عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی به ماجرای گریبایدوف و وضعیت امپراطوری روسیه در دوره تزار نیکلای اول میپردازد.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: سفر ترامپ به عربستان سعودی در روز سه شنبه ۱۳ ماه می ۲۰۲۵ و آغاز همکاریهای گسترده اقتصادی فی مابین ایالات متحده و مملکت سعودی و انتقادهای صریح و بی پرده ترامپ از تهران را نشان آن دانست که کاخ سفید اکنون قصد دارد با تبدیل عربستان سعودی به قطب اقتصادی دنیا در منطقه خاورمیانه به مانند سیستم برتون وودز (The Bretton Woods system) و در راستای اعمال کارزار فشار حداکثری (Maximum Pressure Campaign) بیش از پیش جمهوری اسلامی را از موقعیت نیمه پیرامون به یک نظام تابعه حاشیه تبدیل کند.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: روز جمعه و در شصت و یکمین نشست سالانه کنفرانس امنیتی مونیخ که از چهاردهم لغایت شانزدهم فوریه ۲۰۲۵ در هتل بایریشر هوف (Hotel Bayerischer Hof) مونیخ برگزار شد و در روز اول این نشست جیمز دیوید ونس، معاون رئیس جمهوری ایالات متحده در آن سخنرانی کرد؛ اختلافات اروپا و آمریکا آشکار شد و تا حدودی اوکراینی ها و شخص زلنسکی از امکان همکاری مشترک دو قاره برای کمک به اوکراین ناامید شدند.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر چه از میان حرف های ترامپ چه در کنار شومینه دیواری معروف اتاق بیضی شکل کاخ سفید، و چه از محتوای سخنان او در کنفرانس مشترک خبری با نتانیاهو و حتی پیام توئیتری ترامپ این گونه به نظر می رسد که میان سیاست اعلامی و اعمالی واشینگتن در خصوص نحوه مواجهه با جمهوری اسلامی ایران تناقض وجود دارد. سیاست اعلامی ترامپ در کنفرانس خبری با نتانیاهو و در پیامش در شبکه اجتماعی Social Truth تاکید بر سیاست اطمینان و اعتمادسازی (Confidence Building Measures) است. اما وقتی محتوای یادداشت ریاست جمهوری در خصوص احیای کارزار فشار حداکثری (Maximum Pressure Campaign) را مطالعه می کنیم؛ درمی یابیم سیاست اعمالی او نه مبتنی بر اطمینان و اعتمادسازی، بلکه مبتنی بر (Surrender by Compromise Measures) تسلیم با ابزار به سازش کشاندن جمهوری اسلامی است.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به عبارت دیگر، تا پیش از تأسیس جامعه ملل در سال ۱۹۱۹ و سپس سازمان ملل در سال ۱۹۴۸ در نیمه قرن بیستم، جهان همواره از پیدایش تمدن ها تا قرن بیستم و برآمدن اندیشه لیبرال، شاهد نظام بین الملل بوده است، اما در قرن بیستم برای نخستین بار با ورود به عصر لیبرال و تدوین حقوق بین الملل لیبرال بود که جهان از نظام بین الملل قدم به جامعه بینالملل گذاشت.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اینکه زلنسکی اکنون به درجه ای از آگاهی رسیده است که تمام تخم مرغ هایش را در سبد دموکراتها نگذارد و در گرماگرم کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، به وعده های جو بایدن برای حمایت از کشورش اکتفا نکند و با رقیب جمهوری خواه نیز به مذاکره بپردازد، نشان از درس گرفتن زلنسکی و هیات حاکمه اوکراین از جنگ سه ساله با روسیه دارد. درسی که به او آموخت نباید در بحران ها فقط با یک طرف مذاکره کرد و لازم است تمام راههای نرفته را آزمود.