ایران بین مخالفان سرسخت داخلی توافق و اسرائیلی ها

نویسنده: حسن فحص

دیپلماسی ایرانی: شاید همسو بودن مواضع جناح تندرو در جریان محافظه کار ایران و دولت اسرائیل در خصوص توافق هسته ای، عجیب نباشد. تندروهای ایران از نظام حاکم می خواهند امضای توافق هسته ای را به بعد از انتخابات میان دوره ای کنگره ایالات متحده موکول کند و دولت اسرائیل نیز بر دولت آمریکا و کشورهای اروپایی فشار می آورد تا توافق امضا نشود یا دست کم امضای آن تا بعد از انتخابات کنگره آمریکا به تعویق بیفتد.

هم تندروهای ایران و هم تندروهای اسرائیلی بخاطر پیشینه خاص خودشان، به امضا شدن توافق هسته ای و تبدیل شدن مجدد ایران به عضوی عادی در جامعه بین المللی که به هنجارهای روابط سیاسی و اقتصادی بین المللی پابیند باشد، تمایلی ندارند.

جناح تندرو در حاکمیت ایران مخالفت خود را با مذاکرات هسته ای پنهان نمی کند و این مخالفت چیزی نیست که به تازگی ایجاد شده باشد بلکه از نخستین لحظات افشای مذاکرات محرمانه ایران و آمریکا در سال 2013 در عمان، وجود داشته است. جناح تندرو از هر فرصتی برای ضربه زدن به حسن روحانی، رئیس جمهوری سابق و وزیر امور خارجه اش، محمد جواد ظریف، بهره برد و آنها را به نادیده گرفتن منافع ایران و افتادن در دام و آغوش آمریکا و کشورهای غربی متهم کرد و حتی خواستار محاکمه آنها به جرم خیانت شد.

جناح تندرو به ریاست سعید جلیلی، مذاکره کننده ارشد اسبق و دبیر اسبق شورای عالی امنیت ملی و عضو کنونی مجمع تشخیص مصلحت نظام معتقد است مذاکره بی فایده است و باید آن را متوقف کرد و برای تقویت اقتصاد ایران از طریق تقویت روابط با همسایگان برای بنا کردن اقتصادی که به غرب متکی نباشد، کوشید به طوری که تحریم ها بی اثر شود و در عین حال ایران به توسعه برنامه هسته ای و نظامی و نفوذ منطقه ای خود ادامه دهد.

این جناح تندرو نه تنها مخالف توافق هسته ای است و برای مانع تراشی در برابر آن تلاش می کند، بلکه خواستار تشدید تنش ها از طریق توسعه برنامه هسته ای و افزایش درصد غنی سازی است که امکان ساخت سلاح هسته ای را برای ایران فراهم کند حتی اگر این اقدامات موجب تشدید تحریم های اقتصادی و انزوا و محاصره شدیدتر ایران شود. این افراد معتقدند ایران مجهز به سلاح هسته ای، می تواند با تهدیدات امنیتی و نظامی و حتی اقتصادی مقابله کند و خود را به عنوان بازیگری محوری در منطقه و جهان مطرح سازد و در برابر هر کس که بخواهد به ایران دست درازی کند، بازدارندگی ایجاد کند.

در چنین شرایطی، همه طرف های سیاسی و افکار عمومی ایران اعم از موافقان و مخالفان حکومت معتقدند ایران باید دست به انتخاب بین دو گزینه بزند: یا وارد رویارویی تمام عیار با جامعه بین المللی شود یا راه مذاکره و سازش و همکاری را در پیش بگیرد به ویژه که مذاکرات هسته ای به مذاکرات فرسایشی تبدیل شده است و تصمیم گیرندگان در این باره، هزینه ها را در تصمیم گیری هایشان لحاظ نمی کنند. اوضاع سیاسی و اقتصادی و معیشتی ایران و اوضاع منطقه ای که منافع راهبردی ایران را تهدید می کند، دیگر اجازه نمی دهد که سرنوشت و آینده ایران و ملت ایران و منافع آن به گروگان منافع یک گروه تندرو تبدیل شود که فقط به دنبال تثبیت جایگاه و تحمیل خواسته ها و تامین منافع خود است.

منبع: ایندیپندنت عربی / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11