حزب کارگر انگلیس در پی به رسمیت شناختن فلسطین

دیپلماسی ایرانی: احمد ملهم در  المانیتور می نویسد: نشست سالانه حزب کارگر بریتانیا که در شهر لیورپول به مدت چهار روز برگزار شد و در 26 سپتامبر پایان یافت و تجمعی شد برای حمایت از فلسطین. آشکارترین نمود این حمایت سخنرانی «جرمی کوربین» در اختتیامه این نشست بود که در آن تعهد داد در صورت پیروزی در انتخابات به کشور مستقل فلسطین رأی دهد.

چند موضوع مربوط به فلسطین در دستور کار این نشست قرار گرفت، ازجمله تصویب طوماری در محکومیت استفاده اسرائیل از زور برای سرکوب کردن راهپیمایی در غزه و مطالبه افزایش کمک های بریتانیا به «آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک» (اونروا) و توقف فروش سلاح به اسرائیل ازسوی اعضای حزب و همچنین برافراشتن پرچم فلسطین به دست مشارکت کنندگان به نشان همبستگی با مردم فلسطین بود.

مواضع حزب کارگر و رهبر آن جرمی کوربین در حمایت از کشور مستقل فلسطین و به رسمیت شناختن آن و انتقادات وی از اسرائیل و مطالبه توقف روابط نظامی بریتانیا با اسرائیل همگی واکنش وی به تبلیغات گسترده رسانه ها به کوربین و متهم کردنش به سامی ستیزی است. در عین حال این موضع گیری در مقایسه با تاریخ و سیاست بریتانیا در حمایت از اسرائیل و خودداری از پذیرش کشور مستقل فلسطینی و همچنین نقش تاریخی بریتانیا در صدور «بیانیه بالفور» از اهمیت بسیار برخوردار است.

این موضع گیری حزب کارگر با استقبال فلسطینیان مواجه شد چون آنان امید دارند که در دیگر کشورهای اروپایی هم مواضعی مشابه گرفته شود. «نبیل شعث» مشاور امور خارجی رئیس جمهور فلسطین در گفت وگو با «المانیتور» حزب کارگر و شخص کوربین را «شجاع» خواند و افزود که «با وجود تلاش های برخی برای متهم کردن کوربین به سامی ستیزی به سبب انتقادهایش از عملکرد اسرائیل، وی ثابت کرد که بیشترین نفوذ را در حزب دارد».

شعث خود در میان مقامات فلسطینی بیشترین روابط را با حزب کارگر بریتانیا دارد و پیشتر در زمانی که مسئول روابط خارجی جنبش فتح بوده بیش از 10 بار در نشست های حزب شرکت کرده است. او این نشست آخر را «از همه نشست های سابق قدرتمندتر» دانست و گفت که «این نشست بیشتر شبیه تجمعی در حمایت از فلسطین» بود. به نظر شعث حزب کارگر در حمایت از مسئله فلسطین اهمیت بسیاری در سطح اروپا دارد زیرا همیشه در جامعه بین المللی و جنبش سوسیالیستی بین المللی تأثیرگذار بوده و روابط گسترده ای با احزاب اروپایی دارد.

بدین ترتیب نگاه فلسطینیان به انتخابات آینده بریتانیاست بدین امید که کوربین پیروز شود. به خصوص که در انتخابات پیش از موعد مجلس عوام بریتانیا در ژوئن 2017 حزب کارگر 30 کرسی بر کرسی های خود افزود و به 262 کرسی دست یافت.

شکست مذاکرات فلسطینیان و اسرائیل در ازسرگیری روند صلح در پی خودداری اسرائیل از آزادکردن سری چهارم اسرایی که از پیش از امضای معاهده اوسلو در زندان هایش دارد و قرار بود در 28 مارس 2014 آزاد شوند، باعث شد که فلسطین سراغ کشورها و پارلمان های جهان به خصوص اروپایی برود تا موضوع فلسطین و مطالباتش را امری بین المللی سازد و حمایت و تأیید کشورهای جهان را جلب کند.

فلسطین در پایان سال 2014 چند تأیید مهم یافت: پیش از همه مجلس عوام بریتانیا در 13 اکتبر 2014 با 274 رأی مثبت دربرابر 12 رأی منفی به صورت نمادین (غیرالزام آور) فلسطین را به رسمیت شناخت. علت نمادین بودن این بود که به رسمیت شناختن کشورها از اختیارات دولت بریتانیا و نه مجلس آن است و این تصمیم برای حکومت الزام آور نبود و فقط تمایل نمایندگان در به رسمیت شناختن فلسطین را نشان داد. در 30 اکتبر همان سال سوئد رسما کشور فلسطین را به رسمیت شناخت و در پی آن چند پارلمان اروپایی نیز چنین کردند.

