توافق تاریخی که نتانیاهو به دنبال آن است

دیپلماسی ایرانی: بعد از آن که محمود عباس رئیس جمهور فلسطین، هفته ی گذشته در سازمان ملل از بمباران غزه انتقاد کرد و آن را جنایت جنگی نامید، احتمالاتی به وجود آمد که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اسرائیل در آتش نفس خواهد کشید، ولی وقتی نتانیاهو روز دوشنبه سخنرانی کرد، تنها دود آن باقی مانده بود. انتظار می رفت نتانیاهو علیه عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین صحبت کند، ولی وی فقط دروغ های عباس را رد کرد و به جای آن بر دو موضوع مورد علاقه اش یعنی شباهت داعش و حماس و تلاش ایران و رئیس جمهور میانه رو اش برای فریب جهان در حالی که به دنبال ساخت سلاح هسته ای هستند، پرداخت.

صحن مجمع عمومی هنگام سخنرانی نتانیاهو تا حد زیادی خالی بود و فقط دیپلمات های رده پایین در جلسه حضور داشتند. علاوه بر این شلدن ادلسن میلیاردر صاحب کازینو و آلن درشویتز حقوقدان که هردو حامی اسرائیل هستند، در هنگام سخنرانی در صحن حضور داشتند. بعضی اوقات تشویق هایی هم صورت می گرفت که عمدتاً از طرف هیئت اسرائیل بود. این طرز برخورد با بی بی کاملا در تضاد با استقبال از وی در کنگره بود. علاوه بر این ادلسن پس از سخنرانی نتانیاهو میزبان مراسم ناهار وی بود.

بی بی معمولاً در مجامع بین المللی همانند یک احمق صحبت می کند، اما وقتی همان سخنان را در اسرائیل می گوید خوب سخن می گوید و در کپیتال هیل هم با تملق گویی مورد ستایش قرار می گیرد. دو سال پیش نقاشی وی درباره دستیابی ایران به بمب، تمسخر آمیز بود. این بار وی یک عکس تیره و نامعلوم را از بازی کودکان در نزدیکی محل پرتاب موشک نشان داد که عده ی کمی تحت تاثیر آن قرار گرفتند.

در حقیقت سخنرانی بی بی مملو از ناامیدی بود. درست است که مذاکرات بر سر برنامه هسته ای ایران همچنان در حال برگزاری است، اما نه به آن دلیل که وی به آن امید داشت. دو طرف مذاکرات بر سر جزئیات ظرفیت غنی سازی ایران در آینده اختلاف دارند، اما دو طرف به پیدا کردن راه حل متعهد هستند. امری که ممکن است اتفاق بیافتد یا نیافتد. اما اگر مذاکرات شکست بخورد، هیچ کس، مطلقاً هیچ کس علاقمند به استفاده از روش مضحک و نامشروع بی بی برای جلوگیری از هرگونه برنامه غنی سازی ایران نیست.

درباره غزه، بی بی به وضوح می داند که حتی دولت اوباما هم از اقدامات غیرقانونی رژیم اسرائیل در نوار غزه در تابستان امسال، ناراضی است. بله ایالات متحده هنوز هم با هرگونه اقدام سازمان علیه رژیم اسرائیل مخالفت می کند، اما این نگاه در آمریکا با مشکل همراه است و مخالفین بیشتری هم در اروپا دارد. نتانیاهو به خوبی توجیه شده بود که صحبت کردن درباره ی غزه را متوقف کند، اما وی در عوض خط مسخره ی «حماس همان داعش است» را دنبال کرد که هیچ خریداری نداشت.

نتانیاهو همچنین نشان داد که درک درستی از جغرافیا ندارد چون مدعی شد که تل آویو همان قدر به خط سبز (مرز بین رژیم اسرائیل و کرانه باختری که به طور بین المللی به رسمیت شناخته می شود) نزدیک است که سازمان ملل به میدان تایمز (در حقیقت تل آویو پنج برابر از خط سبز دورتر است) نتانیاهو هیچ چیز جدیدی برای گفتن نداشت. نتانیاهو در حالی اشاره ای به راه حل دو کشور نکرد که مواضع خودش درباره ی «توافق تاریخی» را بیان کرد. اما وی به جای حمایت از صلح از مخالفتش با آن سخن گفت. این جملات کامل وی است:

«من آماده ی توافق تاریخی هستم، نه به خاطر این که اسرائیل سرزمینی خارجی را اشغال کرده است. مردم اسرائیل سرزمین اسرائیل را اشغال نکرده اند. تاریخ، باستان شناسی و حس عمومی همه ثابت می کنند که ما به مدت 3 هزار سال به این سرزمین تعلق داشته ایم. من خواهان صلح هستم چون می خواهم آینده ای بهتر برای مردمم بسازم. اما این صلح باید شامل شناسایی متقابل، ترتیبات امنیتی ای که ملموس باشند، شود. شما می بینید که عقب نشینی اسرائیل از لبنان و غزه منجر به ظهور شبه نظامیان اسلامگرایی شد که با ده ها هزار موشک در کنار مرزهای ما مستقر شده اند و این مسائل موجب نگرانی شدید امنیتی درباره ی اراضی اسرائیل در آینده است»

بنابراین از نظر نتانیاهو این اراضی متعلق به اسرائیل است و اگر فلسطینی ها شرایط را بپذیرند، قسمت کمی از آن را به آنها می دهیم، این «توافق تاریخی» مدنظر نتانیاهو است.

منبع: لوبلاگ/ ترجمه: تحریریه دیپلماسی ایرانی/20