معادلاتی که به نفع تهران تغییر کرده است
ایران در مرزهای اسرائیل
دیپلماسی ایرانی: آیا در حال حاضر، جایگزین شدن مناقشه عربی – اسرائیلی با مناقشه ایرانی – اسرائیلی را شاهد هستیم؟ آیا باید بپذیریم که برای زمانی دراز در آینده، همچنان با حملات خونین و پُر پیامد زندگی خواهیم کرد و کلید آینده مناقشه فلسطینی – اسرائیلی در تهران است؟ چگونه می‌توانیم در مورد راه‌حل‌ها صحبت کنیم وقتی ایران منتظر سقوط اسرائیل در دوره‌ای نه بیش از سه دهه آینده است و حتی زمان سنج‌هایی در تهران تنظیم شده‌اند تا باقیمانده عمر "تومور سرطانی" را محاسبه کنند؟
حمله اسرائیل به منطقه مزِّه در دمشق بسیار خطرناک و مهم است. آیا اسرائیل تصمیم گرفته ایران را به جنگی فرابخواند که تنها گزینه ایالات متحده مشارکت در آن است؟ آیا بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر تندروترین دولت حاکم بر تاریخ اسرائیل باور دارد که راهی برای خروج از بن‌بست فعلی به جز گسترش مناقشه، با وجود ریسک‌ها و هزینه‌های آن، وجود ندارد؟ روشن است که ایران جنگی در مقیاس بزرگ را خواهان نیست و ترجیح می‌دهد از طریق متحدان و نیابتی‌های خود به شکل گام به گام با آن مبارزه کند.
در بخشی از خاورمیانه واقعیت‌های جدیدی هست که باید مورد توجه قرار گیرد. فرض کنید جانشین نتانیاهو از "راه‌حل دو کشوری" حمایت کند. قطعاً این حمایت مشروط به رسمیت یافتن کامل حق موجودیت اسرائیل خواهد بود. آیا دولت لبنان که در حال حاضر تحت حضانت حزب‌الله است، می‌تواند به رسمیت شناختن اسرائیل را امضا کند؟ آیا دولت سوریه می‌تواند اسرائیل را به رسمیت بشناسد و در نتیجه ایران را از مهم‌ترین کارت‌هایی محروم کند که تسهیل‌کننده نفوذش در "هلال مقاومت" است؟ آیا دولت عراق پس از قانونی که توسط پارلمان عراق تصویب شده و هرگونه عادی‌سازی روابط با اسرائیل را جرم‌انگاری می‌کند، می‌تواند اسرائیل را به رسمیت بشناسد؟
زمانی که یحیی سنوار در هفتم اکتبر عملیات "طوفان الاقصی" را آغاز کرد و اسرائیل با جنگ بیرحمانه خود در غزه پاسخ داد، ریسمان ایران در چهار نقشه منطقه محکمتر شد. خواه ایران از لحظه وقوع آن "طوفان" آگاه بوده یا نه، انجام آن بدون پیاده شدن سیاست‌های تهران و وجود زرادخانه هایش که در منطقه پراکنده است، ناممکن می شد.
به نظر روشن می آید که اکنون ایران بواسطه زرادخانه و سیاست‌های خود، در مرزهای اسرائیل حضور دارد. فرآیند آتش‌بس شرایط جدیدی دارد. همین طور "راه‌حل دو دولتی" نیز. اکنون دیگر مشکل نه با سنوار که با هدایت معنوی ایران است.
منبع: الشرق الاوسط / تحریریه دیپلماسی ایرانی/۱۱
نظر شما :