کدام مسئولیت پذیری دولت ها؟!

دیپلماسی ایرانی: ریچارد هاس، یکی از اندیشمندان گیج؛ اما زبل آمریکاست. در گذشته آرمانگرا بوده و ادعا می کند واقع گرا شده است. برای این که از دیگر اندیشمندان عقب نباشد؛ با وصله پینه کردن افکار سیاسی درصدد قرار دادن خودش و موسسه اش در صدر نظریه پردازان است.

در دو جمله؛ ریچارد می گوید دولت ها باید نسبت به شهروندان دیگر کشورها احساس مسئولیت داشته باشند. از ابرقدرت ها هم می خواهد با اتحاد، چالش ها را از بین ببرند.

نقد؛

آقای هاس با تکلیف مسئولیت برای دولت ها نسبت به شهروندان دیگر کشور، به تحریم علیه مردم ایران توسط آمریکا اشاره نمی کند. معلوم نیست منظور ایشان از احساس مسئولیت نسبت به شهروندان دیگر کشورها جیست؟ احتمالا منظورش مداخله یا حمله نظامی برای تغییر رژیم ها به سیستم لیبرال دموکراسی نوع آمریکاست. یا به شهروندان بی خانمان فلسطینی اصلا اشاره ندارد.

طرح او درباره اتحاد ابرقدرت ها برای مقابله با چالش ها؛ مثلا ایران؛ خطرناک است.

متاسفانه در کشورهای جهان سوم به جای نقد انتقادی، واو به واو اراجیف آنها را ترجمه می کنند. به جای ترجمه باید پاسخ به وی را نوشت. به جای ترجمه باید استراتژی مقابله با افکار و تناقضات وی را نوشت. نظریه وی با توجه به حمایت بی دریغ او از رژیم اشغالگر اصلا هم خوانی ندارد و در یک دوگانگی علمی بسر می برد که باید به گیج بودن وی از نظر ارائه نظریه برای شهروندان جهان، به طراحی نژادپرستانه وی در مورد شهروندان جهان تذکر داد.

وی فقط طرفداران تفکر لیبرال دموکراسی را شهروند جهانی می داند و در عین حال خواهان مشارکت آمریکا با چین یا روسیه برای از بین بردن چالش های کوچک مثل ایران است.

او سخت از اسرائیل حمایت می کند ولی فلسطینی ها جایگاهی در مسئولیت شهروندی وی ندارند. آیا به نظر شما این به اصطلاح اندیشمند آمریکای اگر نگوییم گیج، نژادپرست نیست؟

حیف از وقتی که برای ترجمه کتاب وی صرف شود. حیف از سلول های مغز که خداوند داده و ارزش والا دارند؛ متاسفانه در جهان سوم چگونه می سوزد.

جا دارد ضمن تذکر به ریچارد هاس؛ وی را دعوت به تعامل/همزیستی/پذیرش دیگر افکار در نزد کشورهایی مثل ایران کرد. جا دارد به وی تذکر داده شود که از قدرت سخت امریکا طی هفتاد سال گدشته بعد از جنگ دوم چه نتایجی در آسیا حاصل شده که حالا ایشان به مسئولیت پذیری ابرقدرت ها در مقابل شهروندان دیگر کشورها پیشنهاد می دهد. اصلا از ایشان باید پرسید کدام شهروندها، منظور نظر ایشان است؟ مردم عراق، افعانستان یا ایران تحت تحریم؟

اندیشمندان ایرانی؛ به خود آییم.

عالمی می گفت هر وقت آمدم رومانی بخوانم، رومان نوشتم. وقت آن است به جای ترجمه؛ دست به قلم شویم و راهنمای ره گم شدگان آمریکایی شویم.