لبنان عملا از هم پاشیده است

دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.  

به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش بیست و یکم آن را می خوانید:

وقتی مقام مسئول مهم سابق در یک از وزارتخانه های کلیدی امریکا که سالها در موضوع اسرائیل و فلسطین کار کرد و از ابتدا تا آخر (تا شکست) در موضوع پرونده اعراب و اسرائیل بود و از عناصر عملی و نه رسمی محسوب می شد و اخیرا هم به یکی از مراکز بسیار مهم پژوهشی امریکایی منتقل شد و در آنجا فعالیت می کند، از من درباره اوضاع لبنان پرسید، گفتم: «نهادهای قانونی و اداری و قضائی و تا اندازه بسیاری، امنیتیِ کشورِ لبنان، به استثنای ارتش، از هم پاشیده است، و حتی در حال حاضر هم در یک کمای شدید به سر می برد. ارتش هنوز استوار باقی مانده، که دلیل آن به به خاطر امتناع طایفه ها و مذاهب آن از فروپاشی است که من آنها را مردم های حقیقی لبنان می نامم، آن هم اگر استقامت خود را حفظ کرده اند به دلیل وضعیت سختی است که از سر گذرانده اند و طبیعی است که نگذارند وحدتشان از بین برود. "ژن های" نظامی های ارتش به لحاظ تعصب طایفه ای و مذهبی و عشایری و قبیله ای و غیره تفاوتی با "ژن های" مدنی ها ندارد. صحیح است که این کشور به نظر می رسد یکپارچه و فعال است، چراکه رئیس جمهور و شورای وزیران و مجلس نمایندگان و همه نهادهای لازم امنیتی و مدنی را دارد، اما جوهره اش عملا تا مغز استخوان از هم پاشیده که به دلایلی که گفتم است، همچنین به دلیل فسادی است که بر اکثریت نهادهای سیاسی کشور حاکم است.»

بعد گفتم: «هر کشور خارجی منطقه ای یا جهانی هم برای خودش در داخل کشور پیروی دارد که سبب شده وحدت کشور چند پاره شود و سبب شده که طوایف و مذاهب متعدد کشور همیشه به خارج تکیه کرده باشند و آنها هم طبیعتا به دنبال منافع خود در لبنان و منطقه هستند نه منافع لبنانی ها.» 

سپس گفتم: «خلاصه بگویم که لبنان 1943 از سال 1963 بعد از آن که به جایی برای حضور نیروهای مسلح فلسطینی تبدیل شد رو به سقوط رفت، مساله ای که مسیحی ها را نگران کرد و همچنان هم نگران هستند. آنها در آن موقع موفق شدند مسلمانان را راضی کنند که با آنها همکاری داشته باشند، اتفاقی که سبب شد مسلمانان هم حقوق مشترک مسیحیان را خواستار شدند و گفتند که آنها نیز در کشور اکثریت هستند. در سال 1989 لبنان به توافق طائف تن داد که نمایندگان پارلمان لبنان با حمایت عربستان سعودی و همراهی امریکا و تا اندازه ای فرانسه به آن رسیدند. اما فقط حمایت این سه کشور نبود، اگر کمک های حافظ اسد به لبنانی ها نبود این توافق حاصل نمی شد، او شرط کرد در صورتی مشروعیت این توافق را روحا و قانونا و عملا به رسمیت می شناسد که دستگاه امنیتی دمشق بر آن مسلط شود، از عنجر در البقاع هم بر آن نظارت داشت.»

در آخر گفتم: «در سال 2005 فروپاشی کشور بعد از ترور یکی از مهمترین چهره های لبنانی، رفیق حریری، کشور به سمت دو مجموعه مسیحی – مسلمان و سنی – درزی پیش رفت. بعد از آن و بعد از ورود جمهوری اسلامی ایران به خط درگیری ها و موفقیت حزب الله در لبنان و همچنین موفقیتش در آزادسازی لبنان از اشغال اسرائیلی ها در سال 2000 به روشنی یک شکاف سنی – شیعی در کشور به وجود آمد که تا الآن هم ادامه دارد و به دو طیف جریان 14 مارس و 8 مارس رسیده است.»  

طرف امریکایی من فقط به حرف هایم گوش می داد بدون این که نظر دهد با وجود این که می دانستیم اکثر این حرف را خیلی خوب می داند.

ادامه دارد...