حامد شفیعی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی در معرفی کتاب "هیچ چیز غیرممکن نیست" می نویسد: این کتاب اثر تد اوسیوس ـ که به تازگی انتشار یافته و مورد اقبال قرار گرفته ـ حکایت آشتی آمریکا و ویتنام است. دو کشوری که تاریخی خونبار را تجربه کردند که ثمره اش شصت هزار کشته برای آمریکا و دو میلیون کشته برای ویتنام بوده است. در آن دوران تلخ ویتنامی ها به وقت جنگ، جانانه جنگیدند و پس از آن به وقت صلح جانانه صلح کردند. دو دشمن قدیمی، سرانجام سعی بر فراموش کردن گذشته کردند تا آینده بهتری برای مردمانشان بسازند. کتابی که باید خوانده شود تا بفهمیم که با دیپملاسی چه کارهای عظیمی می توان انجام داد؛ البته به شرط آنکه دشمنی کردن برای یک عده ای ابزار حکمرانی نباشد.

ادامه مطلب

امریکا به استراتژی پساافغانستان نیاز دارد

ایران، خاورمیانه و آموزه های هنری کیسینجر

۰۳ آبان ۱۴۰۰

پایان شرم‌آور جنگ آمریکا در افغانستان بیش از پیش پیچیدگی و شکنندگی خاورمیانه را نمایان کرد. آمریکایی‌ها چه‌بسا خود را با این باور تسلی بدهند که دست کم می‌توانند به این منطقه پرآشوب پشت کنند و اینکه ایالات متحده اکنون در زمینه انرژی خودکفا شده و به نفت خاورمیانه وابسته نیست.

ادامه مطلب

معادله به کدام سمت و سو می رود

بررسی تحولات جدید در روابط ایران و امریکا بعد از تعطیلی دفتر ایران در سیا

۰۳ آبان ۱۴۰۰

رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دولت بایدن برخلاف دولت ترامپ که بطور مرتب در حال افزایش تنش بین ایران و آمریکا بود در جهت تنش زدایی با ایران گام بر می دارد و تعطیل کردن دفتر امور سیا در خاورمیانه می تواند در این راستا باشد.

ادامه مطلب

حال ناخوش اتحادیه اروپا

چرا جمهوری اسلامی ایران به معرفت دیپلماتیک در قبال اروپایی ها نرسیده است؟/ تهران فرصت تعامل با اردوغان را از دست داد

۰۳ آبان ۱۴۰۰

سید وحید کریمی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی تشریح کرد که اگر ما بتوانیم حضور و نفوذ بیشتر و پررنگ‌تری در کشورهای ضعیف اتحادیه اروپا داشته باشیم باعث حساسیت بازیگران اصلی و پیشران اتحادیه اروپا یعنی بروکسل، پاریس و برلین خواهد شد، در صورتی که اگر جمهوری اسلامی ایران تمام تمرکز دیپلماتیک خود را به خصوص جریان در مذاکرات هسته‌ای بر پایه تعامل با آلمان، فرانسه و نظایر آن ها قرار دهد، اروپایی ها و به خصوص قدرت های اتحادیه اروپا به این باور می رسند که تهران را در مشت خود دارند. بنابراین جا دارد به جای برقراری روابط با اتحادیه اروپا روابط با تک‌تک اعضای اتحادیه اروپا، به خصوص کشورهای ضعیف و کوچک تر و همچنین کشورهای اروپایی را در دستور کار قرار دهیم تا با برقراری روابط جدی تر با تک تک این کشورها عملا آنها را به سمت مسئولیت‌پذیری دیپلماتیک و حقوقی وابداریم.

ادامه مطلب