فلسطینیان بر حمایت از حزب کارگر ازسوی چند سازمان مدنی ازجمله مؤسسه BDS (بایکوت، عدم سرمایه گذاری، و تحریم اسرائیل) و مهاجران فلسطینی و عرب و مسلمان ساکن بریتانیا حساب باز کرده اند. شعث گفت که یکی از مأموریت های وی پس از تعیینش به عنوان مسئول امور پناهندگان در سازمان آزادیبخش فلسطین همین بوده که مهاجران فلسطینی در کشورهای اروپایی را وارد فعالیت مدنی به سود مسئله فلسطین کند.

شعث گفت: «مهاجران فلسطینی در اروپا چهار اتحادیه دارند (یکی نزدیک به فتح، یکی نزدیک به حماس، یکی نزدیک به جبهه مردمی، و یکی نزدیک به جبهه دموکراتیک) و من تلاش می کنم این اتحادیه ها را با نظامی دموکراتیک و انتخابی به یکپارچگی برسانم تا بتوانیم گروهی سازمان یافته داشته باشیم با روابطی گسترده با دیگر مهاجران عرب و افریقایی و آسیایی و بتوانیم در انتخاب حزب کارگر فضاسازی و تبلیغ کنیم».

این تکیه بر حزب کارگر بریتانیا در چارچوب استراتژی رهبران فلسطین جهت به رسمیت شناخته شدن کشور فلسطین از سوی کشورها به خصوص کشورهای اروپایی است. شعث گفت: «چند مقام اسپانیایی به من گفتند که این کشور به زودی فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت و این نشان می دهد که این تلاش های ما در سطح بین المللی دارد جواب می دهد». پیش از این «خوزپ بورل»، وزیر خارجه اسپانیا، در 20 سپتامبر سال جاری اعلام کرد که حکومتش از تحرکی اروپایی برای به رسمیت شناختن فلسطین حمایت می کند و اگر این تحرک به نتیجه نرسد اسپانیا به تنهایی فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت.

برغوثی از فعالان در جنبش تحریم اسرائیل و خارج کردن سرمایه گذاری از آن نیز به المونیتور گفت که 18 سال است کوربین را می شناسد و او توانسته به صورت اثرگذار در رهبری حزب و گرفتن تصمیمات مهم عمل کند و از مهم ترین این تصمیمات به رسمیت شناختن فلسطین و و فراخوانش به توقف روابط نظامی با اسرائیل بوده است.

به گفته البرغوثی چنین تصمیماتی نشان دهنده توانایی ما در تحقق دستاوردهای سیاسی مهم در سطح اروپایی در نتیجه تحرکات گسترده و پیشرفت جنبش BDS در میان مردم است.

البرغوثی پیش بینی کرد که کوربین در انتخابات آینده پیروز شود و از زبان بریتانیا رسما بابت بیانیه بالفور از ملت فلسطینی عذرخواهی کند و بعید دانست که کوربین در صورت پیروزی وعده هایش را نادیده بگیرد و افزود که این طرح کوربین برنامه ای الزام آور برای حزب کارگر است.

«احمد جمیل عزم»، استاد روابط بین الملل در دانشگاه بئرزیت، به المانیتور گفت: «مخالفت با نژادپرستی اسرائیل خطی قدرتمند درون حزب کارگر است و این را در تصمیمات کلی و سیاست های این حزب به روشنی می شود دید». او تأکید کرد که لازمه به رسمیت شناخته شدن فلسطین ازسوی بریتانیا پیروزی حزب با رهبران کنونی اش در انتخابات و تشکیل ائتلافی دولتی است که بتواند دیگر اعضای ائتلاف را نیز به این تصمیم خود متقاعد کند.

او افزود که افکار عمومی اعراب و مسلمانان ساکن بریتانیا در حمایت از حزب کارگر و به قدرت رسیدن آن بسیار مهم است اما همچنان بریتانیایی ها هستند که حرف اصلی را می زنند.

زاهر البیراوی، رئیس کانون ارتباطات اروپایی ـ فلسطینی، که از دیگر شرکت کنندگان در نشست حزب کارگر بوده به المانیتور گفت که موضوع فلسطین در این نشست و فعالیت های اصلی آن حضوری قدرتمند داشت و این نشان می دهد که این حزب به مواضع خود در قبال فلسطین پایبند است (بر اساس اصل تشکیل دو کشور و اجرای تعهدات مشروع بین المللی). او افزود که مواضع حزب در این نشست نشان داد که قدرتمندتر از پیش است و حملات سابق به حزب و اتهام آن به سامی ستیزی، نتیجه ای جز گرد آمدن بیشتر دور جرمی کوربین و رهبری وی نداشته است.

فلسطینیان برای آنکه بریتانیا کشورشان را به رسمیت بشناسد امید بسیاری به حزب کارگر دارند. این امید برآمده از تعهداتی است که کوربین به آنان داده و موضعی است که وی در حمایت از فلسطین گرفته است.

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11