توهم دموکراسی در اسرائیل

دیپلماسی ایرانی: دولت جدید اسرائیل که به برتری طلبان یهودی و افراطی ارتدوکس افتخار می کند، به ویژه قصد دارد شهرک ها را گسترش دهد. بیش از پنجاه سال پس از فتح غزه و کرانه باختری با زور، تداوم این سلطه مستلزم هزینه سیاسی و دیپلماتیک است.

ترکیب دولت جدید اسرائیل تحولی بی‌سابقه از دولت یهود را کامل می‌کند. اگر تمایل غیرلیبرالی و ارتجاعی که از صندوق های رای بیرون آمد، فقط به خود اسرائیلی ها مربوط می شود، با میل به تسلط بر سرزمین های فلسطینی که نقشه راه دیگر این دولت را تشکیل می دهد، متفاوت است. چشم انداز دیگر دیدگاه دو کشور نیست، بلکه چشم انداز یک الحاق مملو از خطر است.

پس از گذشت بیش از پنجاه سال از فتح غزه و کرانه باختری، دیگر نمی توان رژیم نظامی اسرائیل را که در آنجا حاکم است به عنوان یک موضوع اشغال موقت در نظر گرفت. در نیم قرن، مستقل از تشکیلات خودگردان فلسطینی در حال فروپاشی، این رژیم استثنایی (به لحاظ تشکیل و سرپا ماندن) به پیشرفت خود ادامه داده است، در حالی که مقامات اسرائیلی با نقض قوانین بین المللی، اسکان شهروندان اسرائیلی مذهبی یهودی را در داخل این سرزمین های فتح شده تسهیل کردند.

در ماه‌های اخیر، اعتراضات آتشین استفاده سازمان‌های حقوق بشری از واژه آپارتاید برای تعیین سیستمی که فلسطینی‌ها تحت سلطه آن هستند، محکوم کرده‌اند. وکلای اسرائیلی به این کنشگری عادت کرده اند، به خصوص که این نبرد با توجه به پیامدهای حقوقی بالقوه آن فقط برای دادگاه کیفری بین المللی که جنایات ارتکابی در این سرزمین ها را بررسی می کند، معنا دارد.

این واقعیت که متحدان اسرائیل مانند کشورهای عربی که بی‌وقفه روابط خود را با دولت یهود عادی‌سازی کرده‌اند، چیزی از فجایع ایجاد شده دور نمی‌کند. عقب نشینی از غزه هرگز مانع از اعمال فشار بی رحمانه اسرائیل بر ساکنان آن نشده است، همانطور که محاصره غیرانسانی تحمیل شده بر این سرزمین در خطر نشان می دهد.

تداوم این سلطه بر کل فضای سرزمینی که از دریای مدیترانه تا مرز با اردن امتداد دارد، مستلزم هزینه سیاسی و دیپلماتیکی است. ویژگی دموکراتیک اسرائیل واهی است. پنج میلیون فلسطینی غزه و کرانه باختری در واقع تابع رژیمی هستند که زندگی آنها را تا ریزترین جزئیات اداره می کند.

متحدان غربی دولت یهود که از دیرباز برای پنهان کردن انکارهای خود در مورد مساله فلسطین ارزش های مشترک را مورد تمجید قرار داده اند، زیر سوال می روند، چرا که یافتن این ارزش ها بیش از هر زمان دیگری غیرممکن است.

منبع: لوموند / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11