تهران و پکن می تواند به جذب چندین دوست و حامی در غرب منجر شود اما در صورت جدیت امریکا و اروپا برای برطرف ساختن تنش ها بین خود و ایران باید بر توافقی منصفانه و برداشته شدن تحریم ها موافقت کنند.
ادامه مطلب
سید حامد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: علی‌رغم پیشرفت‌های اخیر در بهبود روابط چین و ایران، مشارکت بین این دو به دلیل سیاست ایالات متحده و منافع شخصی چین محدود شده است. گو اینکه پکن خود را در موقعیت قوی‌تری برای تأثیرگذاری بر تصمیمات استراتژیک تهران در مذاکرات هسته‌ای دیده؛ اما در پروژه‌های بزرگ اقتصادی، امنیتی و زیرساختی که توسط تحلیلگران غربی پیش‌بینی‌شده و رسانه‌های حکومتی ایران به شکل اغراق‌آمیزی به آنها اشاره کرده‌اند، هنوز پیشرفت چندانی حاصل نشده است.
ادامه مطلب
سید رحمان موسوی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: هیچ کس نمی تواند در مورد مسیر آینده قدرت نرم هیچ کشوری مطمئن باشد اما شکی نیست که نفوذ از طریق جذب، جزء مهمی از سیاست جهانی باقی خواهد ماند.
ادامه مطلب
غلامعلی خوشرو در بررسی سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین می گوید: برای درک اهمیت این تفاهم‌نامه، کافی است بیندیشیم که آیا آمریکا حاضر است یک بند از این سند را با ایران تفاهم کند. همین تفاهم کلی را پمپئو – دشمن شماره یک ایران- قرارداد ترکنمچای خواند. آمریکا که سیاست رسمی خود را فشار حداکثری به ایران و تحریم‌های یک جانبه تا مرز تسلیم یا فروپاشی ایران تعریف می‌کرد، در واکنش به این مشارکت راهبردی توان دیپلماتیک و رسانه‌ای خود را به کار گرفت تا آن را نابود یا بی‌اعتبار سازد. آمریکا جنگ راهبردی اقتصادی علیه ایران به راه انداخته بود و تمام کشورهای جهان را به تحریم تهدید می‌کرد. این تفاهم‌نامه اگر در عمل و درست به اجرا درآید، می‌تواند اقتصاد ایران را متحول سازد. این بستگی به توان و آمادگی و برنامه‌ریزی طرف ایرانی و همکاری طرف چینی دارد.
ادامه مطلب
محسن جلیلوند در گفت وگو با دیپلماسی ایرانی تصریح کرد که اگر به هردلیلی قرارداد تسلیحاتی بین ایران و روسیه وجود داشته باشد و در سفر رئیسی هم امضا شود، بسیار بعید است در کوتاه مدت این جنگنده‌ها و سامانه موشکی به تهران داده شود، چون احتمالا مسکو کدها و مختصات این جنگنده ها و سامانه موشکی را قبل از ایران به اسرائیل خواهد داد.
ادامه مطلب