محاسبات غلط کنشگران سیاسی

دیپلماسی ایرانی: ترور مصطفی کاظمی، کار هر فرد یا گروهی که بود، در نهایت به نفع او تمام شد. برای نخستین بار بعد از سقوط حکومت بعث، نخست وزیر عراق مورد سوء قصد قرار می گیرد. البته در سال 2008 نوری مالکی، نخست وزیر اسبق عراق، در شهر بصره و در هنگام جنگ با گروه های مسلح طرفدار مقتدی صدر از هدف حمله مستقیم آنها جان سالم به در برد، اما آن صحنه نبرد بود و نمی توان از آن به ترور تعبیر کرد. در حالی که ترور هفته گذشته نخست وزیر عراق، اقدامی عجیب بود که شخص نخست وزیر را هدف گرفته بود. 

البته شبهات بسیاری مطرح شده است، اعم از این که جریان هایی تندرو قصد ترور او را داشته اند یا عوامل خارجی که قصد ایجاد آشوب در عراق را دارند، دست به چنین کاری زدند تا فضای ملتهب عراق را ملتهب تر کنند یا کل حادثه صحنه سازی بوده و اهداف سیاسی دیگری را دنبال می کرده است. هر چه بوده، آنچه اتفاق افتاد به سود مصطفی کاظمی تمام شد. سیل محکومیت جامعه جهانی نسبت به این حادثه که ایران نیز شامل آن شد و علاوه بر محکومیت تماس مقامات رسمی کشورمان را با مصطفی کاظمی به همراه داشت و حتی فراتر از آن، سردار اسماعیل قاآنی، فرمانده نیروی قدس سپاه به عراق سفر کرد و با کاظمی دیدار کرد، همه اینها باعث شد تا فضا بیش از پیش به سود مصطفی کاظمی شود. حالا او می تواند بیش از همه ادعای انتخاب مجدد برای نخست وزیری را داشته باشد و انتظار می رود با حمایت هایی که از او انجام شده است، پیشتیبانی کشورهای خارجی را نیز پشت سر خود بیاورد.

در اینجا این نکته قابل توجه است که عراق از روز انتخابات تا کنون به طرز عجیبی زیر ذره بین رفته است، در حالی که هنوز نتایج نهایی اعلام نشده، مقامات غربی به برندگان و برگزارکنندگان انتخابات تبریک می گویند، یا اتفاقات ساده داخلی به ویژه در رسانه های عربی با آب و تاب پوشش داده می شود، حتی محکومیت های گسترده و تماس های مکرر مقامات ارشد کشورهای مختلف با مصطفی کاظمی بعد از ترور او نیز در نوع خود بی سابقه بوده است. 

ترور مصطفی کاظمی، تنها 24 ساعت بعد از تظاهرات خونین معترضان به نتایج انتخابات در بغداد انجام شد. معترضانی که قصد ورود به منطقه سبز را داشتند و با برخورد خشن نیروهای امنیتی و نظامی مواجه شدند. در حقیقت می توان گفت آغاز اعتراضات علیه نتایج انتخابات که شبهات بسیاری را متوجه خود کرد، آغاز التهابی بود که با زد و خوردهای معترضان با نیروهای امنیتی سرعت گرفت و تا به این لحظه، ترور کاظمی نقطه اوج این التهاب بوده است. اگرچه با میانجیگری هایی که در این میان شد، تا اندازه ای از آتش التهاب ها کاسته شده اما دقیق که بنگریم متوجه می شویم این نخستین بار است که انتخابات عراق چنین اعتراضی به خود می بیند و چنین تنشی را تجربه می کند. انتخاباتی که با استقبال بسیار کم رنگ مردم در مشارکت در انتخابات نیز رکورد زده است.

می توان گفت کسانی که با برپایی تظاهرات و تحمیل خسارت های سنگین بر کشور در سال 2019، وادار کردن نخست وزیری که هنوز یک سال از نخست وزیری اش نگذشته بود، به استعفا در سال 2020 و اصرار بر برگزاری انتخابات زودهنگام، گمان می کردند می توانند طرحی نو در اندازند و جهشی در روند سیاسی کشور ایجاد کنند و به دنبال آن اهداف اصلاح طلبانه خود را دنبال کنند نه تنها به چنین هدفی نرسیدند بلکه عراق اکنون بیش از پیش آبستن حوادث پیش بینی نشده است. حوادثی که می تواند گروه های سیاسی مغرض را به طمع اندازد و اتفاقاتی را رقم بزند که قابل انتظار نیستند./اطلاعات