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: می توان از ترامپ و نتانیاهو به عنوان دو متحد طبیعی یاد کرد که موفقیت هر یک از این دو می تواند، عامل و ضامن موفقیت دیگری شود. فلذا شاید بتوان جنگ اسرائیل در فلسطین و لبنان را بخشی از کمپین انتخاباتی مشترک ترامپ – نتانیاهو در راستای تضعیف دموکرات ها و بخصوص شکست کاملا هریس در هفت ایالت کلیدی چرخشی در انتخابات پیش رو دانست. ائتلافی که با هدف تعمیق هر چه بیشتر جنگ و با هدف وارد ساختن ایران به درون آن، قصد دارد تا علاوه بر شکست دموکرات ها، با اجرای پیمان تعلیقی ابراهیم و حتی گسترش آن، نظم جدیدی در خاورمیانه مستقر کند.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در جهان ۲۰۲۴ که دوستی میان ملت ها و دولتهای مختلف به منظور متوازن ساختن سیاست خارجی و پیشگیری از وابستگی استراتژیک به یک یا چند کشور، در دستور کار اغلب رهبران و احزاب سیاسی قرار دارد، دشمنی جبهه ملی بنگلادش با هندوستان منطقی به نظر نمی رسد و سیاست دوستی با چین و پاکستان در صورت به قدرت رسیدن این حزب، قطعاً در آینده به زیان بنگلادش خواهد بود. چرا که سیاست تله بدهی چین (China's Debt-Trap Diplomacy) در کنار سیاست های اقتدارگرایانه و غیر دموکراتیک این کشور در قالب پروژه بلندپروارانه Belt and Road Initiative (ابتکار کمربند و جاده) در مواجهه با شرکاء ضعیف، که تاکنون گریبان اغلب کشورهای قاره آفریقا را در طول دو دهه اخیر گرفته است و این خطر وجود دارد که کشوری همچون بنگلادش که همواره با کودتاهای متعدد خونین دست به گریبان بوده، در کنار پاکستان قربانی جاه طلبی های چین شود.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مراد از "تفکیک قوا" Separation of Powers در قانون اساسی مشروطه نیز همین بود که بر طبق آن، پادشاه فقط سلطنت می کرد و نه حکومت. چرا که حکومت از آن ملت است. لذا پس از امضای فرمان مشروطیت توسط شاه قاجار، یک مجلس موقت که از آن با عنوان اولین مجلس مؤسسان نیز نام برده شده است؛ به جهت تدوین نظامنامه انتخابات مجلس ملی در تهران گشایش یافت. نمایندگان این مجلس عمدتاً تجار، روحانیون، و رؤسای اصناف بازار تهران بودند.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در تاریخ ایالات متحده، این نخستین باری است که دیوان عالی یکی از ایالت ها ذیل بند سوم از متمم چهاردهم قانون اساسی، کاندیدای ریاست جمهوری را فاقد صلاحیت اعلام می کند.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ی توان چنین نتیجه گیری کرد که میان مشروطه خواهی در ایران به عنوان یک جنبش توده ای و از پایین که بدون همکاری فقها هرگز میسر نمی شد، با جنبش تنظیمات خیریه در عثمانی که با ابتکار شخص سلطان و دربار برای رهایی از خطر شورش نظامیان و مفتی اعظم و همچنین گسترش جنبش ملی گرایی، از بالا و به عنوان یک اصلاحات حکومتی انجام شد، تفاوت ماهوی و معناداری وجود دارد.
ادامه مطلب
عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آتاتورک "جمهوری تک حزبی" را بنیان نهاد که با مرگش آرام آرام می رفت که به جمهوری پارلمانی تبدیل شود. اما با کودتای ارتش علیه حزب دموکراتیک به رهبری عدنان مندرس، نخست وزیر، رویای جمهوری پارلمانی در ترکیه در دستان جمال گورسل تضعیف شد و تا سال ۱۹۹۷ ارتش با دو کودتای دیگر پارلمانتاریسم در ترکیه را نابود کرد. اکنون نیز، اردوغان سال هاست با تسویه ارتش و تغییر قانون اساسی جمهوری پارلمانی را به تاریخ سپرده است.
ادامه مطلب