اسرائیل حتی با توافق هسته ای هم حضور ایران در سوریه را تحمل نمی کند

دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.  

به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش چهاردهم آن را می خوانید:

در ادامه صحبت هایم با مقام مسئول مهم سابق در یک از وزارتخانه های کلیدی امریکا، موضوع به سوریه و ایران کشیده شد. گفتم: «اطلاعاتی که من دارم می گوید روسیه، قبل از آن که به اوکراین اعلام جنگ کند و در آنجا وارد جنگ شود، با بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه تماس گرفته و با او به توافق رسیده بود که به موجب آن ضرورت دارد نیروهای نظامی ایران از سوریه خارج شوند، به عبارتی گفته که نیروهای مبارز هم‌پیمان باید خارج شوند اما در زمان مناسب. آیا ایران الآن این گونه برداشت می کند که بعد از این که روسیه مشغول عملیات نظامی و سیاسی و امنیتی و اطلاعاتی و اقتصادی در مواجهه با غرب امریکایی و اروپایی در اوکراین شده است، دیگر مانعی نیست که بتواند مانع تحقق اهدافش شود و دیگر امکان تضعیف آن را ندارد و باید با واقعیت بین المللی یا حداقل واقعیت جدید اروپا نسبت به آن مواجه شود؟ این چنین سوالی اصلا به جاست یا اساسا جای سوال نیست. آیا روسیه می تواند به نقش خود در سوریه ادامه دهد و از رئیس جمهور بشار اسد و نظام او پشتیبانی کند؟ آیا توافقات بین المللی سیاسی سابق در سوریه امکان اجرایی شدن دارند؟

گفت: «روسیه تلاش کرد با توافقات «آستانه» برای توافق با مخالفان سوریه از رئیس جمهور اسد خلاص شود. اما تا الآن موفق نشده است، معلوم هم نیست چه خواهد شد. اما اسرائیل چه با روسیه چه بدون آن، نمی تواند احتمال ماندن ایران در سوریه را تحمل کند، حتی اگر روابط ایران با امریکا بعد از احیای توافق هسته ای خوب یا مقبول شود.»

نظر دادم: «شاید راه حل آن بعد از احیای توافق هسته ای باشد تا کار روی یک نظام منطقه ای جدید انجام شود و ایران و اسرائیل بخش مهمی از آن باشند. شاید چنین چیزی کمک کند که ایران نیروی نظامی اش را از سوریه خارج کند و خطر نظامی خود و متحدانش در لبنان را پس از تجدید نظر در چارچوب و ترکیب قانونی – سیاسی – اداری سوریه به حالت تعلیق درآورد... شاید چنین چیزی به ترسیم مرزهای دریایی میان لبنان و اسرائیل نیز کمک کند و بعد از آن لبنان بتواند نفت و گاز استخراج کند و خود را از این تنگنای فعلی خارج کند و به نوعی از فشارهای اقتصادی و مالی و نقدی گوناگونی که متحمل شده است رها شود.»

ادامه دارد...